Φοιτητικές εκλογές 22 Μάη
Ο δρόμος άνοιξε! Αντίσταση και οργάνωση στους συλλόγους, με την Αριστερά των αγώνων!
Στις 22 του Μάη αναμένεται να διεξαχθούν οι φετινές φοιτητικές εκλογές, στον απόηχο του μεγαλειώδους αγώνα που επί τρεις μήνες έδωσαν οι φοιτητές. Ενός αγώνα που συγκρούστηκε μετωπικά με την κυβέρνηση και το σχέδιο Πιερρακάκη για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, κόντρα στους ταξικούς φραγμούς στις σπουδές. Ενός αγώνα που επανέφερε χιλιάδες φοιτητές στις Γενικές τους Συνελεύσεις μετά από 17 ολόκληρα χρόνια και επανεπιβεβαίωσε πλατιά τον λόγο ύπαρξης των φοιτητικών συλλόγων. Που θύμισε σε όσους είχαν ξεγράψει τη νεολαία ότι αυτή η γενιά είναι εδώ, δίνει το «παρών», ασφυκτιά και αντιστέκεται κόντρα σε ένα σύστημα εξάρτησης και βαρβαρότητας, που δεν έχει τίποτα να της υποσχεθεί, παρά μόνο ένα μαύρο μέλλον φτώχιας, αβεβαιότητας και πολέμου. Είναι σαφές ότι ούτε τα πειθαρχικά, ούτε οι μαζικές συλλήψεις μπορούν να… πείσουν τους φοιτητές υπέρ της κυβερνητικής πολιτικής. Ο πρώτος κύκλος αγώνα που δόθηκε επέδρασε προωθητικά σε χιλιάδες συνειδήσεις.
Το ρήγμα αυτό, που παραμένει ενεργό, είναι κρίσιμο να αποτυπωθεί στις κάλπες των φοιτητικών συλλόγων. Αφενός, είναι ζητούμενο να σημειωθεί αύξηση της συμμετοχής στις φοιτητικές εκλογές σε μια περίοδο που το σύστημα και οι κυβερνήσεις του έχουν λυσσάξει να τις απαξιώσουν και να τις καταργήσουν. Αφετέρου, είναι στοίχημα να δυναμώσει πανελλαδικά η φωνή των Αγωνιστικών Κινήσεων, που βρέθηκαν με τις σωστές θέσεις στην πρώτη γραμμή του αγώνα.
Άλλωστε, οι φοιτητές έχουν κάθε λόγο να μαυρίσουν τις παρατάξεις των κομμάτων εξουσίας (ΔΑΠ-ΠΑΣΠ-ΣΥΡΙΖΑ), που είναι ενάντια στα φοιτητικά δικαιώματα και υπηρετούν τις κυβερνήσεις που τόσα χρόνια επιτίθενται με τους νόμους τους στις φοιτητικές κατακτήσεις. Που εχθρεύονται τα φτωχά λαϊκά στρώματα, σαμποτάρουν τις Γενικές Συνελεύσεις και τα Διοικητικά Συμβούλια και εκφυλίζουν τις διαδικασίες τους. Που πρώτες από όλους διδάσκουν το ρουσφέτι, τον «πολιτικαντισμό» και την εργαλειοποίηση της γυναίκας. Δεν αποκλείεται οι δυνάμεις αυτές -μπροστά στο στραπάτσο που δέχτηκαν την περίοδο του κινήματος- να εντείνουν την επιχείρηση ενίσχυσης των «θέσεων» και του ρόλου τους στους συλλόγους. Η προσπάθειά τους θα πρέπει να πέσει στο κενό.
Παράλληλα, οι φοιτητές έχουν κάθε λόγο να γυρίσουν την πλάτη και στη ρεφορμιστική αριστερά της υποταγής, που κάνει ζημιά στο φοιτητικό κίνημα. Η «πρώτη δύναμη» φέρει και την πρώτη ευθύνη για την κατάσταση των συλλόγων και για το κλείσιμο των πρόσφατων καταλήψεων. Μια δύναμη που αναπαράγοντας άστοχες αναλύσεις για το πανεπιστήμιο, «ξεχνάει» την εντατικοποίηση και τους ταξικούς φραγμούς. Που όχι μόνο κατάπιε αμάσητη την «απεργοσπασία» των τηλε-εξετάσεων μέσα στις καταλήψεις, αλλά την καλωσόρισε κιόλας. Η λογική της ανάθεσης στους «εκλεγμένους της ΠΚΣ» και η ηττοπάθεια που καλλιεργεί, ότι δήθεν «οι ψηφισμένοι νόμοι δεν γίνεται να ανατραπούν από μαζικούς αγώνες», αποδεικνύουν ότι είναι εντελώς ακατάλληλη να ηγηθεί οποιουδήποτε νικηφόρου κινήματος.
Από κοντά και τα σχήματα των πάλαι ποτέ ενιαίων ΕΑΑΚ, που μόνο σύγχυση σπέρνουν στους φοιτητές. Δεν εμπιστεύονται τη δύναμη των φοιτητικών μαζών να ανατρέπουν νόμους και πολιτικές. Αναζητούν συνεχώς ένα «κόλπο» για να ενισχυθούν, καταλήγοντας να σέρνονται πίσω από κοινοβουλευτικά κόμματα, όπως είναι το ΚΚΕ (ΑΡΙΣ) και ο Βαρουφάκης-ΜέΡΑ25 (ΑΡΑΣ/ΕΑΑΚ-ΑΡΕΝ) ή πίσω από την αναρχοαυτονομία (νΚΑ/Attack). Δεν τόλμησαν να υψώσουν τείχος ΑΠΟΧΗΣ από τις τηλε-εξετάσεις εν μέσω καταλήψεων, εγκαταλείποντας τον κόσμο μόνο του στον εκβιασμό «εξεταστική ή αγώνες». Συναγελάζονται με το καθηγητικό κατεστημένο αναζητώντας συμμάχους εκεί που δεν υπάρχουν, στοχοποιούν πρόσωπα (βλ. υπουργούς, πρυτάνεις) αντί για τις πολιτικές τους, και ανακυκλώνουν το πολιτικό τους αδιέξοδο εδώ και χρόνια.
Να απομονωθούν πρέπει και οι φωνές της αναρχίας-αυτονομίας, που με τη γνωστή αντι-οργανωτική τους μανία προπαγανδίζουν την αποχή από τις φοιτητικές εκλογές, χτυπώντας τα όργανα πάλης των ίδιων των φοιτητών. Είναι οι ίδιες δυνάμεις που καταγγέλλουν όπου σταθούν κι όπου βρεθούν τις οργανωμένες δυνάμεις των φοιτητικών συλλόγων, σαν να μιλούν τα πιο πιστά συστημικά δελτία ειδήσεων. Βλέπουν τον «μπάτσο» και ξεχνάνε τα μεγάλα αφεντικά του, εντός κι εκτός Ελλάδας. Αναλώνονται σε άσκοπους ακτιβισμούς στις πλάτες του κινήματος. Στέκονται μουγκές στα μεγάλα ζητήματα όπως αυτό της Παλαιστίνης, αφού οι ιδεοληψίες τους περί «άμεσης» κατάργησης των κρατών υπερισχύουν ακόμη και την ώρα της γενοκτονίας ενός ολόκληρου λαού.
Αντίθετα, οι φοιτητές έχουν χίλιους λόγους να ενισχύσουν -με την ψήφο τους και τη συμμετοχή τους στα ψηφοδέλτια- τις Αγωνιστικές Κινήσεις:
- Γιατί ήταν στην πρώτη γραμμή του αγώνα στο μεγάλο φοιτητικό κίνημα του Γενάρη-Φλεβάρη-Μάρτη ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια και συνεχίζουν να παλεύουν για την ΑΝΑΤΡΟΠΗ του νόμου Πιερρακάκη, κόντρα στην ηττοπάθεια και τις ψευδαισθήσεις περί «μη εφαρμογής» των περισσότερων αριστερών δυνάμεων. Γιατί έχουν ακλόνητη πίστη στη δύναμη του φοιτητικού κινήματος και στο ότι μπορεί με την πάλη του να ανατρέπει ψηφισμένους νόμους και πολιτικές.
- Γιατί υπερασπίζονται το δικαίωμα ΟΛΩΝ των παιδιών και κυρίως αυτών από φτωχές οικογένειες να σπουδάσουν, κόντρα σε μια παιδεία για «λίγους κι εκλεκτούς» που προωθεί το καπιταλιστικό σύστημα της βαρβαρότητας. Ενάντια στους οικονομικούς-ταξικούς φραγμούς (δίδακτρα, ΕΒΕ, διαγραφές) και τους απάνθρωπους ρυθμούς σπουδών (εντατικοποίηση) που θέλουν να μας αποκλείσουν από τις σχολές.
- Γιατί είναι η δύναμη που τοποθετήθηκε εξαρχής ενάντια στην τηλε-καταστολή του φοιτητικού κινήματος και κάλεσε σε μαζική ΑΠΟΧΗ από τις τηλε-εξετάσεις την περίοδο των καταλήψεων, χωρίς ταλαντεύσεις και αυταπάτες. Γιατί από την πανδημία ακόμη (2020-21) αναγνώρισε τον επικίνδυνο ρόλο της τηλεκπαίδευσης και έδωσε μάχη ενάντιά της ως μοχλού του συστήματος που χτυπάει τα δικαιώματα φοιτητών και μαθητών.
- Γιατί αναγνωρίζοντας τον ρεβανσισμό του συστήματος απέναντι στο φοιτητικό κίνημα, που θέλει να διδάξει ότι «οι αγώνες έχουν τίμημα», παλεύουν για τη συνέχιση των Γενικών Συνελεύσεων σε κάθε φοιτητικό σύλλογο. Αναδεικνύουν ότι απέναντι στο κύμα συνδικαλιστικών διώξεων εναντίον αγωνιζόμενων μαθητών-φοιτητών-εκπαιδευτικών-εργαζομένων, μόνο η μαζική συνέχιση του αγώνα μπορεί να δώσει απάντηση.
- Γιατί είναι η ΜΟΝΗ δύναμη που στέκεται ενάντια στη λεγόμενη «συνδιοίκηση», η οποία μόνο υποταγή και ενσωμάτωση μπορεί να φέρει στο φοιτητικό κίνημα και συμμετέχει με ψηφοδέλτια που δεν εκλέγουν αντιπροσώπους στα όργανα του τμήματος. Γιατί παλεύει για φοιτητικό κίνημα ισχυρό και ανεξάρτητο από το κράτος και τους μηχανισμούς του, που θα δίνει τις μάχες στους δρόμους και όχι στους τέσσερις τοίχους της κρατικής διοίκησης.
- Γιατί είναι η φωνή που επιμένει, παρά τη σιγή ιχθύος, να καταγγέλλει στα φοιτητικά αμφιθέατρα τη σφαγή του λαού της Παλαιστίνης από τους δολοφόνους Ισραήλ-ΗΠΑ-ΕΕ. Κόντρα στη χρεωκοπημένη λογική των «δύο κρατών», προβάλλει το αίτημα για Παλαιστίνη ελεύθερη και ανεξάρτητη από τον Ιορδάνη ποταμό ως τη Μεσόγειο. Εναντιώνεται στον άδικο-αντιδραστικό πόλεμο στην Ουκρανία και επιλέγει την πλευρά των λαών, όχι των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ-Ρωσία. Καταγγέλλει την εξάρτηση της χώρας και την εμπλοκή της στα ανοιχτά πολεμικά μέτωπα.
Στις 22 Μάη οι Αγωνιστικές Κινήσεις προσέρχονται στις φοιτητικές εκλογές με κεντρικά συνθήματα «Ο ΔΡΟΜΟΣ ΑΝΟΙΞΕ - ΜΠΟΡΟΥΜΕ να νικήσουμε - ΑΝΑΤΡΟΠΗ της επίθεσης - ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ & ΟΡΓΑΝΩΣΗ στους συλλόγους - με την ΑΡΙΣΤΕΡΑ των ΑΓΩΝΩΝ» και καλούν πλατιά τους φοιτητές να στηρίξουν τη φωνή της αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής, αντισυνδιαχειριστικής κατεύθυνσης μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους.
