Ανήμερα των «φώτων», ημέρα αργίας, ενημερώθηκαν οι εργαζόμενοι ότι το Παίδων Πεντέλης, το ένα από τα μόλις τρία παιδιατρικά Νοσοκομεία της Αθήνας, θα αναστείλει την εφημερία του και θα μετατραπεί σε εμβολιαστικό κέντρο για παιδιά.
Η κινητοποίησή τους ήρθε σχεδόν αυτόματα, παρά τις δυσκολίες της περιόδου, την εύθραυστη κατάσταση του σωματείου και το γενικό συνδικαλιστικό μούδιασμα. Το εξόφθαλμα «παράλογο» της απόφασης εξόργισε με παρόμοια χαρακτηριστικά και τους κατοίκους της περιοχής, τους γονείς και τους συλλόγους τους, τις κινήσεις γειτονιάς.
Στην πραγματικότητα τίποτα παράλογο και λάθος δεν υπάρχει. Αυτό το καταλαβαίνουν πρώτα-πρώτα οι υγειονομικοί, ιδιαίτερα της περιοχής, που από το ‘13 και μετά έχουν υποστεί απανωτές απόπειρες κλεισίματος των Νοσοκομείων τους. Το προηγούμενο του Φλέμιγκ, που αν σήμερα παραμένει ανοιχτό -έστω το μισό- οφείλεται στην κινητοποίηση του Σωματείου των εργαζομένων και του λαού της περιοχής, δεν άφησε ούτε στην περίπτωση του Παίδων Πεντέλης πολλά περιθώρια παρερμηνειών. Ήδη από τη δεκαετία του ’90 διάφοροι παράγοντες με συμφέροντα στην ιδιωτική περίθαλψη και όχι μόνο παρουσιάζουν σχέδια για μετατροπή του σε κέντρο χρονίως πασχόντων. Τα τελευταία χρόνια δε, το Νοσοκομείο λειτουργεί με σοβαρή υποστελέχωση, μετακινήσεις προσωπικού κλπ. που υποχρεώνει σε περιοδικά κλεισίματα κλινικών λόγω έλλειψης προσωπικού.
Γι’ αυτό λοιπόν και η δυναμική τους αντίδραση, γι’ αυτό και η συμπαράσταση του κόσμου, γι’ αυτό και η «πίεση» σε πολιτικές δυνάμεις και τοπικούς παράγοντες – αυτοδιοίκηση να πάρουν θέση. Γι’ αυτό όμως, απ’ την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση και το υπουργείο απάντησαν στην ειρηνική διαμαρτυρία τους με αστυνομία και ΜΑΤ μέσα στο Νοσοκομείο να εμποδίζουν την είσοδο σε εργαζόμενους και ασθενή παιδιά που, θεωρώντας ότι εφημερεύει το Νοσοκομείο, προσέρχονταν για περίθαλψη. Γι’ αυτό ακόμα και η προσπάθεια διάσπασης των εργαζομένων και «απόσυρσης» από τις κινητοποιήσεις όσων γιατρών και προσωπικού μπόρεσε να επηρεάσει, με τις γνωστές μεθόδους, η διοίκηση και η τοπική ΔΑΚΕ…
Τα σενάρια λοιπόν για το κλείσιμο του 3ου Παιδιατρικού Νοσοκομείου της Αττικής που εξυπηρετεί και μεγάλο μέρος της επαρχίας (Εύβοια, Βοιωτία, Κυκλάδες κ.ά.) είναι παλιά και τα γνωρίζουν οι εργαζόμενοι. Το γεγονός μάλιστα ότι εντελώς πρόσφατα επιχειρήθηκε η μερική μετατροπή του σε κέντρο φιλοξενίας παιδιών που για διάφορους λόγους είναι εκτός της οικογένειάς τους είναι μία ακόμα απόδειξη της ακούραστης προσπάθειας ιδιωτικών συμφερόντων και πολιτικής ηγεσίας να ξεμπερδεύουν επιτέλους με το Νοσοκομείο.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να παρουσιάσει αυτές τις αποφάσεις σαν αναγκαίες από την έκτακτη κατάσταση που δημιούργησε η πανδημία. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για μία ακόμα απόπειρα εκμετάλλευσής της. Είναι γνωστή η ολέθρια πολιτική διαχείρισής της ως τώρα, οι χιλιάδες νεκροί, το τάισμα με εκατομμύρια των ιδιωτών γύρω απ’ την περίθαλψη. Περιοριζόμαστε εδώ στα επιχειρήματα που αναφέρουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.
Καμιά ανάγκη δεν υπάρχει για μετατροπή του Νοσοκομείου σε κέντρο φιλοξενίας ή οτιδήποτε άλλο που θα του στερήσει τον τριτοβάθμιο χαρακτήρα του. Την έξοδό του απ’ την εφημερία και τη δυνατότητα να παρέχει περίθαλψη, χειρουργικές επεμβάσεις, εμβολιασμούς, ειδικές θεραπείες κλπ. σε χιλιάδες παιδιά που έχουν ανάγκη. Μεταξύ άλλων, οι εγκαταστάσεις του πρώην «Νταού» είναι λίγα μέτρα μακριά και έτοιμες να χρησιμοποιηθούν.
Το επιχείρημα του εμβολιαστικού κέντρου επίσης καταρρέει από μόνο του: Εκτός του ότι οι εμβολιασμοί θα έπρεπε να γίνονται από το σύστημα πρωτοβάθμιας περίθαλψης και όχι από τα νοσοκομεία, οι εργαζόμενοι του Παίδων Πεντέλης ήδη λειτουργούν με 4 εμβολιαστικές γραμμές και υποστηρίζουν με 1 ακόμη το Σισμανόγλειο. Καμιά αναμονή δεν υπάρχει και καμία ανάγκη για επιπλέον εμβολιαστικές γραμμές. Πρόκειται λοιπόν για μία εντελώς προσχηματική δικαιολογία για να υποβαθμίσουν το Νοσοκομείο σε επίπεδο κέντρου υγείας, να το συρρικνώσουν ακόμα περισσότερο και στο τέλος να το κλείσουν αφού «δεν προσφέρει τίποτα»!
Είναι σίγουρο ότι οι κινητοποιήσεις των εργαζομένων και του λαού, που φαίνεται ότι θα συνεχιστούν παρά τη λυσσαλέα επιχείρηση να σταματήσουν, έχουν ήδη ταρακουνήσει τις διοικήσεις και την κυβέρνηση. Πόσο μάλλον που οι εργαζόμενοι στα όμορα Νοσοκομεία, μίας νόσου και αυτά, ήδη συντονίζουν τη δράση τους και προγραμματίζουν κινητοποιήσεις υπεράσπισης της δουλειάς τους και της δωρεάν περίθαλψης, ενάντια στο ξεπούλημα κάθε δημόσιας δομής περίθαλψης. Ο αγώνας ενάντια στο κλείσιμο νοσοκομείων, με όποιο πρόσχημα, είναι αγώνας για το δικαίωμα στη δουλειά και στην περίθαλψη.