Έχει καταντήσει κοινοτοπία η περιγραφή της συνεχιζόμενης ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης στα εδάφη της Ουκρανίας ως ένα ανοδικό σπιράλ επικινδυνότητας και ολέθρου. Κι όμως, τίποτε πιο αληθινό από αυτή την περιγραφή! Στο στρατιωτικό, πολιτικό, διπλωματικό πεδίο, όλα μυρίζουν μπαρούτι, αίμα και αδιέξοδα. Οι ρωσικές επιτυχίες στο μέτωπο του Ντονμπάς, οι κρίσεις στην κλίκα του Ζελένσκι, η άγρια διπλωματική κόντρα στο Ραμστάιν για την αποστολή τανκς στο Κίεβο και η κατάληξή (;) της, γενικότερα η τυχοδιωκτική επιμονή της Δύσης στη στρατηγική ήττα της Ρωσίας και οι κινήσεις αναβάθμισης της ρωσικής εισβολής σε όλα τα επίπεδα δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία πως το 2023 ξεκίνησε πιο άγριο και σκοτεινό από το έτος που έφυγε.
Η κατ’ ευφημισμό «γραμμή Ζελένσκι» υπό κατάρρευση;
Τις τελευταίες εβδομάδες έχει καταστεί σαφές ότι η Ρωσία έχει ανακτήσει ξανά τη στρατιωτική πρωτοβουλία στο μέτωπο του Ντονμπάς. Η κατάληψη της πόλης Σολεντάρ, κρίσιμου συνεκτικού κόμβου της αμυντικής γραμμής Μπακχμούτ – Σολεντάρ - Σεβέρσκ, και οι συνεχιζόμενες επιθετικές ενέργειες στην περιοχή έχουν δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα ανεφοδιασμού στο κοντινό Μπακχμούτ, το οποίο αργά αλλά σταθερά οδηγείται σε επιχειρησιακή περικύκλωση. Το ίδιο και το Σεβέρσκ που δέχεται διαρκείς και έντονες επιθέσεις, ενώ γίνονται προσπάθειες πλαγιοκόπησής του. Με το καθεστώς του Κιέβου να ρίχνει συνεχώς σημαντικές εφεδρείες στην περιοχή, παρά τις πανθμολογούμενες εκατόμβες νεκρών και τον κίνδυνο περικύκλωσης, είναι μάλλον παρακινδυνευμένο να μιλήσουμε για κατάρρευση της λεγόμενης «γραμμής Ζελένσκι», που χτίστηκε επιμελώς από τα δυτικά αφεντικά την οχταετία 2014-2022.
Οι άγριες μάχες, τα πτώματα και οι τραυματισμοί στρατιωτών στα χαρακώματα του πολυπλόκαμου αυτού δικτύου οχυρώσεων, που θυμίζουν σκηνές Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, μαρτυρούν πως θα χυθεί ακόμα περισσότερο αίμα. Μάλλον πιο σωστό θα ήταν να περιγράψουμε τη φάση αυτή με αυτό που οι στρατιωτικοί αναλυτές γράφουν ως «φούσκωμα στις ραφές» του μετώπου. Οι εξελίξεις αυτές έχουν παράλληλα αποδυναμώσει τις ουκρανικές δυνάμεις στα δύο άκρα (βόρειο και νότιο) του μετώπου. Έτσι, ενώ στο βόρειο άκρο οι ρωσικές δυνάμεις εντείνουν την ενεργή άμυνα, στο νότιο άκρο, στην περιοχή της Ζαπορίζιε, ο ρωσικός στρατός προχωρά μεθοδευμένα καταστρέφοντας τις λειψές αμυντικές γραμμές και καταλαμβάνει συνεχώς νέες θέσεις.
Στα προηγούμενα πρέπει οπωσδήποτε να συνυπολογίσουμε τις συνέπειες που έχει και σε στρατιωτικό επίπεδο (ανεφοδιασμός σε στρατιώτες και εξοπλισμό, επικοινωνία μονάδων κ.λπ.) η συστηματική καταστροφή του ενεργειακού δικτύου της Ουκρανίας καθώς και η επιλεκτική καταστροφή σιδηροδρομικών κόμβων στη δυτική και κεντρική Ουκρανία.
Από το μπλοκάρισμα του Ραμστάιν στη «στροφή» και έπειτα πού;
Δεν είναι διόλου τυχαίο πως αυτό το ίδιο διάστημα πύκνωσαν τα προβλήματα και τα… ατυχήματα στο εσωτερικό της κυβέρνησης Ζελένσκι, δείγμα της πίεσης και των ζοριών που υφίσταται το αμερικανοστήριχτο καθεστώς. Λίγες μέρες μετά την παραίτηση του Αρέστοβιτς, στενού συμβούλου του Ζελένσκι, ήρθε η συντριβή ελικοπτέρου με αποτέλεσμα το θάνατο όλης της ηγεσίας του υπουργείου Εσωτερικών. Ενώ την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, παραιτήθηκε ο αναπληρωτής προσωπάρχης του ουκρανού προέδρου, Κίριλο Τιμοσένκο, εν μέσω δημοσιευμάτων που μπλέκουν σε υποθέσεις διαφθοράς τον υπουργό και τον υφυπουργό Άμυνας.
Γι’ αυτό, κάθε άλλο παρά σύμπτωση ήταν και η κλιμάκωση της πίεσης από ΗΠΑ και τους προθύμους (Βρετανία, Πολωνία και Βαλτικές) προς τη γερμανική κυβέρνηση για την αποστολή τανκς στην Ουκρανία, ενώ είχαν αρχίσει και οι κλυδωνισμοί στον κυβερνητικό συνασπισμό από την πίεση των «Πρασίνων» που έχουν αποδειχτεί «βασιλικότεροι του βασιλέως». Λίγες μέρες πριν από τη Σύνοδο του σχήματος «Ραμστάιν» που πραγματοποιήθηκε στις 20/1 στην ομώνυμη αμερικανική βάση στη Γερμανία, και σε μια προσπάθεια αντιμετώπισης της πίεσης, ο καγκελάριος Σολτς είχε συνδέσει την αποστολή των τανκς Leopard με την αποστολή από την πλευρά των ΗΠΑ των αμερικανικών τανκς M1 Abrams.
Στη Σύνοδο Ραμστάιν, όπου συμμετείχαν 50 χώρες με «συντονιστή» τον αμερικανό ΥΠΑΜ Όστιν, ο ομόλογός του νέος υπουργός Άμυνας της Γερμανίας, Πιστόριους, μπλόκαρε την αποστολή των γερμανικών τανκς Leopard στο Κίεβο, δηλώνοντας πως τέτοιες κινήσεις πρέπει να μελετώνται προσεκτικά μιας και μπορεί να προκαλέσουν ανεξέλεγκτη επέκταση του πολέμου. Σίγουρα είχε ληφθεί υπόψη και όχι μόνο από τη Γερμανία και η άκρως ανησυχητική αναφορά για το τι θα σήμαινε ένα τέτοιο ενδεχόμενο για τη Ρωσία, από τον γνωστό Μεντβέντεβ, αναφορά που για πρώτη ίσως φορά τους τελευταίους μήνες δεν τη συνόδευε με τις συνηθισμένες πια αμετροεπείς αναφορές στην «Αποκάλυψη». Παρά το γεγονός πως στη Σύνοδο του Ραμστάιν όλες οι πλευρές προσπάθησαν να κρατήσουν τα προσχήματα για χάρη της δυτικής συνοχής, παρασκηνιακά και όχι μόνο η πίεση κλιμακώθηκε τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την Πολωνία που απείλησε ανοιχτά το Βερολίνο πως θα στείλει τα δικά της Leopard, χωρίς την απαιτούμενη –από τις ρήτρες της αγοραπωλησίας- έγκρισή του.
Έτσι, μόλις τέσσερις μέρες μετά και αφού προηγήθηκε ένα μπαράζ «διαρροών» από υψηλόβαθμους αξιωματούχους σε γνωστά δυτικά ΜΜΕ (πρακτορεία ειδήσεων Reuters, Associated Press, αμερικανική εφημερίδα Washington Post, γερμανικό περιοδικό Spiegel), τα οποία τελικά επιβεβαίωσαν οι δύο κυβερνήσεις (ΗΠΑ και Γερμανίας), ο κύβος ερρίφθη (όσο ερρίφθη…) ταυτόχρονα! Η γερμανική και η αμερικανική κυβέρνηση ανακοίνωσαν την αποστολή τανκς Leopard και M1 Abrams αντίστοιχα στην Ουκρανία, ενώ η Γερμανία θα δώσει τη δυνατότητα σε όσες ευρωπαϊκές χώρες θέλουν να στείλουν έναν αριθμό από τα γερμανικά τανκς που διαθέτει το οπλοστάσιό τους (και δεν είναι λίγες αυτές) στην Ουκρανία, να το πράξουν! Πιο συγκεκριμένα, ο Μπάιντεν δεσμεύτηκε ότι θα στείλει τριάντα Abrams παρά τις αντιρρήσεις/επιφυλάξεις του Πενταγώνου και η γερμανική κυβέρνηση έχει δεσμευτεί να στείλει «τουλάχιστον μια ίλη» Leopard, δηλαδή 14 τον αριθμό, ενώ η Πολωνία και οι άλλοι «πρόθυμοι» εκτιμάται ότι μπορούν να συγκεντρώσουν γύρω στα εκατό. Η απόφαση αυτή στο πολιτικό της σκέλος δείχνει ότι έχει αυξηθεί η δυνατότητα των ΗΠΑ να πιέζουν καταστάσεις στην Ευρώπη, αλλά είναι και μια απόφαση που βοηθά να διασκεδαστούν οι άσχημες εντυπώσεις από το «μπλόκο» της Τουρκίας στις συνομιλίες ένταξης της Σουηδίας και της Φιλανδίας στο ΝΑΤΟ, με αφορμή το κάψιμο αντίγραφου του Κορανίου από ακροδεξιούς διαδηλωτές στη Στοκχόλμη.
Από δω και πέρα αρχίζουν τα θολά σημεία της διπλής αυτής απόφασης που θα δούμε αν θα διευκρινιστούν σύντομα ή όχι. Έτσι, πριν στεγνώσει το μελάνι, ήδη οι Αμερικάνοι διαρρέουν ότι θα χρειαστούν μήνες ή και… χρόνια ώστε τα Abrams να φτάσουν στο Κίεβο (!) ενώ, ακόμα και αν φτάσουν πιο νωρίς, παραμένει το πρόβλημα ποιος θα τα οδηγήσει, μιας και η απαιτούμενη εκπαίδευση διαρκεί έξι μήνες. Επίσης αποτελεί ερωτηματικό σε ποιο βαθμό ισχύει το ίδιο πρόβλημα για την εκπαίδευση των ουκρανών στρατιωτών στα γερμανικά τανκς. Αντίστροφα, οι ΗΠΑ και η Γερμανία θα προχωρούσαν στην επάνδρωση των πληρωμάτων των τανκς με αμερικανούς και γερμανούς στρατιώτες, που θα συνιστούσε βήμα άμεσης εμπλοκής στον πόλεμο, με ό,τι εφιαλτικό συνεπάγεται αυτό;
Όπως και να έχει, ακόμα και αν δεν καλύπτονται σε καμιά περίπτωση οι απαιτήσεις (!) του Ζελένσκι που ζητά 300 τανκς για να αλλάξει, όπως ισχυρίζεται, τη ροή του πολέμου, η τακτική αποστολή μερικών δεκάδων τανκς θα συντηρεί τα ενεργά μέτωπα του πολέμου, θα συνεχίζει να πιέζει τη Ρωσία και θα διαιωνίζει παράλληλα την αναγκαστική ευθυγράμμιση των Ευρωπαίων στην αμερικανική στρατηγική περικύκλωσης της Ρωσίας. Άλλωστε την κατεύθυνση αυτή οι ΗΠΑ τη στηρίζουν με κάθε τρόπο, όπως έδειξαν και τα τελευταία πολύ μεγάλα «πακέτα» στρατιωτικής βοήθειας που εγκρίθηκαν από την Ουάσιγκτον και τα οποία, εκτός από υπερσύγχρονο εξοπλισμό, περιλαμβάνουν και την εκπαίδευση του ουκρανικού στρατού στη χρήση του.
Επίσης είναι ολοφάνερο πως οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ επείγονται να δώσουν τη δυνατότητα στο στρατό του Κιέβου να αντιμετωπίσει τη μεγάλη επίθεση (την άνοιξη ή το νωρίτερο μέσα στο Φλεβάρη) για την οποία προετοιμάζεται, όπως όλα δείχνουν, και για την οποία ρώσικα αλλά και δυτικά ΜΜΕ γράφουν πυρετωδώς και σε όλα τα επίπεδα, ο ρωσικός στρατός. Αυτά στην… καλύτερη εκδοχή των εξελίξεων, διότι στη χειρότερη αλλά υπαρκτή πιθανότητα, αυτή η φιλοπόλεμη και άκρως τυχοδιωκτική απόφαση μπορεί να οδηγήσει πιο γρήγορα σε καταστάσεις με απρόβλεπτες συνέχειες και συνέπειες.
