Ουκρανία
Η αντιπαράθεση ΗΠΑ/Δύσης με τη Ρωσία μπήκε σε νέα, κρίσιμη και άκρως επικίνδυνη φάση
Το Μέτωπο των Λαών ενάντια στον Πόλεμο και τον Ιμπεριαλισμό, επιτακτική ανάγκη τού σήμερα!
«Στο επίκεντρο των αιτιών αυτής της κατάστασης βρίσκεται η αδυσώπητη πάλη των βασικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων ΗΠΑ, Ρωσίας και Κίνας για την κατάχτηση της παγκόσμιας ηγεμονίας. Αυτή η διαπάλη είναι που σπρώχνει στη στρατιωτικοποίηση των οικονομιών και των κοινωνιών, στη φασιστικοποίηση της δημόσιας ζωής. Αυτός ο άγριος ανταγωνισμός των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων αναστατώνει και ματώνει τις εργαζόμενες μάζες, χώρες, περιοχές, απειλεί τον πλανήτη ολόκληρο φέρνοντας στο προσκήνιο τον γενικευμένο πόλεμο και τον πυρηνικό όλεθρο! Κι αυτό διότι, αν και παραμένουν οι επισημάνσεις μας για το όριο που βάζει η πυρηνική ισορροπία, αυτό το όριο όχι μόνο πλησιάζεται ολοένα και περισσότερο, αλλά αναζητούνται αγωνιωδώς - από τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία - οι προϋποθέσεις ξεπεράσματός του. Δεν είναι λοιπόν υπερβολή να υπογραμμίσουμε πως δεν βρισκόμαστε παρά στη φάση προετοιμασίας του Γ’ Παγκόσμιου Πολέμου.»
Σημείο 2, Θέσεις για τη Διεθνή Κατάσταση, 10η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ(μ-λ)
Με μεγάλη ανησυχία παρακολουθεί κάθε προοδευτικός, κάθε σκεπτόμενος άνθρωπος σε ολόκληρο τον πλανήτη τη νέα κρίσιμη και άκρως επικίνδυνη φάση στην οποία έχει μπει η αντιπαράθεση ΗΠΑ/Δύσης με τη Ρωσία στο έδαφος της Ουκρανίας.
Η διοίκηση Μπάιντεν, επικεφαλής τους αμερικανικού ιμπεριαλισμού, καταπατώντας μία από τις πιο σημαντικές κόκκινες γραμμές όχι μόνο της Ρωσίας, αλλά και της δικής της έως τώρα πολιτικής, έδωσε το «πράσινο φως» στο ενεργούμενο καθεστώς του Κιέβου να χρησιμοποιεί αμερικανικά όπλα για να πλήξει στόχους μέσα στο ρώσικο έδαφος. Η άρση της απαγόρευσης είναι βέβαια μέχρι στιγμής μερική, μιας και αφορά αφενός μόνο τη ρωσική περιοχή Μπέλγκοροντ από την οποία τα ρωσικά στρατεύματα επιχειρούν ενάντια στο Χάρκοβο και αφετέρου δεν ισχύει για όλα τα όπλα (π.χ. για τα ATTACMS) με τα οποία οι Αμερικανοί προμηθεύουν το Κίεβο. Ακόμα και έτσι, όμως, η απόφαση ανεβάζει πολύ ψηλά την κλίμακα της επικινδυνότητας και δημιουργεί το έδαφος για πάρα πολύ ανησυχητικές εξελίξεις. Αναζωπυρώνει την εφιαλτική συζήτηση για τη χρησιμοποίηση τακτικών πυρηνικών όπλων, φέρνει πιο κοντά τον κίνδυνο μιας παγκόσμιας και γενικευμένης ανθρωποσφαγής!
Ενδεικτική της σοβαρότητας της κατάστασης είναι η διαρροή της απόφασης αυτής, που γράφηκε ότι εξόργισε το Πεντάγωνο. Ίσως να μη μάθουμε ποτέ και ίσως έχει λίγη σημασία πια εάν αυτή η διαρροή ήταν αποτέλεσμα διαφωνίας και με στόχο την αναίρεση της απόφασης ή στοχευμένη διαρροή για τη δημιουργία τετελεσμένων και με στόχο την αποτροπή ή το χώνεμα τυχόν αντιδράσεων. Από τα δυτικά δημοσιεύματα, η απόφαση αυτή δρομολογήθηκε μετά την επίσκεψη Μπλίνκεν στο Κίεβο, ενώ, μία εβδομάδα πριν από την επισημοποίηση της απόφασης των Αμερικανών, ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ προϊδέαζε γι’ αυτήν σε μια προκλητική και εμπρηστική τοποθέτησή του.
Την απόφαση αυτή ακολούθησαν οι αντίστοιχες αποφάσεις της βρετανικής, της πολωνικής και – γεγονός πολύ σημαντικό - της γερμανικής κυβέρνησης. Η γαλλική κυβέρνηση επίσης υπερθεμάτισε, ανακοινώνοντας ταυτόχρονα ότι βρίσκεται στο στάδιο των συζητήσεων για την επίσημη αποστολή εκπαιδευτών στο ουκρανικό έδαφος. Στο ίδιο πλαίσιο, πραγματοποιήθηκε από το Κίεβο, επίσης μία εβδομάδα πριν από την αμερικανική «στροφή», επίθεση με ντρόουνς σε στρατηγικά ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης που συνδέονται με το σύστημα πυρηνικής αποτροπής της Ρωσίας, που σίγουρα είχε την έγκριση και την υλικοτεχνική υποστήριξη των ΗΠΑ/Δύσης. Αυτή η επίθεση βγάζει στο προσκήνιο σχεδιασμούς για «τύφλωση» του ρωσικού αμυντικού συστήματος, πράγμα που με τη σειρά του αναπόφευκτα «κουμπώνει» - σύμφωνα ακόμα και με δυτικούς αναλυτές- αν όχι με τα αδιανόητα σχέδια για αδυναμία απάντησης της Ρωσίας σε αμερικανικό πυρηνικό πλήγμα, τουλάχιστον με τους σχεδιασμούς να καταστήσουν «αόρατα» τα στρατηγικά μαχητικά αεροσκάφη των ΗΠΑ, μιας και είμαστε κοντά στο να παρθεί η απόφαση για τη μεταφορά τους στην Ουκρανία.
Η απόφαση αυτή καταδεικνύει για μια ακόμη φορά τα παγκόσμια διακυβεύματα με τα οποία συνδέεται ο άδικος πόλεμος στην Ουκρανία, που θα έχει σοβαρές επιπτώσεις στη διάταξη και τους παγκόσμιους συσχετισμούς μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Αναδεικνύει πως ισχύει στο ακέραιο η επισήμανσή μας ότι οι εξελίξεις κινούνται από το εκρηκτικό δίπολο «οι ΗΠΑ δεν μπορεί να ηττηθούν και η Ρωσία δεν διανοείται να χάσει», που παράγει ένα επικίνδυνο σπιράλ συνεχούς κλιμάκωσης. Εξίσου καταδεικνύει, σε πείσμα των οικονομίστικων αναλύσεων, πως στο πλαίσιο της γεωστρατηγικής τριάδας (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα) η αντιπαράθεση ΗΠΑ-Ρωσίας εξακολουθεί να κατέχει την πρωτοκαθεδρία και να είναι αυτή που καθορίζει όλες τις υπόλοιπες αντιθέσεις.
Γι΄ αυτό και η διοίκηση Μπάιντεν φανερά επιχειρεί να δεσμεύσει ισχυρά και την επόμενη διοίκηση των ΗΠΑ, σε περίπτωση που εκλεγεί ο Τραμπ, στη συνέχιση του πολέμου και της στήριξης με κάθε τρόπο και μέσο τού καθεστώτος του Κιέβου σ’ αυτόν. Θέλει επίσης, σε μια φάση που πυκνώνουν τα σημάδια της σχετικής αποδυνάμωσης των ΗΠΑ, να δείξει σε όλους (στους συμμάχους πρώτα απ’ όλα αλλά και στους ανταγωνιστές και τους αντιπάλους τους) πως αυτές εξακολουθούν να ηγούνται του «ελεύθερου κόσμου».
Αυτή η απόφαση κλιμακώνει την πίεση και ανιχνεύει με εκβιαστικό τρόπο τα όρια των αντιδράσεων της Ρωσίας και εάν αυτή πρακτικά μπορεί να υπερασπιστεί και με ποιον τρόπο τις «κόκκινες γραμμές» της. Αποτελεί ερώτημα εάν μαζί με όλα τα προηγούμενα οι ΗΠΑ/ΝΑΤΟ θέλουν τυχοδιωκτικά να αναγκάσουν τη ρωσική ηγεσία να απαντήσει με τέτοιο τρόπο, ώστε να δικαιολογηθεί/νομιμοποιηθεί η αποστολή ΝΑΤΟϊκών στρατευμάτων στις ουκρανικές πεδιάδες.
«Τέλος», η καταπάτηση αυτής της κόκκινης γραμμής δείχνει το μέγεθος των προβλημάτων που αντιμετωπίζει στα πεδία των μαχών το καθεστώς του Κιέβου και την κατακόρυφη αύξηση των ανησυχιών στο αμερικανικά επιτελεία για το ενδεχόμενο συντριβής ή κατάρρευσης του ουκρανικού στρατού.
Οι εξελίξεις στο πεδίο των μαχών ως επιταχυντής της αμερικανικής/δυτικής απόφασης
Μετά την πλήρη αποτυχία της περσινής αντεπίθεσης, εδώ και μερικούς μήνες ο ρωσικός στρατός έχει περάσει σε μια ελεγχόμενη αντεπίθεση, ενώ οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν, εκτός από έλλειψη όπλων και πυρομαχικών, σοβαρή έλλειψη αντρών, που μόνο εν μέρει καλύπτεται από τις συνεχείς και ολοένα και πιο απελπισμένες «εκστρατείες» επιστράτευσης. Ο ρωσικός στρατός, με αφορμή και τα συνεχή χτυπήματα της περιοχής του Μπέλγκοροντ από ντρόουνς, πυροβολικό και ομάδες διείσδυσης, έκανε μια αιφνιδιαστική επίθεση και μπόρεσε σε μερικές εβδομάδες να εισχωρήσει στην περιοχή του Χάρκοβο, ώστε από τη μια να δημιουργήσει μια ζώνη ασφαλείας για το Μπέλγκοροντ και από την άλλη να απειλεί με νέο αποκλεισμό τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη και θεωρούμενη συμπρωτεύουσα της Ουκρανίας, την ομώνυμη πόλη της περιοχής του Χάρκοβο. Η ανάγκη των ουκρανικών δυνάμεων να αντιμετωπίσουν την απειλή αυτή τις ανάγκασε να αποσπάσουν δυνάμεις από τις άλλες περιοχές του μετώπου, αποδυναμώνοντάς τες και δίνοντας την ευκαιρία στο ρωσικό στρατό να ανοίξει τη βεντάλια των κινήσεών του. Έτσι, βρισκόμαστε σε μια φάση που ο ρωσικός στρατός πιέζει αφόρητα το καθεστώς του Κιέβου σε κρίσιμες περιοχές: στο μέτωπο του βορρά προς το Χάρκοβο, στο μέτωπο της ανατολής προς το Τσάσιβ Γιαρκάι, στο νότιο μέτωπο προς τη Ζαπορίζιε.
Τα ενδεχόμενα της ρωσικής αντίδρασης
Όπως ήταν αναμενόμενο, η ηγεσία του ρωσικού ιμπεριαλισμού αντέδρασε οργισμένα στην αμερικανική/δυτική απόφαση. Η δήλωση του Μεντβέντεφ με την οποία έβαλε στο τραπέζι της συζήτησης το ενδεχόμενο της χρησιμοποίησης τακτικών πυρηνικών όπλων σε περίπτωση που αμερικανικά/δυτικά όπλα χτυπήσουν ρωσικό έδαφος δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια από τις πολλές, είναι αλήθεια, αμετροεπείς δηλώσεις του. Αντίθετα, αποτελεί μέρος των αναζητήσεων της ρωσικής ιμπεριαλιστικής Νέας Αστικής Τάξης και της πολιτικοστρατιωτικής της ηγεσίας ώστε να υπογραμμιστούν οι κόκκινες γραμμές της Μόσχας μέσω ενός… πυρηνικού μανιταριού.
Βέβαια, η Ρωσία, διατηρεί ακόμα κάποια σημαντικά ενδιάμεσα επίπεδα απάντησης στη σημαντική αυτή αμερικανική/δυτική πρόκληση. Έτσι, μπορεί οι δηλώσεις Πούτιν και άλλων υψηλόβαθμων ρώσων αξιωματούχων να μην είχαν πυρηνικές αναφορές, αλλά ήταν εξίσου ανησυχητικές για το τι μέλλει γενέσθαι. Σταχυολογούμε τις πιο σημαντικές από αυτές. Αναφορά του Πούτιν στις μικρές και πυκνοκατοικημένες χώρες του ΝΑΤΟ «οι οποίες πρέπει να ανησυχούν». Το άνοιγμα από τον ίδιο, εμμέσως πλην σαφώς, ξανά της συζήτησης για κατάρριψη δυτικών δορυφόρων ή τύφλωσή τους από το ρωσικό στρατό μιας και αυτοί μόνο μπορούν να κατευθύνουν τους πυραύλους στο ρωσικό έδαφος. Η δήλωση για ασύμμετρη απάντηση της Ρωσίας στο ουκρανικό έδαφος. Σε κάθε περίπτωση, η ρωσική ηγεσία δεν θα αφήσει αναπάντητη μια τέτοια πρόκληση, διότι εκτός των άλλων γνωρίζει -και ήδη συζητιέται μεταξύ δυτικών επιτελείων και Κιέβου- η επέκταση της απόφασης τόσο γεωγραφικά όσο και στο είδος των όπλων για χτυπήματα μέσα στη Ρωσία.
Ωστόσο, η απάντησή της, η οποία θα είναι σοβαρή και δεν θα έχει προηγούμενο, σίγουρα θα προσμετρά μια σειρά δεδομένα και θα έχει πολιτικό σκεπτικό. Η ρωσική ηγεσία επιδιώκει οι αποφάσεις της στο στρατιωτικό πεδίο να μεγαλώσουν τις ρηγματώσεις που ήδη φαίνονται στο δυτικό στρατόπεδο. Η Ιταλία αρνείται να συμμετάσχει στη άρση της απαγόρευσης, η Ουγγαρία κατηγορεί τη Δύση για «τρέλα», ενώ στο χορό μπήκε και η Βουλγαρία μέσω του προέδρου της. Ο Ράντεβ, διαφωνώντας πλήρως με την καταπάτηση των δύο κόκκινων γραμμών (περιορισμός του πολέμου στο ουκρανικό έδαφος, όχι αποστολή νατοϊκών δυνάμεων) «που περιόριζαν την ανεξέλεγκτη κλιμάκωση της σύγκρουσης στην Ουκρανία», χαρακτηρίζει την επικείμενη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ «υπαρξιακή», ενώ μιλά για «ιστορική ευθύνη» αυτών που αποτελούν την αντιπροσωπεία της χώρας του στη σύνοδο.
Εισαγωγή στο δρόμο των λαών
Η σημασία της αντιπολεμικής- αντιιμπεριαλιστικής πάλης, που τόσο ξορκίστηκε τις δεκαετίες μετά το 1990 ως παρωχημένη και γραφική, παίρνει χαρακτήρα ανάγκης ζωής για την εργαζόμενη ανθρωπότητα. Η λύση, η διέξοδος δεν βρίσκεται στη στήριξη του ενός φονιά έναντι του άλλου, στη στοίχιση πίσω από τον έναν ή τον άλλο ιμπεριαλιστή, όπως πράττουν πολλές δυνάμεις και στη χώρα μας, αντιγράφοντας την εγκληματική για τους λαούς στάση των περισσότερων κομμάτων της Δεύτερης Διεθνούς. Γιατί μόνο ένα Μέτωπο των Λαών ενάντια στον Πόλεμο και τον Ιμπεριαλισμό μπορεί να βάλει φραγμό στο εφιαλτικό μέλλον που οικοδομεί αυτό το γερασμένο σύστημα, που τρέφεται με ανθρώπινη σάρκα και απειλεί τους λαούς και τη ζωή στον πλανήτη.
