Πρόταση της Ταξικής Πορείας προς σωματεία και συλλογικότητες για την πραγματοποίηση εργατικής κινητοποίησης
Όχι στην πολιτική της λιτότητας και της εξαθλίωσης!
Υπό το βάρος της ολοένα εντεινόμενης ακρίβειας στενάζουν λαός κι εργαζόμενοι. Οι αυξήσεις των τιμών σε βασικά προϊόντα, τρόφιμα, βενζίνη, ηλεκτρικό και αέριο, συνεχίζονται, με τον χειμώνα να είναι ακόμα μπροστά και να προδιαγράφεται δύσκολος. Την ίδια στιγμή το κόστος στέγασης είναι τεράστιο, ενώ ο μισθός δεν φτάνει ούτε για τα βασικά. Παρά τα παραμύθια της κυβέρνησης ότι η ακρίβεια ήταν ένα «παροδικό φαινόμενο», η πραγματικότητα είναι ότι ήρθε για να μείνει. Και όσο δεν συγκροτούνται αντιστάσεις και διεκδικήσεις, τόσο θα δυσχεραίνουν η καθημερινότητα και οι όροι ζωής του λαού.
Η ασφυκτική αυτή κατάσταση, έχει οδηγήσει σε συνθήκες ευρύτερου αναβρασμού. Η αγανάκτηση κι η οργή έχουν συσσωρευτεί, με τη σταγόνα να είναι έτοιμη να ξεχειλίσει το ποτήρι. Αυτήν ακριβώς την κατάσταση γνωρίζει καλά η κυβέρνηση. Γι’ αυτό προσπαθεί με κάθε τρόπο να εμφανιστεί ότι νοιάζεται για τον λαό, προκειμένου να κατευνάσει τη λαϊκή οργή.
Σ’ αυτό το μοτίβο κινούνται τα δήθεν «μέτρα για την ακρίβεια» που καμία σχέση όμως δεν έχουν με τις λαϊκές ανάγκες. Γι’ αυτό απ’ το πρωί μέχρι το βράδυ τα παπαγαλάκια του συστήματος μιλάνε για το ξεπάγωμα των τριετιών προσπαθώντας να ρίξουν στάχτη στα μάτια. Γι’ αυτό αναγκάστηκε ο Μητσοτάκης να διατυμπανίζει ότι θα φέρει νωρίτερα την αύξηση του κατώτατου μισθού που όμως και πάλι δεν είναι παρά μια ονομαστική αύξηση-κοροϊδία μ’ έναν πληθωρισμό που δεν αστειεύεται καθόλου…
Την ίδια στιγμή ο εργασιακός μεσαίωνας είναι εδώ, με το σύνολο των αντεργατικών νόμων να θεσμοθετούν τη βαρβαρότητα. Να νομιμοποιούν την 13ωρη απασχόληση χωρίς υπερωριακή αμοιβή και μάλιστα να την παρουσιάζουν σαν κανονικότητα αλλά και σαν μοναδική διέξοδο στο αδιέξοδο της επιβίωσης. Γιατί ως γνωστόν, αν δεν «βγαίνεις», πρέπει να δουλέψεις κι άλλο…
Μπροστά σ’ αυτήν την ασφυκτική για τους εργαζόμενους πραγματικότητα, η απουσία κι η σιγή ιχθύος που τηρούν οι ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες όλο αυτό το διάστημα είναι εκκωφαντική. Ψελλίζουν το ενδεχόμενο απεργίας στα τέλη του Φλεβάρη και αυτό βλέπουμε… Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ΓΣΕΕ προγραμματίζει δράσεις σε βάθος τεσσάρων μηνών (!) για να «καταλάβουν» οι εργαζόμενοι τις συνέπειες της ακρίβειας και την αναγκαιότητα για αυξήσεις στους μισθούς. Τι άλλο να κάνουν οι ξεπουλημένοι εργατοπατέρες για να σταθούν αντάξιοι του ρόλου που έχουν αναλάβει για τον εαυτό τους; Τι άλλο να σκεφτούν για να κρατήσουν τους εργαζόμενους στη γωνία, ώστε να συνεχίσει η κυβέρνηση ανενόχλητη το έργο της;Το δε ΚΚΕ, απ’ την «κλιμάκωση» των απογευματινών συλλαλητηρίων πηγαίνει σε «κλιμάκωση» με σχεδιασμό για απεργία μετά από έναν μήνα και το βλέμμα στις ευρωεκλογές. Για συνελεύσεις στα σωματεία,ούτε λόγος, εκτός ίσως από διαδικασίες τυπικής επικύρωσης ειλημμένων αποφάσεων.
Τίποτα δεν έχουν οι εργαζόμενοι να περιμένουν απ’ τις συνδικαλιστικές ηγεσίες. Να μην επιτρέψουμε να παραταθεί κι άλλο η σιγή νεκροταφείου που έχουν επιβάλει! Να δώσουμε χώρο να εκφραστεί η αγανάκτηση που ξεχειλίζει μέσα στις πλατιές λαϊκές μάζες. Να συμβάλουμε στη μετατροπή της σε μαζικό και αποφασιστικό αγώνα ενάντια στη βαρβαρότητα. Σε αγώνα διεκδίκησης συλλογικών συμβάσεων εργασίας με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς που να καλύπτουν το κόστος ζωής. Αυτή είναι η μόνη διέξοδος στη μαύρη πραγματικότητα που έχει επιβάλει το σύστημα για τους εργαζόμενους. Κόντρα λοιπόν στις λογικές της ήττας και της αποσυγκρότησης, οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.
Σ’ αυτήν την κατεύθυνση κινείται η πρόταση της Ταξικής Πορείας, η οποία καλεί τα σωματεία και κάθε εργατική συλλογικότητα σε συντονισμό προκειμένου να πάρουν άμεσα απόφαση για πραγματοποίηση εργατικής κινητοποίησης ενάντια στην πολιτική της λιτότητας και της εξαθλίωσης, στις αρχές του Φλεβάρη. Καμία αναμονή και καμία αυταπάτη για τις διαθέσεις των κυβερνητικών και ρεφορμιστικών δυνάμεων δεν χωράει μπροστά στη διάλυση της ζωής μας.
