Χτύπημα στη γέφυρα της Κριμαίας – Ρώσικη απάντηση
Η σύγκρουση στην Ουκρανία άλλαξε πάλι επίπεδο επικινδυνότητας
Διόλου τυχαία, και αφού είχε προηγηθεί η αμερικανική «απάντηση» στο διάγγελμα Πούτιν (προσαρτήσεις, μερική επιστράτευση, πυρηνικές απειλές), με το σαμποτάζ στους αγωγούς NordStream 1 και 2, το καθεστώς του Κιέβου υπό την υψηλή καθοδήγηση των αμερικανικών και βρετανικών μυστικών και στρατιωτικών υπηρεσιών, προχώρησε σε μια ακόμη τυχοδιωκτική κίνηση μεγάλης κλίμακας. Πραγματοποίησε σαμποτάζ στη γέφυρα της Κριμαίας, με αποτέλεσμα να προκληθούν σημαντικές ζημιές τόσο στο σιδηροδρομικό όσο και στο οδικό τμήμα της γέφυρας. Οι μυστικές υπηρεσίες της Ρωσίας και οι υπεύθυνοι φύλαξης της γέφυρας, επειδή πιθανά περίμεναν χτύπημα με πυραύλους, είχαν χαλαρώσει τους ελέγχους στη γέφυρα και έτσι ίσως τους «έπιασαν στον ύπνο», χωρίς ωστόσο να μπορεί να αποκλειστεί η διάβρωση τμήματος ή τμημάτων των ρωσικών μηχανισμών προστασίας της γέφυρας που δημιούργησε τέτοια κενά ασφάλειας.
Το χτύπημα στη γέφυρα η οποία εφοδιάζει την Κριμαία με αγαθά και το τελευταίο εξάμηνο μεταφέρει στρατό και οπλικά συστήματα στο νότιο μέτωπο του πολέμου, λειτούργησε σαν επιταχυντής αποφάσεων που εκκρεμούσαν εδώ και καιρό και που αναβάλλονταν για μια σειρά πολιτικούς λόγους. Η μαζική πυραυλική επίθεση της Ρωσίας στις 10/10, μακράν η μεγαλύτερη και καταστρεπτικότερη έως τώρα και ποιοτικά μη συγκρίσιμη με τις προηγούμενες επιθέσεις, σε κρίσιμες ενεργειακές εγκαταστάσεις της Ουκρανίας, καθώς και σε σιδηροδρομικούς κόμβους, δημιούργησε στοιχεία έως και παράλυσης της ενεργειακής τροφοδοσίας των μεγάλων αστικών κέντρων, αλλά και μεταφοράς εφεδρειών και δυτικού εξοπλισμού στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Από τις αντιδράσεις του Ζελένσκι φαίνεται πως το καθεστώς του Κιέβου δεν περίμενε τέτοιου επιπέδου αντίδραση της Ρωσίας. Η συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας το ίδιο βράδυ, με τον Πούτιν να δηλώνει πως αυτό είναι η αρχή εάν το Κίεβο συνεχίσει στον ίδιο καμβά, καθώς και ο διορισμός του στρατηγού Σουροβίκιν, που θεωρείται θιασώτης «σκληρών» λύσεων δείχνει ότι η σύγκρουση έχει αλλάξει ήδη κλίμακα και επίπεδο επικινδυνότητας.
Το ίδιο δείχνουν και τα γεγονότα που ακολούθησαν. Με τους Δυτικούς να μιλούν για εγκλήματα πολέμου, το ΝΑΤΟ να διπλασιάζει τις δυνάμεις του στη Βαλτική και στη Βόρεια Θάλασσα, το Κίεβο να πιέζει για αποστολή πυραυλικών συστημάτων μεγάλου βεληνεκούς και τη Ρωσία να προειδοποιεί ότι μια τέτοια κίνηση ξεπερνάει κάθε κόκκινη γραμμή. Με τις πυρηνικές απειλές της Ρωσίας και τις προειδοποιήσεις των ΗΠΑ για καταστροφικές συνέπειες να παραμένουν πλήρως ενεργές.
Φυσικά, οι τελευταίες δηλώσεις Μπάιντεν («δεν πιστεύω ότι θα χτυπήσει ο Πούτιν με πυρηνικά, αλλά είναι ανεύθυνο να μιλάει για αυτά») αντανακλούν το γεγονός ότι κάθε φορά που πλησιάζουν στο χείλος του γκρεμού, επιχειρούν να βάλουν φρένο. Στην ίδια ακριβώς βάση, αλλά και παράλληλα αναζητώντας μία κάποια αναγνώριση των μέχρι τώρα επιτυχιών του, είναι και οι δηλώσεις-πρόταση Πούτιν για την ανάγκη διαπραγματεύσεων, όπως και το «άνοιγμα» στις ευρωπαϊκές χώρες για τροφοδοσία με αέριο, όποτε «οι ίδιες το αποφασίσουν».
Επίσης, στο πολιτικό πεδίο δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι οι New York Times «καρφώνουν» ξανά, αυτή τη φορά για τη δολοφονία της κόρης του Ντούγκιν στη Μόσχα, το καθεστώς του Κιέβου, πράγμα που απηχεί τη συνεχιζόμενη διαπάλη των κέντρων εξουσίας στις ΗΠΑ, για τα αποτελέσματα της οποίας οι εκλογές στις 8 Νοέμβρη θα δώσουν μια πρώτη γεύση σε εκλογικό και όχι μόνο επίπεδο. Πρόκειται για διαπάλη, η οποία, σημειωτέον, θα συνεχιστεί και -γιατί όχι- θα κλιμακωθεί και μετά από αυτές.
Στο στρατιωτικό πεδίο τώρα, οι ενέργειες των αντιμαχόμενων πλευρών «φωνάζουν» κλιμάκωση. Ο ουκρανικός στρατός με δυτικό εξοπλισμό και επιτόπια υποστήριξη και καθοδήγηση βομβαρδίζει τις εγκαταστάσεις ηλεκτρικής ενέργειας της ρωσικής επαρχίας του Μπέλγκοροντ και η Ρωσία προβαίνει σε νέα και αλλεπάλληλα κύματα μαζικών πυραυλικών επιθέσεων, που ολοκληρώνουν και διευρύνουν την καταστροφή κρίσιμων ενεργειακών και μεταφορικών υποδομών της Ουκρανίας. Στο ίδιο πλαίσιο, οι προειδοποιήσεις Λουκασένκο προς τη Δύση και τις γειτονικές φιλοδυτικές χώρες για απάντηση σε κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης της κυριαρχίας ή αποσταθεροποίησης της Λευκορωσίας, καθώς και η ανάπτυξη κοινών με την Ρωσία στρατευμάτων στα δυτικά σύνορα της χώρας, συνιστούν βάθεμα και επέκταση της σύγκρουσης. Κι όλα αυτά, με τα φιλορωσικά ΜΜΕ να προαναγγέλλουν ότι είναι θέμα ημερών η μετάβαση όλων των επιστρατευμένων στα μέτωπα του πολέμου, που θα σηματοδοτήσει την έναρξη μιας μεγάλης αντεπίθεσης των ρωσικών δυνάμεων και σε κάθε περίπτωση την κλιμάκωση της αλληλοσφαγής.
