Ό,τι πάει να ξεσηκωθεί από κάτω, από τη νεολαία και το λαό, είναι εξορισμού «λάθος» και «επικίνδυνο». Τα «όχι» και τα «ενάντια» στην πολιτική του συστήματος και της κυβέρνησής του είναι υπονομευτικά της «καλής πορείας» της χώρας και της οικονομίας. Γι’ αυτό η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί του συστήματος οφείλουν να συκοφαντήσουν, να τρομοκρατήσουν, να καταστείλουν με κάθε μέσο και τρόπο –και με τις φασιστικές συμμορίες που έχουν «στη δούλεψή τους»- κάθε αγωνιστικό σκίρτημα.
Αυτή είναι η δημοκρατία του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Η κυβερνητική πολιτική δεν στηρίζεται στο «41%», αλλά στην καταπίεση, στους εκβιασμούς, στην τρομοκρατία και την καταστολή. Και συνολικά το απαξιωμένο στη συνείδηση του λαού πολιτικό σύστημα αναζητεί την αναστύλωσή του στην επιστολική ψήφο, μιας και τα διλήμματα που μπορούν να στήσουν στις όποιες εκλογές γίνονται πια εξόφθαλμα αντιδραστικά. Ή αλλιώς, το σύστημα δεν έχει πλέον «εναλλακτικές αφηγήσεις»…
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Το δίκιο της νεολαίας που ξεσηκώνεται ενάντια στο νόμο για την Τεχνική Εκπαίδευση και το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά ΑΕΙ θα βρει απέναντί του ακόμα περισσότερο τη λύσσα του συστήματος και των μηχανισμών του. Γιατί αυτό το δίκιο και αυτός ο αγώνας εκφράζει τα συμφέροντα όλου του λαού και γι’ αυτό «βάζει φωτιά» σε ολόκληρο τον κάμπο! Κυρίως όμως το ξεκίνημα αυτού του αγώνα δείχνει τη μαθητική και φοιτητική νεολαία να θέλουν να «γυρίσουν τη σελίδα», να ανοίξουν ένα νέο μαχητικό κεφάλαιο για την πάλη και το κίνημα της νέας γενιάς.
Όλα αυτά απαιτούν τη μεγάλη μαζικοποίηση της πάλης. Απαιτούν μαζικές Γενικές Συνελεύσεις των φοιτητικών Συλλόγων και μαζικές μαθητικές Συνελεύσεις. Το δίκιο του αγώνα χρειάζεται τη δύναμη της μάζας που εκφράζει. Για να αποκρούσει με αυτήν την αντιδραστική έφοδο των δυνάμεων του συστήματος. Για να αντέξει, να επιμείνει, και να νικήσει!
