Ένα πρωτοβρόχι και η χρόνια, ασταμάτητη, εγκληματική πολιτική του συστήματος σε βάρος της ζωής και της υγείας του λαού της Θεσσαλίας, της Μαγνησίας και της πόλης του Βόλου οδήγησαν στον αφανισμό εκατομμυρίων ψαριών της Κάρλας στα νερά του Παγασητικού, αλλά και στο άναμμα του φυτιλιού ακόμα μίας υγειονομικής βόμβας στην περιοχή. Φοβούμενοι το εν λόγω πρωτοβρόχι, η περιφέρεια προχώρησε στο άνοιγμα θυροφράγματος προς τον Ξηριά και τον Παγασητικό για να μην ξαναπλημμυρίσει ο κάμπος γύρω από τη λίμνη Κάρλα, με αποτέλεσμα και το πέρασμα πάνω από 400 τόνων ψαριών του γλυκού νερού προς τη θάλασσα.
Έως τώρα δεν είναι ξεκάθαρο πόσα από αυτά τα ψάρια πέθαναν κατά την επαφή τους με το θαλασσινό νερό και πόσα ήταν ήδη νεκρά στη λίμνη. Οι καταιγίδες του προηγούμενου Σεπτέμβρη ξαναγέμισαν την αποξηραμένη λίμνη της Κάρλας, οδηγώντας σε μία εκρηκτική συσσώρευση του πληθυσμού ψαριών. Η ποσότητα οξυγόνου έχει μειωθεί τόσο από την υπερσυσσώρευση όσο και από την ανάπτυξη άλγης. Ταυτόχρονα, δημιουργούνται ερωτηματικά από τη μόλυνση που μπορεί να έχει προκληθεί από το ίδιο το νερό της λίμνης που σκέπασε τα νεκρά ζώα από τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες του Σεπτέμβρη, κάλυψε τεράστιες εκτάσεις χρόνια επιβαρυμένες από φυτοφάρμακα, παρέσυρε ουσίες των πολεμικών σιδηρικών από το πνιγμένο στρατόπεδο στο Στεφανοβίκειο.
Σε κάθε περίπτωση, μία σειρά παραλίες του Παγασητικού βρίσκονται σε καραντίνα βάσει οδηγίας του Ιατρικού Συλλόγου – ωστόσο καμία ενημέρωση δεν έχει παρουσιαστεί στους κατοίκους της Μαγνησίας που παρακολουθούν τις συνθήκες δουλειάς και διαβίωσής τους να δυσχεραίνουν περαιτέρω. Επί έναν χρόνο, ολόκληρη η περιοχή αντιμετωπίζει την αποκρουστική μορφή του συστήματος της εκμετάλλευσης και καταπίεσης, που πάνω στην καταστροφή του νερού, του εδάφους, του αέρα και της λαϊκής υγείας βρίσκει νέα πεδία κερδοφορίας για το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο. Αντιπλημμυρικά και αντιπυρικά μέτρα είναι μηδαμινά για χάρη της παράδοσης της διαχείρισης των υδάτων της Θεσσαλίας σε ολλανδική εταιρεία, η οποία απαιτεί υπό τον έλεγχό της και τη διαχείριση της ντόπιας γεωργικής παραγωγής.
Ο αέρας της πόλης συνεχίζει να χτυπάει κόκκινο στις μετρήσεις ρύπανσης λόγω της καύσης σκουπιδιών από το εργοστάσιο της ΑΓΕΤ. Ο ήδη επιβαρυμένος Παγασητικός κόλπος προετοιμάζεται να δοθεί στην πλατφόρμα LNG, της οποίας η κατασκευή μπαίνει ψηλά στις ιεραρχήσεις της κυβέρνησης το επόμενο διάστημα. Σε αυτόν τον ίδιο βωμό είχε θυσιαστεί πριν από χρόνια και ο φορέας διαχείρισης της Κάρλας, αφήνοντας δήμους, περιφέρειες, υπουργεία και κάθε λογής έκτακτο κυβερνητικό κλιμάκιο να προχωρά σε άναρχους σχεδιασμούς διαχείρισης κρίσεων και απαιτήσεων για την άρδευση νερού από τη λίμνη.
Τα τηλεοπτικά σόου βρομόλογων μεταξύ περιφέρειας και δήμου, κρατικών επιτελείων και κυβέρνησης, το πινγκ-πονγκ της ευθύνης για τις καταστροφές δεν είναι αρκετά να αποπροσανατολίσουν τη συσσωρευμένη αγανάκτηση. Ο εργαζόμενος λαός και οι αγρότες έχουν πλέον πάψει να αναμένουν την επόμενη καταστροφή και παιχνίδι ευθυνών, ωστόσο απουσιάζουν όλα εκείνα τα κινηματικά καλέσματα που θα μπορούσαν να δώσουν διέξοδο στη λαϊκή οργή.
Από τη μία μεριά, ο ρεφορμισμός προσπαθεί να χωρέσει τις αγωνίες του λαού σε πλαίσια εναλλακτικών προτάσεων που απαιτούν την επικύρωση μέσω μαζικών συσκέψεων για να αποκτήσουν κάποιου είδους υπόσταση. Σε συστάσεις ανεξάρτητων από το κράτος επιστημονικών φορέων, που στόχο όμως θα έχουν την κάλυψη θέσεων στα δημοτικά και περιφερειακά συμβούλια… Για το ρεφορμισμό, είναι ενεργή η μικροαστική πεποίθηση ότι η γνώση τόμων επιστημονισμού, περιβαλλοντισμού και οικολογίας πρέπει να είναι εκείνη η παράμετρος βάσει της οποίας οφείλει να αναπτυχθεί ένα κίνημα αντίστασης. Έτσι, η λαϊκή οργή αποπροσανατολίζεται, αποπολιτικοποιείται, ρίχνεται σε δρόμους που δεν μπορούν να θέσουν όρους ανατροπής της εγκληματικής πολιτικής του καπιταλιστικού συστήματος. Σε αυτά τα αδιέξοδα του ρεφορμισμού οφείλουν να αντιπαρατεθούν όλες εκείνες οι δυνάμεις με αναφορά στο κίνημα της οργάνωσης και του αντισυνδιαχειριστικού αγώνα.
Ο λαός έχει απέναντί του ένα σύστημα πλήρως οργανωμένο να προωθήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου σε βάρος της ανθρώπινης ζωής. Η απάντηση βρίσκεται στις διεκδικήσεις και τη λαϊκή πάλη που θα ασκεί εκείνη την πολιτική πίεση στα όργανα του αστικού κράτους ώστε να αποσπάσει μέτρα προστασίας της ζωής, της υγείας και της δουλειάς του λαού και των αγροτών της περιοχής. Οι μαζικές διαδηλώσεις της προηγούμενης περιόδου ενάντια στην καύση σκουπιδιών από την ΑΓΕΤ αλλά και τη δημιουργία πλατφόρμας LNG στον Παγασητικό δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται ως «εικονικές κινητοποιήσεις», αλλά ως ανάδειξη της προοπτικής που έχει ο λαός στα χέρια του να οικοδομήσει ένα πλατύ μέτωπο αντίστασης στην πολιτική που διαλύει τη ζωή και την υγεία του.
Στο σημείο αυτό, τα ζητήματα της περιοχής της Θεσσαλίας και της Μαγνησίας είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν ξεχωριστά. Η μόλυνση του νερού, του εδάφους, του αέρα, η αναγκαιότητα αντιπλημμυρικών και αντιπυρικών μέτρων, οι υγειονομικοί κίνδυνοι και οι αρρώστιες που μαστίζουν τον τόπο είναι αποτελέσματα της ίδιας εγκληματικής πολιτικής, της ίδιας ολομέτωπης επίθεσης, του ίδιου εκμεταλλευτικού συστήματος. Σε αυτή την κατεύθυνση, απαιτείται ένα πλατύ Μέτωπο Αντίστασης που θα διεκδικεί τη βελτίωση των όρων διαβίωσης στην περιοχή, όλα τα μέτρα προστασίας που απαιτούνται πριν από την επόμενη κακοκαιρία ή πυρκαγιά, αποζημιώσεις του εισοδήματος των εργαζομένων που χάθηκε λόγω πυρκαγιών, πλημμυρών, νεκρών ψαριών. Η επίθεση δεν θα σταματήσει αν δεν τη σταματήσει ο λαός με τη μαζική του πάλη.
