Για τη γενιά που δεν έχει αύριο, οι αγώνες είναι το μέλλον!
Οι φοιτητικές εκλογές είναι μια διαδικασία του φοιτητικού κινήματος, μια πολιτική διαδικασία συγκρότησης των φοιτητικών συλλόγων. Είναι ένα έναυσμα για προβληματισμό, συζήτηση και πολιτικοποίηση, μία καλή αφορμή οι φοιτητές να ξαναέρθουν σε επαφή με τα συλλογικά τους όργανα. Είναι μια ζωντανή διαδικασία, που δημιουργήθηκε από τους φοιτητές για τους ίδιους τους φοιτητές για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.
Οι φετινές φοιτητικές εκλογές έρχονται σε μία συνθήκη ομοβροντίας επίθεσης σε δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών. Το σύστημα χτυπάει με κάθε τρόπο το λαϊκό δικαίωμα στις σπουδές, με τις διαγραφές στα ν+ν/2 έτη και την ΕΒΕ του νόμου Κεραμέως-Χρυσοχοΐδη (ν.4777), το χτύπημα στο δωρεάν πλέγμα (σίτιση-στέγαση-σύγγραμμα-μεταφορές), την εντατικοποίηση (ατελείωτα εργαστήρια και κλινικές, υποχρεωτικές παρουσίες και παρουσιάσεις, τεστ και πρόοδοι κ.λπ.) και μια σειρά άλλα εμπόδια όπως προαπαιτούμενα και αλυσίδες μαθημάτων, το σύστημα διαμορφώνει τους ταξικούς φραγμούς εκείνους, προκειμένου να κάνει άπιαστο όνειρο τις σπουδές για τα λαϊκά παιδιά. Διαμορφώνει ένα πανεπιστήμιο στο οποίο θα μπαίνουν λίγοι και θα βγαίνουν ακόμα λιγότεροι. Ένα πανεπιστήμιο στο οποίο δεν θα έχουν θέση τα παιδιά από τα φτωχά και λαϊκά στρώματα.
Το σύστημα χτυπάει το δικαίωμα στη δουλειά με αξιοπρεπείς συνθήκες. Ο ψηφισμένος νόμος Χατζηδάκη (ν. 4808) διαμορφώνει ένα ακόμα πιο ασφυκτικό καθεστώς για τους εργαζόμενους, τσακίζοντας δικαιώματα και κατακτήσεις. Η αβάσταχτη ακρίβεια ωθεί ολοένα και περισσότερους φοιτητές στη δουλειά παράλληλα με τις σπουδές τους, κάνοντας ακόμα πιο δύσκολο τον δρόμο προς το πτυχίο. Τα ποσοστά των εργαζόμενων φοιτητών είναι σήμερα υψηλότερα από ποτέ. Παράλληλα προχωράει την επίθεση σε πτυχία και επαγγελματικά δικαιώματα. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και ο νέος νόμος πλαίσιο, που θα ψηφιστεί το επόμενο διάστημα, καταργώντας και συγχωνεύοντας τμήματα και αποσυνδέοντας τα πτυχία από τα επαγγελματικά τους δικαιώματα. Προετοιμάζουν τους φοιτητές για το μέλλον της ανεργίας, της μαύρης και ανασφάλιστης εργασίας και τους μισθούς πείνας.
Προορίζουν ταυτόχρονα τη νεολαία στην κρεατομηχανή του καπιταλιστικού ιμπεριαλιστικού συστήματος. Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι αποτέλεσμα του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού ανάμεσα σε ΗΠΑ-Ρωσία. Παράλληλα, η εμπλοκή της χώρας μας, που έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο αμερικανοΝΑΤΟϊκό ορμητήριο, δημιουργεί ολοένα και μεγαλύτερους κινδύνους για τον λαό μας και τους λαούς της περιοχής, που θα κληθούν να πληρώσουν τα σπαμένα μίας ακόμα κρίσης. Οι δεκάδες χιλιάδες νεκροί, οι εκτοπισμοί και οι προσφυγικές ροές, οι ακόμα μεγαλύτερες ανατιμήσεις στις τιμές των καυσίμων είναι αυτά για τα οποία προετοιμάζει τους λαούς το καπιταλιστικό ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Σε αυτό το τοπίο θα διεξαχθούν οι φετινές φοιτητικές εκλογές. Τρία χρόνια μετά τις τελευταίες, η επίθεση προχωράει με αλματώδεις ρυθμούς. Οι φοιτητές, βέβαια, μπορούν και έχουν τρόπο να παλέψουν. Μέσα από τους φοιτητικούς τους συλλόγους, τις γενικές συνελεύσεις τους, τις φοιτητικές εκλογές.
Το σύστημα προσπαθεί να χτυπήσει τα μέσα πάλης των φοιτητών με κάθε τρόπο. Θέλει να φέρει την πανεπιστημιακή αστυνομία για να καταστείλει τους αγώνες και τις κινητοποιήσεις των φοιτητών. Για να αποδέχονται χωρίς αντιδράσεις τις πολιτικές σε βάρος των δικαιωμάτων τους.
Προσπαθεί να χτυπήσει και τις ίδιες τις φοιτητικές εκλογές. Δεν είναι τυχαίο ότι πέρα από τη χρόνια λάσπη και προπαγάνδα σε βάρος τους, άνοιξε ήδη από πέρσι το ζήτημα των ενιαίων ψηφοδελτίων και των ηλεκτρονικών ψηφοφοριών. Το σύστημα θέλει οι φοιτητικές εκλογές να χάσουν τον πολιτικό τους χαρακτήρα, γιατί ακριβώς του προκαλούν πρόβλημα. Δεν είναι, βέβαια, η πρώτη φορά που προσπαθεί να βάλει χέρι στις φοιτητικές εκλογές και τους φοιτητικούς συλλόγους συνολικότερα. Ήδη από τη δεκαετία του ’80 με την καθιέρωση των οργάνων συνδιοίκησης προσπάθησε να κάνει τους φοιτητές συνυπεύθυνους στην επίθεση, καλλιεργώντας την αυταπάτη ότι μπορούν να συναποφασίσουν με το καθηγητικό κατεστημένο. Έδρες σε αυτά τα όργανα αναζητούν ακόμα και σήμερα εκτός από τις συστημικές δυνάμεις των ΔΑΠ, ΠΑΣΠ και Bloco και οι δυνάμεις της κυρίαρχης ρεφορμιστικής αριστεράς των ΚΝΕ και ΕΑΑΚ.
Σε αυτή τη φάση, λοιπόν, είναι πιο σημαντική από ποτέ η συμμετοχή των φοιτητών στις φοιτητικές εκλογές. Γιατί είναι συμβολή στη συγκρότηση του συλλόγου και στην οργάνωση του αγώνα των φοιτητών. Οι φοιτητές να μαυρίσουν τις συστημικές δυνάμεις-φερέφωνα των κυβερνήσεων, γιατί αυτές πρώτες και καλύτερες στηρίζουν τις αντιλαϊκές πολιτικές σε βάρος των φοιτητών. Να γυρίσουν την πλάτη στις δυνάμεις της ρεφορμιστικής αριστεράς, που καλλιεργούν τις λογικές της ανάθεσης και της συνδιαλλαγής με το σύστημα.
Στις 18 Μάη στηρίζουμε-ψηφίζουμε Αγωνιστικές Κινήσεις. Στον αγώνα για συλλόγους όργανα πάλης, στη γραμμή της αντίστασης-διεκδίκησης, κόντρα στην αποσυγκρότηση και την απογοήτευση. Σε μια κατεύθυνση αντικαπιταλιστική, αντιιμπεριαλιστική, αντισυνδιαχειριστική, αντιφασιστική.
Στηρίζουμε-Ψηφίζουμε Αγωνιστικές Κινήσεις
