Αναμφίβολα, η επιθετική επιχείρηση στη ρώσικη περιοχή του Κουρσκ στις 6 Αυγούστου από την πλευρά των στρατιωτικών δυνάμεων του Κιέβου ήταν η πιο εντυπωσιακή, απρόβλεπτη και κυρίως επικίνδυνη εξέλιξη στον πόλεμο μέσα στο καλοκαίρι.
Εντυπωσιακή γιατί όντως αιφνιδίασε τις ρώσικες παραμεθόριες δυνάμεις και επέτρεψε την εισβολή σε ρωσικό έδαφος μετά από 85 χρόνια. Απρόβλεπτη διότι, όπως γράφουν ρώσοι και δυτικοί αναλυτές, σε μια στιγμή που σε κομβικά σημεία του μετώπου των 1.000 χιλιομέτρων η Ρωσία προέλαυνε αργά αλλά σταθερά, το τελευταίο που θα περίμενε κανείς θα ήταν μια τέτοια κίνηση. Δηλαδή την απόσπαση – επίλεκτων μάλιστα- ταξιαρχιών που ήταν πολύτιμες εφεδρείες στα μέτωπα όπου το Κίεβο υποχωρεί, για να υποστηρίξουν αυτήν την επιχείρηση. Ο «παραλογισμός» αυτή της κίνησης εξηγεί μάλλον και τον αιφνιδιασμό της ρωσικής πλευράς.
Ωστόσο τα ζητήματα που τίθενται είναι πέρα από αυτές τις επισημάνσεις. Κανείς δεν πίστευε, ούτε και οι ΝΑΤΟϊκοί εμπνευστές και εκπονητές της εισβολής στο Κουρσκ, πως η Ρωσία δεν θα κατάφερνε, μετά τον αρχικό αιφνιδιασμό, να βάλει φραγμό στην ουκρανική προέλαση, όπως και γίνεται ήδη. Πως επιπλέον δεν θα ήταν απίθανο -μάλλον το αντίθετο- η ρωσική στρατιωτική μηχανή να καταφέρει να μετατρέψει αυτήν την ουκρανική «αιχμή» στο ρωσικό έδαφος σε παγίδα εξόντωσης των ουκρανικών στρατευμάτων, όπως επίσης ήδη γίνεται.
Το καθεστώς του Κιέβου σ’ αυτό το διάστημα προέβη σε μια σειρά δηλώσεις-«εξηγήσεις» για αυτή την κίνηση. Προσπερνάμε ως ανάξια λόγου την ερμηνεία περί ανταλλαγής εδαφών στις διαπραγματεύσεις ειρήνευσης (!), όποτε γίνουν αυτές, μιας και τα μεγέθη που κατέχει η μία πλευρά σε σχέση με την άλλη δεν είναι συγκρίσιμα (αν φυσικά υποθέσουμε -μάλλον αβάσιμα- ότι το Κίεβο θα κρατήσει τα εδάφη στο Κουρσκ!). Επίσης, στο βαθμό που ισχύει η τοποθέτηση του Ζελένσκι πως αυτή η επιχείρηση είχε βασικό σκοπό να αναγκάσει τη Ρωσία να αποσπάσει δυνάμεις από το μέτωπο και έτσι να σταματήσει την προέλασή της, μπορούμε να πούμε πως απέτυχε! Ωστόσο, θεωρούμε πως μόνο εν μέρει η επιχείρηση αυτή είχε και έχει αυτό τον σκοπό. Πίσω και πέρα από αυτόν, και γι’ αυτό τη χαρακτηρίζουμε επικίνδυνη εξέλιξη, η κίνηση αυτή είναι κίνηση κλιμάκωσης της αντιπαράθεσης σε όλα τα πεδία με τη Ρωσία.
Ας εξηγηθούμε! Αποτελεί μια κίνηση που προκαλεί τον ρωσικό ιμπεριαλισμό και ανεβάζει αντικειμενικά το επίπεδο της σύγκρουσης. Μάλιστα είναι φανερό πως ορισμένοι Δυτικοί (μερίδες των ΗΠΑ) και χώρες της «Νέας Ευρώπης» (Πολωνία, βαλτικές) εδώ και καιρό ψάχνουν εκείνες τις κινήσεις που θα οδηγούσαν τον ρωσικό ιμπεριαλισμό σε μια απάντηση που και θα τον εκθέτει παγκόσμια και θα τους δίνει τη δυνατότητα να ανεβάσουν επίπεδα στην εμπλοκή τους στη σύγκρουση και να καταρρίψουν μερικές από τις πιο σημαντικές «κόκκινες γραμμές», δικές τους και της Ρωσίας.
Όχι τυχαία το προηγούμενο διάστημα ξεκίνησε η συζήτηση για την αποστολή νατοϊκών στρατευμάτων στην Ουκρανία, έχει πέσει στο τραπέζι η κατάρριψη ρωσικών πυραύλων από νατοϊκές χώρες που συνορεύουν με την Ουκρανία, ενώ άνοιξε η συζήτηση για παροχή πυραύλων ακόμα μεγαλύτερου βεληνεκούς στο καθεστώς Ζελένσκι, ώστε να μπορεί να χτυπήσει βαθιά στο ρωσικό έδαφος, κάτι που μέχρι στιγμής κάνει με τα μικρής ισχύος ντρόουνς. Στο πλαίσιο που πριν περιγράφηκε, η εισβολή αυτή «επιχειρηματολογεί» για την αναγκαιότητα όχι μόνο να συνεχιστεί αλλά να κλιμακωθεί η ήδη δυσθεώρητη στρατιωτική στήριξη του ΝΑΤΟ και της ΕΕ προς το καθεστώς του Κιέβου.
Επιπλέον, οι δυτικοί ιμπεριαλιστές και κύρια ο αμερικανικός ιμπεριαλισμός μέσω της κίνησης αυτής είχαν και ορισμένες ανομολόγητες επιδιώξεις. Αυτές ξεκινούν από το κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο και τη δημιουργία δυσαρέσκειας στον ρωσικό πληθυσμό των παραμεθόριων περιοχών και ευρύτερα την αποσταθεροποίηση του ρωσικού πολιτικού συστήματος ή έστω την εσωτερική αμφισβήτηση της ρωσικής ηγεσίας και της δυνατότητάς της να «προστατεύει» το λαό. Επιπλέον και στο πλαίσιο του «δόγματος» πως οι ΗΠΑ «δεν μπορούν να ηττηθούν στην Ουκρανία», μέσω της κίνησης αυτής ανιχνεύονται τα τρωτά σημεία της ρωσικής αμυντικής περιμέτρου. Οι επιθέσεις, το προηγούμενο διάστημα, στα ρωσικά ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης (που αφορούν πυρηνική επίθεση) κινούνται στο ίδιο επιθετικό και τυχοδιωκτικό πλαίσιο, ενώ η «εκστρατεία Πριγκόζιν» έδωσε μάλλον πολλή «τροφή» για σχεδιασμούς στα αμερικανικά επιτελεία.
Ο ρωσικός ιμπεριαλισμός έχει πενταπλασιάσει τους ρυθμούς της επίθεσής του στο μέτωπο μέσα στον Αύγουστο, δηλαδή από τότε που ξεκίνησε η εισβολή των Ουκρανών στην περιοχή του Κουρσκ. Μάλιστα πλησιάζει σε μια σειρά κρίσιμες περιοχές της ανατολικής Ουκρανίας, που η κατάληψή τους θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και στη μερική ή ολική κατάρρευση του μετώπου, το μόνο που μπορούμε να περιμένουμε είναι ακόμα μεγαλύτερη κλιμάκωση από την πλευρά των ΗΠΑ, των Δυτικών και του Κιέβου. Ο Ζελένσκι εν μέσω μιας ιδιόμορφης κυβερνητικής κρίσης αλλάζει όλο το επιτελείο του, ετοιμάζεται για την επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον και προετοιμάζει «εαυτούς και αλλήλους» για τα χειρότερα που έπονται. Και για να μην έχουμε καμιά αμφιβολία για το «βέλος» των εξελίξεων, ο Λαβρόφ προειδοποίησε τις ΗΠΑ πως κάνουν λάθος αν νομίζουν πως ένας πυρηνικός πόλεμος θα περιοριζόταν στην Ευρώπη!
Η Μόσχα κάνει επίδειξη ισχύος αλλά και στέλνει μηνύματα στις ΗΠΑ και τη Δύση με τις πρόσφατες μαζικές επιθέσεις στο στρατιωτικό-βιομηχανικό και ενεργειακό σύστημα της Ουκρανίας, την καταστροφή πολλών στρατιωτικών αεροδρομίων (από πού θα απογειώνονται άραγε τα F-16 των Δυτικών;) αλλά και τα τελευταία δύο χτυπήματα. Το ένα στο μεγάλο κτίριο του κέντρου επικοινωνιών στην Πολτάβα, κάτω από τα ερείπια του οποίου πρέπει να θάφτηκαν πολλοί ΝΑΤΟϊκοί αξιωματούχοι, και το άλλο στην πόλη Λβιβ, στο δυτικό άκρο της ουκρανικής επικράτειας.
