Ό,τι πάει να ξεσηκωθεί από κάτω, από τη νεολαία και το λαό, είναι εξορισμού «λάθος» και «επικίνδυνο». Τα «όχι» και τα «ενάντια» στην πολιτική του συστήματος και της κυβέρνησής του είναι υπονομευτικά της «καλής πορείας» της χώρας και της οικονομίας. Γι’ αυτό η κυβέρνηση και οι μηχανισμοί του συστήματος οφείλουν να συκοφαντήσουν, να τρομοκρατήσουν, να καταστείλουν με κάθε μέσο και τρόπο –και με τις φασιστικές συμμορίες που έχουν «στη δούλεψή τους»- κάθε αγωνιστικό σκίρτημα.
Αυτή είναι η δημοκρατία του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Η κυβερνητική πολιτική δεν στηρίζεται στο «41%», αλλά στην καταπίεση, στους εκβιασμούς, στην τρομοκρατία και την καταστολή. Και συνολικά το απαξιωμένο στη συνείδηση του λαού πολιτικό σύστημα αναζητεί την αναστύλωσή του στην επιστολική ψήφο, μιας και τα διλήμματα που μπορούν να στήσουν στις όποιες εκλογές γίνονται πια εξόφθαλμα αντιδραστικά. Ή αλλιώς, το σύστημα δεν έχει πλέον «εναλλακτικές αφηγήσεις»…
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία. Το δίκιο της νεολαίας που ξεσηκώνεται ενάντια στο νόμο για την Τεχνική Εκπαίδευση και το νομοσχέδιο για τα ιδιωτικά ΑΕΙ θα βρει απέναντί του ακόμα περισσότερο τη λύσσα του συστήματος και των μηχανισμών του. Γιατί αυτό το δίκιο και αυτός ο αγώνας εκφράζει τα συμφέροντα όλου του λαού και γι’ αυτό «βάζει φωτιά» σε ολόκληρο τον κάμπο! Κυρίως όμως το ξεκίνημα αυτού του αγώνα δείχνει τη μαθητική και φοιτητική νεολαία να θέλουν να «γυρίσουν τη σελίδα», να ανοίξουν ένα νέο μαχητικό κεφάλαιο για την πάλη και το κίνημα της νέας γενιάς.
Όλα αυτά απαιτούν τη μεγάλη μαζικοποίηση της πάλης. Απαιτούν μαζικές Γενικές Συνελεύσεις των φοιτητικών Συλλόγων και μαζικές μαθητικές Συνελεύσεις. Το δίκιο του αγώνα χρειάζεται τη δύναμη της μάζας που εκφράζει. Για να αποκρούσει με αυτήν την αντιδραστική έφοδο των δυνάμεων του συστήματος. Για να αντέξει, να επιμείνει, και να νικήσει!
Η ανάπτυξη της αγριότητας
Με ένα ατελείωτο παζλ δυστυχίας, εξαθλίωσης ακόμα και αίματος μοιάζει η εξέλιξη της πραγματικότητας όπως αυτή διαμορφώνεται κάθε μέρα από την πολιτική του συστήματος:
- 179 νεκροί και 287 σοβαρά τραυματισμένοι είναι ο επίσημος απολογισμός των εργατικών «ατυχημάτων» το 2023! Δηλαδή παραπάνω από έναν σκοτωμένο κάθε δύο μέρες, από την αδηφαγία κεφαλαίου και εργοδοσίας, μετράει αυτή η στατιστική του αίματος, με τα θύματα να έχουν αυξηθεί παραπάνω από 100% σε σχέση με το 2022! Άραγε πού θα φτάσει αυτός ο απολογισμός του αίματος για την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους το 2024, με τα 13ωρα του νόμου Γεωργιάδη, με το γενικευμένο ξεσάλωμα των αφεντικών που απολαμβάνουν τώρα μέχρι και τις συμβάσεις «μηδενικού χρόνου»;
- «Αύξηση» στο επίδομα γέννησης ανακοίνωσε περιχαρής ο πρωθυπουργός, μεγαλώνοντας κι άλλο την κοροϊδία του εργαζόμενου λαού. Μέσα στον κυνισμό τους έχουν οι ίδιοι ομολογήσει πως δεν υπάρχει ο λεγόμενος «εισαγόμενος πληθωρισμός». Έτσι κι αλλιώς είναι δικό τους (της τάξης τους) έργο και η ληστεία του λαού από το ντόπιο κεφάλαιο και η παραρτημοποίηση της χώρας που έχει ορθάνοιχτη την πόρτα της ληστείας από τα ξένα αρπακτικά. Ο ίδιος κυνισμός βέβαια δεν τους επιτρέπει να αντιληφθούν ότι η υποτιθέμενη «βροχή» των «Pass» και των επιδομάτων δεν είναι τίποτε άλλο από επίσημη ομολογία πως ο εργαζόμενος λαός δεν μπορεί με τη δουλειά του και τους πενιχρούς μισθούς του να μεγαλώσει τα παιδιά του και να ζήσει καλύπτοντας τις βασικές ανάγκες του.
- Οι φτωχομεσαίοι αγρότες και κτηνοτρόφοι βρίσκονται φέτος εξαιτίας των τεράστιων αυξήσεων σε πετρέλαιο, ρεύμα, λιπάσματα, εφόδια κ.λπ. σε πολύ πιο δεινή θέση. Ιδιαίτερα στην πνιγμένη Θεσσαλία, με ρημαγμένη σοδειά και κατεστραμμένα εργαλεία, αλλά και πανελλαδικά αντιμετωπίζουν ως άμεση πραγματικότητα την εξαθλίωση και το ξεκλήρισμα. Απέναντί τους περισσεύουν οι παχιές κυβερνητικές κουβέντες, ένα «master plan» που πάει κι έρχεται ετοιμάζοντας την έφοδο των μεγάλων αρπακτικών. Το πραγματικό περιεχόμενο αυτών των εξαγγελιών και σχεδιασμών το έδειξαν τα χημικά και τα ΜΑΤ που επιστρατεύτηκαν και χτύπησαν στο πρώτο βήμα των φετινών αγροτικών κινητοποιήσεων.
- Το παζλ της αγριότητας συμπληρώνεται -για την ώρα!- από έναν ατελείωτο κατάλογο φασιστικού χαραχτήρα επεμβάσεων του κράτους και των …παραφυάδων του. Στην Κολοβού ασκείται δίωξη για «διατάραξη οικιακής ειρήνης». Το «αδίκημα» το διέπραξε η ίδια μέσα στο σπίτι της (!), το οποίο το υπερασπίζεται για να μην το χάσει από τον πλειστηριασμό για χρέος 15.000 ευρώ! Εισβολές ΜΑΤ και Αστυνομίας σε Πρυτανεία, σχολεία, συλλήψεις και προσαγωγές φοιτητών και μαθητών που αγωνίζονται ενάντια στα ιδιωτικά ΑΕΙ. Επιθέσεις φασιστών σε αγωνιστές μαθητές, κατάρτιση ποινολογίου και διάταξη ενός ολόκληρου μηχανισμού από τις Διευθύνσεις της Εκπαίδευσης ενάντια σε γονείς και μαθητές, ακόμα και για προληπτική χρήση ενάντια στις μαθητικές καταλήψεις και κινητοποιήσεις…
Δίπλα σε αυτή την αγριότητα περισσεύει και η συστημική υποκρισία και οι αντιδραστικές επιλογές που μασκαρεύονται σε «ανησυχία για τους πολλούς» και σε «βάθεμα της δημοκρατίας».
Χαρακτηριστική εκδοχή της υποκρισίας ήταν και είναι ο εκκωφαντικός θόρυβος των συστημικών ΜΜΕ για τα «δικαιώματα των ομοφύλων και των παιδιών τους», την ίδια ώρα που τσαλαπατιούνται τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα όλου του λαού , την ίδια ώρα που το παρόν και το μέλλον όλων των παιδιών του λαού διώκεται και πνίγεται! Ανάλογα τα ΜΜΕ «ανησυχούν» για το εξάμηνο και τις εξετάσεις των φοιτητών που κάνουν καταλήψεις, για να ανοίξουν τον δρόμο στα μπλοκ της ΔΑΠ και των άλλων καθεστωτικών παρατάξεων (και όχι μόνο σε αυτούς) να εισβάλλουν στις σχολές και να χτυπήσουν τον φοιτητικό ξεσηκωμό. Αντίστοιχα και στο κεντρικό πολιτικό πεδίο «εμβαθύνουν τη δημοκρατία» μετατρέποντας ακόμα και αυτές τις κοινοβουλευτικές εκλογές σε μια παρωδία, όπου ο ελεγκτής της ταυτοπροσωπίας θα είναι ο κούριερ που θα παραλάβει την επιστολική ψήφο και το εκλογικό σώμα θα απλώνεται στις τέσσερις άκρες του πλανήτη!
Μόνο έτσι, με τη «δημοκρατία» τους διάτρητη ακόμα και με αστικούς όρους, με τη «δημοκρατία» τους απροκάλυπτο υπηρέτη της αγριότητας της πολιτικής τους και ορίζοντας ως μοναδικό δικαίωμα για τον εργαζόμενο λαό και τη νεολαία την (τηλε) ψηφοφορία, μπορούν να λογαριάζουν ότι θα αντιμετωπίσουν τα αδιέξοδα που παράγει το σύστημά τους.
Εξάλλου, το ξεχαρβάλωμα του πολιτικού συστήματος και η ένταση των μέτρων φασιστικοποίησης, μαζί με την ανάδειξη-ενίσχυση των ακροδεξιών-φασιστικών δυνάμεων δεν είναι «ελληνική ιδιαιτερότητα». Με άλλους όρους και με διαφορές, όλα αυτά εκδηλώνονται και στις ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις σε έναν κόσμο που τραντάζεται από την κρίση του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, σε έναν κόσμο που ζει -υπό την ηγεσία των βασικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων- τη γεμάτη αίματα «προετοιμασία» ενός παγκόσμιου πολεμικού μακελειού.
Το προκεχωρημένο φυλάκιο «εκστρατεύει»
«Καθ’ οδόν» έδωσε ο Μπλίνκεν τις τελευταίες εντολές στον Μητσοτάκη σχετικά με τις «υποχρεώσεις της χώρας» για την εμπλοκή της στην ιμπεριαλιστική επιχείρηση στην Ερυθρά Θάλασσα, μας ενημέρωσε η σχετική δημοσιογραφία. Ο ΥΠΕΞ των ΗΠΑ ανησύχησε για την καθυστέρηση στην αποστολή της φρεγάτας, αφού προφανώς ενημερώθηκε για τις παραιτήσεις των 17 αξιωματικών που αποτελούσαν μέρος του πληρώματος. Περίσσεψαν οι απολογίες των υπερασπιστών της υποτέλειας για την καθυστέρηση αυτή και προβλήθηκαν μια σειρά «τεχνικών» και «επιχειρησιακών» λόγων για να μην εμφανιστεί αυτή η καθυστέρηση ως «άρνηση» ή αδυναμία εκτέλεσης των υποχρεώσεων του προκεχωρημένου φυλακίου, έναντι του μεγάλου αφεντικού του.
Το βέβαιο είναι ότι αυτή η αποστολή σε μια «εμπόλεμη ζώνη» και χωρίς κανένα επίχρισμα «ειρηνευτικής αποστολής» αποτελεί σοβαρή κλιμάκωση των τυχοδιωκτισμών της υποτέλειας και ενδεχομένως να έχει παράξει ανησυχίες και εντός των αστικών δυνάμεων. Όμως καθώς παράλληλα με όλα αυτά η τουρκική Εθνοσυνέλευση ενέκρινε την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ και ο Μπάιντεν ζήτησε από το Κογκρέσο την άμεση έγκριση των F-16 για την Τουρκία, η πολιτική του «καλού παιδιού» στις υπηρεσίες των ΗΠΑ μόνο έναν δρόμο δείχνει. Αυτόν της ανταπόκρισης σε ό,τι απαιτηθεί από τις ΗΠΑ. Με αυτή την πολιτική η άρχουσα τάξη και τα κόμματά της προσέρχονται στον αντιδραστικό ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό, που συνεχίζει βέβαια να εξελίσσεται πίσω από την «προσέγγιση» που έχει διαταχθεί από τις ΗΠΑ. Η πρόσφατη ανακίνηση του τουρκολιβυκού Μνημονίου του 2019, που προκάλεσε και την παρέμβαση του έλληνα πρέσβη στον ΟΗΕ, είναι άλλο ένα στιγμιότυπο αυτών των εξελίξεων.
Αυτές οι εξελίξεις όχι μόνο κινούνται παράλληλα με την εξελισσόμενη εργασιακή και κοινωνική βαρβαρότητα, αλλά επιπλέον διαμορφώνουν και τους πιο μεγάλους κινδύνους για τη χώρα και τον λαό μας. Γιατί η περιοχή είναι κυκλωμένη από τον μεγάλο άδικο πόλεμο στην Ουκρανία και τη θηριώδη σιωνιστική σφαγή στην Παλαιστίνη και η αναβάθμιση του ρόλου του προκεχωρημένου φυλακίου σε αυτό το τοπίο αποτελεί μια ακόμα θρυαλλίδα δίπλα στις πολλές εστίες ανάφλεξης που υπάρχουν.
Συγκρότηση-ανάπτυξη της πάλης!
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση θεωρούμε προφανές ότι είναι κρίσιμο να στερεωθεί και να αναπτυχθεί η πάλη που ήδη υπάρχει. Πριν από όλα η πάλη της μαθητικής και φοιτητικής νεολαίας απέναντι στην κυβερνητική επίθεση στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση, στο δικαίωμα για δωρεάν σπουδές, ελευθερίες και μόνιμη και σταθερή δουλειά για τα παιδιά του λαού.
Πρόκειται για κρίσιμο ζήτημα, πριν από όλα γιατί η επίθεση αυτή έχει στρατηγικό βάθος για τις επιλογές του συστήματος. Δεν πρόκειται για «ένα αντιδραστικό μέτρο», αλλά για την επιδίωξη μιας συνολικής αντιδραστικής ανατροπής που η προώθησή της θα επιδεινώσει από κάθε άποψη και συνολικά τα λαϊκά δικαιώματα.
Όμως ταυτόχρονα στην πάλη αυτή κρίνεται και ένα συνολικότερο ζήτημα. Η «επιστροφή» της νεολαίας στην κατεύθυνση της μαζικής πάλης και της αγωνιστικής πολιτικοποίησης. Η «ανακάλυψη» σε μαζική κλίμακα της οργανωμένης πάλης, η συγκρότηση μαζικών αγωνιστικών φοιτητικών συλλόγων και μαθητικών οργάνων. Σε αυτή τη βάση, η ανάπτυξη αυτής της πάλης μπορεί να δρομολογήσει τη «συνάντηση» τμημάτων της νεολαίας με τις ιδέες της Αριστεράς που αγωνίζεται σε αντικαπιταλιστική-αντιιμπεριαλιστική-αντιδιαχειριστική κατεύθυνση και σε επαναστατική προοπτική.
Όλα αυτά μπορεί να δείχνουν αλλά δεν είναι καθόλου «βιαστικά». Τα επιβεβαιώνει η λύσσα του συστήματος που επιδιώκει να σβήσει στη γέννησή του το ξεκίνημα του αγώνα. Γιατί γνωρίζει πως με όλη την «υπεροπλία» του έχει δύο μεγάλα μειονεκτήματα. Πρώτον, ότι έχει ήδη φορτώσει με βουνά αδιεξόδων τη μαθητική και φοιτητική νεολαία, ώστε αυτή να αναζητά έστω και ενστικτωδώς συνολικότερες απαντήσεις και διεξόδους. Δεύτερον, ότι στο πολιτικό σύστημα δεν υπάρχει εναλλακτική συστημική πρόταση στην οποία θα μπορούσε να «επενδύσει» και να υπαχθεί ο νεολαιίστικος ξεσηκωμός.
Ταυτόχρονα όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι είναι «εύκολο» να γίνουν τα βήματα μαζικοποίησης και πολιτικοποίησης που απαιτούνται. Οι μορφές παρέμβασης και το ίδιο το περιεχόμενό της για να υπηρετούν την κατεύθυνση της μαζικής πάλης πρέπει να παίρνουν υπόψη τους το επίπεδο της πολιτικοποίησης και την έλλειψη της οργάνωσης και της λογικής της οργάνωσης που σήμερα υπάρχει. Πρέπει να σταθούν απέναντι στις λογικές και πρακτικές των «κόλπων» που επικρατούν από τις δυνάμεις του συμβιβασμού και του ρεφορμισμού. «Κόλπα» με τα οποία θα λυθεί το πρόβλημα της απόφασης μιας ΓΣ φοιτητικού συλλόγου ή μιας απόφασης σχολείου για κατάληψη και κινητοποίηση. «Κόλπα» που το λιγότερο αποπνέουν έλλειψη εμπιστοσύνης στη μάζα της νεολαίας και γι’ αυτό υπονομεύουν τη μαζικοποίηση του αγώνα. Ακόμα χειρότερα, «κόλπα» που αποθεώνουν την ανάθεση και αναδείχνουν έναν σχεδιασμό για μια «ελεγχόμενη φασαρία» που θα τελειώσει σύντομα και με μόνο στόχο την ενίσχυση των φορέων που εμπνεύστηκαν το σχέδιο αυτό. Η ανακοίνωση του γραφείου τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ ήδη από την 25/1 που διακηρύσσει πως «Η κυβέρνηση έχει ήδη ηττηθεί» (!) στοχεύει άραγε στην ενίσχυση του αγώνα ή σπεύδει να σημάνει το τέλος του αφού ο στόχος «επιτεύχθηκε»;
Απέναντι στην κυβερνητική επίθεση και τη λύσσα του συστήματος να πνίξει τον ξεσηκωμό οφείλουμε να παλέψουμε με εμπιστοσύνη στη μάζα της νεολαίας. Να συγκροτήσουμε και να ενισχύσουμε μέσα στην πάλη την κατεύθυνση και τις δυνάμεις που χρειάζεται για να υπηρετούν την προοπτική της ανάπτυξης και της νίκης του αγώνα. Μόνο έτσι υπηρετούμε και την προοπτική της συγκρότησης του κινήματος που απαιτούν οι συνθήκες και η εποχή μας.
