Έχουμε μπει πια στον έκτο μήνα της γενοκτονικής σφαγής του σιωνιστικού κράτους του Ισραήλ ενάντια στον λαό της Παλαιστίνης στη Λωρίδα της Γάζας. Οι ασταμάτητοι καθημερινοί βομβαρδισμοί μετατρέπουν την περιοχή σε ερείπια γεμάτα από δολοφονημένους αμάχους, ενώ εγκρίθηκε από το πολεμικό συμβούλιο του Ισραήλ και η εισβολή στη Ράφα. Ταυτόχρονα, το Ισραήλ χρησιμοποιεί την πείνα σαν όπλο ενάντια στον παλαιστινιακό λαό, αλλά και όπως επισημαίνουν αρκετοί αναλυτές, σαν εργαλείο πίεσης στις διαπραγματεύσεις με τη Χαμάς. Στην ίδια κατεύθυνση -της πίεσης- χρησιμοποιούν οι σιωνιστές και την απειλή της εισβολής στη Ράφα, που πάντως απηχεί συνάμα και τη βούληση της ακραίας αντιδραστικής ομάδας σιωνιστών που κυβερνά το Ισραήλ και που έχει ενσωματώσει στις πολιτικές της τις πρακτικές των Γερμανών Ναζί.
Μάξιμουμ στόχος των σιωνιστών, η χρησιμοποίηση της γενοκτονικής πολιτικής σαν μέσο για τον μαζικό εκτοπισμό των Παλαιστινίων από τη Λωρίδα της Γάζας. Αυτός ο στόχος, παρά τα δεινά του παλαιστινιακού λαού, δεν είναι καθόλου εύκολα επιτεύξιμος, όχι κυρίως γιατί βρίσκει τα αντιδραστικά αραβικά καθεστώτα απέναντι για να «μην φορτωθούν το πρόβλημα». Αλλά γιατί ο λαός της Γάζας αρνείται επίμονα και με γενναιότητα να εγκαταλείψει τον τόπο που ζει και να γίνει για δεύτερη φορά πρόσφυγας.
Μίνιμουμ στόχος, η δημιουργία προϋποθέσεων για κατατεμαχισμό της Λωρίδας της Γάζας σε στρατιωτικά επιτηρούμενες περιοχές στα πρότυπα των γκέτο που έχουν δημιουργήσει στη Δυτική Όχθη (που με τη σειρά τους είναι μια, εξελιγμένη και αναβαθμισμένη σε βαρβαρότητα, αντιγραφή των εβραϊκών γκέτο που έφτιαξαν οι ναζί). Θεωρούν ότι έτσι θα μπορέσουν να υλοποιήσουν μια έστω πιο αργόσυρτη διαδικασία εκτοπισμού του παλαιστινιακού λαού από τη γη του. Άλλωστε, αυτή η διαδικασία συμβαίνει σε ενεστώτα χρόνο στην, κομματιασμένη σε ασφυκτικά επιτηρούμενες περιοχές από τις προδοτικές συμφωνίες του Όσλο, Δυτική Όχθη. Για του λόγου το αληθές, ο ρυθμός δημιουργίας νέων σπιτιών εποίκων στην παλαιστινιακή γη έχει εκτοξευθεί : από τον Οκτώβριο του 2022 έως τον Οκτώβριο του 2023, καταγράφηκαν 24.500 νέες οικιστικές μονάδες εποίκων. Παράλληλα, φαίνεται πως για παν ενδεχόμενο οι σιωνιστές έχουν προσεγγίσει φατρίες μέσα στη Λωρίδα της Γάζας, για να διαμορφώσουν, όπως πριν το 2005, ένα δίκτυο δωσίλογων, μέσω των οποίων να εμπεδώνουν την ισραηλινή κατοχή στην περιοχή.
ΗΠΑ: εμπλοκή και στοχεύσεις
Ο υπότιτλος δεν αναφέρεται στην εμπλοκή των ΗΠΑ στη σφαγή που εξελίσσεται μέσω της συνεχιζόμενης και μαζικής τροφοδοσίας με κάθε φονικό σιδερικό προς το σιωνιστικό Ισραήλ. Αυτή συνεχίζεται και θα συνεχιστεί και μάλλον αποτελούν μοχλό πίεσης οι φήμες πως ενδέχεται οι ΗΠΑ να σταματήσουν τη στρατιωτική βοήθεια προς το Τελ Αβίβ.
Ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός, βλέποντας να διακυβεύονται τα στρατηγικά του συμφέροντα στη Μέση Ανατολή από την πολιτική Νετανιάχου, παράλληλα με τη στήριξη που παρέχει στους σιωνιστές, έχει το τελευταίο διάστημα εμπλακεί εντείνοντας ξανά την πίεση και τους εκβιασμούς στη σιωνιστική ηγεσία. Μετά τις αλλεπάλληλες δηλώσεις ή «διαρροές» με ανοιχτά μικρόφωνα του Μπάιντεν και του Μπλίνκεν, ήρθε ο επικεφαλής των Δημοκρατικών και πρόεδρος της αμερικανικής Γερουσίας, Τζακ Σούμερ, να δηλώσει πως το Ισραήλ πρέπει να πάει σε εκλογές και να αντικατασταθεί ο Νετανιάχου, μιας και αποτελεί εμπόδιο για την ειρήνη. Ο ίδιος ο Σούμερ, όπως και συνολικά η αμερικανική κυβέρνηση, απαίτησαν παράλληλα μια «νέα» Παλαιστινιακή Αρχή. Μάλιστα, ο ανεκδιήγητος Μαχμούντ Αμπάς έσπευσε αμέσως να υπακούσει στις αμερικανικές προσταγές, αλλάζοντας τον πρωθυπουργό της ΠΑ με έναν γνωστό για τις διασυνδέσεις του με τις ΗΠΑ και πρώην στέλεχος της Παγκόσμιας Τράπεζας. Γι’ αυτό και πολύ σωστά, σημαντικές παλαιστινιακές οργανώσεις (Χαμάς, ισλαμική Τζιχάντ, Λαϊκό Μέτωπο για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, Κίνημα Εθνικής Πρωτοβουλίας) κατήγγειλαν απερίφραστα «τα νέα προδοτικά κόλπα» του Αμπάς, την στιγμή που «η ύψιστη εθνική προτεραιότητα τώρα είναι η αντιμετώπιση της βάρβαρης σιωνιστικής επιθετικότητας και του γενοκτονικού και λιμοκτονικού πολέμου της Κατοχής ενάντια στον λαό μας στη Λωρίδα της Γάζας και η αντιμετώπιση των εγκλημάτων των εποίκων της στη Δυτική Όχθη και την υπό κατοχή Αλ-Κουντς (σ.σ. Ιερουσαλήμ) -ιδιαίτερα στο Τέμενος Αλ-Ακσα- και των σημαντικών κινδύνων που αντιμετωπίζει η εθνική μας υπόθεση -στην πρώτη γραμμή των οποίων βρίσκεται ο εξελισσόμενος κίνδυνος του εκτοπισμού».
Οι Αμερικάνοι φαίνεται ότι θα ήθελαν με μια διπλή αντικατάσταση (κυβέρνησης Ισραήλ, Παλαιστινιακής Αρχής) να αναστήσουν το σχέδιο ενός κράτους Μπαντουστάν για τους Παλαιστίνιους, προτεκτοράτο του Ισραήλ, των αραβικών καθεστώτων και φυσικά δικό τους και σε δεύτερο χρόνο να ανοίξουν τον δρόμο για την επαναφορά σε πρώτο πλάνο της προσέγγισης Ισραήλ-Αραβικών καθεστώτων, με στόχο το Ιράν και στο βάθος τη Ρωσία και την Κίνα.
Επιπλέον, αδίστακτοι καθώς είναι, χρησιμοποιούν και την «ανθρωπιστική βοήθεια» για να αποκτήσουν μεταφορικά και κυριολεκτικά άμεση πρόσβαση στη Λωρίδα της Γάζας. Με την ελληνοκυπριακή ηγεσία, διπλά δουλική σε ΗΠΑ και Ισραήλ και ακολουθώντας πιστά την άρχουσα τάξη της χώρας μας, να έχει μετατρέψει την Κύπρο σε ξέφραγο αμπέλι των σιωνιστών και ταυτόχρονα να βάζει πλάτη στους αμερικανικούς σχεδιασμούς για την παρουσία τους στην περιοχή. Ας σημειώσουμε εδώ ότι μέσω της επιχείρησης «Αμάλθειας» μεταφέρθηκαν στη Λωρίδα μόλις 200 τόνοι τρόφιμα, όσα δηλαδή μπορούν να μεταφέρουν 10 φορτηγά από την ξηρά, την ίδια στιγμή που το Ισραήλ αρνείται την είσοδο στη Λωρίδα εκατοντάδων φορτηγών από το πέρασμα της Ράφα.
Ταυτόχρονα και παράλληλα με τα προηγούμενα, οι ΗΠΑ πιέζουν ασφυκτικά τη σιωνιστική ηγεσία να γυρίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, μιας και είναι αυτή που συνεχώς τις τορπιλίζει. Έτσι, η πίεση των ΗΠΑ αλλά και οι σοβαρές αντιθέσεις στο εσωτερικό του πολεμικού συμβουλίου και της σιωνιστικής κυβέρνησης, λόγω του βαλτώματος της στρατιωτικής εισβολής, είχαν σαν αποτέλεσμα η σιωνιστική διαπραγματευτική ομάδα να γυρίσει στην Ντόχα την περασμένη Τρίτη 19/3. Όσον αφορά τις διαπραγματεύσεις, η πλευρά της Χαμάς, που βρίσκεται σε συνεννόηση με όλες τις αντιστασιακές παλαιστινιακές οργανώσεις, αρνείται, και σωστά, την απελευθέρωση όλων των ομήρων, διότι αυτό απλά θα σήμαινε την αποθράσυνση των σιωνιστών. Από την πλευρά της, και σωστά, θέτει ως βασικό (και ίσως μάξιμουμ) όρο την επίτευξη μιας μόνιμης κατάπαυσης του πυρός, την αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής από τη Λωρίδα και από κει και πέρα την ελευθερία στον λαό της Λωρίδας να γυρίσει στον τόπο του και φυσικά την έναρξη μια διαδικασίας αποκατάστασης όλων των υποδομών και τελικά της ζωής στην πολύπαθη και ματωμένη Λωρίδα της Γάζας. Το πώς ακριβώς θα προχωρήσουν οι εξελίξεις μένει να το δούμε.
