Η πρώτη εκλογική μάχη του νέου ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη δεν αποκλείεται να καθορίσει αρκετά πράγματα όχι μόνο για το κόμμα, αλλά συνολικά για τον χώρο της κεντροαριστεράς.
Η διατεταγμένη από τα ντόπια, αλλά κυρίως τα ξένα και δη τα υπερατλαντικά, κέντρα εξουσίας υπηρεσία του νέου προέδρου στοχεύει στη δημιουργία ενός νέου κόμματος που θα μπορέσει να παίξει ρόλο στη διαμόρφωση του δεύτερου πυλώνα εξουσίας στην Ελλάδα, ο οποίος λείπει μετά τη βαριά ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις περσινές βουλευτικές εκλογές.
Αυτός ο νέος ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να χτιστεί πάνω στα ερείπια του παλιού, με υλικά που θα εξασφαλίζουν ότι τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστών θα εξυπηρετούνται στο ακέραιο. Γιατί ο δεύτερος πυλώνας χρειάζεται για να αποπροσανατολίζει τον κόσμο και να κρατά τις πολιτικές ισορροπίες στο εσωτερικό της άρχουσας τάξης, με την προϋπόθεση ότι παραμένει πραγματικός πυλώνας της αστικής πολιτικής, δηλαδή της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης και καταπίεσης του λαού.
Πάνω σε αυτή τη βασική κατεύθυνση κινείται ο ΣΥΡΙΖΑ ενόψει των ευρωεκλογών, από τις οποίες προσδοκά ένα αποτέλεσμα που θα τον τοποθετήσει σε μια τέτοια θέση στη διάταξη των αστικών πολιτικών δυνάμεων που θα του δώσει το δικαίωμα και τη δυνατότητα να στοχεύσει σε ακόμα περισσότερα, ώστε να φτάσει σε αυτό που ο Κασσελάκης έχει βάλει ως στόχο από την αρχή, να διεκδικήσει την εξουσία.
Έτσι, η εκλογική του απεύθυνση είναι τόσο πλατιά, που ξεκινά από τον φυσικό του χώρο της κεντροαριστεράς και του κέντρου, αλλά κινείται και δεξιότερα, φτάνοντας ως και την ακροδεξιά.
Για το κέντρο και την κεντροαριστερά βασικός του αντίπαλος είναι το ΠΑΣΟΚ, το οποίο κατέρρευσε στην εποχή των μνημονίων τροφοδοτώντας τον ΣΥΡΙΖΑ με πολύτιμη εκλογική πελατεία, δεν πέτυχε όμως την αντίστροφη πορεία όταν κατέρρευσε ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν κατάφερε, δηλαδή, τον «επαναπατρισμό» των παλιών του ψηφοφόρων. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το ΠΑΣΟΚ μακριά από τον στόχο της δεύτερης θέσης, πράγμα που δεν εξηγείται μόνο από την ευνοϊκή μεταχείριση του Κασσελάκη από τα ΜΜΕ.
Είναι, πάντως, χαρακτηριστικό το γεγονός ότι ο Κασσελάκης ξανά και ξανά αναφέρει τον Ανδρέα Παπανδρέου ως το υπόδειγμα της πολιτικής που θέλει να ακολουθήσει και το πρότυπο του ηγέτη που έχει ανάγκη ο τόπος, χρησιμοποιώντας, έτσι, τα …ιερά και τα όσια του ΠΑΣΟΚ ως όπλα εναντίον του! Και το ΠΑΣΟΚ δεν βγάζει μιλιά για το γεγονός ότι ο πρόεδρος ενός άλλου κόμματος έχει ως πρότυπο τον ιδρυτή του και θεωρεί εαυτόν ως τον πραγματικό συνεχιστή και κληρονόμο του! Ίσως να προλειαίνεται το έδαφος για γενικότερες ανακατατάξεις στον χώρο της κεντροαριστεράς, αλλά αυτό μένει να το δούμε και σίγουρα σε αναφορά με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών.
Από την άλλη μεριά, ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να απευθυνθεί γενικά στους όποιους δυσαρεστημένους από τη ΝΔ, ακόμα και σε αυτούς που θα θελήσουν στις 9 Ιούνη να στείλουν ένα μήνυμα, όπως λέγεται. Η ίδια η ΝΔ ανησυχεί για τέτοιου είδους διαρροές σε μια εκλογική διαδικασία στην οποία η ψήφος είναι χαλαρή επειδή δεν κρίνεται τίποτα και, όπως έδειξε η προεκλογική της κίνηση, ανησυχεί κυρίως για διαρροές προς τα δεξιά της.
Αυτόν τον κόσμο που ανήκει στο περίφημο 41%, αλλά τώρα γλυκοκοιτάζει προς Βελόπουλο και πέρα, θέλει να διεκδικήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ. Για να το πετύχει αυτό, ο κατά τ’ άλλα προχωρημένος πρόεδρός του έχει κάνει ένα σωρό μακροβούτια στο πιο συντηρητικό παρελθόν της ανθρωπότητας, φτάνοντας μέχρι και στην προσπάθεια να απενοχοποιήσει το χουντικό «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια», όπως λίγο μετά την εκλογή του είχε δηλώσει ότι η αριστερά πρέπει να απενοχοποιήσει το κεφάλαιο!
Ένας υποτιθέμενος πατριωτισμός βρίσκεται στην καρδιά της πολιτικής του πρότασης. Κατά βάση στα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής, όπου ο Κασσελάκης ξιφουλκεί εναντίον του Ερντογάν, του Ράμα και του VMRO, κρίνοντας τον Μητσοτάκη ως ανίκανο να υπερασπιστεί τα εθνικά συμφέροντα. Ακόμα και στη σχεδόν γελοία αντιμετώπιση ενός θέματος που καίει τον λαό, της ακρίβειας, η προσέγγισή του είναι …ελληνοκεντρική, γιατί προκρίνει τα ελληνικά παραδοσιακά προϊόντα, αλλά και την υγιή ελληνική επιχειρηματικότητα ως την απάντηση στη φτώχεια.
Στην ίδια κατεύθυνση, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να βελτιώσει τις σχέσεις του με την εκκλησία, με τις απανωτές συναντήσεις του Κασσελάκη με ανώτερα στελέχη του κλήρου, στις οποίες μάλιστα επικρατούσε εξαιρετικό κλίμα παρά το ακανθώδες ζήτημα του γάμου των ομοφύλων και την προσωπική επιλογή του ίδιου να είναι παντρεμένος με άνδρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να δημιουργήσει ένα προφίλ προσιτό σε ένα συντηρητικό ακροατήριο, ώστε να αλιεύσει από αυτό πολύτιμες ψήφους. Στο ακροατήριο αυτό περιλαμβάνονται και ψηφοφόροι των Σπαρτιατών, που μένουν …άστεγοι μετά την απαγόρευση της συμμετοχής του κόμματός τους στις ευρωεκλογές. Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατέθεσε υπόμνημα στον Άρειο Πάγο για τον αποκλεισμό τους, όπως έκαναν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Νέα Αριστερά, δεν είναι άσχετο με αυτή την επιδίωξη.
Και η Αριστερά –και μάλιστα η Ριζοσπαστική- του τίτλου του ΣΥΡΙΖΑ πού βρίσκεται; Μάλλον μόνο στον τίτλο! Τα ταξίδια στη Μακρόνησο δεν αρκούν ούτε καν για να διατηρήσουν μια στοιχειώδη επαφή με την ιστορία της Αριστεράς. Ο άφθονος δικαιωματισμός, η οικολογία και οι γερές δόσεις ισότητας δεν αρκούν για να καλύψουν το κενό, για το οποίο, βέβαια, τον δρόμο έστρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, του οποίου οι υπουργοί επιχειρούν την αναβίωση μέσω της Νέας Αριστεράς.
Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ενδέχεται να είναι το έναυσμα για νέες εξελίξεις στον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ και της κεντροαριστεράς γενικότερα. Η προσπάθεια οικοδόμησης ενός δεύτερου, αξιόπιστου πυλώνα της αστικής εξουσίας στην Ελλάδα θα συνεχιστεί. Το σύστημα τον έχει ανάγκη, γιατί δεν είναι μόνο η ρευστότητα της περιόδου, μέσα κι έξω από τη χώρα, που έχει ανάγκη κάποιες στοιχειώδεις ισορροπίες, αλλά είναι και η ανάγκη του συστήματος να κρατά τον κόσμο στο περιθώριο, ειδικά σε μια φάση που οι μάζες αναζητούν και πάλι τους δρόμους της αντίστασης.
