Την επέτειο των 50 χρόνων από την ίδρυση της ΝΔ αξιοποίησε ο Κ. Μητσοτάκης και το επιτελείο του ενόψει των επικείμενων ευρωεκλογών, στήνοντας το πανηγύρι που διεξήχθη στο Ζάππειο 5-7 Απρίλη, με την ονομασία 15ο Συνέδριο. Βασικός στόχος της ηγεσίας η κομματική συσπείρωση και η λειτουργία του κομματικού μηχανισμού σε υψηλές στροφές προκειμένου να ανασχεθούν ως την ημέρα της ευρωκάλπης τα αρνητικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων που καταγράφονται τόσο στην πρόθεση και εκτίμηση ψήφου, όσο και στα ποιοτικά στοιχεία τους, τη φθορά της ΝΔ.
Στη βάση αυτού του στόχου, ο πανηγυρικός χαρακτήρας του Συνεδρίου του κυβερνώντος κόμματος ήταν δεδομένος. Δεν θα μπορούσε να «αμαυρωθεί», τουλάχιστον με ανοιχτό τρόπο σε αυτή τη φάση, από την εσωκομματική αντιπαράθεση και τη ρωγμή που έχει ανοίξει με επίκεντρα τους δυο πρώην προέδρους και πρωθυπουργούς, κυρίως τον Α. Σαμαρά αλλά και τον Κ. Καραμανλή. Όπως άλλωστε έχουμε επισημάνει, πρόκειται για μια σοβαρή αντιπαράθεση, που εδράζεται κυρίως στους ανταγωνισμούς μερίδων της ντόπιας αστικής τάξης αλλά και ξένων κέντρων εξουσίας σε καθοριστικά ζητήματα, που αφορούν την ιμπεριαλιστική εξάρτηση από ΗΠΑ-ΕΕ, τα λεγόμενα εθνικά ζητήματα δηλαδή την κυριαρχία αλλά και τον ρόλο της αστικής τάξης στο νέο γεωπολιτικό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί στην περιοχή, και κατ’ επέκταση τα πεδία κερδοφορίας και αναπαραγωγής της.
Προφανώς, η απόφαση και των δυο να παραβρεθούν στο Συνέδριο χωρίς να τοποθετηθούν αποτελεί συγκεκριμένη πολιτική στάση εν μέσω θριαμβολογίας. Όμως ο Α. Σαμαράς φρόντισε να το κάνει περισσότερο εμφανές στην περίπτωση της υποψηφιότητας στο ευρωψηφοδέλτιο της ΝΔ του Γ. Μουρούτη, ο οποίος είχε διατελέσει διευθυντής του γραφείου Τύπου στην κυβέρνησή του. Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, η συγκεκριμένη υποψηφιότητα αποτελεί την προσπάθεια του προεδρικού επιτελείου να περιορίσει τις απώλειες από τους «σαμαρικούς» ψηφοφόρους, ωστόσο ο ίδιος ο Α. Σαμαράς αποστασιοποιήθηκε από την επιλογή αυτή.
Αυτή η ρωγμή στο εσωτερικό της ΝΔ είναι ένα σοβαρό ζήτημα από μόνο του, όμως στη φάση που διανύουμε αποκτά μεγαλύτερη σημασία, όταν η δημόσια τοποθέτηση κυβερνητικών στελεχών είναι ότι υπάρχει προσπάθεια για «πριόνισμα» και «κόντεμα» του Κ. Μητσοτάκη και της κυβέρνησης. Αλλά και με τον ίδιο τον Κ. Μητσοτάκη να δηλώνει στην ομιλία του ότι «όσοι θέλουν να πριονίσουν την κυβέρνηση και τη ΝΔ για να δυναμώσουν την επιρροή τους, είναι βαθιά γελασμένοι». Είναι γεγονός, βέβαια, ότι μέσα σε αυτό το κλίμα το να εμφανίζεται και ο Ν. Δένδιας πλέκοντας το εγκώμιο του εαυτού του και προβάλλοντας ως πιο νεοδημοκράτης ακόμη και από τον πρόεδρο του κόμματος, τότε μάλλον φαίνεται πως η κατάσταση είναι χειρότερη από αυτό που εκφράζεται και προς το παρόν δείχνει να ελέγχεται, καθώς ο συνεκτικός κρίκος παραμένει για όλους η κυβερνητική εξουσία.
Ταυτόχρονα, σοβαρή ανησυχία υπάρχει στο κυβερνητικό επιτελείο για τις διαρροές που καταγράφονται κυρίως προς το κόμμα του Βελόπουλου, αλλά και προς τα ακροδεξιά και φασιστικά κομματίδια της Νίκης και των Σπαρτιατών. Η διαδικασία που άνοιξε ξανά για τους Σπαρτιάτες και τον νομικό τους αποκλεισμό από τις ευρωεκλογές αποτελεί μια εν μέρει προσπάθεια να περιοριστούν οι απώλειες αυτές. Το υπόλοιπο μέρος της προσπάθειας, ώστε να «μαντρωθεί» το ακροδεξιό ακροατήριο, είναι η ακροδεξιά μετατόπιση της ΝΔ. Σε αυτή την κατεύθυνση και σε εντεταλμένη υπηρεσία ο γλοιώδης δημοσιογράφος του ΣΚΑΙ και μέγας λαϊκιστής Γ. Αυτιάς προβάλει την υποψηφιότητά του με το χουντικό σύνθημα «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια». Αλλά εδώ που τα λέμε, το μίασμα Κασσελάκης που μολύνει την Αριστερά κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του το υιοθέτησε, ο Αυτιάς θα συγκρατηθεί; Όπως αντίστοιχα και η υποψηφιότητα του Φ. Μπελέρη σε πρώτο χρόνο και με την τοποθέτηση του Αρχιεπισκόπου δείχνει να αποτελεί μια γέφυρα επαναπροσέγγισης στις διαταραγμένες σχέσεις της ΝΔ με την Εκκλησία, που προκάλεσε ο νόμος για τα ομόφυλα ζευγάρια. Έτσι, ο αστικός εσμός αποκαλύπτει την μπόχα και τη δυσωδία του, επιβεβαιώνοντας την επιταχυνόμενη διαδικασία της έντασης της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής.
Πολλά θα μπορούσε να γράψει κανείς ξεψαχνίζοντας τις τοποθετήσεις των κυβερνητικών και κομματικών στελεχών στο Συνέδριο. Αν όμως πρέπει να μείνουμε στο κύριο θέμα του Συνεδρίου, αυτό είναι ένα. Το μήνυμα του Κ. Μητσοτάκη προς τα ξένα κυρίως αλλά και ντόπια κέντρα εξουσίας. Ένα μήνυμα που αναζητάει την επιβεβαίωση της στήριξής τους, προβάλλοντας ένα δεδομένο και δυο δεσμεύσεις.
Το δεδομένο είναι η πολιτική υπεροχή της ΝΔ στο αστικό πολιτικό σκηνικό. Πολλώ δε μάλλον όταν δεν υπάρχει η εναλλακτική του δευτέρου πυλώνα αστικής διαχείρισης, η ΝΔ προβάλει ως η μονή πολιτική συγκρότηση που μπορεί να προωθήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που η ΝΔ επιχειρεί να δώσει στις ευρωεκλογές χαρακτήρα εθνικών εκλογών, ενώ με τον ίδιο ακριβώς τρόπο θέτει το εκβιαστικό δίλημμα της «πολιτικής αστάθειας» στον λαό.
Όσον αφορά τις υποσχέσεις, πρώτον δεσμεύεται ότι η χώρα θα συνεχίσει να αποτελεί σταθερό και ακλόνητο γρανάζι της αμερικανοΝΑΤΟϊκής πολεμικής μηχανής σε ένα γεωπολιτικό τόξο που χαρακτηρίζεται από αβεβαιότητα και αστάθεια. Μάλιστα, ο πρόεδρος του ΕΛΚ τον ευχαριστεί για τις υποτελείς υπηρεσίες του, λέγοντας: «Ηγείσαι της ευρωπαϊκής στήριξης προς την Ουκρανία. Απάντησες στον βομβαρδισμό του Πούτιν 200 μέτρα από το σημείο που συναντιόσασταν με τον Πρόεδρο Ζελένσκι, στέλνοντας περισσότερο αμυντικό υλικό στην Ουκρανία. Αυτή είναι η ηγεσία του ΕΛΚ στα καλύτερά της. Σε ευχαριστώ για την ηγεσία σου για την Ευρώπη και την Ελλάδα!».
Δεύτερον, ότι η επίθεση στον λαό θα συνεχιστεί απαρέγκλιτα με την προώθηση των «μεταρρυθμίσεων», τσακίζοντας όποιο δικαίωμα έχει απομείνει όρθιο σε εκπαίδευση, περίθαλψη, δουλειά, ελευθερίες. Έτσι, η πρόεδρος της Κομισιόν τον επαινεί, λέγοντας: «Η Ελλάδα κοίταζε το χάος, αλλά υπό την ηγεσία σας έχει γίνει πρωτοπόρος στην οικονομία…».
Μιας και τα θαύματα είναι της μόδας, «κοντός ψαλμός αλληλούια», στην κάλπη της (αυτ)ΑΠΑΤΗΣ.
