Πυκνώνουν οι απειλές για τους λαούς στην περιοχή και σε όλο τον κόσμο ενόψει του νέου κύκλου γεωπολιτικής αναταραχής στον οποίο ήδη έχουν εισέλθει οι εξελίξεις στη γειτονιά μας. Η προβοκατόρικη επιδρομή του Ισραήλ στην πρεσβεία του Ιράν στη Δαμασκό έφερε την προαναγγελθείσα απάντηση του Ιράν με drones και πυραύλους και αυτή, με τη σειρά της, τη σχεδιαζόμενη ανταπάντηση του κράτους-δολοφόνου. Όλοι καταλαβαίνουν ότι για άλλη μια φορά οι εξελίξεις κρέμονται από μια κλωστή. Και τούτο όχι μόνο γιατί η μακρόχρονη αντιπαράθεση Ιράν και Ισραήλ αποκτάει πλέον όλο και πιο άμεσα χαρακτηριστικά. Αλλά, κυρίως, γιατί πίσω και πάνω από αυτούς εμπλέκονται στα τεκταινόμενα, περισσότερο ή λιγότερο ενεργά, τα μεγάλα αφεντικά του πλανήτη, οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με τους ανταγωνισμούς τους.
ΗΠΑ, Βρετανία και Γαλλία έσπευσαν να συνδράμουν το Ισραήλ στην αναχαίτιση της ιρανικής επίθεσης. Οι ίδιες δυνάμεις που, από κοινού με την υπόλοιπη «πολιτισμένη» Δύση, εδώ και μήνες διακηρύσσουν το «δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα», κάνοντας πλάτες στη σιωνιστική γενοκτονία του ηρωικού παλαιστινιακού λαού. Οι ίδιες δυνάμεις, μαζί με ορισμένες ακόμα των ΝΑΤΟ και της ΕΕ που -σε συντονισμό ή και αντιπαράθεση μεταξύ τους και σέρνοντας τους υποτελείς τους, όπως η Ελλάδα- έχουν αναβαθμίσει όλο το τελευταίο διάστημα τη στρατιωτική τους παρουσία στην περιοχή, με επίκεντρο την Ερυθρά Θάλασσα, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά του πολέμου. Ο ρώσικος ιμπεριαλισμός, έχοντας διαμορφώσει σημαντικά δεδομένα στη Μέση Ανατολή ύστερα από την επέμβασή του υπέρ του καθεστώτος Άσαντ στη Συρία το 2015, δεν παρέλειψε να δηλώσει «παρών» στα θερμά γεγονότα, μέσω της αποστολής φρεγάτας εξοπλισμένης με υπερηχητικούς πυραύλους στη Μεσόγειο, στο πλαίσιο μιας υποτίθεται «προγραμματισμένης άσκησης». Τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα πήραν σαφείς αποστάσεις από τις δυτικές καταδίκες της ιρανικής επίθεσης και εξετάζουν δυνατότητες και περιθώρια μιας πιο ενεργητικής παρέμβασης στις εξελίξεις.
Όλοι οι παραπάνω, λοιπόν, δεν κουράζονται να επαναλαμβάνουν όλες τις τελευταίες μέρες τις εκκλήσεις τους για την ανάγκη «όλες οι πλευρές να επιδείξουν αυτοσυγκράτηση»! Γνωρίζουν πολύ καλά πως μια γενίκευση της αντιπαράθεσης στην ευρύτερη περιοχή θα τους έφερνε ακόμα πιο κοντά στο «αδιανόητο», στη συνολική αναμέτρηση για την οποία βρίσκονται ακόμα σε φάση προετοιμασίας. Την ίδια στιγμή, το αίμα ρέει ασταμάτητα στην παλαιστινιακή γη, η πείνα, η δίψα και οι ασθένειες θερίζουν, σαν αποτέλεσμα των ναζιστικού τύπου πρακτικών που εφαρμόζει το κράτος-τρομοκράτης απέναντι στους αδούλωτους Παλαιστίνιους, ενώ παραμένει σε ισχύ η απειλή του για ένα ασύλληπτο μακελειό στη Ράφα των 1,7 εκατομμύρια εγκλωβισμένων. Και με δεδομένο ότι ο βασικός αιμοδότης των σιωνιστών, ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός, μαστίζεται από εσωτερικές αντιθέσεις στην αναζήτηση των όρων προώθησης του στόχου της παγκόσμιας ηγεμονίας του, η στήριξη της ηγεσίας του κράτους-δολοφόνου σε κέντρα με διαφορετική τακτική προσέγγιση από τη διοίκηση Μπάιντεν για το προχώρημα ακόμα και των πιο τυχοδιωκτικών ενεργειών είναι ένα σενάριο που δεν μπορεί να αποκλειστεί.
Με εξίσου -ή και ακόμα πιο επικίνδυνους- όρους εξελίσσεται ο άδικος πόλεμος στην Ουκρανία, ανάμεσα στο -υποχείριο της Δύσης- καθεστώς Ζελένσκι και τον ρώσικο ιμπεριαλισμό. Εκεί όπου η Ρωσία επιχειρεί να σταθεροποιήσει τις επιτυχίες του προηγούμενου διαστήματος και να τις πάει ακόμα παραπέρα. Εκεί όπου τα μπλοκαρίσματα που αντιμετωπίζουν σε αυτή τη φάση οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ, με πρώτες και κύριες τις ΗΠΑ, στη βάση των εσωτερικών και αναμεταξύ τους αντιθέσεων, εναλλάσσονται με ολοένα και πιο αναβαθμισμένες αναζητήσεις μιας «φυγής προς τα μπρος», όπως μαρτυρά και η πρόσφατη συζήτηση για αποστολή δυτικών στρατευμάτων που άνοιξε με πρωτοβουλία της Γαλλίας.
Έχει γίνει σαφές στον καθένα: η ολόπλευρη κρίση του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος σε σύμπλεξη με την παρόξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για σφαίρες επιρροής και κυριαρχία έχουν γεννήσει δύο ενεργά πολεμικά μέτωπα που απειλούν τους λαούς με τα χειρότερα!
Άνευ όρων υποταγή στους φονιάδες, θυσίες για τον λαό και τη νεολαία
Σε αυτά ακριβώς τα πολεμικά μέτωπα είναι που εμπλέκουν τη χώρα η κυβέρνηση και τα κόμματα του συστήματος! Για λογαριασμό της ντόπιας εξαρτημένης άρχουσας τάξης, το σύνολο του αστικού πολιτικού συστήματος έχει ευθυγραμμιστεί απόλυτα με τις πολεμικές ανάγκες και τις επιδιώξεις των ιμπεριαλιστικών του αφεντικών. Με τη συμμετοχή ελληνικής φρεγάτας στις επιχειρήσεις στην Ερυθρά Θάλασσα, με τον εφοδιασμό του καθεστώτος Ζελένσκι με κάθε λογής πολεμικά υλικά και τη δηλωμένη προθυμία τους για την αποστολή ακόμα πιο αναβαθμισμένων. Πριν από όλα, με την παραχώρηση της χώρας από άκρη σε άκρη για την εξυπηρέτηση των αμερικανοΝΑΤΟϊκών φιλοπόλεμων σχεδιασμών. Με τη διαρκή επέκταση και αναβάθμιση των βάσεων από τη Σούδα έως την Αλεξανδρούπολη, με τη μετατροπή της σε προκεχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ, αλλά και, ταυτόχρονα, σε στόχο αντιποίνων των ανταγωνιστών τους. Σε αυτό το πλαίσιο της συνεχούς στοίχισης με τους εμπρηστές του πολέμου, άλλωστε, εντάσσονται και οι προσπάθειες που γίνονται για την αναθέρμανση των διαπραγματεύσεων για την Κύπρο.
Δεν είναι να απορεί κανείς, επομένως, που στις δηλώσεις του για την ιρανική επίθεση ο Μητσοτάκης αναπαρήγαγε αυτούσια τη γραμμή των ιμπεριαλιστών πατρώνων του και επαναβεβαίωσε για ακόμα μια φορά την υποστήριξή του στο Ισραήλ. Ούτε προκαλεί εντύπωση η πολεμοχαρής ετοιμότητα «χρήσης» της χώρας, που εμφάνισαν όλες τις επόμενες μέρες τα στελέχη της κυβέρνησης και της αστικής αντιπολίτευσης. Έτσι, συνεδρίασε το ΚΥΣΕΑ, ο Δένδιας επέστρεψε άρον-άρον από την επίσκεψή του στις ΗΠΑ και στη συνέχεια ανακοίνωσε ότι είναι προγραμματισμένη για την Ελλάδα η εγκατάσταση αντιαεροπορικού και αντι-drone θόλου στα πρότυπα του Ισραήλ, ενώ ο Μεϊμαράκης από τη Νέα Υόρκη, παίρνοντας τη σκυτάλη από τη γνωστή δήλωση του πρώην υπουργού Άμυνας για την ανάγκη να «χύσουμε το αίμα μας για τους Αμερικάνους», ως τυπικός εκπρόσωπος του κυνισμού της υποτέλειας και της οσφυοκαμψίας στα μεγάλα αφεντικά, ξεστόμισε ότι «αν μας ζητηθεί, ως χώρα του ΝΑΤΟ, θα αφήσουμε τον καναπέ και θα μπούμε πρώτοι στη μάχη». Φυσικά, από τον χορό των δηλώσεων υποταγής δεν έλειψαν ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ και ο πρόεδρός του, συντασσόμενοι με τη «στάση του προέδρου Μπάιντεν», με τον Κασσελάκη να έχει ήδη δοξάσει σε προηγούμενη τοποθέτησή του τις υπηρεσίες που παρέχουμε ως χώρα στην «ιερή αμυντική συμμαχία» του ΝΑΤΟ και με την τωρινή φιλοϊσραηλινή δήλωσή του να προκαλεί αντιδράσεις ακόμη και μέσα στο κόμμα του.
Να γιατί ο λαός και η νεολαία πρέπει να ανησυχούν! Είναι φανερό ότι την ίδια στιγμή που αντιμετωπίζουν τα νέα κύματα ακρίβειας που φέρνει η πολεμική όξυνση και τα βάρη των εξοπλιστικών προγραμμάτων που φορτώνουν στη χώρα οι δυνάμεις του συστήματος, κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή να μετατραπούν σε κρέας για τα κανόνια των ιμπεριαλιστικών αφεντικών της ντόπιας άρχουσας τάξης! Με αυτή την κατεύθυνση των εξελίξεων, που παράγεται από την ολοένα και πιο αναβαθμισμένη εμπλοκή της χώρας στα πολεμικά μέτωπα, αλλά και -σε συνάρτηση με αυτή- από τις όλο και πιο συχνές εκδηλώσεις αναζωπύρωσης της αντιδραστικής ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης, συντάσσεται το σύνολο του εγχώριου αστισμού και των κομμάτων του.
Μπόχα και δυσωδία στα αστικά σαλόνια
Την επιβολή ακριβώς αυτής της κατεύθυνσης υπηρετεί η ένταση της φασιστικοποίησης της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Η βιομηχανία των πολιτικών και συνδικαλιστικών διώξεων που προχωράει ακατάπαυστα, η σκλήρυνση του νομοθετικού πλαισίου και οι αντιδραστικές αλλαγές στον ποινικό κώδικα, η καταστολή και οι απαγορεύσεις, ο απροκάλυπτος αντικομμουνισμός έχουν ως στόχο να τσακίσουν τη λαϊκή αγανάκτηση και κάθε διάθεση για αγώνα και αντίσταση. Έχουν και ως στόχο, όμως, παράλληλα, να εξασφαλίσουν την υποταγή του κόσμου της εργασίας και της νεολαίας στα εφιαλτικά πολεμικά σενάρια για τα οποία τους προορίζουν, να ποτίσουν τα μυαλά τους με μίσος, εθνικισμό και αντιδραστικές ιδέες.
Αυτό γίνεται φανερό και από την ολοένα και πιο δεξιά μετατόπιση του αστικού πολιτικού σκηνικού, που όσο βαδίζει προς τις ευρωεκλογές ενισχύει σε κάθε επίπεδο τα αντιδραστικά χαρακτηριστικά του. Έτσι, απέναντι στον συρφετό των ακροδεξιών και φασιστικών μορφωμάτων που συνωστίζονται στην κάλπη για να υποκλιθούν στα ιερά και τα όσια των ευρωπαϊκών αφεντικών τους και της ένωσής τους, στέκεται το «δημοκρατικό τόξο», η παρέα των «ευαίσθητων» εκπροσώπων των αστικών κομμάτων, που φρίττουν με τον «ακροδεξιό λαϊκισμό» και δήθεν παλεύουν για να ανακόψουν την επέλασή του στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ποιοι είναι αυτοί; Μα ο Αυτιάς που βγάζει από το χρονοντούλαπο το «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια», οι κάθε λογής τηλεπερσόνες της lifestyle σαπίλας, ο πρώην παρακρατικός της ΜΑΒΗ και φασίστας Μπελέρης, τα «μύρισε θυμάρι και βασιλικό» στην εκδήλωση παρουσίασης του ευρωψηφοδελτίου της ΝΔ. Βέβαια, ευτυχώς, στον αντίποδα υπάρχει και ο Κασσελάκης στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, να μας θυμίζει για το θαύμα που είχε συμβεί στη βάπτισή του με τον «σταυρό από το λάδι»!
Η μαζική πάλη μπορεί να διαλύσει τα σκοτάδια!
Απέναντι στην αντίδραση που επελαύνει, στα εκβιαστικά διλήμματα περί «σταθερότητας« που επιστράτευσε ο πρωθυπουργός για να ζητήσει την υποταγή του λαού, στην επίθεση που όλοι ξεκαθαρίζουν ότι θα συνεχιστεί και θα βαθύνει, στους πολεμικούς κινδύνους, στη φασιστικοποίηση, βρίσκεται η συσσωρευμένη λαϊκή οργή. Η οργή αυτή όχι μόνο δεν χωράει στην κάλπη των Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών, αλλά αναζητά διαρκώς όρους και τρόπους να εκδηλωθεί αγωνιστικά. Αυτό απέδειξαν τα μέτωπα πάλης των φοιτητών, των αγροτών και των εργαζομένων του προηγούμενου διαστήματος. Και το απέδειξαν παρά το γεγονός ότι έμειναν στη μέση, χωρίς να καταφέρουν να συναντηθούν, εξαιτίας των υποταγμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών και της κυρίαρχης αριστεράς του συμβιβασμού και της ήττας.
Τίποτα δεν έχει να περιμένει ο λαϊκός κόσμος και από όλους αυτούς που σάλπισαν το κλείσιμο των κινημάτων για να ασχοληθούν με την κατάρτιση των ευρωψηφοδελτίων τους, με πρώτο το ΚΚΕ, που σε πλήρη σύμπνοια με τα αστικά επιχειρήματα δίνουν τον νυν υπέρ πάντων αγώνα για την ψήφο στην κάλπη νομιμοποίησης της ΕΕ, που απέναντι στον εκβιασμό της ΝΔ και του Μητσοτάκη για την ανάγκη μαζικής συμμετοχής μπροστά στις «γεωπολιτικές προκλήσεις» έχουν να αντιτάξουν μόνο το πρόταγμα της αύξησης των βουλευτών τους στο διακοσμητικό ευρωκοινοβούλιο. Σοβαρές ευθύνες έχουν και δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, που στη βάση των εκλογικών τους αυταπατών συμβάλλουν στην κινηματική νηνεμία και υπονομεύουν εκ των πραγμάτων τον αγώνα ενάντια στην ΕΕ.
Σε αυτές τις συνθήκες, περισσότερο από ποτέ, έχει γίνει ξεκάθαρο πως η μάχη της ΑΠΟΧΗΣ από την ευρωκάλπη είναι και μάχη υπηρέτησης της ανάγκης συγκρότησης της πάλης απέναντι στην επίθεση και τις αντιδραστικές διεργασίες στο πολιτικό σκηνικό, μάχη υπέρ της ανάπτυξης αγώνων ενάντια στους πολεμικούς κινδύνους, μάχη ενταγμένη στην πορεία οικοδόμησης αντιιμπεριαλιστικού-αντιπολεμικού κινήματος, στην κατεύθυνση ενίσχυσης της επαναστατικής προοπτικής και των στρατηγικών της στόχων για Ανεξαρτησία και Σοσιαλισμό!
Αυτή η μάχη θα δοθεί από το ΚΚΕ(μ-λ) με όλες του τις δυνάμεις, με επιδίωξη συμπόρευσης και συντονισμού με οργανώσεις, συλλογικότητες και αγωνιστές που συμφωνούν στην ανάγκη να διαμορφωθεί ως πολιτική στάση στις επερχόμενες ευρωεκλογές ένα ρεύμα καταγγελίας της ΕΕ, σε σύνδεση και αλληλοτροφοδότηση με τις πρακτικές προσπάθειες για να εκφραστεί στον δρόμο η ανάγκη των μαζών να παλέψουν ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό.
Ενόψει της εργατικής Πρωτομαγιάς, η ανάγκη αυτή πρέπει να συναντηθεί με τις αντιστάσεις και τις διεκδικήσεις των εργαζόμενων για δουλειά και ζωή με δικαιώματα, με τα οράματα της κοινωνικής απελευθέρωσης, για έναν πραγματικό απεργιακό εορτασμό που θα δημιουργήσει ρωγμές στην (ευρω)εκλογική κανονικότητα. Κόντρα στην απονεύρωση και τον εκφυλισμό που θέλουν να επιβάλλουν οι κυβερνήσεις και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες. Να τιμήσουμε την παγκόσμια μέρα αγώνα της εργατικής τάξης, να παλέψουμε να γίνει ΑΠΕΡΓΙΑ!
