Στις 22 Μαρτίου, γύρω στις 8 μ.μ., μια φρικτή επίθεση σημειώθηκε στο Κρασνογκόρσκ, (προάστιο στα βορειοανατολικά της Μόσχας), στον πολυχώρο Crocus City Hall. Τέσσερεις ένοπλοι επιτέθηκαν στο κοινό ροκ συναυλίας, σκοτώνοντας 140 ανθρώπους και τραυματίζοντας άλλους τόσους. Στη συνέχεια έβαλαν φωτιά στο κτίριο και έφυγαν ανενόχλητοι. Ο αιφνιδιασμός ήταν απόλυτος, όπως σχεδόν πάντα γίνεται σε τέτοια «τυφλά χτυπήματα», και με όποιο περικάλυμμα και αν εμφανίζονται. Η σύλληψη των Τατζίκων εκτελεστών ήρθε σχετικά γρήγορα. 14 ώρες μετά την επίθεση.
Λίγες ώρες μετά, έχουμε τις πρώτες αντιδράσεις από τη Δύση, με δηλώσεις, που αναπαράγουν τα ΜΜΕ, πως πίσω από την επίθεση βρίσκεται το ISIS. Ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, Γουάτσον, είναι απόλυτος! Οι τρομοκράτες του Ισλαμικού Κράτους είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για την επίθεση, επιμένοντας πως η Ουάσινγκτον έχει «αδιαμφισβήτητες αποδείξεις» και είχε προειδοποιήσει τη Μόσχα (δύο εβδομάδες πριν κάλεσε Αμερικανούς πολίτες στη Ρωσία να αποφεύγουν δημόσιες συγκεντρώσεις). Οι πρώτες (και αδέξιες) αντιδράσεις της Δύσης δείχνουν μάλλον προσπάθεια συσκότισης παρά διαλεύκανσης.
Τις επόμενες μέρες, οι εικασίες καταλήγουν σε δύο εκδοχές. Ή ένα παρακλάδι ISIS, το ISIS-Κ, ήταν μοναδικά υπεύθυνο, ή η υπηρεσία στρατιωτικής κατασκοπείας της Ουκρανίας (GUR), με την κάλυψη Δυτικών μυστικών υπηρεσιών, ενορχήστρωσε τα πάντα. Τα μεγάλα ΜΜΕ της Δύσης τρέχουν το πρώτο σενάριο, ωστόσο είναι γνωστό πως, εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες, υπάρχουν τεκμηριωμένες στενές επαφές ισλαμιστών με αγγλοσαξονικές μυστικές υπηρεσίες. Είναι γεγονός που αναγνωρίζεται δημόσια από υψηλόβαθμους Αμερικανούς αξιωματούχους. Αλλά και το ιστορικό της GUR (απομίμηση της CIA) και οι δεσμοί της με ριζοσπάστες ισλαμιστές δεν είναι άγνωστα. Επίσης, η GUR έχει αναλάβει την ευθύνη για όλες τις δολοφονίες δημόσιων προσώπων σε ρωσικό έδαφος και οργάνωσε τις πρόσφατες διασυνοριακές επιδρομές του λεγόμενου «Ρωσικού Σώματος Εθελοντών».
Η απαλλαγή της Ουκρανίας από κάθε εμπλοκή σε αυτή την τρομοκρατική επίθεση εξυπηρετεί το αφήγημα της Δύσης για τη νομιμότητα της μέχρι τώρα «άνευ όρων» στήριξης της Ουκρανίας. Όμως, για τη ρωσική ηγεσία είναι πλέον βεβαιότητα πως πίσω από τους μακελάρηδες κρύβεται ουκρανικός «δάκτυλος», σε συνεργασία με μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και Βρετανία. Την εκδοχή της Ρωσίας, όπως φαίνεται, την υιοθετεί η Κίνα, αλλά και άλλοι σύμμαχοί της. Όχι μόνο για τις ιδιαιτερότητες της επίθεσης, αλλά και για τον χρόνο, τον τρόπο και τον στόχο. Πρόκειται για πράγματα που τα επισημαίνουν πολλοί Δυτικοί αναλυτές, αναφερόμενοι στη συνολική εκτέλεση του σχεδίου. Εντοπίζουν ένα είδος προχειρότητας (;) που υποδηλώνει ότι οι σχεδιαστές εκβίασαν την εκτέλεσή του.
Η στρατολόγηση εκτελεστών (με αντάλλαγμα χρήματα, ενώ ο ISIS ή τα παρακλάδια του στρατολογούν «μάρτυρες» για τέτοιες ενέργειες), η προσπάθεια να διαφύγουν μέσω Ουκρανίας, (γεγονός που έκανε τον ισχυρισμό της Ρωσίας για ουκρανική εμπλοκή, βάσιμο), αλλά και η χρησιμοποίηση ενός παρωχημένου προτύπου επικοινωνίας του ISIS-Κ, σηματοδοτούν πως αυτή η ομάδα δεν έπαιξε πρώτο ρόλο σε ό,τι συνέβη, υποδηλώνοντας ότι κάποιος άλλος διεκδίκησε αρχικά την ευθύνη στο όνομά τους, αλλά στη συνέχεια το ISIS-K το χρησιμοποίησε για λόγους προβολής. Ο διαλυμένος ISIS (και όποιο παρακλάδι του) δεν θα μπορούσαν να είχαν προετοιμάσει μόνοι τους μια τέτοια τρομοκρατική επίθεση. Οι ρωσικές μυστικές και κρατικές υπηρεσίες γνωρίζουν σίγουρα περισσότερα. Και βέβαια πολύ περισσότερα οι αντίστοιχες των ΗΠΑ!
Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας FSB της Ρωσίας και άλλες συναφείς υπηρεσίες έχουν αποτρέψει εκατοντάδες παρόμοιες απόπειρες όλα αυτά τα χρόνια, πράγμα που σημαίνει πως η τελευταία είχε στοιχεία που δεν ακολουθούν το «συνηθισμένο πρότυπο». Τελικά, η εμπλοκή του ISIS-K έχει λογική, μόνο στην ευχέρεια εύκολης εισόδου των εκτελεστών στη Ρωσία. Τέλος, εικάζεται ότι ο σχεδιασμός δεν τους ήθελε ζωντανούς, προκειμένου να καλυφτούν τα ίχνη. Και αυτό ίσως αλλάζει πολλά.
Και ενώ η ταλαιπωρημένη (από τα πολλά ανοικτά μέτωπα) κυβέρνηση Μπάιντεν πασχίζει να αποδείξει την «αθωότητα» του Κιέβου, εκεί δεν κρύβουν τη χαρά τους! Σχεδόν γιορτάζεται η σφαγή εκατοντάδων άοπλων Ρώσων πολιτών. Να σημειωθεί μια «περίεργη» εξέλιξη. Ο Ζελένσκι «καρατόμησε» ξαφνικά το (ακρο) δεξί του χέρι, Ντανίλοφ, γραμματέα του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας. Αυτός όχι μόνο εξήρε την τρομοκρατική επίθεση, αλλά και χλεύασε τα θύματα και τη Ρωσία και απείλησε με περισσότερες τέτοιες σφαγές! Εκτός από τον Ντανίλοφ, υπάρχει επίσης ο επικεφαλής της SSU (Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας), Μαλιούκ, ο οποίος καυχιόταν ανοιχτά για την οργάνωση τρομοκρατικών επιθέσεων που δολοφόνησαν δημόσια πρόσωπα της Ρωσίας. Νωρίτερα φέτος, ο επικεφαλής της ΗUR (στρατιωτική υπηρεσία πληροφοριών), Μπουντάνοφ, απείλησε ότι θα προχωρήσει «όλο και πιο βαθιά» στη Ρωσία. Αλλά και στις ΗΠΑ, πέρυσι, ο πρώην πρόεδρος του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγός Μίλεϊ, προχώρησε σε παρόμοιες απειλές… «Δε θα πρέπει να υπάρχει κανένας Ρώσος που να κοιμάται χωρίς να αναρωτιέται αν θα του κόψουν τον λαιμό στη μέση της νύχτας», όπως έγραψε η Washington Post. Στη συνέχεια ο Μπάιντεν τον απέπεμψε.
Αόριστες απειλές και συγκαλυμμένες ενέργειες ήταν σημάδια που προδίκαζαν ότι κάτι μεγάλο επρόκειτο να διαδραματιστεί στη ρωσική ενδοχώρα, στα πλαίσια του γενικότερου σχεδίου αποσταθεροποίησης της Ρωσίας.
Σε όλους είναι φανερό ποιος ελέγχει το καθεστώτος του Κιέβου. Ό,τι συμβαίνει εκεί, και από εκεί, είναι σε γνώση, αν όχι σε άμεση εμπλοκή, των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ. Αυτό έχει και κάποιες αθέατες προεκτάσεις. «Ποιος» και «τι» ελέγχει εκεί από τις παραστρατιωτικές ομάδες; Και αυτό σήμερα ενδεχομένως να σχετίζεται με την ακραία αντιπαράθεση κέντρων εξουσίας στις ΗΠΑ, όπου η Ουκρανία αποτελεί μέρος της. Οι ΗΠΑ σήμερα δεν είναι απλά σε προεκλογική δίνη, αλλά και σε στρατηγική. Λίγη σημασία έχει σε ποιο βαθμό και πώς εμπλέκεται ο ISIS και οι Ουκρανοί στην επίθεση αυτή. Σημασία έχει ποια τετελεσμένα διαμορφώνει. Γιατί (αντικειμενικά) ως μέρος μιας «στρατιωτικής επιχείρησης», δεν είναι βέβαιο ότι έχει εξεταστεί και ως προς τις στρατηγικές επιπτώσεις της.
Ο κίνδυνος χασίματος της Ουκρανίας μπορεί να οδηγήσει τη Δύση ή σε τακτικές «ασύμμετρου πολέμου» ή σε άμεση εμπλοκή του ΝΑΤΟ (ολόκληρου ή του μεγαλύτερου μέρους του). Όμως η δεύτερη εκδοχή χρειάζεται κάτι που να ωθήσει τη Ρωσία να επιτεθεί πρώτη. Η πρώτη εκδοχή περιλαμβάνει μια πληθώρα «εργαλείων», το ζήτημα ωστόσο είναι αν διαμορφώνεται και ανάλογη αφήγηση που να οδηγεί στο δεύτερο. Δηλαδή αν τα «ασύμμετρα χτυπήματα» αρκούν για να ωθηθεί η Ρωσία να επιτεθεί πρώτη και ως «επιτιθέμενη», να δώσει στη Δύση πρόσχημα για να διεξάγει «αμυντικό πόλεμο». Πάντως η Ρωσία όρισε ως νόμιμο στόχο κάθε πλήγμα στο έδαφός της ή στις περιοχές της Ουκρανίας που ελέγχει, το οποίο θα ξεκινά εκτός Ουκρανίας, όπως πυραυλικές ή αεροπορικές επιδρομές.
Όλα αυτά, όπως και δηλώσεις Δυτικών ηγετών το τελευταίο διάστημα, «…. θα κάνουμε ό,τι χρειάζεται για μην κερδίσει η Ρωσία στην Ουκρανία», δείχνουν ότι κάποια κέντρα στη Δύση παίζουν με την ιδέα μιας μετωπικής αναμέτρησης, οδηγώντας τις εξελίξεις εκεί που δεν υπάρχει επιστροφή.
ΧΒ
