Σε αναταραχή διαρκείας βρίσκονται τα κόμματα και τα κέντρα του συστήματος στη χώρα. Μια αναταραχή που οι πηγές της και οι αιτίες της βρίσκονται έξω από τη χώρα και οπωσδήποτε δεν ελέγχονται από τους ντόπιους ιθύνοντες. Μια αναταραχή που «ξεκινά» από τη χαίνουσα ουκρανική πληγή, την οποία άνοιξε η ιμπεριαλιστική σύγκρουση και για την οποία, όπως ανέδειξε η σύνοδος των δολοφόνων του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, οι ΗΠΑ αναζητούν όρους συνέχισης, κλιμάκωσης, διάχυσης. Αυτή η γραμμή της συνέχισης και έντασης του πολέμου που προωθούν και επιβάλλουν οι ΗΠΑ προκαλεί τριγμούς, αναστατώσεις και κρίσεις σε όλα τα επίπεδα, στους συμμάχους τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές, στην περιοχή και σε όλο τον κόσμο. Αυτή η γραμμή, και όσα αυτή προκαλεί στην Ευρώπη και την περιοχή, αποτελεί και τη βασική αιτία της αναταραχής στη χώρα που οι τύχες της καθορίζονται από τη διπλή της εξάρτηση από ΗΠΑ και Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές. Αυτό το πλαίσιο τροφοδοτεί και μεγαλώνει τους κινδύνους που παράγονται από τον αντιδραστικό ανταγωνισμό των αστικών τάξεων Ελλάδας-Τουρκίας. Σε αυτό το πλαίσιο, που έχει παροξύνει τους ενεργειακούς ανταγωνισμούς των ιμπεριαλιστών και έχει πολλαπλασιάσει τα μπλοκαρίσματα στην παραγωγή και την κυκλοφορία των εμπορευμάτων, ο λαός μας -σε μια χώρα παράρτημα των δυτικών μονοπωλίων- βρίσκεται αντιμέτωπος με το φάσμα της πείνας και της εξαθλίωσης.
Αυτό το πλαίσιο είναι που τη μια «στιγμή» φαίνεται να επιταχύνει τη διενέργεια των εκλογών, την επόμενη φαίνεται να τις μπλοκάρει. Γιατί ακριβώς το πλαίσιο αυτό παράγει αντιτιθέμενες ακόμα και συγκρουόμενες υποδείξεις και κατευθύνσεις των πολλών προστατών της χώρας προς τα κόμματα και τα ντόπια κέντρα εξουσίας. Γιατί το πολιτικό σύστημα, που είναι πολύ λιγότερο «σταθερό» και «ισχυρό» από ό,τι τυπικά δείχνει, χρειάζεται ενδεχομένως να υποστεί κατεργασίες και επεμβάσεις για να διαταχθεί κατάλληλα, ώστε να αναλάβει και να ανταποκριθεί σε όσα ετοιμάζει ο ιμπεριαλιστικός παράγοντας για τη χώρα και την περιοχή. Σε κάθε περίπτωση, η έγνοια του λαού δεν μπορεί να βρίσκεται στο πότε θα γίνουν οι εκλογές! Η έγνοια και η ελπίδα του λαού πρέπει και μπορεί να βρίσκεται στους αγώνες! Στους αγώνες και τη μαζική πάλη που είναι ο μόνος δρόμος για να υπερασπιστεί τη ζωή του και τα δικαιώματα του, για να διαμορφώσει όρους για τη δική του προοπτική.
