Την ώρα που η καταστροφή σε Θεσσαλία, Έβρο, Εύβοια, προσθέτει σημαντικά μεγέθη στο ρήμαγμα των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, ο προϋπολογισμός για το 2024 προβλέπει περίπου τον τριπλασιασμό του πρωτογενούς πλεονάσματος! Δηλαδή από το ΑΕΠ της χώρας θα βρεθούν να «περισσεύουν» την επόμενη χρονιά περίπου 6 δισ. ευρώ!
Την ώρα που για τον εργαζόμενο λαό το λάδι, όλα τα τρόφιμα, η ενέργεια και τα καύσιμα έχουν μετατραπεί σε απλησίαστα αγαθά και ο ζόφος των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας απλώνεται στη χώρα, οι περιβόητοι «οίκοι» των ιμπεριαλιστών ανακηρύσσουν σαν «αναβαθμισμένη» την οικονομία της χώρας και παρέχουν (στην κυβέρνηση και στην άρχουσα τάξη) επενδυτική βαθμίδα!
Την ώρα που Δήμοι και Περιφέρειες λειτουργούν ήδη σαν βραχίονες της αντιλαϊκής πολιτικής του συστήματος και έχουν εγκαταλείψει και τσαλαπατήσει κάθε κοινωνικό δικαίωμα του λαού, έρχεται το νέο κυβερνητικό νομοσχέδιο για τους ΟΤΑ που καταργεί εκατοντάδες ΝΠΔΔ που υπάγονταν στους ΟΤΑ, για να κάνει ακόμα πιο ασφυκτικό τον έλεγχο κράτους/συστήματος στη λειτουργία τους, για να εξαλείψει τα ίχνη των λαϊκών δικαιωμάτων που έχουν απομείνει. Κι όλα αυτά, παραμονές των εκλογών που οι συνδυασμοί του συστήματος παρουσιάζουν σαν εκλογές της «Τοπικής Αυτοδιοίκησης»!
Όλα τα παραπάνω -και πολλά ανάλογα- δεν προκύπτουν από κάποιον «παραλογισμό» ή ακόμα περισσότερο από «ανικανότητα» των ιθυνόντων σε αυτή τη χώρα. Δεν αποτελούν εκδηλώσεις «συνομωσίας» κάποιων «σκοτεινών κέντρων», παρόλο που είναι πράγματι «μαύρα» τα κέντρα εξουσίας έξω από τη χώρα και μέσα σε αυτή που διαμορφώνουν το πλαίσιο των εξελίξεων.
Όλα τα παραπάνω συνιστούν τον παραλογισμό της βαρβαρότητας με την οποία -πολύ ορθολογικά για τη φύση του και τα συμφέροντά του- το σύστημα της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης λογαριάζει να διαβεί τους καιρούς των θυελλών και της «πολυκρίσης» που βιώνει ο πλανήτης. Να τους διαβεί τσαλαπατώντας τη ζωή και τα δικαιώματα λαού και νεολαίας χωρίς όριο, χωρίς φρένο σε ό,τι κρίνει ότι χρειάζεται για να αναπαραχθεί και να τη «γλιτώσει».
Όλα τα παραπάνω είναι η αντικειμενική πραγματικότητα που καλεί λαό και νεολαία να αγωνιστούν για να ζήσουν! Για να αγωνιστούν, όμως, χρειάζεται να «χτίσουν από την αρχή» τους όρους της πάλης τους. Γιατί αν κάτι αποδεικνύουν τα καμώματα των δυνάμεων του συμβιβασμού-ρεφορμισμού, είναι ότι όσο και αν φτιασιδώνουν τον ηττημένο εαυτό τους, η κατάσταση όχι μόνο δεν «διασκεδάζεται», αλλά αντίθετα γίνεται ολοένα και πιο επώδυνη!
