17 Απρίλη: όλοι στην απεργία!
Μαζικός απεργιακός αγώνας για ΣΣΕ με αυξήσεις στους μισθούς, δουλειά και ζωή με δικαιώματα!
Κανέναν δεν μπορεί να πείσει πλέον η κυβέρνηση ότι η βαρβαρότητα που βιώνουν λαός και νεολαία αποτελεί «κανονικότητα». Η οργή κι η αγανάκτηση ξεχειλίζει και προδιαγράφει ότι ο λαός κι οι εργαζόμενοι δεν είναι διατεθειμένοι ν’ αποδεχτούν με σκυμμένο το κεφάλι τη διάλυση της ζωής τους. Η μαζική απεργία στις 28 του Φλεβάρη, με τους δεκάδες χιλιάδες απεργούς στον δρόμο πανελλαδικά, όπως κι οι αγώνες φοιτητών και αγροτών το προηγούμενο διάστημα, ανέδειξαν όχι μόνο τη συσσωρευμένη λαϊκή οργή αλλά και ότι η ελπίδα κι η διέξοδος βρίσκεται στους αγώνες.
Η ολομέτωπη επίθεση του συστήματος σε εργασιακά, συνδικαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη! Οι αγωνιστικές διαθέσεις του προηγούμενου διαστήματος πρέπει να βρουν τη συνέχισή τους και να μαζικοποιήσουν την απεργία στις 17 του Απρίλη, όσο κι αν κυβέρνηση, κεφάλαιο και ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες κάνουν ό,τι μπορούν για να καταφέρουν το αντίθετο.
Η καθημερινότητα που βιώνουν ο λαός κι οι εργαζόμενοι αναδεικνύει ότι έχουν δεκάδες λόγους να κατέβουν στον δρόμο και δεκάδες δικαιώματα που διαλύονται για να υπερασπιστούν. Είναι δεδομένο ότι τίποτα δεν έχει να τους προσφέρει αυτό το σάπιο σύστημα πέρα από βαρβαρότητα, φτώχεια και εξαθλίωση. Μόνο οργή προκαλεί η προκλητικότητα κι η κυνικότητα της κυβέρνησης που θέλει τάχα να δώσει λύση στο πρόβλημα της ακρίβειας με μια αύξηση του κατώτατου μισθού, που δεν είναι παρά σκέτη κοροϊδία! Τη στιγμή που οι μισθοί δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά και οι λογαριασμοί κι οι αυξήσεις των βασικών αγαθών έχουν φτάσει στα ύψη, η κυβέρνηση ταΐζει τους εργαζόμενους με ψίχουλα, για να διασκεδάσει την οργή τους!
Η πάλη για ΣΣΕ με πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς που να καλύπτουν το κόστος ζωής είναι η μοναδική διέξοδος και πρέπει ν’ αποτελέσει βασική αιχμή μπροστά στην απεργία στις 17 Απρίλη, αλλά και κεντρικό στόχο πάλης για το σύνολο των εργαζομένων! Καμία υποταγή δεν πρέπει να δείξουν οι εργαζόμενοι στο αφήγημα περί αντοχών της οικονομίας!
ΛΑΡΚΟ, SONOCO, ΓΙΟΥΛΑ είναι μερικά μόνο απ’ τα παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι το αφήγημα της ανάπτυξης πηγαίνει περίπατο μπροστά στην επέκταση της αποβιομηχάνισης και την ένταση του εξαρτημένου χαρακτήρα της ελληνικής οικονομίας. Εκατοντάδες εργαζόμενοι πετιούνται στον δρόμο, την ίδια στιγμή που στα εργοστάσια που παραμένουν ανοιχτά τα εργοδοτικά εγκλήματα αυξάνονται, με τη μαύρη λίστα των νεκρών και των σακατεμένων εργατών να μεγαλώνει συνεχώς.
Τίποτα δεν έχουν να περιμένουν οι εργαζόμενοι από ένα σύστημα που τους θυσιάζει στο βωμό της αύξησης της κερδοφορίας του! Το γνωρίζουν καλά οι εργαζόμενοι κι αυτό ακριβώς είναι που αναστατώνει τα ντόπια αστικά κέντρα. Τρέμει το τάχα παντοδύναμο σύστημα, μην τυχόν και μαζικοποιηθούν, ενωθούν και πάρουν κεντρικό χαρακτήρα οι επιμέρους αγώνες. Φοβάται μην τυχόν και πολιτικοποιηθεί η οργή κι η αγανάκτηση, μην τυχόν και βρει διέξοδο μέσα στη συλλογική πάλη και διεκδίκηση. Γι’ αυτό έχει εξαπολύσει τέτοια βιομηχανία πολιτικών διώξεων συνδικαλιστών και αγωνιστών. Γι’ αυτό στήνει κατηγορητήρια κατά των εκπαιδευτικών και των φοιτητών που αγωνίζονται, κηρύσσει παράνομες απεργίες και διώκει προέδρους σωματείων στοχοποιώντας όποιον κοντράρει το κυβερνητικό αφήγημα.
Η βιομηχανία των διώξεων που έχει στηθεί αποτελεί κεντρική πολιτική κατεύθυνση της κυβέρνησης και γι’ αυτό κι η απάντηση πρέπει να δοθεί κεντρικά! Μέσα απ’ τη μαζικοποίηση της απεργίας, οι εργαζόμενοι ν’ απαντήσουν έμπρακτα ότι όχι μόνο δεν τρομοκρατούνται, αλλά ότι θα υπερασπιστούν στον δρόμο τα δημοκρατικά και συνδικαλιστικά τους δικαιώματα, την οργανωμένη πάλη, τα όπλα που έχουν για να αγωνίζονται και να νικάνε.
Η απεργία στις 17 του Απρίλη πρέπει να γίνει υπόθεση όλων των εργαζομένων, ανεξάρτητα απ’ τον χαρακτήρα που θέλησε να της δώσει η ΓΣΕΕ, η οποία έκανε ό,τι μπορούσε ώστε να μη βρεθούν στο δρόμο οι εργαζόμενοι με τους φοιτητές και τους αγρότες που αγωνίζονταν. Οι εργαζόμενοι πρέπει να πάνε κόντρα στην υπονόμευση που προωθούν οι ξεπουλημένοι εργατοπατέρες, οι οποίοι στα πλαίσια των δικών τους αντιπαραθέσεων και διαγκωνισμών κάνουν ό,τι μπορούν για να υπονομεύσουν κάθε ευκαιρία που έχουν οι εργαζόμενοι να βγουν στο δρόμο! Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι η ΑΔΕΔΥ στο Γενικό Συμβούλιο που πραγματοποιήθηκε στις 2/4, απέρριψε την πρόταση για συμμετοχή στην απεργία στις 17/4 και αποφάσισε την προκήρυξη απεργίας για τις 21/5!
Παρά τα προσκόμματα και τις δυσκολίες, οι εργαζόμενοι πρέπει να ξεπεράσουν τις ξεπουλημένες ηγεσίες και να δώσουν μαζικά την απεργιακή μάχη! Είναι ανάγκη σε κάθε χώρο δουλειάς να φτάσει η φωνή της ενίσχυσης του απεργιακού αγώνα. Να ενεργοποιηθούν τα σωματεία και να πραγματοποιηθούν γενικές συνελεύσεις για να παρθούν μαζικές και αγωνιστικές αποφάσεις. Η συμμετοχή στην απεργία δεν μπορεί να κερδηθεί μέσα από αποφάσεις ΔΣ, όπως συμβαίνει σε πολλά απ’ τα σωματεία που ελέγχει το ΠΑΜΕ. Πρέπει να γίνει αντικείμενο συζήτησης του συνόλου των εργαζομένων, που θα κληθούν να δώσουν τη μάχη απέναντι στην εργοδοσία!
Ο αγώνας για ζωή και δουλειά με δικαιώματα είναι ζωτικής σημασίας, αποτελεί υπόθεση όλων των εργαζομένων και πρέπει να δοθεί στο σήμερα!
Όλοι στον δρόμο!
Όλοι στην απεργία!
