Πραγματοποιήθηκε στις 18/1 η σύσκεψη που καλέστηκε από την Ταξική Πορεία για να φτιαχτεί πρωτοβουλία ενάντια στον νέο νόμο για τον κατώτατο μισθό. Στη σύσκεψη, που παρακολούθησαν αρκετές δεκάδες αγωνιστές, εκπρόσωποι σωματείων και σχημάτων, υπήρξε κοινός τόπος ότι ο νέος νόμος για τον κατώτατο μισθό είναι κομμάτι της συνολικότερης επίθεσης από την κυβέρνηση και το κεφάλαιο. Από τις εισηγήσεις αναλύθηκαν οι νέες αλλαγές που φέρνει ο νόμος αλλά και η κατεύθυνση της κοινής δράσης με αιχμή την ανατροπή του νόμου, την πάλη για αυξήσεις στους μισθούς και τη διεκδίκηση Συλλογικών Συμβάσεων. Το γεγονός ότι ο νόμος επικυρώνει τον ενταφιασμό των συλλογικών διαπραγματεύσεων αλλά και καταδικάζει τους εργαζόμενους σε μόνιμη φτώχεια κάνει την πάλη για αυξήσεις στου μισθούς που να καλύπτουν το κόστος ζωής αλλά και την πάλη για Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας ζητήματα άμεσης πάλης και διεκδίκησης μαζί με την ανατροπή του νόμου.
Δεδομένου ότι ο νόμος αποτελεί κατεύθυνση της ΕΕ και εφαρμογή της οδηγίας 2041, αναδείχθηκε και αυτή η πλευρά της επίθεσης, καθώς και η απάντηση στην κυβερνητική προπαγάνδα που προσπαθεί να παρουσιάσει το μέτρο αυτό σαν φιλεργατικό. Σαν νόμο που όπως λέει λειτουργεί σαν «ασπίδα προστασίας» για τους εργαζόμενους αλλά και εντάσσεται στα υπόλοιπα μέτρα «οικονομικής ανάκαμψης και ανάπτυξης» που έχουν φέρει αυξήσεις, καινούργιες δουλειές και μείωση της ανεργίας. Έχουμε ήδη τοποθετηθεί ότι ο νόμος που ψηφίστηκε στις 5 του Δεκέμβρη, στην πραγματικότητα παγιώνει το καθεστώς καθορισμού του κατώτατου μισθού απ’ την εκάστοτε κυβέρνηση. Καθεστώς που επιβλήθηκε με το 2ο μνημόνιο και δίνει το πράσινο φως στην κυβέρνηση να αποφασίζει τον κατώτατο μισθό σύμφωνα με τις ανάγκες του κεφαλαίου και τις κατευθύνσεις των ιμπεριαλιστών. Ο πολυσυζητημένος αλγόριθμος-φόρμουλα, που θα κάνει την προσαρμογή του κατώτατου μισθού με βάση τα στοιχεία του πληθωρισμού και της αγοραστικής δύναμης, δεν θα καθορίζει τίποτα. Αυτό γιατί, όπως είπαμε και έχουμε γράψει, οι 7 εξαιρέσεις που προβλέπει ο νόμος ώστε να μην εφαρμοστεί «αυτόματος» τρόπος υπολογισμού του κατώτατου μισθού δίνουν επί της ουσίας το ελεύθερο στην κυβέρνηση να μην κάνει ποτέ ουσιαστική αύξηση.
Με βάση αυτά αλλά και δεδομένης της κινηματικής απραξίας που υπάρχει απέναντι στον νόμο 5163 για τον κατώτατο, αγωνιστές που συμμετείχαν στη σύσκεψη θεώρησαν αναγκαίο να προχωρήσει η συγκρότηση της πρωτοβουλίας. Στη σύσκεψη παραβρέθηκαν εκπρόσωποι και μέλη του Συλλόγου Εργαζομένων ΕΛ.Γ.Ο.-«ΔΗΜΗΤΡΑ», του Συλλόγου Προσωπικού Εθνικού Τυπογραφείου, της Εργατικής Συμμαχίας στα Δυτικά, της Ανεξάρτητης Ενωτικής Ταξικής Κίνησης ΜΑΧΗ, του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου, της Ταξικής Κίνησης για την Εργατική Χειραφέτηση, των Αγωνιστικών Κινήσεων Εκπαιδευτικών, του Συλλόγου Εργαζομένων ΤΕΕ, του Συλλόγου Υπαλλήλων Κ.Υ. Υπουργείου Παιδείας κ.ά.
Η απραξία της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ πάνω στο ζήτημα του νόμου αλλά και η ρεφορμιστική αντίληψη του ΚΚΕ που, όπως και το ΠΑΣΟΚ, καταθέσαν δικές τους προτάσεις νόμου, έχουν δημιουργήσει σοβαρό πολιτικό κενό διεκδίκησης και αντιπαράθεσης με αγωνιστικούς όρους με την κυβέρνηση και την πολιτική του κεφαλαίου. Μ’ αυτή την έννοια, η όποια κίνηση ενισχύει την κατεύθυνση της πάλης για την ανατροπή του νόμου πρέπει να στηρίζεται και να αναδεικνύεται. Σ’ αυτή τη βάση η τοποθέτηση του εκπροσώπου του ΝΑΡ και της Ταξικής Κίνησης για την Εργατική Χειραφέτηση, που δεν έβλεπε αναγκαιότητα για τη συγκρότηση πρωτοβουλίας αν δεν υπάρχει ένα συνολικό πλαίσιο απάντησης στην κυβερνητική επίθεση ήταν τουλάχιστον υπεκφυγή -στην καλύτερη περίπτωση. Στη χειρότερη, είναι παραίτηση από την ανάδειξη και την πάλη κάθε αιχμής που θέτει η ταξική πάλη και το σύστημα. Αιχμές που πρέπει να αναδεικνύονται με βάση την περίοδο και τις βλέψεις του κεφαλαίου και να τις βλέπουμε σαν πλευρές που μπορούν να συσπειρώσουν ευρύτερο δυναμικό για να μπλεχτεί και να αναδειχθεί στην ταξική πάλη.
Ενδεικτικές άλλωστε της περιόδου που (τυχαία;) ξεκινάει λίγες μέρες μετά την ψήφιση του νόμου είναι οι εξελίξεις στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ), τον οργανισμό δηλαδή που δημιουργήθηκε το 1990 για να αποφασίζει βασικά το περιεχόμενο των ΣΣΕ όταν οι δυο πλευρές (εργοδοσία και εργαζόμενοι) δεν μπορούν να καταλήξουν. Έναν οργανισμό που διοικείται από 11μελές ΔΣ, με 5 μέλη να ορίζονται από τη ΓΣΕΕ, 5 μέλη από τις εργοδοτικές ενώσεις και 1 πρόεδρο από το υπ. Εργασίας και η λειτουργία του οποίου είναι πια μηδαμινή, ειδικά από τη διάλυση των ΣΣΕ με τα πρώτα μνημόνια, τα αλλεπάλληλα χτυπήματα στη συνέχεια και τον δραστικό περιορισμό της δυνατότητας μονομερούς προσφυγής με τον «αναπτυξιακό» νόμο Βρούτση του 2019. Παρότι πλέον οι αποφάσεις του ΟΜΕΔ κάθε χρόνο μετριούνται στα δάχτυλα, η εργοδοτική πλευρά φαίνεται πως έχει στοχοποιήσει όσους απ’ τους διαμεσολαβητές του ΟΜΕΔ θεωρεί ότι κρατούν «φιλεργατική στάση» και επιδιώκει να τους αντικαταστήσει. Καθώς τέτοιου είδους αποφάσεις παίρνονται μόνο ομόφωνα, όλα δείχνουν ότι η ΓΣΕΕ «συμπάσχει» με τους εργοδότες. Σημάδια ότι η φάση που ανοίγεται δεν είναι «παράδεισος συλλογικών διαπραγματεύσεων», όπως υποστηρίζει η κυβέρνηση σχετικά με το «σχέδιο δράσης» για τις ΣΣΕ που περιλαμβάνεται στον νόμο, αλλά νέος κύκλος επίθεσης στα εργατικά συμφέροντα.
Στη σύσκεψη αναδείχθηκαν διάφορες ιδιαίτερες πλευρές της επίθεσης και του νόμου. Το ζήτημα του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο, των νόμων Χατζηδάκη και Γεωργιάδη, το γεγονός ότι ο νόμος για τον κατώτατο δεν αφορά μόνο τον ιδιωτικό τομέα αλλά και τον δημόσιο, την πραγματικότητα που αντιμετωπίζουν οι εκατοντάδες χιλιάδες νέοι εργαζόμενοι που δουλεύουν ή θα δουλέψουν το επόμενο διάστημα με τον κατώτατο που θα αναγγείλει η κυβέρνηση.
Αυτό που συμφωνήθηκε από την πλειοψηφία των εκπροσώπων που συμμετείχαν είναι ότι το επόμενο διάστημα, εκτός από το δελτίο τύπου που βγήκε για τη σύσκεψη, θα συζητηθούν και θα κυκλοφορήσουν υλικά που θα προπαγανδίζουν το ζήτημα της ανατροπής του νόμου. Επίσης θα ανακοινωθεί ανοιχτή συγκέντρωση και διαδήλωση για το ζήτημα του νόμου για τον κατώτατο στα τέλη του Φλεβάρη, ενόψει και του νέου καθορισμού από την κυβέρνηση. Αυτό που θα κρίνει από εδώ και πέρα την επιτυχία της πρωτοβουλίας είναι αν θα καταφέρει να αγκαλιαστεί και από άλλους αγωνιστές, σχήματα και σωματεία, αλλά και αν θα καταφέρει να θέσει το ζήτημα της ανατροπής του νόμου πλατιά στους εργαζόμενους.
