Σαν περίπου …φυσικό φαινόμενο παρουσιάζει η επίσημη πολιτική φιλολογία την ακρίβεια που καλπάζει και εξαθλιώνει τον λαό. Σαν μια κατάσταση που δεν έχει κοινωνικές, ταξικές, πολιτικές αιτίες, σαν μια κατάσταση που «έρχεται απ' έξω», από κάποιο …χαμηλό βαρομετρικό που απρόσμενα δημιουργήθηκε και την οποία ο λαός πρέπει να την υποστεί αδιαμαρτύρητα! Ταυτόχρονα, κανείς βέβαια δεν λέει πότε θα «ξεθυμάνει το χαμηλό βαρομετρικό» που όλο και φορτώνει και πολύ περισσότερο τι φέρνει το «φόρτωμά του» στον λαό μας, στους λαούς.
Ωστόσο, ζούμε διαρκώς τη μαυρίλα που συσσωρεύεται σε όλα τα πεδία. Το μαζικό έγκλημα ενάντια στους πρόσφυγες στα Κύθηρα και στη Λέσβο είναι μια κυνική φωτογραφία της απαξίωσης της ίδιας της ανθρώπινης ζωής, όπως αυτή επιβάλλεται από τον ιμπεριαλισμό και τις αστικές τάξεις-τσιράκια του. Το φούντωμα του αντιδραστικού ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού είναι πτυχή του πολέμου στην Ουκρανία, είναι -με μια έννοια- «πόλεμος μέσα στον πόλεμο», ανταγωνισμός που κανοναρχείται από τους ΑμερικανοΝΑΤΟϊκούς φονιάδες και στον οποίο πρόθυμες χορεύουν οι εξαρτημένες και τυχοδιωκτικές αστικές τάξεις των δύο χωρών. Η αστυνομία και το ποινολόγιο ανέργων που επιβάλλει ο πρώην ΟΑΕΔ είναι άλλη μια κυνική φωτογραφία των κανιβαλικών επιδιώξεων του κεφαλαίου και της εργοδοσίας, που σε αυτές τις συνθήκες επιδιώκουν να κατασπαράξουν τον κόσμο της δουλειάς. Ο ζόφος στον Κολωνό είναι μια οδυνηρή ανάδειξη των σάπιων αξιών του συστήματος, ένα ακόμα σήμα συναγερμού για το πού οδηγούν και τι παράγουν αυτές οι «αξίες» και τα αδιέξοδα που συσσωρεύουν οι πολιτικές της εργασιακής και κοινωνικής βαρβαρότητας.
Αλλά επειδή ο κατάλογος των σημαδιών της μαυρίλας δεν έχει τέλος και καθημερινά διευρύνεται, επειδή το κάθε λαϊκό σπίτι ζει τον «δικό του» Γολγοθά, είναι αναγκαίο και επείγον να αναρωτηθούμε: Μπορεί και πώς να αντιμετωπιστεί αυτή η κατάσταση; Ποια δύναμη μπορεί να βάλει φρένο στην εξέλιξή της, να αντισταθεί και να διεκδικήσει δικαιώματα και ζωή για τον λαό και τους λαούς;
Η μόνη δύναμη που μπορεί να σταθεί απέναντι στην εξελισσόμενη βαρβαρότητα είναι αυτή που έχει συμφέρον να το κάνει. Αυτή δεν είναι άλλη από τη δύναμη της λαϊκής πάλης! Η πρόταση του ΚΚΕ(μ-λ) για τον «συντονισμό οργανώσεων και συλλογικοτήτων για την ανάπτυξη της μαζικής πάλης» αυτή την κατεύθυνση επιδιώκει να υπηρετήσει. Γι’ αυτό θεωρούμε ότι η πρόταση αυτή χρειάζεται να συζητηθεί συλλογικά και μαζικά, στο κίνημα, στους χώρους δουλειάς, νεολαίας και στις γειτονιές. Γιατί χρειάζεται να γίνουν βήματα στην κατεύθυνση της μόνης πραγματικής ελπίδας για τον λαό!
