Διώξεις και απειλές για διαγραφές φοιτητών
Η ένταση της καταστολής δεν μπορεί να «πείσει» τη νεολαία να υποταχθεί
Η εισβολή αστυνομικών δυνάμεων στη Σχολή Θετικών Επιστημών (ΣΘΕ) του ΑΠΘ, το μεσημέρι του Σαββάτου 16/3 για την εκκένωση των καταλήψεων που τελούνταν σε τμήματα εντός της και η σύλληψη 49 φοιτητών αποτελεί σοβαρό δείγμα του ρεβανσισμού του συστήματος απέναντι στο φοιτητικό κίνημα.
Χρησιμοποιώντας σαν αφορμή φθορές έξω από τη «βιβλιοθήκη» στο πρώην στέκι του Βιολογικού (που εδώ και 2 χρόνια από όταν εκκενώθηκε, ακόμα… γίνεται βιβλιοθήκη), αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στον χώρο της ΣΘΕ την ώρα που πραγματοποιούνταν δράση στα πλαίσια της κατάληψης του Σ.Φ. Γεωλογίας, συλλαμβάνοντας μαζικά φοιτητές, στους οποίους απέδωσαν κατηγορίες για διατάραξη κοινής ειρήνης και απείθεια. Μάλιστα, οι συλληφθέντες φοιτητές κρατήθηκαν στη ΓΑΔΘ μέχρι και τη Δευτέρα 18/3, λέγοντάς τους ότι «μπροστά στους 2 μήνες που κρατάνε την κατάληψη, οι 2 μέρες κράτησης δεν είναι τίποτα». Είναι σαφές ότι ο πραγματικός λόγος αυτής της επιχείρησης καταστολής δεν είναι καμία φθορά κτηρίου ή «παράνομη ενέργεια». Έψαχναν μόνο μια αφορμή, μέχρι και αυτή του… «πυρηνικού ριφιφί», ή ό,τι άλλο μπορούσαν να σκαρφιστούν, για να δικαιολογήσουν την εισβολή και την άγρια καταστολή.
Το χρονικό της εκκένωσης και του οργίου συλλήψεων στη ΣΘΕ δεν είναι τυχαίο. Σε μια φάση όπου το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται σε υποχώρηση, το σύστημα βρήκε την ευκαιρία να πάρει τη «ρεβάνς», να χτυπήσει όποια ψεγάδια καταλήψεων και αντιστάσεων έχουν παραμείνει στις σχολές. Δεν είναι, άλλωστε, η πρώτη εκκένωση κατάληψης που έχει δει το φοιτητικό κίνημα στον δίμηνο αγώνα του ενάντια στον, πλέον ψηφισμένο, νόμο Πιερρακάκη. Η εκκένωση της κατάληψης της Νομικής στην Κομοτηνή, της Νομικής του ΑΠΘ, αλλά και της Πρυτανείας, πριν από λίγες εβδομάδες έδειξαν τις κυβερνητικές διαθέσεις. Μέχρι και στις Φοιτητικές Εστίες του Πανεπιστημίου Αθηνών (ΦΕΠΑ) εισέβαλαν, συλλαμβάνοντας 3 φοιτητές και αποδίδοντάς τους 3 κατηγορίες. Το σύστημα φοβάται τη φοιτητική νεολαία που, εδώ και 2 μήνες, βρίσκεται στους δρόμους και αγωνίζεται. Ιδιαιτέρως, δεν ανέχεται τους φοιτητές που, ακόμη και μετά την ψήφιση του νόμου, επιμένουν να βγαίνουν στον δρόμο για να τον ανατρέψουν.
Το φοιτητικό κίνημα, λοιπόν, καλείται να τα βάλει με θεούς και δαίμονες. Πρώτα και κύρια, καλείται να τα βάλει με το σύστημα, που όλο και οξύνει τις μεθόδους καταστολής του. Η άμεση καταστολή και το σπάσιμο των καταλήψεων αποτελεί συνέχεια όλων των υπόλοιπων μεθόδων καταστολής, με πρώτη και κύρια την αξιοποίηση των τηλε-εξετάσεων και των τηλε-μαθημάτων, που αποτέλεσε έναν ύπουλο τρόπο να απομαζικοποιηθούν και να σπάσουν οι καταλήψεις χωρίς γάτα και ζημιά. Η καταστολή των διαδηλώσεων με άγριο τρόπο, τα χημικά και το «κυνηγητό» φοιτητών μέσα στο Άσυλο δεν αρκούν στο σύστημα. Τώρα βρίσκει την ευκαιρία για την ενεργοποίηση και την αξιοποίηση των πειθαρχικών διώξεων του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη (4777). Ήδη η κυβέρνηση, δια στόματος Μητσοτάκη, και η ΠτΔ, Κ. Σακελλαροπούλου, ζήτησαν την εφαρμογή για πρώτη φορά των έσχατων πειθαρχικών διώξεων που προβλέπει ο Νόμος Κεραμέως, δηλαδή της διαγραφής (μεταξύ μιας σειράς άλλων ποινών) στην περίπτωση των 49 συλληφθέντων φοιτητών, αλλά και σε μελλοντικές αντίστοιχες περιπτώσεις «παράνομων» ενεργειών. Το φοιτητικό κίνημα, λοιπόν, στον αγώνα του ενάντια στον νόμο Πιερρακάκη, θα κληθεί να αντιπαρατεθεί και με τις διατάξεις του νόμου 4777 (που ήδη κομμάτια του, όπως αυτό της ΕΒΕ, εφαρμόζονται), με τις διαγραφές και τα πειθαρχικά, αλλά και με όλο το κατασταλτικό οπλοστάσιο που έχει το σύστημα στα χέρια του.
Καλείται, από την άλλη, να τα βάλει και με τους ψεύτικους φίλους του. Με ευθύνη των κύριων ρεφορμιστικών δυνάμεων (ΚΝΕ-ΑΡΙΣ) που κήρυξαν παύση του κινήματος, αλλά και όλων των υπόλοιπων που βλέπουν την πάλη για την ανατροπή του νόμου ως κάτι το «ουτοπικό», οι φοιτητές, που κινητοποιήθηκαν με επιμονή όλο το προηγούμενο διάστημα, έμειναν ξεκρέμαστοι. Από τη μία ΚΝΕ-ΑΡΙΣ κάνουν λόγο για «πολύμορφες δράσεις πέραν της κατάληψης», οι οποίες από ό,τι φαίνεται δεν συμπεριλαμβάνουν καν… τη διαδήλωση. Μάλιστα, στην πλειοψηφία των συλλόγων πανελλαδικά, αυτές οι δυνάμεις είναι που συσπειρώνουν πλέον τα πλαίσια «αντι-κατάληψης», ενώ με το ζόρι (έως καθόλου) στήριξαν τις κινητοποιήσεις αλληλεγγύης στους συλληφθέντες φοιτητές. Από την άλλη, η ΑΡΑΣ και μια σειρά άλλες δυνάμεις βγαίνουν με τη σημαία του «να μείνει ο νόμος στα χαρτιά». Λες και δεν είδαμε με την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής τι συμβαίνει με τους νόμους που «έμειναν στα χαρτιά». Κάποια στιγμή το σύστημα τους εφαρμόζει!
Κόντρα, λοιπόν, σε αυτές τις λογικές, το φοιτητικό κίνημα πρέπει να στυλώσει τα πόδια του και να συνεχίσει τον αγώνα για την ανατροπή του νόμου Πιερρακάκη. Να συνεχίσει με εκ νέου γενικές συνελεύσεις, που θα παίρνουν αποφάσεις συνέχισης του αγώνα με νέες καταλήψεις και διαδηλώσεις. Το φοιτητικό κίνημα έχει δείξει ότι μπορεί να ανατρέψει μέχρι και ψηφισμένους νόμους, και καμία δύναμη -συστημική ή ρεφορμιστική- δεν μπορεί να το διαψεύσει αυτό!
Και αυτή είναι που θα αποτελέσει και την πραγματική απάντηση στην τρομοκρατία και την καταστολή. Αυτή είναι που θα αποτελέσει την πραγματική απάντηση στις ανυπόστατες κατηγορίες των 49 συλληφθέντων της ΣΘΕ και στις απειλές για πειθαρχικές διώξεις και διαγραφές φοιτητών. Το φοιτητικό κίνημα μόνο με τις μαζικές του διαδικασίες μπορεί να «προστατευτεί» και να απαντήσει την τρομοκρατία! Με μαζικές γενικές συνελεύσεις που θα παίρνουν αποφάσεις αλληλεγγύης στους συλληφθέντες, θα απαιτούν την αθώωσή τους και που θα παίρνουν αποφάσεις συνέχισης του αγώνα μέχρι τη νίκη!
