Η απορία που εξέφρασε σε ραδιοφωνική συνέντευξή του ο πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Παππάς, σχετικά με το από πού προκύπτει η οξύτητα της εσωτερικής διαμάχης στο κόμμα, τη στιγμή που οι βασικές αντιμαχόμενες πλευρές δεν έχουν ουσιαστικές πολιτικές διαφορές, μπορούμε να πούμε ότι συνοψίζει το πραγματικό πολιτικό περιεχόμενο της εξελισσόμενης αντιπαράθεσης «όλων εναντίον όλων» εντός του ΣΥΡΙΖΑ. Όσο και να ψάξει κανείς εκεί, λοιπόν, διαφορετικές πολιτικές πλατφόρμες και προγραμματικές κατευθύνσεις που να συγκρούονται εν μέσω της κούρσας ανάδειξης του νέου προέδρου, δεν πρόκειται να τις βρει! Και αυτό γιατί είναι δεδομένη η πολιτική γραμμή με την οποία πορευόταν και θα συνεχίσει να πορεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είναι άλλη από την πλήρη υποταγή στα συμφέροντα του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού.
Γινόμαστε μάρτυρες, επομένως, μιας απολύτως εκφυλιστικής και… εκφυλισμένης διαδικασίας, στην οποία συνωστίζονται μια σειρά από πρόθυμοι να υπηρετήσουν τις «αξίες» και τους στόχους του ντόπιου αστισμού. Αυτό θα αποτελέσει, άλλωστε, και το αληθινό κριτήριο ανάδειξης της επόμενης ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ. Ως εκ τούτου, δίνουν και παίρνουν τα διαπιστευτήρια που κατατίθενται κάθε τρεις και λίγο, από κάθε αντιπαρατιθέμενο και με κάθε ευκαιρία, στο ξένο και ντόπιο κεφάλαιο. Την ίδια ώρα, το σάπιο σκηνικό με τις παρασκηνιακές ίντριγκες και τα πισώπλατα μαχαιρώματα συμπληρώνεται με καταγγελίες για «bullying», αντιπαράθεση για τον έλεγχο των οικονομικών του κόμματος, μέχρι και απειλές για δικαστικές προσφυγές και μηνύσεις.
Παράλληλα, η αποστροφή του μέλους της ΠΓ του ΣΥΡΙΖΑ, Κώστα Ζαχαριάδη, σε έτερη ραδιοφωνική συνέντευξη, ότι τα «μαντάτα δεν είναι προβληματικά μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ευρύτερα για το πολιτικό σύστημα» αποκαλύπτει και το πραγματικό διακύβευμα τόσο των εξελίξεων στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και των συνολικότερων διεργασιών που συντελούνται στον χώρο της λεγόμενης κεντροαριστεράς. Εξηγεί, επίσης, τις ανησυχίες που εξέφρασε μέχρι και ο Μητσοτάκης στη συνέντευξή του στη ΔΕΘ για την πορεία της αντιπολίτευσης. Γιατί το ζητούμενο για τα κέντρα εξουσίας εντός και εκτός της χώρας είναι να προχωρήσει η συγκρότηση του δεύτερου πυλώνα του αστικού πολιτικού σκηνικού, σε μια συγκυρία, μάλιστα, που απαιτούνται ευρύτερες «πλάτες» για τη στήριξη της πολιτικής της εξαθλίωσης και της πολεμικής εμπλοκής, καθώς και η χειραγώγηση των λαϊκών μαζών που αποστοιχίζονται από το κυρίαρχο πολιτικό σύστημα.
Αποτελεί, βέβαια, ανοικτό ερώτημα, όχι μόνο το αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον την ικανότητα να πρωταγωνιστήσει σε αυτές τις διεργασίες αναδιαμόρφωσης μιας εναλλακτικής στη ΝΔ κυβερνητικής λύσης, αλλά ακόμα και το αν θα είναι «παρών» ως τέτοιος σε αυτές. Μετά την υπερψήφιση της πρότασης μομφής στον Κασσελάκη από την ΚΕ και την κήρυξή του ως έκπτωτου από την ΠΓ του κόμματος, εξάλλου, οι εξελίξεις στο εσωτερικό του έχουν πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας, με όλα τα ενδεχόμενα να έχουν τεθεί επί τάπητος. Μέχρι και το σενάριο μιας νέας σοβαρής διάσπασης που θα οδηγήσει σε συρρίκνωση και… διάλυση δεν μπορεί να αποκλειστεί, μιας και καμία πλευρά δεν είναι διατεθειμένη να αποδεχτεί την υποταγή της στην αντίπαλη σε περίπτωση που ηττηθεί.
Είναι απολύτως ενδεικτικό της κατάστασης που επικρατεί στον ΣΥΡΙΖΑ, καθώς και των ερωτημάτων για το μέλλον του, ότι το τελευταίο διάστημα τα ανοίγματα και τα κλεισίματα του ματιού από την πλευρά στελεχών του προς το ΠΑΣΟΚ πολλαπλασιάζονται ευθέως ανάλογα με τη δημοσκοπική καταβαράθρωση του πρώτου, την ίδια στιγμή που το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να εμφανίζεται ως «σοβαρό» αστικό κόμμα με «πολιτισμένη» εσωκομματική αντιπαράθεση και επιδεικνύει αξιοσημείωτες αντοχές στις δημοσκοπήσεις. Φυσικά, το σίγουρο είναι πως και εκεί κάθε άλλο παρά ρόδινα θα εξελιχθούν οι διαδικασίες μέχρι την εκλογή της νέας ηγεσίας.
Μέχρι την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν δηλώσει ότι ενδιαφέρονται να θέσουν υποψηφιότητα για την προεδρία ο Πολάκης, ο Γκλέτσος και ο Φαραντούρης, ενώ αναμένεται μέσα στις επόμενες ημέρες να μπει στην κούρσα επίσημα και ο Κασσελάκης και να ανακοινωθεί η υποψηφιότητα από την πλευρά των «87». Φαίνεται, επίσης, να έχουν σχεδόν «κλειδώσει» οι ημερομηνίες 1-3 Νοεμβρίου για το έκτακτο συνέδριο, που θα επισημοποιήσει τις υποψηφιότητες και 24 Νοεμβρίου για τις εσωκομματικές εκλογές, με τον δεύτερο γύρο, εφόσον χρειαστεί, στη 1 Δεκεμβρίου.
Ενόψει της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ το Σαββατοκύριακο 21-22 Σεπτεμβρίου, που θα οριστικοποιήσει το χρονοδιάγραμμα των εσωκομματικών διαδικασιών, η δήλωση της Γεροβασίλη για το ενδεχόμενο επιστροφής του Τσίπρα, που όμως «δεν θα μπορούσε να συμβεί αύριο το πρωί», είναι αποκαλυπτική των διεργασιών που εξελίσσονται για ευρύτερα σχήματα της κεντροαριστεράς, μέσα στα οποία θα μπορούσε να βρει τη θέση του ό,τι απομείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε κάθε περίπτωση, είναι φανερό πλέον ότι η «ανορθογραφία» ενός κόμματος με ευρωκομμουνιστικές καταβολές, που πάτησε στη μεγάλη λαϊκή αγανάκτηση της περιόδου 2010-2012 για να αναδειχτεί στη διακυβέρνηση και να εξελιχθεί σε φορέα της αστικής πολιτικής, για κάποια κέντρα εξουσίας θεωρείται πως έχει απολέσει την όποια χρησιμότητα είχε σε μια προηγούμενη φάση, που κατ’ ανάγκη αξιοποιήθηκε. Οι εξελίξεις θα δείξουν αν αυτές οι μερίδες έχουν δίκιο.
Όποια και να είναι η έκβαση της κοκορομαχίας για την καρέκλα που διεξάγεται στην αστική αντιπολίτευση, όμως, το σίγουρο είναι ότι ο λαός θα βγει χαμένος, αν εγκλωβιστεί σε διεργασίες αντιδραστικές και εχθρικές προς τα συμφέροντά του. Σε πείσμα της προσπάθειας που γίνεται για το αντίθετο, κάθε άλλο παρά πρέπει να «στεναχωρηθεί» για την κρίση της αστικής αντιπολίτευσης. Οφείλει να γυρίσει την πλάτη σε όσους θέλουν να εκμεταλλευτούν τη δυσαρέσκειά του και να συγκροτήσει τις δυνάμεις του για τις μεγάλες μάχες που βρίσκονται μπροστά, όποιον διαχειριστή της αστικής πολιτικής και αν έχει απέναντί του.
