Μπορεί να μην τα βρήκαν μεταξύ τους σε μια κοινή υποψηφιότητα για τον επόμενο πρόεδρο της δημοκρατίας, εντούτοις το σύνολο του αστικού πολιτικού προσωπικού της χώρας… ζέχνει «συναίνεση». Η «εθνική ενότητα», που επικαλέστηκε ως στόχο ο προτεινόμενος υποψήφιος από την πλευρά της ΝΔ και διαφαινόμενος νέος πρόεδρος, Τασούλας, στην πραγματικότητα υπάρχει, αλλά σίγουρα δεν συμπεριλαμβάνει τη ζωή και τα δικαιώματα της μεγάλης κοινωνικής πλειονότητας των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας! Αντιθέτως, αυτή δεν αφορά τίποτε άλλο παρά την ομοθυμία και την πλήρη συμφωνία που επιδεικνύουν τα βασικά αστικά πολιτικά κόμματα, που σήμερα ερίζουν γύρω από το ζήτημα του προσώπου που θα αποτελέσει τον επόμενο πρόεδρο, στο κεντρικό καθήκον που τίθεται μπροστά τους από τη ντόπια εξαρτημένη άρχουσα τάξη: στην ανάληψη της ευθύνης -για λογαριασμό της- για τους νέους γύρους ρημάγματος των όρων ζωής και δουλειάς του λαού και για την ακόμα βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στον επικίνδυνο πολεμικό βηματισμό των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.
Η άνοδος του Τραμπ στη διοίκηση της πρώτης ιμπεριαλιστικής δύναμης του πλανήτη, εξάλλου, επισφραγίζει την είσοδο της ανθρωπότητας σε μια νέα σκοτεινή εποχή, που σε καμία περίπτωση, όμως, δεν ξεκίνησε «χθες». Ίσα-ίσα, αυτή προπαρασκευάστηκε και διαμορφώθηκε όλα τα προηγούμενα χρόνια και δεκαετίες, με κομβικό ορόσημο την ήττα του εργατικού επαναστατικού κομμουνιστικού κινήματος και τις καταρρεύσεις των καθεστώτων του παλινορθωμένου καπιταλισμού το 1989-91. Και σε αυτή την «προπαρασκευή» έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο όλες οι δυνάμεις και οι τάσεις του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος, σε Δύση και Ανατολή. Τόσο οι «δεξιές», όσο και οι «σοσιαλδημοκρατικές». Τόσο οι «woke», όσο και οι «anti-woke». Τόσο αυτές που ήθελαν να κρύβουν το ταξικό τους μίσος για το προλεταριάτο και τα δικαιώματά του κάτω από έναν μανδύα «κοινωνικά ευαίσθητης» δημαγωγίας, όσο και αυτές που εξέφραζαν τη στρατηγική του κεφαλαίου για την επαναθεμελίωση των ταξικών σχέσεων στη βάση της απόλυτης κυριαρχίας του με τον πιο ωμό και απροσχημάτιστο τρόπο.
Αναφερόμαστε, φυσικά, στην εποχή της έντασης της προετοιμασίας των όρων για τον Γ’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που πάει δίπλα-δίπλα με την επιτάχυνση της παγκόσμιας αντιδραστικής στροφής. Αυτή την εποχή έρχονται να προϋπαντήσουν και να συμβολίσουν οι ναζιστικοί χαιρετισμοί του Μασκ στη μητρόπολη του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού συστήματος! Τα όσα φέρνει η προεδρία Τραμπ, επομένως, δεν συνιστούν κάποιου είδους εξαίρεση στον κανόνα ενός κατά τα άλλα «σώφρονος», «δημοκρατικού» και «ανθρώπινου» συστήματος, αλλά καταδεικνύουν την πραγματική του φύση, καθώς και την κυρίαρχη αντιδραστική γραμμή που επιδιώκει να κατευθύνει τις εξελίξεις. Και η νέα διοίκηση κάθε άλλο παρά προέκυψε ως μια «παραφωνία» σε σχέση με τον τρόπο λειτουργίας του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, αλλά ως συνειδητή επιλογή σοβαρών τμημάτων του για την ανίχνευση των δρόμων προς τον στόχο της παγκόσμιας κυριαρχίας του, στη σημερινή φάση της παρόξυνσης της κρίσης και των ανταγωνισμών για το ξαναμοίρασμα του κόσμου, με τον άδικο πόλεμο στην Ουκρανία στο επίκεντρο και σε πλήρη εξέλιξη.
Η προσαρμογή του ντόπιου αστικού πολιτικού σκηνικού
Μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις, η κυβέρνηση της ΝΔ έχει βαλθεί να αποδείξει την προσαρμοστικότητα και την ευκαμψία που διέκρινε πάντα τον εγχώριο αστισμό αναφορικά με τις κατευθύνσεις που δίνουν τα ιμπεριαλιστικά αφεντικά του. Γι’ αυτό και ο Μητσοτάκης, πριν καλά-καλά ολοκληρωθεί η ορκωμοσία Τραμπ, έτρεξε να δηλώσει ξανά πόσο «δίκιο έχει» ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ με την απαίτησή του προς τους Ευρωπαίους ιμπεριαλιστές να αυξήσουν τις δαπάνες για το ΝΑΤΟ, αλλά και να… αποκηρύξει τη «woke ατζέντα». Την ίδια στιγμή, ένα κάρο ντόπιοι πολιτικοί παράγοντες επιδίδονται σε έναν αγώνα δρόμου για το ποιος θα καταθέσει τα περισσότερα διαπιστευτήρια στο «νέο αφεντικό» των ΗΠΑ σχετικά με την ανάγκη «εμβάθυνσης της στρατηγικής μας σχέσης» και την προθυμία παραχώρησης ολόκληρης της χώρας στην υπηρεσία των πολεμικών τους σχεδίων, ενώ ο Δένδιας σπεύδει να κάνει υπερατλαντικό ταξίδι για επαφές με αμερικανικά «think tanks» και περαιτέρω επεξεργασία του αντιπυραυλικού «θόλου» για τις ανάγκες του ΝΑΤΟ.
«Παραδίδουμε την Ελλάδα στα χέρια σας» είχε δηλώσει και ο Τασούλας πριν από μερικά χρόνια στον Αμερικάνο γερουσιαστή Μενέντεζ και η επιλογή της ΝΔ να τον προκρίνει ως επόμενο πρόεδρο της δημοκρατίας δεν είναι καθόλου τυχαία. Παρά τις περιορισμένες του αρμοδιότητες, ως κεντρικό πρόσωπο του αστικού πολιτικού συστήματος στη φάση που περιγράφουμε ο νέος πρόεδρος θα πρέπει να πληροί ακόμα πιο αντιδραστικές προδιαγραφές από τον προηγούμενο και αυτό έρχεται να εκφράσει η ανάδειξη της συγκεκριμένης υποψηφιότητας. Σε ένα πολιτικό σκηνικό υπό αναδιαμόρφωση, επίσης, ο Τασούλας με το βαρύ δεξιό βιογραφικό έρχεται να υπηρετήσει τον περιορισμό των τριγμών στη ΝΔ και τα ανοίγματα που επιδιώκει να κάνει προς τα… «ακροδεξιά» της, μιας και αντιλαμβάνεται πολύ καλά ότι οι συνθήκες που διαμορφώνονται διεθνώς θα ενισχύσουν ακόμα περισσότερο αυτές τις τάσεις.
Η απάντηση του ΠΑΣΟΚ με τον πρώην υπουργό της αντιασφαλιστικής επιδρομής, Γιαννίτση, καθώς και η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για την Κατσέλη της κυβέρνησης Παπανδρέου του ΔΝΤ και του μνημονίου δείχνουν ότι ομονοούν απόλυτα στην κατεύθυνση της κλιμάκωσης της αντιλαϊκής και αντεργατικής επίθεσης και φροντίζουν να το σηματοδοτήσουν με τα κατάλληλα πρόσωπα. Ταυτόχρονα, αποκαλύπτεται πως βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη οι διεργασίες για την αναζήτηση μιας εναλλακτικής αστικής κυβερνητικής λύσης, που για το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ περνάει σε αυτή τη φάση μέσα και από τον διαγκωνισμό για τον λεγόμενο χώρο της κεντροαριστεράς, με τη χρησιμοποίηση αυτών των υποψηφιοτήτων. Και οι ζυμώσεις συνεχίζονται, εντάσσοντας και τη Νέα Αριστερά, όπως δείχνει η κοινή παρουσία σε εκδήλωση των Γερουλάνου, Γεροβασίλη και Αχτσιόγλου.
Τα αδιέξοδα του ντόπιου αστικού συστήματος, βέβαια, δεν μπορούν να κρυφτούν. Δεν είναι τυχαίο ότι κατά την παρουσίαση των προτάσεών τους για τον επόμενο πρόεδρο όλες οι πλευρές φρόντισαν να υπογραμμίσουν την ανάγκη αυτός να μπορεί να ανταποκριθεί στο «ταραγμένο γεωπολιτικό περιβάλλον» που διαμορφώνεται. Γνωρίζουν, άλλωστε, ότι το εξαρτημένο καθεστώς που υπηρετούν θα βρεθεί πολύ σύντομα ανάμεσα στις συμπληγάδες της όξυνσης της αντιπαράθεσης των ΗΠΑ με τους ιμπεριαλιστές της Ευρώπης, ενώ αναμένονται νέα επεισόδια στις σχέσεις του με την ανταγωνίστρια τουρκική αστική τάξη, στη βάση των χαοτικών εξελίξεων στη Συρία και την ευρύτερη περιοχή. Κάθε άλλο παρά φωνή βοώντος εν τη ερήμω είναι, εξάλλου, ο Καραμανλής, ο οποίος συχνά-πυκνά με τις παρεμβάσεις του καταθέτει μια σειρά από ανησυχίες και γκρίνιες, που σίγουρα απασχολούν σημαντικές μερίδες της ντόπιας άρχουσας τάξης.
Η ευρεία συναίνεση, από εκεί και πέρα, στην ανάδειξη Κακλαμάνη ως προέδρου της Βουλής, με τις ψήφους των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, Ελληνική Λύση και Σπαρτιάτες καταδεικνύει την ανάγκη του ντόπιου πολιτικού συστήματος να στέλνει μηνύματα «εθνικής ομοψυχίας» μπροστά στα αδιέξοδα και τις αυξημένες απαιτήσεις που θα του τεθούν από το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό. Το ίδιο είχε συμβεί, άλλωστε, κατά την ψήφιση των «αμυντικών» δαπανών για τον προϋπολογισμό τον προηγούμενο μήνα.
Παρά τις αντιδραστικές αψιμαχίες, όλα τα αστικά κόμματα αγκαλιασμένα πίνουν νερό στο όνομα του «δημοσιονομικού χώρου» που πρέπει να διατηρηθεί για τις πολεμικές δαπάνες και την υπηρέτηση των αναγκών των Αμερικάνων. Και ας ματώνει ο λαός με το τσάκισμα των εργασιακών και κοινωνικών του δικαιωμάτων. Όλοι τους είναι ενωμένοι σαν γροθιά, όταν πρόκειται να δώσουν όρκους πίστης στα ιμπεριαλιστικά αφεντικά τους. Και δίπλα στις κύριες αστικές πολιτικές δυνάμεις, τα ακροδεξιά και φασιστικά μορφώματα για άλλη μια φορά υπενθυμίζουν με τη στάση τους τον βρώμικο ρόλο που καλούνται να παίξουν και το πόσο βαθιά συστημικά είναι.
Να υψωθεί «τείχος» αγώνων και αντιστάσεων!
Είναι βέβαιο ότι ο λαός και η νεολαία δεν θα κάτσουν άπραγοι απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις και τη συντριβή των δικαιωμάτων τους. Δεν θα δεχτούν αδιαμαρτύρητα τα νέα κύματα καταβύθισης του βιοτικού τους επιπέδου και την προοπτική μετατροπής τους σε αναλώσιμα θύματα των πολέμων που φέρνει το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Γι’ αυτό και για την κυβέρνηση και τους υπουργούς της, οι υγειονομικοί που αντιδρούν στην ισοπέδωση του δικαιώματος στη δωρεάν περίθαλψη και στην εργασιακή αθλιότητα πρέπει να στιγματιστούν ως «συμμορία της μιζέριας». Γι’ αυτό και οι εκπαιδευτικοί που αγωνίζονται και αμφισβητούν την κυρίαρχη πολιτική της αξιολόγησης και του τσακίσματος των κατακτήσεων της νεολαίας στη δωρεάν εκπαίδευση πρέπει να διωχθούν σαν «εγκληματίες». Γι’ αυτό και η νέα γενιά πρέπει να τσακιστεί σε κάθε προσπάθεια που κάνει να σηκώσει κεφάλι. Γι’ αυτό και οι αγρότες που βγαίνουν στα μπλόκα για να μπορούν να επιβιώσουν από τον μόχθο τους πρέπει να βαφτιστούν «τεμπέληδες» που κάνουν τις γνωστές «εθιμοτυπικές» κινητοποιήσεις.
Γιατί οι δυνάμεις του συστήματος αδυνατούν να πείσουν την κοινωνική πλειοψηφία να υποταχθεί και μπορούν μόνο να θωρακίζονται απέναντί της με φασιστικοποίηση και ένταση της καταστολής. Γιατί ξέρουν πολύ καλά ότι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες και η γραμμή της συμμόρφωσης του καθεστωτικού ρεφορμισμού δεν θα μπορούν να κρατούν για πάντα στη γωνία τους εργαζόμενους.
Τίποτα δεν μπορεί να περιμένει ο λαός από τον καβγά που έχει ξεσπάσει στο πλαίσιο του αστικού πολιτικού συστήματος, παρά μόνο χειρότερες μέρες. Μπορούν και πρέπει να ανοίξουν ρωγμές στο αντιδραστικό σκηνικό που στήνεται και να βγει η μαζική λαϊκή πάλη στο προσκήνιο! Να ξεδιπλωθούν αγώνες για μισθούς και συλλογικές συμβάσεις ενάντια στην επιδίωξη του συστήματος να «καταργήσει την ταξική πάλη» και να την εντάξει σε αλγόριθμους, όπως με τον νόμο 5163/2024 για τον κατώτατο μισθό. Να οικοδομηθούν όροι ανάπτυξης αντιιμπεριαλιστικού-αντιπολεμικού κινήματος, για να μπει φραγμός στα εφιαλτικά σχέδια των κυρίαρχων. Για να δυναμώσει η αλληλεγγύη στην πάλη των λαών, όπως του ηρωικού παλαιστινιακού λαού που επί 15 μήνες βρέθηκε αντιμέτωπος με την επιχείρηση γενοκτονίας του σιωνιστικού κράτους υπό τη στήριξη της Δύσης, η οποία κάθε άλλο παρά θα σταματήσει επί της ουσίας μετά από την εύθραυστη συμφωνία εκεχειρίας.
Στη νέα δύσκολη περίοδο που βρίσκεται μπροστά μας, όλο και περισσότερο θα αναδεικνύεται το πόσο στενά συνυφασμένες είναι αυτές οι δύο διαστάσεις της πάλης ενάντια στην καπιταλιστική επίθεση και την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα. Την ανάδειξη και υπηρέτηση και των δύο επιδιώκουν το ΚΚΕ(μ-λ) και τα μετωπικά του σχήματα με την κίνησή τους στη σημερινή περίοδο. Με την πρωτοβουλία που προωθεί η Ταξική Πορεία για τον κατώτατο μισθό, σε συντονισμό με εργατικά σχήματα και συλλογικότητες, που πρέπει να συγκροτηθεί και να ξεδιπλώσει τη δράση της. Με την ανοιχτή συνέλευση στην Αθήνα και τις κατά τόπους πρωτοβουλίες ενάντια στις συνδικαλιστικές διώξεις στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Με τη διοργάνωση της Αντιιμπεριαλιστικής Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Συνάντησης στην Πάντειο στις 22-23 Φλεβάρη, με τη συμμετοχή αριστερών οργανώσεων από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Μια διοργάνωση που πρέπει να στηριχτεί και να προπαγανδιστεί πλατιά, έτσι ώστε να αποτελέσει βήμα για τον συντονισμό και την ανάπτυξη της αντιιμπεριαλιστικής-αντιπολεμικής πάλης. Σε αυτές τις προσπάθειες, καθώς και στις καθημερινές μάχες ενάντια στην πολιτική του συστήματος, καλούμε κάθε αγωνιστή και προοδευτικό άνθρωπο να συμβάλλει, ενισχύοντας την προοπτική των αγώνων, την κατεύθυνση της αναμέτρησης με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό.