Η υποχρεωτική ασφάλιση των ακινήτων ήταν στα σχέδια της κυβέρνησης από το 2020, αλλά πάγωσε λόγω του κορωνοϊού. Στις αρχές του χρόνου, μετά τον Ιανό και τις πυρκαγιές του 2021, ο ΟΟΣΑ επανέφερε το θέμα σε έκθεσή του.
Μετά και τις καταστροφές του φετινού καλοκαιριού, ο Μητσοτάκης στη ΔΕΘ ανακοίνωσε τη μείωση του ΕΝΦΙΑ κατά 10% στα ασφαλισμένα ακίνητα, όμως διατύπωσε την πρόθεσή του να περάσει από τα κίνητρα στην υποχρεωτική ασφάλιση. Και αυτό, όχι μόνο για τα ακίνητα, αλλά άμεσα για τις μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις και σε μια πορεία και για την αγροτική παραγωγή.
Οι ασφαλιστικές εταιρίες, σε ορισμένες περιπτώσεις, θα πρέπει να πληρώσουν πολύ μεγάλες αποζημιώσεις σε ασφαλισμένες επιχειρήσεις στη Θεσσαλία. Με αυτήν την αφορμή ο πρόεδρος της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών Ελλάδος δήλωσε πως «ωρίμασε πλέον η ιδέα πολιτεία και ασφαλιστικός κλάδος να συνεργαστούν, προκειμένου να διαμορφωθεί ένα ολοκληρωμένο σύστημα ασφαλιστικής κάλυψης του πληθυσμού από τα φυσικά φαινόμενα».
Ένα από τα πρότυπα ενός τέτοιου συστήματος -τύπου ΣΔΙΤ- είναι αυτό που ισχύει στη Γαλλία, όπου, εκτός των άλλων, προϋπόθεση για να αποζημιωθεί μια ζημιά από το σύστημα είναι να καλύπτεται από ιδιωτική ασφάλιση.
Η κυβέρνηση επιδιώκει, από τη μια, να εξασφαλίσει μια γερή μπάζα για τις ασφαλιστικές εταιρίες, μειώνοντας, ταυτόχρονα, την έκθεσή τους στους κινδύνους αποζημιώσεων από φυσικές καταστροφές.
Από την άλλη, πρόθεσή της είναι να ελαχιστοποιήσει τις όποιες αποζημιώσεις θα δίνει το κράτος σε τέτοιες περιπτώσεις. Τα ψίχουλα που δίνει σήμερα θα μειωθούν ακόμα περισσότερο μέσα στον κυκεώνα του «ολοκληρωμένου συστήματος ασφαλιστικής κάλυψης».
Το σημαντικότερο, ωστόσο, είναι ότι το σύστημα διαμορφώνει μια ολόκληρη αντίληψη για το ζήτημα των αποζημιώσεων από τις λεγόμενες φυσικές καταστροφές. «Λεγόμενες», γιατί υπάρχει το κεφαλαιώδες ζήτημα των ευθυνών για το ότι μια καταιγίδα –έστω και τόσο δυνατή- καταλήγει στην καταστροφή στη Θεσσαλία, των ευθυνών για το πώς ξεκίνησαν οι πυρκαγιές και πώς αντιμετωπίστηκαν και τόσα άλλα.
Όλα αυτά προσπερνιούνται και θεωρείται δεδομένο ότι αυτοί που φταίνε δεν θα πληρώσουν. Αλλά πρέπει να θεωρείται, πλέον, δεδομένο ότι ούτε το κράτος θα πληρώνει. Σε μια εκ νέου αποθέωση της ατομικής ευθύνης, παρουσιάζεται η ιδιωτική ασφάλιση ως εκσυγχρονισμός και ως υποχρέωση που έχει ο καθένας απέναντι στην περιουσία του. Και όποιος δεν εκπληρώνει αυτή την υποχρέωση, δεν θα δικαιούται ούτε τα κρατικά ψίχουλα.
Και επομένως, το κόστος της αποζημίωσης το επωμίζεται αυτός που έχει καταστραφεί. Που θα πρέπει να έχει φροντίσει να έχει πληρώσει αυτήν την αποζημίωση σε ασφάλιστρα. Για το καλό του! Και το κράτος απόν! Αυτό του οποίου τα λεφτά προέρχονται επίσης από τον λαό!
Το κερασάκι στην τούρτα είναι ανακοίνωση για την ενίσχυση του ταμείου για αποζημιώσεις από φυσικές καταστροφές με την αύξηση του ειδικού τέλους διαμονής σε ξενοδοχεία και άλλα τουριστικά καταλύματα. Το τέλος αυτό πληρώνεται σήμερα χωριστά από την τιμή ενοικίασης του καταλύματος, άρα η αύξησή του θα επιβαρύνει τους πελάτες και όχι τους επιχειρηματίες, οι οποίοι απλά θα εισπράττουν για λογαριασμό του κράτους.
Η διαχείριση των αποζημιώσεων που σχεδιάζει η κυβέρνηση της ΝΔ αναδεικνύει ότι δεν σκοπεύει να κάνει τίποτε έστω για να ανακουφίσει τους χιλιάδες ανθρώπους που έχασαν τα πάντα στις πυρκαγιές και τις πλημμύρες. Ότι η περίφημη θωράκιση που προπαγανδίζει για αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση στο μέλλον θα γίνει ακόμα ένα χαράτσι για όλους μας, ένα ακόμα στοιχείο επίθεσης που παρουσιάζεται ως μέτρο κοινωνικής πρόνοιας. Και ότι στον ίδιο τον λαό, στους ίδιους τους πληγέντες πέφτει το βάρος να διεκδικήσουν αυτά που δικαιούνται.
