Με αφορμή την ετήσια σύνοδο του παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού κεφαλαίου στο Νταβός της Ελβετίας κυκλοφόρησε η έκθεση της αγγλικής ΜΚΟ Oxfam σχετικά με την πορεία της παγκόσμιας οικονομίας στα χρόνια της πανδημίας 2020-2022.
Τα στοιχεία είναι όχι μόνο τραγικά για τους λαούς και τις φτωχές χώρες αλλά και αποκαλυπτικά για την τεράστια λεηλασία που πραγματοποιεί το μονοπωλιακό κεφάλαιο σε πλανητική κλίμακα, εκμεταλλευόμενο και την πανδημία που κόστισε τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους, κυρίως των λαϊκών στρωμάτων.
Η έκθεση αναφέρει ότι η παραγωγή πλούτου σε παγκόσμιο επίπεδο από το 2020 υπολογίζεται σε 42 τρισ. δολάρια και από αυτόν τα δύο τρίτα (2/3) καρπώθηκαν το 1% των πλουσιοτέρων του πλανήτη και το υπόλοιπο 1/3 όλος ο υπόλοιπος πληθυσμός. Για κάθε ένα δολάριο που αποκτούσε ένα άτομο από τα φτωχότερα στρώματα του πληθυσμού, τα τελευταία δύο χρόνια, ένας δισεκατομμυριούχος κέρδιζε περίπου 1,7 εκατομμύρια δολάρια αντίστοιχα.
Τα παραπάνω στοιχεία δείχνουν το ιλιγγιώδες ύψος της εκμετάλλευσης της ζωντανής εργασίας από το κεφάλαιο με την απόσπαση όλο και μεγαλύτερων ποσοστών υπεραξίας που δημιουργούν πλέον χαώδη ταξικά χάσματα και ενώ για τους λαούς η φτώχεια και η εξαθλίωση μεγαλώνουν τόσο περισσότερο αυξάνουν τα κέρδη για την παγκόσμια κεφαλαιοκρατία. Η οποία φορτώνει συνεχώς τα βάρη της δομικής κρίσης του καπιταλιστικού – ιμπεριαλιστικού συστήματος στις πλάτες των εργαζόμενων και των εξαρτημένων χωρών.
Έτσι, η έκθεση της Oxfam μας ενημερώνει ότι το κύμα του πληθωρισμού που έχει πλήξει τους λαούς σε όλο τον πλανήτη ευνόησε ιδιαίτερα τις εταιρείες τροφίμων και ενέργειας οι οποίες μέσα στο 2022 υπερδιπλασίασαν τα κέρδη τους, ενώ για 1,7 δισ. εργαζόμενους του πλανήτη ο πληθωρισμός ξεπέρασε το μισθό τους μέσα στο ίδιο έτος. Με αποτέλεσμα να εξαπλώνεται η φτώχεια και η εξαθλίωση σε όλο και μεγαλύτερους αριθμούς, ενώ ταυτόχρονα οι αστικές κυβερνήσεις παίρνουν ακόμα πιο αντιλαϊκά μέτρα με περικοπές κοινωνικών δαπανών για τις οποίες η έκθεση αναφέρει ότι για τα επόμενα 5 χρόνια τα τρία τέταρτα (3/4) των κυβερνήσεων προγραμματίζουν περικοπές ύψους 7,8 τρισ. δολαρίων, συμπληρώνοντας έτσι την αντεργατική επίθεση στο εισόδημα και τη ζωή των εργαζόμενων. Ενώ οι φτωχότερες – εξαρτημένες χώρες που ζουν κάτω από το ζυγό των χρεών που παράγονται σαν αποτέλεσμα της οικονομικής-πολιτικής εξάρτησης και των ανισότιμων οικονομικών σχέσεων, σύμφωνα με την έκθεση, ξοδεύουν 4 φορές περισσότερα για την αποπληρωμή των χρεών τους παρά για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των πληθυσμών τους.
Αποκαλύπτεται έτσι η βαρβαρότητα του ιμπεριαλιστικού συστήματος και των κάθε λογής ντόπιων υποτακτικών του που βάζουν την «εξυπηρέτηση» των δανείων πάνω από την υγεία και τη ζωή των λαϊκών ανθρώπων. Αυτή η πολιτική κόστισε εκατομμύρια θανάτους σε χώρες που δεν είχαν ούτε τις υποδομές ούτε τα εμβόλια για να προστατέψουν τον κόσμο από την πανδημία της covid-19.
Βέβαια, απέναντι σε αυτό τον παγκόσμιο εφιάλτη δεν μπορούμε να περιμένουμε από την Oxfam να κηρύξει αγώνα για την ανατροπή του, αλλά, σε απόλυτη σχέση με το χαρακτήρα της, η πρότασή της είναι η αύξηση της φορολογίας του παγκόσμιου πλούτου, που θα μπορούσε να εξωραΐσει τα πιο οξυμένα προβλήματα όπως αυτό της πείνας.
Στη χώρα μας όπου ο Μητσοτάκης δηλώνει ότι «τα δύσκολα της ακρίβειας είναι πίσω μας», τα στοιχεία τόσο της ΕΛΣΑΤ όσο και της Eurostat δείχνουν σε αριθμούς και ποσοστά τη φτωχοποίηση ευρύτατων τμημάτων του λαού και το βαθμό εξαθλίωσης στον οποίο έχει περιέλθει.
Η Ελλάδα στους πίνακες της Eurostat εμφανίζεται με το τρίτο χαμηλότερο μέσο διαθέσιμο εισόδημα (πάνω από Ρουμανία και Βουλγαρία) στο 55% του αντίστοιχου εισοδήματος στην ΕΕ. Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν ότι περισσότερο από το ένα τρίτο (1/3) του ενεργού πληθυσμού βρίσκεται στο όριο της φτώχειας καθώς το εισόδημά του βρίσκεται κάτω από το 60% του διάμεσου μισθού που ισχύει στη χώρα και είναι 8.752 ευρώ, που σημαίνει ότι αυτός ο κόσμος επιβιώνει με 5.251. Και εξαιτίας της εκτεταμένης φτώχειας που έχει επιβληθεί από το κεφάλαιο και το αστικό πολιτικό επιτελείο, τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν ότι το 36,4% αδυνατεί να ανταποκριθεί σε αναγκαίες πάγιες δαπάνες (ενοίκιο, λογαριασμοί, δάνεια), το 46,3% αδυνατεί να ανταποκριθεί σε έκτακτες αλλά αναγκαίες δαπάνες (περίθαλψη κ.ά.), ενώ το 48,6% αδυνατεί να πληρώσει μία εβδομάδα διακοπών. Ταυτόχρονα η Eurostat για το 2021 δείχνει ότι επιβλήθηκε μείωση εισοδήματος στο 26,1% του εργαζόμενου λαού.
Όλα τα παραπάνω στοιχεία τόσο σε παγκόσμιο όσο και ελλαδικό επίπεδο αποτυπώνουν μόνο ένα μέρος της τραγικής πραγματικότητας με την οποία βρίσκονται αντιμέτωποι οι λαοί και ο λαός μας. Δεν μπορούν να αποτυπώσουν την αγωνία των λαϊκών ανθρώπων να «βγάλουν» την κάθε μέρα, την ίδια ώρα που οι κεφαλαιοκράτες παντού στον κόσμο και στη χώρα μας θησαυρίζουν στην κυριολεξία πάνω στις πλάτες τους και τον μόχθο τους. Πολύ περισσότερο, δεν μπορεί να αποτελέσει απάντηση στην επίθεση η δήθεν διεκδίκηση για περισσότερη φορολόγηση του μεγάλου πλούτου για να εξωραϊστούν οι πιο οξυμένες πλευρές της φτώχειας και της εξαθλίωσης.
Η πραγματική απάντηση βρίσκεται στον ταξικό αγώνα στον οποίο είναι υποχρεωμένοι να μπουν οι εργαζόμενοι για να ζήσουν μία ανθρώπινη ζωή, ανοίγοντας το δικό τους δρόμο απέναντι στον εφιάλτη με τον οποίο είναι αντιμέτωποι.
