Είναι τέτοια η ένταση και το βάθος της πολιτικής της επίθεσης στον χώρο της περίθαλψης που είναι πια καθημερινότητα τα δράματα που υφίστανται οι υγειονομικοί εργαζόμενοι και συνολικά ο λαός. Μόνο κάποια κραυγαλέα περιστατικά απ’ την απελπιστική αυτή κατάσταση φτάνουν στη δημοσιότητα κι αυτά με στόχο και ορίζοντα την ελεγχόμενη ενδοαστική αντιπολίτευση. Ενδεικτικά, κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, λόγω της υποστελέχωσης γιατρός κατέρρευσε απ’ το μπαράζ εφημεριών στο νοσοκομείο της Σάμου. Ψυχίατρος δέχτηκε σοβαρή επίθεση με κίνδυνο της ζωής του από ξυλοδαρμό από νοσηλευόμενο ψυχιατρικό ασθενή στο νοσοκομείο Χανίων. Στο ΚΥ Μήλου, εν μέσω τουριστικής περιόδου, ο εφημερεύων γιατρός κατήγγειλε δημόσια ότι εφημέρευε μόνος του εκτελώντας και χρέη οδηγού ασθενοφόρου! Η πραγματικότητα είναι ότι αυτές οι περιπτώσεις αφορούν την κορυφή του παγόβουνου.
Συνοπτικά, η συνθήκη που επικρατεί στη χώρα περιγράφεται από νοσοκομεία με ακραία υποστελέχωση -πέραν της οριακής λειτουργίας- στην επαρχία, σε όλη την επικράτεια. Αυτό μεταφράζεται σε συνθήκες εντατικοποίησης και συνεχών μετακινήσεων για τους υγειονομικούς και ουσιαστικής ερημοποίησης παροχών περίθαλψης για τον λαό, που αναγκάζεται να μετακινείται προς τα μεγάλα αστικά κέντρα και να διακομίζεται σε μεγαλύτερα νοσοκομεία ακόμη και για απλά ζητήματα. Η κατάσταση είναι πολλαπλάσια δυσμενέστερη σε περιοχές με μεγάλες αποστάσεις απ’ τα κεντρικά νοσοκομεία και κυρίως στα νησιά, που οι διακομιδές κι οι μετακινήσεις είναι από δύσκολες και ακριβές το καλοκαίρι ως αδύνατες το χειμώνα. Η άλλη όψη του νομίσματος αφορά τα μεγάλα αστικά κέντρα, της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, στα νοσοκομεία των οποίων η υποστελέχωση σε συνδυασμό με την αυξημένη προσέλευση ασθενών έχει οδηγήσει σε πολύωρες αναμονές στα ΤΕΠ και σε «γρήγορες» νοσηλείες με σπρώξιμο των ασθενών στη συνέχιση της περίθαλψης στον ιδιωτικό τομέα.
Αυτή την πραγματικότητα κατήγγειλαν υγειονομικοί και κάτοικοι με παραστάσεις διαμαρτυρίας σ’ όλα τα νησιά που επισκέφθηκε ο υπουργός Γεωργιάδης σε περιοδεία του την καλοκαιρινή περίοδο. Βέβαια, ο υπουργός, έχοντας «μετρημένο» κάθε φορά τι έχει απέναντί του, δεν χάνει ευκαιρία να διατυμπανίσει με κυνισμό ότι η επίθεση θα συνεχιστεί απρόσκοπτα. Κατά τα λεγόμενά του λοιπόν, έφταιγε η τουρίστρια στην Ανάβρα Μαγνησίας γιατί υπέστη ανακοπή Κυριακή, που δεν υπάρχουν γιατροί στο ΕΣΥ. Οι εργαζόμενοι στη Λέσβο είναι κάφροι και στη Λήμνο δεν είναι κανονικοί εργαζόμενοι επειδή δεν δουλεύουν στον ιδιωτικό τομέα όπως αυτός. Στη Λέρο είναι ανθρωπάκια ασήμαντα ενώ στην Κω φωνάζουν λιγότερο απ’ όσο μπορεί εκείνος. Μάλιστα βρήκε την ευκαιρία να δικαιωθεί μέσω του τρολ της «Ψιμύθου» για να αποδείξει ότι όλες οι αντιδράσεις είναι σπέκουλα και αβάσιμες.
Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι υπάρχει γενικευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια συνολικά για την πολιτική της κι αυτό αφορά και το κομμάτι της περίθαλψης, δίπλα στα αδιέξοδα της ακρίβειας, της ανεργίας και της φτώχειας. Προπαγανδίζει το αφήγημά της που συμπυκνώνεται στο ότι έδωσε αυξήσεις στους υγειονομικούς, μείωσε τη λίστα χειρουργείων, ανακαινίζει τα ΤΕΠ και χτίζει τρία υπερσύγχρονα νοσοκομεία. Στην πραγματικότητα, οι μισθοί είναι μειωμένοι λόγω της ακρίβειας και σε πολλές ειδικότητες υγειονομικών ασύμφοροι συγκριτικά με τον φόρτο δουλειάς και τις συνθήκες και γι’ αυτό δεκάδες υγειονομικοί παραιτούνται κάθε μήνα. Διενεργήθηκαν περίπου 5000 απογευματινά χειρουργεία επί πληρωμή η πλειονότητα των οποίων δεν προϋπήρχαν στη λίστα, ενώ στα πρωινά λειτουργεί το 40% των χειρουργικών αιθουσών λόγω υποστελέχωσης. Η ανακαίνιση των ΤΕΠ αφορά απορρόφηση κονδυλίων ΕΣΠΑ και δεν έχει καμία σχέση με τη στελέχωση των νοσοκομείων, ενώ τα πολυδιαφημισμένα υπό ανέγερση νοσοκομεία έχουν ξεπεράσει σε κακοτεχνίες το γεφύρι της Άρτας και δεν αναμένονται πριν το 2028, με βέβαιο τον ιδιωτικό χαρακτήρα λειτουργίας τους. Αφήγημα λοιπόν που δεν ακουμπάει πουθενά αυτά που καίνε το λαό και τους εργαζόμενους. Γι’ αυτό ο πιστός υπηρέτης της επίθεσης Γεωργιάδης προσπαθεί να τσουβαλιάσει και να υποβαθμίσει κάθε δημόσια διαμαρτυρία υγειονομικών - λαού σε αβάσιμη στημένη αντικυβερνητική προπαγάνδα.
Τι απουσιάζει – τι απαιτείται
Στη Σάμο, στα τέλη Αυγούστου, πραγματοποιήθηκε η μεγαλύτερη μετά των πλατειών συγκέντρωση περίπου 1.000 ατόμων, με αίτημα τη στελέχωση του νοσοκομείου και τη βελτίωση των όρων περίθαλψης. Μια μαζική λαϊκή κινητοποίηση, που ανάγκασε και συστημικούς φορείς να παρευρεθούν ακριβώς για ν’ αποφύγουν να βρεθούν απέναντί της διά της απουσίας τους, στάση που στις τοπικές κοινωνίες έχει άμεσο πολιτικό κόστος. Η κινητοποίηση της Σάμου αποτελεί τη συνέχεια κινητοποιήσεων στην Ιεράπετρα, το Ρέθυμνο, την Άρτα, τις Σέρρες και άλλες πόλεις στις οποίες ο λαός βρήκε την ευκαιρία να εκφράσει τις διαθέσεις του. Εδώ λοιπόν αναδεικνύεται και το ζητούμενο. Γιατί αυτές οι κινητοποιήσεις, παρά τη μαζικότητά τους και τη γενικά σωστή κατεύθυνση των αιτημάτων τους, δεν βρίσκουν συνέχεια;
Είναι φανερό ότι τα συνεχή δημοσιεύματα στον αστικό τύπο με τίτλους «Καταρρέει το ΕΣΥ» έχουν στόχο την εκμετάλλευση της κυβερνητικής φθοράς προς όφελος του όποιου επίδοξου επόμενου διαχειριστή. Σε συνέχεια, οι αναλυτικές και καλά πληροφορημένες ανακοινώσεις της ΠΟΕΔΗΝ, που καταγράφουν την υποστελέχωση και τα προβλήματα, στοχεύουν μόνο στη δημιουργία φασαρίας για την ανανέωση του ρόλου των συνδικαλιστικών ηγεσιών ως συνομιλητή του συστήματος και πλαισιώνουν τις κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας-φολκλόρ που διοργανώνουν με χαρακτήρα πια εθιμοτυπικό. Οι κατά τόπους όμως λαϊκές κινητοποιήσεις έχουν πραγματικό χαρακτήρα έκφρασης της λαϊκής οργής, μόνο που ο ορίζοντάς τους περιορίζεται στο «τόσο-όσο» απ’ τις δυνάμεις του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ. Στη Σάμο χαρακτηριστικά, το εργατικό κέντρο (που ελέγχεται απ’ το ΠΑΜΕ) κάλεσε επόμενη σύσκεψη μετά τη μαζική κινητοποίηση 20 μέρες αργότερα!
Αυτό που απαιτείται κι αυτό που κραυγαλέα απουσιάζει είναι η μετουσίωση της γενικευμένης δυσαρέσκειας σε οργανωμένη αντίσταση και πάλη. Τόσο μέσα στους χώρους των νοσοκομείων για τα εργασιακά ζητήματα των υγειονομικών όσο και από κοινού με πρωτοβουλίες και επιτροπές για το δικαίωμα στην ίση πλήρη και δωρεάν περίθαλψη για όλους όπου ζει ο λαός. Με χαρακτήρα τόσο της γενικής πολιτικής κατεύθυνσης ενάντια στην πολιτική του συστήματος που πρέπει να προσανατολιστούν οι λαϊκές αντιστάσεις όσο και με πολύ συγκεκριμένα αιτήματα όπως προκύπτουν κατά τόπους, που στην παρούσα φάση η διεκδίκηση και απαίτησή τους θα πρόσφεραν σημαντική ανακούφιση τόσο στους εργαζόμενους όσο και στον λαό.
Τι έχουμε μπροστά μας
Την άμεση περίοδο επίκειται σημαντική κλιμάκωση της επίθεσης του συστήματος. Τα νέα βάρη που θα φορτωθούν στον λαό, θα «του φανούν» κι αυτά με τον χειρότερο τρόπο. Στην Αθήνα σχεδιάζεται η μετατροπή της εφημέρευσης των 8-9 μεγάλων νοσοκομείων σε καθημερινή. Η εντατικοποίηση κι η αδυναμία ολοκλήρωσης της νοσηλείας με τα fasttrack εξιτήρια θα χτυπήσουν κόκκινο, με τα νοσοκομεία να μετατρέπονται σε εφημερατζίδικα. Στην επαρχία σχεδιάζονται κλεισίματα νοσοκομείων και συγχωνεύσεις σύμφωνα με τον νέο υγειονομικό χάρτη. Ήδη γίνονται κατά τόπους συσκέψεις φιλοκυβερνητικών τοπικών παραγόντων και υγειονομικών, για να προετοιμάσουν το έδαφος για να κάμψουν τις λαϊκές αντιδράσεις.
Οργάνωση και αντίσταση ενάντια στη δίχως τέλος εξαθλίωση
Απ’ τα τέλη Αυγούστου αυξήθηκε η τιμή σε επιπλέον 850 φαρμακευτικά σκευάσματα. Αν δεν εξασφαλίζεται η κερδοφορία του φαρμακοβιομήχανου δεν μπορεί ο λαός να έχει φάρμακο. Απλά και ξεκάθαρα. Υπήρχε πρόβλημα που κάποια φάρμακα ήτανε.. φτηνά. Φαρμακοβιομήχανοι και φαρμακαποθήκες τα διέθεταν σε αγορές του εξωτερικού προκαλώντας συνεχείς ελλείψεις. Λύθηκε λοιπόν το πρόβλημα με την αύξηση της τιμής, που φυσικά θα πληρώσει απ’ την τσέπη του ο λαός. Τόση υγεία όσο αντέχει η τσέπη του καθενός και μόνο αν αυτή υπηρετεί την καπιταλιστική κερδοφορία. Μόνο που η ακόρεστη δίψα του κεφαλαίου για κέρδη δεν έχει κανένα μέτρο. Στο κομμάτι της ιδιωτικής ασφάλισης και των ιδιωτικών θεραπευτηρίων επίσης επικρατεί ζούγκλα. Με κοστολόγια σε τιμές Ελβετίας, τα ασφάλιστρα κι η συμμετοχή όσων έχουν συμβόλαια (ατομικά ή ομαδικά) αυξάνονται ραγδαία και οδηγούν χιλιάδες σε ακύρωση συμβολαίων. Ένα μεγάλο παζάρι, με αμερικάνικο fund να μονοπωλεί την αγορά, ελέγχοντας πια την πλειοψηφία των μεγάλων ιδιωτικών κέντρων αλλά και τη μεγαλύτερη ιδιωτική ασφαλιστική.
Το δικαίωμα του λαού στην ίση πλήρη και δωρεάν περίθαλψη παλεύεται και κατακτιέται. Ούτε παζαρεύεται, ούτε χαρίζεται, ούτε φυσικά μπορεί να είναι εμπόρευμα και ο λαός να έχει την υγειά του. Είναι έκφραση και προϊόν της ταξικής πάλης και καθαρά ως τέτοιο πρέπει να το αντιμετωπίζουν οι λαϊκές δυνάμεις. Οι υγειονομικοί εργαζόμενοι απ’ την πλευρά τους μαζί με τις δυσκολίες που πρέπει να ξεπεράσουν στον χώρο δουλειάς για την οργάνωση της πάλης τους για τα εργασιακά τους δικαιώματα, έχουν διακριτό και ιδιαίτερο ρόλο στο πλάι του λαού. Κάθε μάχη και κάθε φραγμός που μπαίνει στην επίθεση του συστήματος ανακουφίζει εργαζόμενους και λαό και δυναμώνει την πάλη. Να συμβάλλουμε σ’ αυτό με όλες μας τις δυνάμεις.
