Όλοι στους δρόμους στις 21 Φλεβάρη
Είμαστε με τους λαούς, ανεπιθύμητοι οι φονιάδες τους!
Παλεύουμε για ζωή και δουλειά με δικαιώματα
Κι αν η μισή μας καρδιά βρίσκεται εδώ πέρα, η άλλη μισή με τους λαούς της Τουρκίας και της Συρίας βρίσκεται! Τους λαούς που θρηνούν τους δεκάδες χιλιάδες νεκρούς τους και ψάχνουν ήχους μέσα στα χαλάσματα μήπως βρουν τα χαμένα παιδιά τους, συγγενείς, φίλους και γείτονες. Τους εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους που χωρίς κουβέρτα, φαγητό και περίθαλψη βρίσκονται ξεσπιτωμένοι μέσα στην παγωνιά, και η συμφορά τους γίνεται εργαλείο στα χέρια των κυβερνώντων και των μεγάλων αφεντικών του κόσμου, που στο όνομα του «ανθρωπισμού» ξετυλίγουν τον φρικιαστικό κυνισμό τους. Για να φορτώσουν τις καταστροφές του σεισμού -που τις προκάλεσε το ακόρεστο κυνήγι του κέρδους- στις πλάτες της φτωχολογιάς. Για να προωθήσουν τις διευθετήσεις τους, δηλαδή την πολεμική διάταξη των χωρών της περιοχής.
Πόσο πολύ «δική μας» είναι αυτή η συμφορά! Πόσο όμοια σε αιτίες και αποτελέσματα, σε ψευτιές, κυνισμούς και εκμεταλλεύσεις, σαν αυτές που ζήσαμε σε σεισμούς, χιόνια, πλημμύρες και πυρκαγιές ξανά και ξανά. Αλλά και πόσο όμοια με όλες τις ανάλογες συμφορές που κάθε τόσο ζουν οι λαοί στις τέσσερις γωνιές του πλανήτη! Και όχι μόνο οι λαοί της περιφέρειας και του λεγόμενου «τρίτου κόσμου» αλλά και οι λαοί των μητροπόλεων και των ηγετικών δυνάμεων του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος.
Αν τα αναλογιστούμε όλα αυτά, για μας είναι φανερό τι σηματοδοτεί και αυτή η συμφορά. Την παρακμή και το σάπισμα του καπιταλισμού. Τη βαρβαρότητά του που κλιμακώνεται κάτω από το βάρος των αδιεξόδων του, που παροξύνονται από τους κλιμακούμενους και αιματηρούς για τους λαούς ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Την επιτακτική ανάγκη η πάλη των λαών να σταθεί απέναντι σε αυτή τη βαρβαρότητα. Να υπερασπιστεί τη ζωή που απαξιώνεται, τη φύση που καταστρέφεται. Να υπερασπιστεί το παρόν και να ανοίξει το δρόμο για το μέλλον. Το μέλλον των εργατών και των λαών. Χωρίς εκμετάλλευση, πόλεμο, φτώχεια και καταπίεση.
Επίσκεψη προετοιμασίας πολέμου
Ποτέ δεν ήταν «επιθυμητή» για το λαό και για το «καλό του» μια επίσκεψη αμερικάνου αξιωματούχου στη χώρα. Πάντα οι «επισκέψεις» αυτές γίνονταν για να επιταχύνουν, να προωθήσουν, να επισφραγίσουν νέα δεσμά της χώρας στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό, νέες ευθυγραμμίσεις στα σχέδια του. Ωστόσο, η επικείμενη επίσκεψη Μπλίνκεν γίνεται σε ένα πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο εξελίξεων, σε μια πολύ θερμή συγκυρία αυτού του πλαισίου. Το πλαίσιο δεν είναι άλλο από τον πόλεμο στην Ουκρανία. Έναν πόλεμο «παγκόσμιο» αφού, παρόλο που η Δύση εμπλέκεται (όλο και περισσότερο)έμμεσα, η εξέλιξη του αφορά με καθοριστικό τρόπο τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις όλων των ιμπεριαλιστών του πλανήτη. Η συγκυρία αυτού του πλαισίου είναι πολύ θερμή, καθώς ένα χρόνο μετά την έναρξη του πολέμου οι εξελίξεις βρίσκονται σε ένα νέο όριο. Η επιθετικότητα του Ρώσικου ιμπεριαλισμού κλιμακώνεται και απειλεί με κατοχύρωση-διεύρυνση των επιτυχιών του και των κατεχομένων μέσα στην πολύπαθη Ουκρανία και από την άλλη οι ΗΠΑ-Δύση αναζητούν τρόπους και όρους για να κάνουν «άμεση» την έμμεση παρέμβαση τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι -κάτω από την πίεση των εξελίξεων- έχει ελαττωθεί στο εσωτερικό των ΗΠΑ η ένταση των συστημικών φωνών (Κίσινγκερ και άλλοι) που προειδοποιούσαν για το τι φέρνει η κλιμάκωση της σύγκρουσης και επικρατεί πιο καθαρά η γραμμή της πολεμικής έντασης. Εξάλλου, στη βάση αυτής της γραμμής σύρθηκε και η Γερμανία στην αποστολή αρμάτων και συνολικά επιβεβαιώθηκε η «συνοχή» της Δύσης υπό την αμερικάνικη ηγεμονία.
Σε αυτό το πλαίσιο και σε αυτή τη θερμή συγκυρία του η επίσκεψη του ΥΠΕΞ των ΗΠΑ σε Ελλάδα και Τουρκία είναι επίσκεψη προετοιμασίας πολεμικών σχεδίων! Είναι επίσκεψη που θέλει να αποκαταστήσει τη συνοχή της νευραλγικής ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ κατά πως αυτή η συνοχή απαιτείται στην πολεμική διάταξη του αντι-ρώσικου μετώπου. Είναι επίσκεψη στην οποία πρώτα το «καλό παιδί» των ΗΠΑ, η Ελλάδα, θα δώσει το «καλό παράδειγμα» ακόμα μεγαλύτερης προσφοράς στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό! Ήδη οι τελευταίες εξελίξεις (νέα συστήματα-βάσεις των ΗΠΑ στη Θεσσαλία, αποστολή στρατιωτικού προσωπικού στην Ουκρανία) προϊδεάζουν για ακόμα μεγαλύτερη εμπλοκή της χώρας και του λαού μας στο σκηνικό του ολέθρου που στήνεται στην καρδιά της Ευρώπης. Ωστόσο υπάρχουν πολλά ακόμα που μπορούν να «προσφερθούν» στους φονιάδες των λαών. Διευθετήσεις στη ΝΑ Μεσόγειο, παρεμβάσεις στα (δυτικά) Βαλκάνια, συμβολή στην προσέγγιση προς τη Μαύρη Θάλασσα των υποβρυχίων που σχεδιάζονται να σταλούν στην Ουκρανία από τις ΗΠΑ-Δύση! Άραγε πόσο «συμβολική» και πόσο ανιχνευτική πραγματικών επιλογών ήταν η κατάπλευση του αμερικάνικου αεροπλανοφόρου στον Πειραιά;
Ότι και όσα από αυτά ή άλλα διαμορφωθούν στην επίσκεψη Μπλίνκεν στην Αθήνα, θα είναι τα εργαλεία του αμερικάνου ΥΠΕΞ στην επίσκεψη του στην Άγκυρα. Εκεί όπου θα επιδιώξει να ρυμουλκήσει το «κακό παιδί» του ΝΑΤΟ σε πιο αποτελεσματικούς ρόλους για τα αμερικανικά συμφέροντα.
Με αυτή την πολεμική μπαγκέτα οδηγούσαν και οδηγούν οι ΗΠΑ τις παράλληλες πολιτικές-εκλογικές εξελίξεις στις δύο χώρες. Πρόκειται για μια «φιλία» χάριν πολέμου! Μια «φιλία» που διατάσσεται για να υπηρετήσει ένα ευρύτερο πολεμικό μακελειό! Μια «φιλία» που όχι μόνο δεν λύνει αλλά αντίθετα οξύνει περισσότερο τον αντιδραστικό ανταγωνισμό των δύο αστικών τάξεων, καθώς κρατά ανοιχτά (και έως αμφίπλευρα υποσχόμενα) όλα τα επίδικα ζητήματα των μεγαλοϊδεατισμών και των μαξιμαλισμών που τις χαρακτηρίζουν! Η κάθε μια ελπίζει ότι μέσα στο σκηνικό ολέθρου που υπηρετεί «κάτι θα πάρει» από όσα ορέγεται σε ρόλους στην περιοχή και στα λεγόμενα «κυριαρχικά δικαιώματα» στο Αιγαίο και στην Α. Μεσόγειο…
Μέσα σε όλα αυτά ο σεισμός είναι μια ακόμα «ευκαιρία» αφού ίσως δίνει τη δυνατότητα να συγκαλυφθούν οι εθνικισμοί στο όνομα του «ανθρωπισμού» και να υπάρξουν οι αναγκαίες (για τις ΗΠΑ) προσεγγίσεις! Πρόκειται και πάλι για τον «ανθρωπισμό» του πολέμου που ίσως-λέμε ίσως- εκτός των άλλων ξαναβγάλει και τον Ερντογάν πρόεδρο, μιας και οι ΗΠΑ-Δύση όλο και περισσότερο αναρωτιούνται το τελευταίο διάστημα αν είναι προτιμότερος από την αντιπολίτευση για τα σχέδια τους…
Η «πατρίδα» της μεγαλοαστικής τάξης…
Σε αυτή την «πατρίδα» που υπηρετεί τους φονιάδες των λαών και είναι έτοιμη για κάθε αντιδραστικό τυχοδιωκτισμό ενάντια στους λαούς της περιοχής ορκίζονται τα κόμματα του συστήματος η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ! Για αυτήν την «πατρίδα» γεμίζουν με βάσεις πολέμου ολόκληρη τη χώρα και αποφασίζουν ξανά και ξανά εξοπλισμούς δισεκατομμυρίων ευρώ την ίδια στιγμή που βυθίζουν στη φτώχεια και την παγωνιά το λαό μας! Την ίδια ώρα που στην Ιεράπετρα, στο Ρέθυμνο και σε όλη τη χώρα ο λαός μένει χωρίς νοσοκομεία που διαλύονται χάριν της «δημοσιονομικής σταθερότητας». Την ίδια ώρα που επιβάλλονται μεσαιωνικές εργασιακές σχέσεις και ένα ολόκληρο πλαίσιο κατάπνιξης και καταστολής των εργατικών –λαϊκών αγώνων για να γίνουμε «κανονική χώρα». Την ίδια ώρα που τα δανεικά του «Ταμείου ανάκαμψης» δίνονται στα μεγαλοαστικά τζάκια για να πληρώνουν τα αυξημένα επιτόκια δανεισμού και ενώ η κυβέρνηση (που έφερε «ανάπτυξη»!) σπεύδει ήδη για έκδοση νέου δεκαετούς ομολόγου το Μάρτιο!
Για την κυβερνητική διαχείριση αυτής της «πατρίδας» γίνεται ο σκυλοκαυγάς ενόψει των εκλογών, ένας καυγάς που δεν έχει ίχνος αμφισβήτησης για τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά αφεντικά αυτής της «πατρίδας», ένας καυγάς που αντιμετωπίζει το λαό σαν ζητιάνο που μπορεί να «ξεγελαστεί» με ελεημοσύνες και κούφιες υποσχέσεις.
Ένα δισέλιδο του Βήματος της Κυριακής της 5/2 με τίτλο «Ο πλούτος και οι ευκαιρίες των μεγάλων ελληνικών ομίλων» ήταν αποκαλυπτικό θα λέγαμε για τα ντόπια αφεντικά αυτής της «πατρίδας». Στο δισέλιδο παρελαύνουν όλα τα βαριά ονόματα της μεγαλοαστικής τάξης και παρέχεται η (δεδομένη) ομολογία της θηριώδους εκτίναξης των κερδών τους μέσα στις συνθήκες της πολεμικής και γενικότερης κρίσης. Ταυτόχρονα καταγράφεται -έστω και με όρους αστικής κομψότητας- πως αυτή η εκτίναξη οφείλεται στα παρασιτικά–μεταπρατικά χαρακτηριστικά τους (π.χ. ενέργεια) και στο πλιάτσικο του δημόσιου πλούτου (π.χ. Ελληνικό και πρόσφατα η εξαγορά της ΛΑΡΚΟ). Μια εκτίναξη κερδών δηλαδή που σε τίποτε δεν έχει να κάνει με την παραγωγική συγκρότηση της χώρας αλλά αντίθετα με την παραπέρα απόσυγκρότηση της όποιας παραγωγικής της βάσης ακόμα και στον πρωτογενή τομέα! Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι στο ίδιο φύλλο του Βήματος σε άλλες σελίδες καταγράφεται ο «κίνδυνος αφανισμού της ελληνικής κτηνοτροφίας».
Αυτή η «πατρίδα» λοιπόν του μεταπρατισμού και του πλιάτσικου ζει και βασιλεύει! Και για να συνεχίσει να ζει και να βασιλεύει ένα και μόνο ένα δρόμο ξέρει. Να υπηρετεί τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά αφεντικά που είναι τα μόνα που μπορεί να της διαμορφώνουν όρους και ευκαιρίες να αναπαράγεται ως τέτοια και βέβαια να κάθεται στο σβέρκο της εργατικής τάξης και του λαού!
...Και η πατρίδα του λαού!
Αυτή η «πατρίδα» που είναι πολεμική βάση των ιμπεριαλιστών των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ και είναι εχθρός με τον τούρκικο λαό και τους λαούς της περιοχής δεν είναι η πατρίδα του λαού. Ο λαός αγωνίζεται και διεκδικεί τη δική του πατρίδα! Αυτή που θα είναι λεύτερη από τα ιμπεριαλιστικά δεσμά στρατιωτικά, οικονομικά και πολιτικά. Αυτή που θα σέβεται τις πατρίδες των γειτονικών λαών και θα βρίσκεται στο πλάι τους στον αγώνα ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό. Αυτή που θα διαμορφώνει και θα κατακτά δεσμούς φιλίας, αλληλεγγύης και ειρήνης με όλους τους λαούς της περιοχής. Και βέβαια σε αυτή την πατρίδα η εργατική τάξη και ο λαός δεν θα έχουν στο σβέρκο τους τα ντόπια αφεντικά. Δεν θα είναι μισθωτοί δούλοι, δεν θα ζουν σε μια κοινωνία χωρίς δικαιώματα και ελευθερίες. Θα παλεύουν και θα οικοδομούν τη δικιά τους κοινωνία, τη σοσιαλιστική!
Αυτή είναι η μόνη πραγματική και ρεαλιστική επίλυση της αντίθεσης της εργατικής τάξης και του λαού από τη μια, της αστικής τάξης και των ιμπεριαλιστών πατρώνων της από την άλλη. Μια αντίθεση που δεν έχει «γέφυρες», μια αντίθεση που γίνεται ολοένα πιο χαώδης και εκρηκτική στις σημερινές συνθήκες. Μια αντίθεση που η επίλυση της με την κατάκτηση της Ανεξαρτησίας και την πάλη για την οικοδόμηση του Σοσιαλισμού, μπορεί να γίνει μόνο με την επανάσταση.
Ωστόσο η αντίθεση αυτή είναι ανειρήνευτη και χαώδης «κάθε μέρα και στιγμή» της πάλης που χρειάζεται ο λαός για να υπερασπίζεται και να διεκδικεί τα δικαιώματα του και τη ζωή του. Πολιτικά, ιδεολογικά και οργανωτικά αυτή είναι η βάση και η συνείδηση που χρειάζεται να διαμορφώνει και να κατακτά ο κάθε μικρός και μεγαλύτερος αγώνας. Για να μπορεί να έχει νίκες και επιτυχίες η πάλη του. Για να συγκροτείται στην επαναστατική προοπτική που η πάλη αυτή μπορεί να έχει. Όλα αυτά δεν είναι καθόλου προφανή μέσα στο νέφος της εκλογολογίας των ημερών και των …μηνών που διανύουμε. Όλα αυτά συσκοτίζονται ή και αναποδογυρίζονται από τον εκλογικό και κοινοβουλευτικό κρετινισμό που επικρατεί στην Αριστερά που και αυτός είναι σύμπτωμα και εκδήλωση της γραμμής της συμμόρφωσης και υποταγής που επικρατεί.
Ας επιστρέψουμε εκεί από όπου ξεκινήσαμε. Η αλληλεγγύη του εργαζόμενου λαού και της νεολαίας της χώρας μας στους λαούς της Τουρκίας και της Συρίας δεν «εντάσσεται» στις αστικές και ιμπεριαλιστικές «αποστολές ανθρωπισμού». Δεν υπόκειται στις δικές τους αντιδραστικές και πολεμικές επιδιώξεις. Είναι αλληλεγγύη που θέλει να οικοδομήσει δεσμούς κοινής πάλης ενάντια στους κοινούς μας εχθρούς. Γι’ αυτό η αλληλεγγύη του λαού δεν θα «χαιρετήσει» την επίσκεψη Μπλίνκεν στη χώρα. Στις 21 Φλεβάρη ο λαός μας και η νεολαία θα διαδηλώσουν απέναντι στην επίσκεψη αυτή καταγγέλλοντας τους φονιάδες των λαών και την ιμπεριαλιστική εξάρτηση της χώρας. Θα διαδηλώσουν απαιτώντας την απεμπλοκή της χώρας από το μακελειό στην Ουκρανία καταγγέλλοντας και το δυτικό και το ρώσικο ιμπεριαλισμό, χωρίς αυταπάτες για αναζήτηση «προστατών» στο άλλο ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο. Αυτός είναι ο διεθνισμός που το αντιπολεμικό-αντιιμπεριαλιστικό κίνημα οφείλει να κατακτήσει στη χώρα μας. Αυτή είναι η πιο σημαντική στη σημερινή φάση αλληλεγγύη που ο λαός μας οφείλει στους γειτονικούς λαούς, αυτό είναι το καθήκον λαού και νεολαίας για να υπηρετηθούν τα δικά τους συμφέροντα, η δικιά τους ζωή!
