Με την πιθανότητα «ειρηνικών διαπραγματεύσεων» να μεταφέρεται προς το φθινόπωρο (και αν), τις ΗΠΑ και τη Βρετανία να προμηθεύουν συνεχώς το καθεστώς του Κιέβου με βαρύ στρατιωτικό εξοπλισμό και τη Ρωσία να εντατικοποιεί τις προσπάθειες για κατάληψη όλης της περιοχής του Ντονμπάς, τα πράγματα στο μέτωπο αγριεύουν όλο και περισσότερο και ο φόρος αίματος του ουκρανικού αλλά και του ρωσικού λαού μεγαλώνει.
Ταυτόχρονα εξίσου αγριεύουν και οι κινήσεις στο πολιτικό - οικονομικό – διπλωματικό πεδίο. Οι ΗΠΑ πιέζουν συνεχώς για νέες κυρώσεις τους ευρωπαίους «εταίρους», ζητούν την αποπομπή της Ρωσίας από τους G20, ενώ η Ρωσία κλιμακώνει κι άλλο τον ενεργειακό εκβιασμό προς τη Γερμανία και την ΕΕ, δημιουργώντας πανικό στους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές που λούζονται τα κύματα της αμερικανορωσικής αντιπαράθεσης.
Ξεκινώντας από το τελευταίο, η ανακοίνωση της Gazprom προς τις μεγάλες γερμανικές και ευρωπαϊκές εταιρείες πως λόγω «έκτακτων περιστάσεων» δεν μπορεί να εγγυηθεί τις παραδόσεις φυσικού αερίου μετά το πέρας της δεκαήμερης παύσης της λειτουργίας του Nord Stream 1 για συντήρηση του δικτύου, ενώ πιθανολογούνταν, έπεσε σαν βόμβα στις ευρωπαϊκές καγκελαρίες. Εάν αυτή η απόφαση δεν αναιρεθεί τις επόμενες μέρες, σημαίνει ότι πολλές ευρωπαϊκές χώρες, με τη Γερμανία πρώτη απ’ όλες, θα αναγκαστεί να χρησιμοποιεί τα αποθέματα του χειμώνα για να καλύψει τις τωρινές ανάγκες και να αναζητήσει σε πολύ ακριβότερη τιμή την μερική αναπλήρωσή τους από άλλες πηγές.
Ήδη βέβαια στην ΕΕ τα πράγματα δεν βαίνουν καλά, με τις αντιδράσεις για το νέο πακέτο κυρώσεων που προτείνει η Κομισιόν να είναι μεγάλες ενόσω η Ιταλία πληρώνει με κυβερνητική κρίση, όπως άλλωστε και η Βρετανία, τον πόλεμο στην Ουκρανία.
Ολοφάνερα η Ρωσία επιδιώκει έτσι τη δρομολόγηση εξελίξεων μέσα στη Γερμανία και συνολικά στην ΕΕ, επιδιώκοντας να μεγιστοποιήσει τις αντιθέσεις των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών με την αμερικανική αντιρωσική στρατηγική. Μετά τη -μερική και προσωρινή- διευθέτηση για την τροφοδοσία του Καλίνινγκραντ, διαπίστωσε στην πράξη τις δυνατότητές της να πιέσει καταστάσεις εντός της ΕΕ.
Ουκρανικές επιθέσεις με αμερικανικά όπλα
Ασταμάτητα συνεχίζεται ο αμερικανικός και δυτικός εξοπλισμός του καθεστώτος του Κιέβου. Στα 8 συστήματα πολλαπλών εκτοξευτήρων ρουκετών αμερικανικών HIMARS και βρετανικών Μ-270, με βεληνεκές έως και 80 χιλιόμετρα, στέλνονται άλλα τόσα (4 από ΗΠΑ και 4 από Βρετανία). Η στρατιωτική βοήθεια των ΗΠΑ στο Κίεβο έφτασε ήδη στα 7 δισ. δολάρια μέσα σε 5 μήνες. Κυριολεκτικά, αυτή τη στιγμή οι ουκρανικές δυνάμεις μάχονται με αμερικανικά και δυτικά όπλα και πυρομαχικά, μιας και τα δικά τους έχουν σχεδόν εξαντληθεί ή καταστραφεί από τις ρωσικές δυνάμεις. Παράλληλα η Βρετανία έχει αρχίσει, σε βάση κοντά στο Μάντσεστερ, την εκπαίδευση 500 ουκρανών στρατιωτών στα βρετανικά οπλικά συστήματα και μεθόδους, στο πλαίσιο προγράμματος που προβλέπει την εκπαίδευση 10.000 στρατιωτών κάθε 120 μέρες. Έτσι οι ΗΠΑ, όπως φυσικά και η Βρετανία, προετοιμάζουν μεθοδικά το έδαφος για την παράταση και κλιμάκωση της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Ήδη το Κίεβο, έχοντας πάρει υπόψη και την επιχειρησιακή παύση των ρωσικών στρατευμάτων, πραγματοποίησε μεταξύ 10 και 12 Ιουλίου δεκάδες πυραυλικές επιθέσεις με HIMARS και M-270 στις περιοχές της Χερσώνα και του Ντονμπάς. Χτυπήθηκαν στα μετόπισθεν και σε μεγάλη απόσταση από τη γραμμή του μετώπου κέντρα διοίκησης, αποθήκες πυρομαχικών και καυσίμων. Μάλιστα η πυραυλική επίθεση στην περιοχή της πόλης Νοβάγια Κακχόβκα (Novaya Kakhovka) κοντά στην πόλη της Χερσώνα, με τις συντεταγμένες να δίνονται, όπως αναφέρουν τα ρωσικά ΜΜΕ, από αμερικανικό δορυφόρο, κατά την οποία χτυπήθηκε μεγάλη αποθήκη νιτρικού αμμωνίου (την ίδια ουσία είχε και η αποθήκη που η έκρηξή της ισοπέδωσε το λιμάνι της Βηρυττού το 2020), είχε σαν αποτέλεσμα να ισοπεδωθούν ολόκληρα τετράγωνα κα να σκοτωθούν άμαχοι.
Αν και ο υπουργός Άμυνας ανακάλεσε την υπερφίαλη δήλωσή του ότι το Κίεβο ετοιμάζει στρατό ενός εκατομμυρίου για να αντεπιτεθεί, επικαλούμενος την κακή γνώση της… αγγλικής γλώσσας, ωστόσο η ηγεσία στο Κίεβο συνεχίζει την πίεση προς τις ΗΠΑ για να της σταλούν πύραυλοι ακόμα μεγαλύτερου βεληνεκούς και ικανοί να πλήξουν στόχους σε απόσταση έως και 300 χιλιόμετρα μακριά.
Τα προβλήματα που έχει πάντως το καθεστώς του Κιέβου δεν κρύβονται, με τον Ζελένσκι να αποπέμπει τον μέχρι σήμερα επικεφαλής της υπηρεσίας εσωτερικής ασφάλειας της Ουκρανίας και τη γενική εισαγγελέα Ιρίνα Βενεντίκτοβα που είχε αναλάβει την προσπάθεια δίωξης των ρωσικών εγκλημάτων πολέμου στην Ουκρανία! Παράλληλα υποστήριξε ότι περισσότεροι από 60 υπάλληλοι στην υπηρεσία Κρατικής Ασφάλειας και στη Γενική Εισαγγελία εργάζονταν εναντίον της χώρας στα κατεχόμενα από τη Ρωσία εδάφη και γι’ αυτό θα λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους.
Εντατικοποίηση της ρωσικής επίθεσης
Τα τριάντα (30) χτυπήματα από τα άρτι αφιχθέντα αμερικανικά πυραυλικά συστήματα μεσαίου και μεγάλου βεληνεκούς σε στρατιωτικούς αλλά και σε μια σειρά πολιτικούς στόχους στα μετόπισθεν των περιοχών της Χερσώνα και του Ντονμπάς ήταν υπεραρκετά για τη ρωσική ηγεσία για να πάρει τις αποφάσεις της. Έτσι φαίνεται να περιόρισε το χρόνο επιχειρησιακής παύσης που είχαν ανάγκη τα στρατεύματά της, μετά την κατάκτηση των Σεβεροντονέτσκ-Λισιτσάνσκ που διήρκεσε τουλάχιστον ενάμιση μήνα.
Με διαταγή Πούτιν που μετέφερε ο ίδιος ο υπουργός Άμυνας Σοϊγκού στη ρωσική στρατιωτική ηγεσία που διευθύνει τον πόλεμο, τα ρωσικά στρατεύματα κλήθηκαν να εξαπολύσουν μια μεγάλη επίθεση εναντίον των ουκρανικών δυνάμεων. Ήδη πραγματοποιούνται μαζικές πυραυλικές επιθέσεις με προτεραιότητα τα αμερικανικά και βρετανικά HIMARS και M-270, ενώ στο στόχαστρο μπαίνουν πια και τα κέντρα διοίκησης ακόμα και σε επίπεδο ταξιαρχίας. Η σφοδρή επίθεση στο κτίριο της φρουράς αξιωματικών στην πόλη Βινίτσια, όπου σύμφωνα με τη Μόσχα φιλοξενούνταν συνάντηση της διοίκησης της ουκρανικής πολεμικής αεροπορίας με ξένους προμηθευτές όπλων, θεωρήθηκε απάντηση στο χτύπημα της Νοβάγια Κακχόβκα.
Ταυτόχρονα, έχοντας καταλάβει το 60% του Σεβέρσκ, έχοντας εισέλθει στα περίχωρα του Σολεντάρ και πλησιάζοντας το Μπαχμούτ (Αρτεμόφσκ), εντατικοποιεί την προσπάθειά της να φτάσει στην τελευταία γραμμή άμυνας του ουκρανικού καθεστώτος στην Ανατολική Ουκρανία, δηλαδή στις βαριά οχυρωμένες πόλεις Σλαβιάνσκ (έχουν πλησιάσει στα 5 με 10 χιλιόμετρα) και Κραματόρσκ. Διαπιστώνοντας ότι και το Σεβέρσκ έχει πολλαπλές και βαριές οχυρώσεις και είναι γεμάτο παγίδες, η ρώσικη διοίκηση χρησιμοποιεί ακόμα μια φορά την τακτική της περικύκλωσης των αντιπάλων, τακτική που, παρεμπιπτόντως, έχει ξεκινήσει να υλοποιεί για την κατάληψη και της πόλης - φρούριο Αβίιντκα που εδώ και πέντε μήνες παραμένει υπό τον έλεγχο του Κιέβου. Είναι πάντως γεγονός ότι οι μαζικές, πυκνές και εξοντωτικές επιθέσεις όλων των ειδών από το πυροβολικό, την αεροπορία και τα πυραυλικά συστήματα της Ρωσίας έχει μετατρέψει την περιοχή σε κόλαση για τις ουκρανικές στρατιωτικές δυνάμεις που υφίστανται βαριές απώλειες σε άντρες και οπλισμό.
Παράλληλα η Ρωσία, εκτιμώντας μια ενδεχόμενη αντεπίθεση των ουκρανικών δυνάμεων στο Νότο, μεταφέρει στρατεύματα και οπλικά συστήματα και έχει προχωρήσει σε μια σειρά οχυρωματικών έργων στην περιοχή της Χερσώνας και στην ελεγχόμενη από αυτήν περιοχή της Ζαπορίζια, ενώ έχει πυκνώσει και τις πυραυλικές επιθέσεις σε εργοστάσια παραγωγής σημαντικών οπλικών συστημάτων, κέντρων διοίκησης και σταθμούς συγκέντρωσης στρατευμάτων σε Μικολάεφ και στην ελεγχόμενη από το Κίεβο πόλη της Ζαπορίζια. Επίσης για να περιορίσει τα χτυπήματα επί του ρωσικού εδάφους έχει εντατικοποιήσει τις πυραυλικές επιθέσεις σε Χάρκοβο και Σούμι.
Εν τέλει, όπως ήταν αναμενόμενο, η προ εβδομάδων δήλωση του Λαβρόφ ότι όσο μεγαλύτερο βεληνεκές έχουν τα όπλα που στέλνουν οι Δυτικοί στο καθεστώς του Κιέβου τόσο περισσότερο θα απωθούμε τα ουκρανικά στρατεύματα προς τα δυτικά γίνεται πράξη. Γι’ αυτό και οι δηλώσεις αξιωματούχων του Κιέβου με τις οποίες καθιστούν νόμιμο στρατιωτικό στόχο τη μεγάλη γέφυρα που ενώνει από το 2017 τη Χερσόνησο της Κριμαίας με τη Ρωσία και η συμφωνία των ΗΠΑ σ’ αυτό («Η Κριμαία είναι Ουκρανία»), αλλά και η προοπτική να σταλούν στην Ουκρανία οπλικά συστήματα βεληνεκούς έως 300 χιλιόμετρα έχουν ανοίξει, όπως όλα δείχνουν, τη συζήτηση στη ρωσική ηγεσία για το «μετά». Αν δηλαδή μετά την, αναπόφευκτη όπως η ίδια θεωρεί, κατάληψη όλης της περιοχής του Ντονμπάς σε ένα-δύο μήνες η Ρωσία θα καλέσει το Κίεβο για διαπραγματεύσεις ή εκ των πραγμάτων θα πρέπει να συνεχίσει την επίθεσή της μέχρι τον Δνείπερο δυτικά (κατάληψη των πόλεων Ζαπορίζια και Ντνίπρο) και στο νότο την κατάληψη του Μικολάεφ και ίσως της Οδησσού. Ενδεικτικό του κλίματος που επικρατεί στη Μόσχα είναι και η ανακοίνωση του Ομοσπονδιακού Συμβουλίου που επαναφέρει στο προσκήνιο το ακραίο σενάριο κατάληψης όλης της Ουκρανίας, «διαφορετικά θα υπάρχει πάντα απειλή για την επικράτειά μας, τους πολίτες και τις υποδομές μας».
Στα προηγούμενα σαφέστατα πρέπει να συνυπολογίσουμε επιπλέον τρία πράγματα. Το διάταγμα Πούτιν (ο οποίος δηλώνει για τις στρατιωτικές κινήσεις της Ρωσίας πως «δεν έχουμε αρχίσει να πολεμάμε πραγματικά ακόμα»), που χαρακτηρίστηκε ως μετάβαση της Ρωσίας στην «πολεμική οικονομία» γιατί «επιστρατεύει» οργανισμούς και κλάδους της παραγωγής για την υποστήριξη της εισβολής. Το δεύτερο αφορά τις οργισμένες ανακοινώσεις και δηλώσεις της ρωσικής ηγεσίας με αφορμή την πυραυλική επίθεση στην περιοχή της πόλης Novaya Kakhovka: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους βρίσκονται στα πρόθυρα μιας ανοιχτής στρατιωτικής σύγκρουσης με τη Μόσχα, η οποία θα είναι γεμάτη πυρηνικές εντάσεις», δήλωσε η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών Μαρία Ζαχάροβα. Το τρίτο αφορά την ανακοίνωση του Μεντβέντεφ πως σε περίπτωση επίθεσης στη γέφυρα της Κριμαίας η απάντηση της Ρωσίας θα είναι συντριπτική αλλά και πως όσες χώρες δεν αναγνωρίζουν ότι η Κριμαία είναι τμήμα της Ρωσίας αποτελούν συστημική απειλή για τη Μόσχα.
Τα χειρότερα είναι μπροστά μας
Από τη μια λοιπόν η εμπρηστική πολιτική των ΗΠΑ και της Βρετανίας που, παρά τις ρηγματώσεις στο δυτικό στρατόπεδο και στο εσωτερικό τους, επιμένουν στη γραμμή να πολεμήσουν τη Ρωσία «μέχρι τον τελευταίο… ουκρανό στρατιώτη», όπως σαρκαστικά έχει δηλώσει πολλές φορές ο Ρώσος ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ. Με αμερικανικά ΜΜΕ να συνεχίζουν στη γραμμή της Ουκρανίας-Ιφιγένειας, επιχειρηματολογώντας για το «παράθυρο ευκαιρίας» των έξι μηνών που έχει ο Ζελένσκι για «να νικήσει σ’ αυτόν τον πόλεμο»! Από την άλλη, η κίνηση της Μόσχας με στόχο να διασφαλίσει τα εδαφικά της κέρδη αλλά και να απωθήσει την απειλή στα δυτικά σύνορά της. Όλα οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στο ανέβασμα της έντασης και της κλιμάκωσης αυτού του άδικου και αντιδραστικού πολέμου. Γι’ αυτό, ακόμα και αν είναι πολύ νωρίς, και είναι, για να μπορέσει κάποιος να μιλήσει για το «μετά», είναι φανερό πως η μόνη σίγουρη πρόβλεψη είναι πως τα χειρότερα είναι μπροστά μας.
