Νέο τσουνάμι συγχωνεύσεων-καταργήσεων τμημάτων και σχολείων
Η εκπαίδευση αφιλόξενη για τα δικαιώματα μαθητών και εκπαιδευτικών, δυσβάσταχτη για τη λαϊκή οικογένεια
Από την έναρξη ήδη της σχολικής χρονιάς η κυβέρνηση ξεδιπλώνει την αντιλαϊκή της επίθεση στο χώρο της εκπαίδευσης. Ένα από τα μέτρα-σφαγείο των δικαιωμάτων μαθητών και εκπαιδευτικών αλλά και γονιών που βάζει σε εφαρμογή είναι οι μαζικές συγχωνεύσεις-κλεισίματα τμημάτων από το νηπιαγωγείο ώς το λύκειο. Η κυβέρνηση, εφαρμόζοντας γκεμπελικού τύπου προπαγάνδα, κάνει λόγο για εξορθολογισμό του εκπαιδευτικού συστήματος, κάνοντας το μαύρο άσπρο.
Ο πραγματικός της στόχος μ’ αυτό το τεράστιο κύμα συγχωνεύσεων/καταργήσεων τμημάτων και σχολείων που επιχειρεί είναι να φτιάξει ένα ακόμα πιο ταξικό σχολείο. Ένα σχολείο που δεν θα χωράει τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων κυρίως. Ένα σχολείο που θα καταργεί θέσεις εργασίας για τους εκπαιδευτικούς, νηπιαγωγούς, δασκάλους και καθηγητές. Ένα σχολείο που θα ταλαιπωρεί καθημερινά και θα γεμίζει με άγχος και απόγνωση τους γονείς και κηδεμόνες των μαθητών. «Εφαρμόζουμε τους νόμους», ισχυρίζονται η κυβέρνηση και τα κάθε λογής παπαγαλάκια της στα συστημικά Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης.
Πραγματικά! Αυτοί οι νόμοι τους είναι κομμένοι και ραμμένοι στα συμφέροντα των λίγων, των οικονομικά ισχυρών και των αφεντικών τους στην Αμερική και την Ευρώπη. Όλοι αυτοί, λοιπόν, θέλουν ένα σχολείο αφιλόξενο για τους μαθητές που προέρχονται από το λαό. Γι’ αυτό και δίνουν εντολές να μη δημιουργούνται νέα τμήματα στα σχολεία όλων των βαθμίδων, με αποτέλεσμα πολλοί μαθητές να πετιούνται έξω από την εκπαιδευτική διαδικασία. Μέσα Σεπτέμβρη και ήδη πολλές εκατοντάδες μαθητές δεν έχουν γραφτεί σε κανένα σχολείο! Ιδιαίτερα στα ΕΠΑΛ οι καταργήσεις τμημάτων και ειδικοτήτων χτυπούν κόκκινο. Πάρα πολλοί μαθητές που ήδη φοιτούσαν στα ΕΠΑΛ ή ήθελαν να κάνουν εγγραφή σ’ αυτά βρίσκονται στον αέρα. Ο στόχος της κυβέρνησης και του συστήματος είναι φανερός: θέλουν να σπρώξουν τη νεολαία στη φθηνή κατάρτιση και στη μαθητεία. Θέλουν να την οδηγήσουν βίαια στις Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης (ΣΕΚ) αλλά και σε ιδιωτικές μεταγυμνασιακές σχολές κατάρτισης. Στέλνουν το μήνυμα ότι τα παιδιά του λαού δεν πρέπει να έχουν όνειρα και ελπίδες για πανεπιστημιακές σπουδές. Θέλουν να κάνουν «κανονικότητα» ότι αυτά τα παιδιά «αξίζουν» ένα ελαστικό και χωρίς κανένα δικαίωμα επαγγελματικό μέλλον. Αυτοί, άλλωστε, ήταν οι στόχοι του τελευταίου νόμου που ψηφίστηκε για την Τεχνική Εκπαίδευση.
Ένα από τα εργαλεία που χρησιμοποιεί η κυβέρνηση για να καταργήσει ειδικότητες στα ΕΠΑΛ αλλά και τμήματα προσανατολισμού στα ΓΕΛ είναι τα λεγόμενα «ολιγομελή» τμήματα. Εντελώς αυθαίρετα η κυβερνητική-συστημική νομοθεσία καθορίζει έναν ελάχιστο αριθμό μαθητών, κάτω από τον οποίο δεν μπορεί να συγκροτηθεί το ανάλογο τμήμα. Μ’ αυτόν τον «κόφτη» καταργούνται τμήματα που δεν συμπληρώνουν τον απαιτούμενο αριθμό. Έτσι, πολλά παιδιά αναγκάζονται να φοιτήσουν σε σχολεία ακόμη και άλλου νομού. Ή ακόμη να αλλάξουν ειδικότητα για να μην πεταχτούν έξω από το σχολείο τους. Δεν είναι λίγοι, ιδιαίτερα μαθητές των ΕΠΑΛ, που εξαναγκάζονται μ’ αυτές τις συνθήκες να εγκαταλείψουν εντελώς το σχολείο…
Άμεση συνέπεια όλων αυτών των συγχωνεύσεων και καταργήσεων είναι να στοιβάζονται σαν σαρδέλες οι μαθητές στα λιγότερα τμήματα που απομένουν στα σχολεία. 27, 28 έως και 29 μαθητές στριμώχνονται σε μικρές αίθουσες κάνοντας δυσβάσταχτη κάθε σχολική μέρα και αυξάνοντας τον κίνδυνο της απόρριψης στο τέλος της χρονιάς.
Στο ίδιο πλαίσιο, μαθητές με μαθησιακές δυσκολίες και ιδιαιτερότητες είτε μετακινούνται μακριά από τον τόπο κατοικίας τους είτε στοιβάζονται σε πολυπληθή τμήματα. Ο καιάδας τούς περιμένει και αυτούς… που βιώνουν, όπως και οι υπόλοιποι, μια βίαιη αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος.
Αβάσταχτη είναι η ταλαιπωρία και υπέρογκα τα έξοδα των γονιών όλων αυτών των μαθητών που μετακινούνται. Σε μια περίοδο ακρίβειας, ανεργίας, φτωχοποίησης εξαναγκάζονται να ξοδεύουν πολλά σε καύσιμα και να χάνουν πολύτιμο χρόνο για να μεταφέρουν τα παιδιά τους στο σχολείο. Ουσιαστικά, η επιβάρυνση της λαϊκής οικογένειας είναι τέτοια που στοχεύει να την εξαναγκάσει να δεχτεί ότι τα παιδιά της δεν είναι για τα γράμματα.
Αντίστοιχα, η αντιλαϊκή πολιτική των συγχωνεύσεων έχει πολύ σοβαρές συνέπειες και για τους εκπαιδευτικούς. Όσο μειώνονται τα τμήματα, όσο συγχωνεύονται ή και καταργούνται σχολικές μονάδες τόσο μειώνονται οι μόνιμοι διορισμοί αλλά και οι προσλήψεις αναπληρωτών. Το χτύπημα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά είναι εδώ! Άλλοι πάλι εκπαιδευτικοί αναγκάζονται να μετακινούνται σε άλλα σχολεία ή και να καλύπτουν ωράριο σε πολλά. Οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις στο ζενίθ.
Για όλους αυτούς τους λόγους είναι άμεση η ανάγκη μαθητές, εκπαιδευτικοί και γονείς να κάνουμε κοινό αγώνα για να ανατρέψουμε τα αντιλαϊκά σχέδιά τους.
