Μέσα από παραπλανητικές έννοιες και νεολογισμούς, κυβέρνηση και αντιπολίτευση προσπαθούν να διαμορφώσουν το πεδίο αντιπαράθεσης που τους βολεύει, ώστε να οδηγηθούν σ’ ένα εκλογικό παιχνίδι με όρους που θα αποπροσανατολίσουν το λαό από την λαίλαπα που έρχεται, με βάση τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τον πόλεμο στην Ουκρανία, και να τον «μπετονάρουν» στις αναμεταξύ τους κοκορομαχίες μπροστά στον κίνδυνο για «τοξικότητα του πολιτικού κλίματος» και για αντιπαράθεση τύπου ...«μακελειό» με τον εκτσογλανισμό του πολιτικού λόγου που επιρρίπτει ο ένας στον άλλο.
Τα πρόσφατα γεγονότα που ήρθαν στην επικαιρότητα -πτώση εμπορικού αεροσκάφους πλήρους πολεμικού υλικού, μονόφθαλμες αποφάσεις της «ανεξάρτητης» δικαιοσύνης, εκ νέου καταστροφή της Πεντέλης από φωτιές που η κυβέρνηση επιχείρησε να αντιμετωπίσει στέλνοντας μπάτσους παρά πυροσβέστες- έρχονται απλά να καταγράψουν την αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης αλλά και αντιπολίτευσης, που έχουν μετατρέψει τη χώρα σε ξέφραγο χωράφι των Αμερικάνων, ενώ αδιαφορούν παντελώς για τη ζωή και τα δικαιώματα του λαού. Και έπονται τα χειρότερα -εκτίναξη πληθωρισμού και ακρίβειας, μαζική αποτυχία στις πανελλαδικές, δελτίο στα καύσιμα και το ρεύμα, νέα εκτίναξη της πανδημίας- που απλά έως σήμερα …διαχέονται από τον τύπο ως εκτιμήσεις, ενώ είναι σίγουρο ότι θα οδηγήσουν εργαζόμενους και νεολαία σε ακόμη βαθύτερη απόγνωση για το μέλλον τους και μεγαλύτερη φτωχοποίηση.
Προεκλογικά …χωρίς εκλογικά
Ήταν η ίδια η κυβέρνηση που άνοιξε τη συζήτηση για ενδεχόμενες πρόωρες εκλογές, όταν διαπίστωσε ότι η οργή του κόσμου ανέβαινε παράλληλα με τον πληθωρισμό και η εμπλοκή της στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των Αμερικάνων στην Ευρώπη και την Αν. Μεσόγειο, αντί να την τροφοδοτούν με αβαντάζ απέναντι στον γείτονα ανταγωνιστή της, την έμπλεκαν σε πολύ επικίνδυνα παιχνίδια. Οι απαιτήσεις ευθυγράμμισης δεν αφορούν μόνο την υπερδιόγκωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, που εκτροχιάζουν το χρέος σε προ μνημονίων επίπεδο, αλλά ταυτόχρονα την κάνουν στόχο του ρώσικου ιμπεριαλισμού και οδηγούν σε νέες απειλές των Ευρωπαίων για σφίξιμο λουριών στη ρευστότητα και τα ταμεία ανάκαμψης και για περικοπές στην ενέργεια, που θα επιδεινώσουν την ύφεση στην παραγωγή και θα τελειώσουν τις οριζόντιες επιδοτήσεις, με σοβαρές συνέπειες στην ανεργία και την οικονομική εξαθλίωση των λαϊκών νοικοκυριών.
Σε ένα διεθνές πεδίο έκρυθμο που αλλάζει σημαντικά τους όρους κυριαρχίας της Δύσης -και πρωτίστως των ΗΠΑ- όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και στη μακρινή Ασία, έγινε φανερό ότι οι απαιτήσεις προς τους πρόθυμους και δεδομένους έγιναν ασφυκτικές και ανελαστικές, ακόμη και αν διακυβεύονται τα στενά κομματικά -και όχι μόνο εκλογικά- ενδοαστικά συμφέροντα. Όπως έγραψαν εξ άλλου και ΤΑ ΝΕΑ στο πρωτοσέλιδο σημείωμά τους στις 11/7, όταν κυριαρχούσε η αναζήτηση ημερομηνίας εκλογών: «Υπάρχουν ακόμη πολλές μεταρρυθμίσεις που περιμένουν τη σειρά τους ώστε η Ελλάδα να είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τον δύσκολο χειμώνα που έρχεται».
Σε μια περίοδο έντονου ανταγωνισμού και ρευστότητας, όπου ισχυρές κυβερνήσεις όπως της Αγγλίας της Γαλλίας και ακόμη και της Ιταλίας, που πρωτοστατούν στο αντιρώσικο μέτωπο της Δύσης και τη στήριξη της κυβέρνησης Ζελένσκι, κλυδωνίζονται δημιουργώντας έντονες αναταράξεις στο εσωτερικό του Δυτικού μπλοκ, τα ανώνυμα αλλά πασίγνωστα κέντρα που παρεμβαίνουν σε αυτή τη χώρα δεν φαίνεται να προκρίνουν, τουλάχιστον άμεσα έως το φθινόπωρο, την αδιαμφισβήτητη αστάθεια που θα προκύψει από τις πρόωρες εκλογές, ακόμη κι αν αυτό κινδυνεύει να οδηγήσει σε κοινωνική έκρηξη με βάση την αντιδραστική πολιτική που καλείται να προωθήσει η κυβέρνηση. Άλλωστε τα γκάλοπ μπορούν εύκολα να …καταγράψουν νέα άνοδο των ποσοστών του Μητσοτάκη ακόμη κι αν καούν τα σπίτια των ψηφοφόρων του. Γι’ αυτό άλλωστε λέγονται και προβλέψεις.
Η αντιλαϊκή επίθεση από εκτσογλανισμένες παρέες
Σε μια χώρα που έχει επιλέξει να γίνει προγεφύρωμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού προφανώς δεν πέφτει λόγος να γνωρίζει αν στα σύνορά της διέρχονται όπλα και τι είδους, από και προς την Πολωνία για την Ουκρανία. Άλλωστε και η ίδια μετέχει σε αυτό το εγκληματικό δρομολόγιο και μεταφέρει μέσω αυτών των καναλιών και πτήσεων δικά της οπλικά συστήματα (δηλαδή των Αμερικανών) και εξοπλισμό στα σταθμαρχεία του ΝΑΤΟ στις πρώην Ανατολικές χώρες, για να χρησιμοποιηθούν από τους Ουκρανούς κρατούντες. Οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής της Καβάλας ακόμη δεν ξέρουν μπροστά σε τι κίνδυνο βρέθηκαν -να έπεφτε το Αντόνοφ σε κατοικημένη περιοχή- και βρίσκονται –από τα χημικά δηλητήρια που διασκορπίστηκαν στα χωράφια τους- αλλά αυτό δεν αποτέλεσε, προφανώς και από τη φύση αυτής της κυβέρνησης, έγνοια, αφού μέχρι σήμερα τίποτε το ξεκάθαρο δεν έχει λεχθεί για αυτό το έγκλημα.
Το μόνο που γνωρίζει για τα …σύνορα είναι το πώς θα φουντάρει με επαναπροωθήσεις πρόσφυγες και θα ξανασπρώξει στο ποτάμι όσους προσπαθήσουν να γλυτώσουν από την γενοκτονία που έχουν εξαπολύσει οι πολιτισμένοι ιμπεριαλιστές στις χώρες τους.
Πάμε λοιπόν σε ένα προεκλογικό γαϊτανάκι, όπου εκλογές δεν ορίζονται, αλλά όλοι ετοιμάζονται γι’ αυτές.
Σε μια προεκλογική περίοδο που ορίζεται από όσα σκιαγραφήθηκαν πιο πριν και όπου επιχειρείται να αποτραπεί ο λαός από τον αυθόρμητο προβληματισμό του ότι όλες οι κυβερνήσεις και οι επίδοξοι διαχειριστές, στις γενικές τους κατευθύνσεις, στην ίδια πλευρά βρίσκονται, λόγω ταξικότητας και όχι τοξικότητας, όπως προσπαθούν και οι δύο (ή τρεις) διεκδικητές του θώκου να τον πείσουν. Γιατί και ο ΣΥΡΙΖΑ και το «νέο» ΠΑΣΟΚ στους Αμερικάνους έστρωσαν χαλί για να ανέβουν στην εξουσία και από τους Γαλλογερμανούς εκλιπαρούν και ζητιανεύουν δάνεια σωτηρίας τους, όπως κι αν τα ονοματίζουν (πακέτα, ΕΣΠΑ, ταμεία ανάκαμψης), αλυσοδένοντας με νέα χρέη τον λαό και την εργατική τάξη.
Συνεπώς, αυτό που τους μένει ως πεδίο αντιπαράθεσης είναι να πιάνονται από υπαρκτά ζητήματα, όπως η αναστολή φυλάκισης του Λιγνάδη ή η απροκάλυπτα φασίζουσα δημόσια καταδίκη των αγώνων του λαού και των κομμουνιστών απέναντι στη δικτατορία (γιατί πάντα αυτές τις απόψεις είχε και η ντόπια αστική τάξη και ο Συρίγος και πολλοί άλλοι που ανήκαν στον λεγόμενο προοδευτικό χώρο), ώστε να μπετονάρουν το εκλογικό τους σώμα πάνω στην «τάξη και ασφάλεια», ενισχύοντας την ακόμη δεξιότερη μετατόπιση της πολιτικής και βάζοντας το «δημοκρατικό» τους παρελθόν ως ενέχυρο στις τάχα παραφωνίες που ...ξεφεύγουν.
Την ίδια στιγμή ξυλοφορτώνουν διαδηλωτές, φυλακίζουν τους σύγχρονους «άθλιους» για ένα σάντουιτς που πήραν, ανακηρύσσουν τους απεργούς της ΛΑΡΚΟ και της Cosco σε ταραξίες και αγανακτούν τάχα για την …μεροληψία της δικαιοσύνης για τον Κορκονέα. Κροκοδείλια δάκρυα για μια εξουσία, την δικαστική, που οι ίδιοι διαχειρίστηκαν και διαχειρίζονται ανάλογα με το ποιον συμφέρει να στηθεί ειδικό δικαστήριο για σκάνδαλα ή σκευωρίες, σε ποια πλευρά των βουλευτικών εδράνων βρίσκεται και ποιος προώθησε τις μίζες και τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Μια δικαιοσύνη που φτάνει να αλληθωρίζει απροκάλυπτα και ανοικτά όταν πρόκειται για ζητήματα του ίδιου του συστήματος, όπως με το κατασχεμένο πετρέλαιο του Ιράν και την …αντιΝΑΤΟϊκή στάση των εφοπλιστών στις μεταφορές ρώσικων ή ιρανικών προϊόντων, παρά τις διακηρυγμένες κυρώσεις από τους Αμερικάνους.
Πόσο θερμό θα ‘ναι το καλοκαίρι;
Η κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία από τον Πούτιν και η συνεχής τροφοδότηση της εμπόλεμης κατάστασης από τις αποφάσεις των Αμερικάνων να σπρώχνουν ολοένα και πιο σύγχρονα οπλικά συστήματα στο μέτωπο δείχνει ότι η αντιπαράθεση θα ενταθεί πιο επικίνδυνα. Οι προσπάθειες της Ρωσίας να ανατρέψει τον μονοπολισμό της Δύσης με την προώθηση και εμπλουτισμό των BRICS+, αλλά και το ταξίδι Πούτιν σto Ιράν οδηγούν σε ανατροπές στο παγκόσμιο σκηνικό χωρίς όμως να μπορεί να εκτιμηθεί και η πραγματική τους διάσταση, μιας και οι πιέσεις εκατέρωθεν θα ενταθούν αλλά κι από την άλλη ο παράγοντας Κίνα σίγουρα μπορεί, με τις επιλογές που αναμένονται στο συνέδριο του ΚΚ Κίνας, να επηρεάσει πιο αποφασιστικά τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται.
Το κατά πόσο σε αυτό το άγριο τοπίο χώρες όπως η Τουρκία θα μπορέσουν να διατηρήσουν τον «ισορροπητικό» ρόλο του «μένω στο ΝΑΤΟ αλλά ανοίγομαι και στον αντίπαλο» σίγουρα δεν θα διευθετηθεί χωρίς εντάσεις και τσαμπουκάδες. Εδώ μπλέκεται και η ελπίδα των προθύμων να οριστούν ως καλύτεροι χωροφύλακες στην περιοχή, κάτι που όντως μπορεί να θερμάνει επικίνδυνα το καλοκαίρι μας, παρότι οι Αμερικάνοι απαιτούν, μπροστά στις επικίνδυνες πολιτικές τους προτεραιότητες, «ήρεμα νερά» στο Αιγαίο και διατήρηση μιας διχοτομημένης Κύπρου, ώστε να μπορούν να πιέζουν ανάλογα. Ειδικά τώρα που τα Δ. Βαλκάνια δείχνουν να «αποδέχονται» τις πιέσεις τους για καλύτερη ευθυγράμμιση (συμφωνία Βουλγαρίας με Β. Μακεδονία), με αποτέλεσμα να προστίθενται νέα εμπόδια στη ρώσικη επιρροή στην περιοχή.
Κρίση χωρίς διέξοδο παντού
Η λεγόμενη κλιματική κρίση, που επιλέχτηκε ως όρος ώστε να αποκρύπτεται η καταστροφή του πλανήτη από το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, δίνει ολοένα και πιο έντονα τα στοιχεία που θα αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα όσο αυτό το σύστημα διαφεντεύει τον πλανήτη. Πυκνώνουν οι φωτιές και οι πλημμύρες παράλληλα με τη λειψυδρία και την ένταση της διατροφικής ένδειας, που πάλι ο καπιταλισμός-ιμπεριαλισμός γεννάει και προσπαθεί να καμουφλάρει πίσω από την ετικέτα της επισιτιστικής κρίσης. Γιατί στην πραγματικότητα κανένα Κιότο και κανένα Παρίσι δεν μπορεί να υλοποιηθεί, έστω και στα λόγια, όταν η κρίση χτυπάει την πόρτα των ιμπεριαλιστικών οικονομιών, κάνοντας τους φόβους τους για ενεργειακή ανεπάρκεια πραγματικότητα, όσο ο Πούτιν συνεχίζει να βάζει εμπόδια στην τροφοδοσία. Οδηγούν την οικονομική ατμομηχανή της ΕΕ, τους Γερμανούς, να παραμιλάνε ήδη από τώρα για δελτία και περικοπές στην κατανάλωση στην ενέργεια των νοικοκυριών και της παραγωγής και τους εδώ κυβερνητικούς «οικολόγους» να προστρέχουν ξανά στον άνθρακα της Μεγαλόπολης και της Πτολεμαΐδας μπας και περιορίσουν τον εκτροχιασμό της ύφεσης.
Λύση το παραβάν;
Αν στο μέγεθος των προβλημάτων που έρχονται τα αστικά κόμματα αναζητούν ως διέξοδο εκλογικές και προεκλογικές συνεργασίες και συμπράξεις, που θα επιτρέψουν την προώθηση των μεταρρυθμίσεων για τις οποίες προειδοποιούν ΤΑ ΝΕΑ, κανένα όφελος δεν θα δουν οι εργαζόμενοι, ο λαός και η νεολαία, όσες κάλπες κι αν στηθούν. Γιατί κανείς τους δεν πρόκειται να ανατρέψει επί της ουσίας μια πολιτική αντιλαϊκή που έχει επιβληθεί από τους πραγματικούς διαχειριστές αυτής της χώρας. Και οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές δεν πρόκειται μπροστά στα κρίσιμα προβλήματα που έχουν ανοιχτεί να αποδεχτούν ανατροπές των επιλογών τους.
Το πρόβλημα όμως βρίσκεται σε αυτούς που υποτίθεται ότι υπερασπίζονται ή καλύτερα θέλουν να λένε ότι υπερασπίζονται τα λαϊκά συμφέροντα. Έχουν εδώ και καιρό προσαρμόσει όλη τους την πολιτική παρέμβαση στα δεδομένα που παράγει η αστική πολιτική. Τα σωματεία, οι φοιτητικοί σύλλογοι, κάθε μετερίζι που υποτίθεται μπορεί να στηρίξει λαϊκά και εργατικά αιτήματα και δικαιώματα έχει παροπλιστεί. Τα δημοκρατικά δικαιώματα έχουν μπει στην μέγγενη του κράτους και συνθλίβονται από την κάθε Κεραμέως και τον κάθε Μπακογιάννη που απαιτεί να κοπούν οι διαδηλώσεις, ενώ ο ακροδεξιός Συρίγος έχει την άνεση πλέον μέσα στη Βουλή να φτύνει το Πολυτεχνείο και τους αντιδικτατορικούς αγώνες, κάτι που πάντα πάλευαν να πετύχουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, ευελπιστώντας και στην κατάργηση της αντιιμπεριαλιστικής διαδήλωσης του Πολυτεχνείου αφού, όπως εξακολουθούν τα γκάλοπ να δείχνουν, ο αντιαμερικανισμός στη χώρα διατηρείται ακόμη σε ψηλά επίπεδα.
Ακόμη και το εξωκοινοβούλιο ανοίγει από νωρίς τα πανιά του για μια «καλή» εκλογική σύμπραξη, που χάρη στην μισακιά αναλογική του ΣΥΡΙΖΑ θα του επιτρέψει να διεκδικήσει βουλευτή. Εκεί αρχίζει και τελειώνει η συζήτηση -και κυρίως η πρακτική- για κοινή δράση εδώ και καιρό. Αυτό είναι το πραγματικό επίδικο σε κάθε προσπάθεια στησίματος …επιτροπών για τον πόλεμο ή την ακρίβεια. Εκεί δυστυχώς αναλώνεται και η όποια προσπάθεια γίνεται για δημιουργία ενός μαζικού μετώπου απάντησης στην αντιδραστική πολιτική του συστήματος -και όχι μόνο της κυβέρνησης- και τους κινδύνους από τον πόλεμο που εγκαταστάθηκε στη γηραιά ήπειρο ύστερα από δεκαετίες και που οδηγεί σε παροξυσμό εξοπλισμών μικρούς και μεγάλους.
Το ΚΚΕ(μ-λ) θα συνεχίσει ν’ απευθύνεται συστηματικά στο λαό και ιδιαίτερα στη νεολαία που θα κληθεί να πληρώσει και το τίμημα της ανεργίας και φτωχοποίησης, αλλά και το τίμημα των πολεμικών κινδύνων, ώστε να οικοδομηθεί ένα κίνημα αντίστασης, χωρίς αυταπάτες για «αριστερές» στροφές και σωτήρες, που θα διεκδικήσει μισθούς δουλειά, δημοκρατικά δικαιώματα και προπάντων θα αντισταθεί στον πόλεμο. Αυτή είναι η προτεραιότητά μας και όχι αν και πώς θα αντιμετωπίσουμε το ενδεχόμενο εκλογών, που ήδη πήρε μετάθεση από τις διάφορες «έγκυρες πηγές» για τον Φλεβάρη του ‘23. Αυτή η διελκυστίνδα και το ατέλειωτο κυνήγι της εκλογικής ετοιμότητας, όσο καλλιεργείται, θα παραλύει το λαϊκό και εργατικό κίνημα, δίνοντας αέρα στην κυβέρνηση και τους ιμπεριαλιστές να προχωρούν την πολιτική τους ανεμπόδιστα.
