Συγχωνεύσεις – αξιολόγηση – τρομοκρατία – φτώχεια
Όλα τα σημάδια δείχνουν αναταραχή - Ήρθε η ώρα να συγκροτηθεί κεντρική μάχη ενάντια στην πολιτική τους
Ενώ το τσουνάμι συγχωνεύσεων και κλεισίματος τμημάτων δημιουργεί κύματα αγανάκτησης σε όλη τη χώρα, η κυβέρνηση εντείνει την τρομοκρατία της ενάντια στους εκπαιδευτικούς μέσω συγκρότησης μαζικών πειθαρχικών ενάντια σε εκπαιδευτικούς που συμμετέχουν στην απεργία – αποχή από την αξιολόγηση. Ταυτόχρονα, και κάτω από την παραπάνω απειλή, κλήθηκαν μέσα στο καλοκαίρι αυτοί οι εκπαιδευτικοί να υπογράψουν (μέσω gov.gr!) υπεύθυνη δήλωση ότι επιθυμούν τη χρονιά που έρχεται να αξιολογηθούν. Οι πλατφόρμες ως σύγχρονοι συντάκτες δηλώσεων μετάνοιας!
Το μήνυμα που θέλει να στείλει η κυβέρνηση είναι σαφές: Τα πειθαρχικά που ξεκίνησαν μαζικά την προηγούμενη χρονιά και στόχευαν αγωνιστές και αγωνιστικές απόψεις (θυμίζουμε πως οι Αγωνιστικές Κινήσεις Εκπαιδευτικών βρέθηκαν πολλαπλά στο στόχαστρο) εξαπλώνονται σε κάθε εκδήλωση αγώνα, επιβεβαιώνοντας έτσι την εκτίμησή μας ότι τελικός στόχος των περσινών στοχευμένων διώξεων ήταν το ίδιο το δικαίωμα των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων στον αγώνα και την αντίσταση.
Η σαρωτική επίθεση της κυβέρνησης για να δημιουργήσει μια πολύ πιο άγρια ταξική εκπαίδευση και να συντρίψει τα δικαιώματα μαθητών και εκπαιδευτικών στις σπουδές, στη δουλειά και στις ελευθερίες δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με άλλο τρόπο από τη συγκρότηση ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗΣ με αυτήν την πολιτική.
Δεν αρκούν η υπογραφή εξώδικων συμμετοχής στην απεργία – αποχή ή οι παραστάσεις διαμαρτυρίας στις διευθύνσεις. Όλες αυτές οι κινήσεις θα οδηγήσουν στη μοναξιά και στην αποσυγκρότηση αν δεν στοχεύουν στην προετοιμασία αυτής της κεντρικής σύγκρουσης. Και επειδή οι εργαζόμενοι έχουν πλούσια εμπειρία, βασικά όπλα αυτού του κινήματος δεν μπορεί να είναι άλλα από τις ΑΠΕΡΓΙΕΣ, τις ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΙΣ και τις ΜΑΖΙΚΕΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ, όπλα που οι ηγεσίες (αστικές και ρεφορμιστικές) των ΟΛΜΕ και ΔΟΕ θέλουν να μας κάνουν να ξεχάσουμε.
Υπάρχουν πρόσφατες δύο αποφάσεις Διοικητικών Εφετείων που δικαιώνουν νεοδιόριστους εκπαιδευτικούς του 2020. Οι τελευταίοι είχαν προσφύγει καθώς ανακλήθηκε η καταρχήν μονιμοποίησή τους στο τέλος της διετίας, επειδή δεν είχαν αξιολογηθεί. Το σκεπτικό της απόφασης αναφέρει ότι η ανάκληση είναι παράνομη «δεδομένου ότι, κατά το χρόνο λήξης της διετούς δοκιμαστικής περιόδου από τον διορισμό των εν λόγω εκπαιδευτικών, καθώς και κατά τον χρόνο έκδοσης της ανακληθείσας απόφασης, δεν ήταν εφικτή η διενέργεια της αξιολόγησης αυτών, ελλείψει του απαιτούμενου ρυθμιστικού πλαισίου».
Η παραπάνω απόφαση συνοδεύτηκε με πανηγυρισμούς αποπροσανατολιστικού τύπου από διάφορες πλευρές, που μίλησαν για χαστούκι στην κυβέρνηση από την (αστική) δικαιοσύνη. Από την ίδια δικαιοσύνη που βγάζει παράνομες όλες τις απεργίες και που (ακόμα και σε αυτήν την απόφαση) υπαινίσσεται ότι οι νεοδιόριστοι των επόμενων ετών (όταν υπάρχει το «απαιτούμενο ρυθμιστικό πλαίσιο») καλώς δεν θα μονιμοποιηθούν αν δεν αξιολογηθούν.
Είναι πραγματικά κρίμα να πρέπει το κίνημα να ανακαλύψει ξανά τον τροχό! Έχει πλούσια εμπειρία και ξέρει ότι οι όποιες (κατ’ εξαίρεση θετικές) δικαστικές αποφάσεις δεν μπορούν να αποτελούν το εφαλτήριο επιβολής μιας πολύ παλιάς δεξιάς γραμμής «θα σας ταράξουμε στη νομιμότητα» και στροφής του κινήματος από την απεργία και το δρόμο στις δικαστικές αίθουσες. Όπως, επίσης, αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα ότι χτίσιμο κινήματος δεν γίνεται από ομάδες βάιμπερ και φέισμπουκ, όπου διάφοροι ρεφορμιστές διαλύουν συνειδήσεις και περιθωριοποιούν τους εργαζόμενους, καταργώντας τις γενικές συνελεύσεις.
Ας γυρίσουμε στην κύρια πλευρά
Όμως η παραπάνω αντιπαράθεση δεν είναι η κύρια πλευρά της περιόδου. Η κύρια πλευρά είναι ότι όλα τα σημάδια στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση δείχνουν πιθανή αναταραχή. Εκπαιδευτικοί αναζητούν τρόπους, μαθητές και γονείς αγανακτούν (όλοι αυτοί οι παράγοντες και κάτω από τη γενική εφιαλτική επιδείνωση της ζωής τους).
Αυτά τα σημάδια πρέπει να βρουν τη διέξοδό τους. Τη μία και μοναδική που υπάρχει! Τη συγκρότηση μαζικών αγώνων που θα τους ελέγχουν και θα τους στηρίζουν οι ίδιοι οι αγωνιζόμενοι με επιτροπές αγώνα, με απεργιακά ταμεία, με μαζικές γενικές συνελεύσεις. Που θα οργανώνουν διαδηλώσεις σε γειτονιές και στις μεγάλες πόλεις. Που θα οξύνουν τα προβλήματα της κυβέρνησης και του συστήματος.
Που θα αντιστέκονται στη βαρβαρότητα και θα διεκδικούν σπουδές και δουλειά με δικαιώματα, ανατροπή της αξιολόγησης, άμεση και χωρίς όρους μονιμοποίηση των νεοδιόριστων, αυξήσεις στους μισθούς, ανατροπή όλων των βάρβαρων ταξικών μέτρων (ΕΒΕ, Τράπεζα Θεμάτων και το Εθνικό Απολυτήριο που έρχεται με ομοβροντία πανελλαδικών εξετάσεων από την Α’ Λυκείου) στην εκπαίδευση, μονιμοποίηση των αναπληρωτών, ανατροπή όλων των διώξεων.
Η χρονιά που έρχεται δείχνει δύσκολη, αλλά πιθανό να είναι ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ!
