Σε διαβούλευση μπήκε το νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας με τίτλο "Γιατρός για όλους, ισότιμη και ποιοτική πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας". Ένας παραπλανητικός τίτλος για ένα νομοσχέδιο καταστροφικό και άκρως βλαπτικό για την υγεία του λαού. Ένα νομοσχέδιο που βαθαίνει την εμπορευματοποίηση της υγείας και βάζει εμπόδια στην ελεύθερη πρόσβαση στην περίθαλψη.
Η Πρωτοβάθμια Υγεία θα διοικείται από τις υγειονομικές περιφέρειες (Δ.Υ.Πε.) και θα αποτελείται από τα Κέντρα Υγείας, στα οποία υπάγοντα τα περιφερειακά ιατρεία, τα πολυδύναμα περιφερειακά ιατρεία, τα Τοπικά Ιατρεία και οι Τοπικές Μονάδες Υγείας (Το.ΜΥ) με τον προσωπικό γιατρό. Η λειτουργία αυτών θα ελέγχεται και θα καθορίζεται από το υπουργείο Υγείας, το υπουργείο Οικονομικών και Εσωτερικών και το κεντρικό συμβούλιο υγειονομικών περιφερειών, που θα μπορούν να κλείνουν ή να συγχωνεύουν μονάδες, να καταργούν θέσεις, ακόμη και να αλλάζουν το ωράριο λειτουργίας.
Καθιερώνεται ο θεσμός του προσωπικού γιατρού, τον οποίο θα επιλέγουν οι ασθενείς, και θα μπορεί να είναι είτε γιατρός του ΕΣΥ, είτε συμβεβλημένος με τον ΕΟΠΥΥ, είτε απλός ιδιώτης. Επίσης, “οι δημόσιες δομές ΠΦΥ δύνανται να συνεργάζονται με ιδιώτες παρόχους ΠΦΥ, πολυϊατρεία και ιδιώτες γιατρούς”. Δημιουργείται, λοιπόν, ένα δίκτυο συνεργασίας, το οποίο περιλαμβάνει και τον ιδιωτικό τομέα, το πλαίσιο λειτουργίας του οποίου καθώς και ο τρόπος αποζημίωσης των ιδιωτών δεν αναφέρεται αλλά θα καθορίζεται από υπουργικές αποφάσεις. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θέλουν να κρύψουν τις επιμέρους πτυχές της ιδιωτικοποίησης της ΠΦΥ και να έχουν τη δυνατότητα να τις διαπραγματευτούν στο μέλλον, αφού περάσει το νομοσχέδιο σαν σύνολο και έχει δημιουργηθεί τετελεσμένο.
Ο κύριος ρόλος των προσωπικών γιατρών, βέβαια, εκτός από το να κάνουν ψηφιακούς φακέλους για 2.000 ασθενείς ο καθένας (!), είναι το λεγόμενο gatekeeping, δηλαδή “η φύλαξη των πυλών”! Η πρόσβαση στη δευτεροβάθμια και στην τριτοβάθμια περίθαλψη θα δυσκολέψει τόσο, που πρακτικά θα είναι αδύνατη, αφού για να φτάσει ένας ασθενής στο νοσοκομείο θα πρέπει να είναι εγγεγραμμένος σε προσωπικό γιατρό, ο οποίος θα πρέπει να τον παραπέμψει. Τα παραδείγματα εφαρμογής αυτού του gatekeeping από το εξωτερικό απέδειξαν ότι είναι τόσο δύσκολο να φτάσει ένας ασθενής στον ειδικό ή εξειδικευμένο γιατρό, που μπορεί να χρειάζεται και τους 6 μήνες αναμονής ή, όταν φτάνει τελικά σε αυτόν, να είναι η πάθησή του αρκετά προχωρημένη. Δεν είναι τυχαίο που πολλοί Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό προτιμούν να έρθουν στην Ελλάδα για τα ζητήματα υγείας τους παρά να απευθυνθούν στα ιατρικά προηγμένα κράτη όπου ζουν. Φυσικά, όλη αυτή η διαδικασία θα σπρώξει αρκετό κόσμο στο να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη και να στραφεί στον ιδιωτικό τομέα. Αυτό εξάλλου είναι κάτι που οι κυβερνήσεις και το σύστημα συνολικά προμοτάρουν χρόνια τώρα, ανοίγοντας με διάφορους τρόπους έδαφος για κερδοφορία στο μεγάλο κεφάλαιο και στους κλινικάρχες.
Δεν είναι τυχαίο, επίσης, ότι στο παρόν σχέδιο νόμου, όσον αφορά τα κέντρα υγείας και τον προσωπικό γιατρό, αποχαρακτηρίζονται από άγονες, περιοχές όπως τα Γρεβενά, η Φλώρινα, η Καστοριά, η Σάμος, αφαιρώντας τόσο τα μισθολογικά όσο και τα μοριοδοτικά κίνητρα για τους εργαζόμενους και τους γιατρούς, με αποτέλεσμα να μείνουν αρκετά κενά, οπότε και πάλι θα υπάρξει στροφή στον ιδιωτικό τομέα.
Έχουν βέβαια προνοήσει και για αυτές τις περιπτώσεις, αφού προβλέπεται η υποχρέωση όλων των ιδιωτών γιατρών που είναι συμβεβλημμένοι με τον ΕΟΠΥΥ ή πιστοποιημένοι στην ΗΔΙΚΑ (το σύνολο δηλαδή των γιατρών) να προσφέρουν υπηρεσίες με μερική απασχόληση. Είναι μια συνταγή που δοκιμάστηκε μέσα στην πανδημία. Κάτι που πέρασε από την πίσω πόρτα σαν μέτρο προσωρινό. Ξεμπερδεύουν με αυτόν τον τρόπο με την ανάγκη προσλήψεων μόνιμου προσωπικού, αφού θα μπαλώνουν τρύπες με ιδιώτες και συμβάσεις ελαστικής εργασίας, χωρίς εργασιακά δικαιώματα.
Η επέκταση της ιδιωτικοποίησης φαίνεται ακόμη πιο ξεκάθαρα στο άρθρο 44, στο οποίο, εκτός από τα απογευματινά ιατρεία, καθιερώνεται πλέον και η δυνατότητα για απογευματινά χειρουργεία από ιδιώτες γιατρούς, στο πλαίσιο της ολοήμερης λειτουργίας των νοσοκομείων. Οι όροι και οι προϋποθέσεις που εντάσσονται τα νοσοκομεία στην ολοήμερη λειτουργία, η συμμετοχή του προσωπικού σε αυτά και η αμοιβή του καθώς και το είδος των επεμβάσεων αλλά και το κόστος αυτών θα καθορίζεται και πάλι από υπουργική απόφαση. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα υπάρχει συμμετοχή του ασθενή και ότι δεν θα είναι δωρεάν, όπως εξάλλου έχουν παραδεχτεί και σε δηλώσεις τους ο υπουργός Υγείας και στελέχη της κυβέρνησης. Είναι τόσο μεγάλη η φούρια τους να ξεμπερδεύουν με τη δωρεάν περίθαλψη, να προχωρήσουν την επίθεση και να ξηλώσουν το δικαίωμα του λαού, που σε ένα νομοσχέδιο που αφορά την πρωτοβάθμια περίθαλψη σπεύδουν να περάσουν ένα μέτρο, αυτό των χειρουργείων, που αφορά δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια νοσοκομεία.
Είναι εμφανές ότι ο στόχος της κυβέρνησης είναι να διαλύσει το δικαίωμα του λαού στη δωρεάν περίθαλψη. Να ανοίξει το πεδίο διάπλατα στο μεγάλο κεφάλαιο, να βαθύνει την ιδιωτικοποίηση και να μετρήσει κέρδη. Το κύριο μέλημα της κυβέρνησης δεν είναι η υγεία και η ευημερία του λαού, αλλά η σχέση κόστους-οφέλους. Θέλει να μετακυλήσει στις πλάτες του λαού το κόστος της περίθαλψης, ακόμη κι αν αυτός το έχει πληρώσει δυο και τρεις φορές μέσα από την εργασία του και τις κρατήσεις που του γίνονται. Επίσης, θέλει να ξεμπερδεύει με εργασιακά δικαιώματα, με το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά και με την ανάγκη για προσλήψεις. Ελλείψει κινήματος και με τον συσχετισμό που υπάρχει, θεωρεί ότι τώρα είναι η ώρα να το κάνει. Ο λαός χρειάζεται να οργανώσει την πάλη του και να αντισταθεί στην καταδίκη που του ετοιμάζουν. Να παλέψει για ίση, πλήρη, δωρεάν περίθαλψη για όλους, για το δικαίωμα στη δουλειά, ενάντια στο νομοσχέδιο του υπουργείου Υγείας.
