Λίγες μέρες πριν τις Δημοτικές και Περιφερειακές Εκλογές και οι κολώνες και οι γειτονιές της Αθήνας και των πόλεων έχουν στολιστεί από μπάνερ και αφίσες με χαμογελαστούς «ανεξάρτητους» υποψηφίους Δημάρχους και Περιφερειάρχες. Τόσο ανεξάρτητοι που ο Μητσοτάκης περιοδεύει με τον Χαρδαλία και τον Ζέρβα, ενώ ο Ανδρουλάκης δίνει το παρόν στην κεντρική συγκέντρωση του Δούκα. Όλοι τους παλεύουν για το «καλό του τόπου και της πόλης», με «όραμα και κέντρο τον πολίτη». Αμφιβάλλουμε αν η Περιφέρεια Αττικής θα δείξει την ίδια «ευαισθησία» και αντανακλαστικά με τις εθνικές εκλογές, για την αφισορύπανση και την οδική ασφάλεια και θα επιβάλει πρόστιμα, όπως έκανε στις εθνικές εκλογές με το ΚΚΕ(μ-λ), το ΚΚΕ και το ΜΕΡΑ25.
Δημοτικές παρατάξεις με ευφάνταστα ονόματα, που παραπέμπουν σε διαφημίσεις καλλυντικών και απορρυπαντικών όπως «καθαρή πρόταση», «όμορφή πόλη», «ανοιχτή πόλη», «Αθήνα τώρα» κ.λπ. Δηλώνουν ανεξάρτητοι, άλλα όλοι γνωρίζουν ότι στηρίζονται οικονομικά και πολιτικά από τις δυνάμεις του συστήματος (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ). Παρατάξεις με εκατοντάδες υποψηφίους, που όλοι υπηρετούν την ίδια κατεύθυνση και είναι αναγκαίο η ψηφοθηρία να γίνει με κοινωνικούς και προσωπικούς εκβιασμούς.
Από τα ιλουστρασιόν φυλλάδια και τα προεκλογικά σποτάκια των υποψήφιων Δημάρχων και Περιφερειαρχών των δυνάμεων του συστήματος απουσιάζει η πραγματικότητα. Λείπει η αθλιότητα των μεγαλουπόλεων, το χάος της καθημερινότητας του λαού, το αγκομαχητό των εργαζομένων στα ανύπαρκτα ΜΜΜ, στη διαδρομή από τη δουλειά προς το σπίτι. Οι άστεγοι και οι «νεόπτωχοι» που έχουν κατακλύσει τα πεζοδρόμια του κέντρου. Τα σχολεία που, αν δεν είναι σε κοντέινερ. πέφτουν οι σοβάδες.
Τα φυλλάδιά τους, πέρα από τα χαμογελαστά πρόσωπα, είναι γεμάτα από έργα βιτρίνας και υποσχέσεις, πολλές υποσχέσεις για όλα αυτά που δεν έκαναν τα προηγούμενα χρόνια και με έναν μαγικό τρόπο θα πραγματοποιήσουν την ερχόμενη τετραετία. Λείπει η πολιτική διάσταση όλων αυτών που υπόσχονται και άλλων τόσων που δεν ομολογούν. Η πολιτική διάσταση που δεν ομολογείται είναι ότι, στην καλύτερη περίπτωση, «υπόσχονται» έναν καλύτερο τρόπο διαχείρισης των Δήμων για λογαριασμό του συστήματος. Αυτό που δεν ομολογούν είναι ότι οι Δήμοι είναι οικονομικά και πολιτικά υποχείρια της κεντρικής εξουσίας και ακόμα και τα έργα που υπόσχονται θα ξαναπληρωθούν από τον λαό είτε με την αύξηση των φόρων είτε μεσώ του ξεπουλήματος στο κεφάλαιο.
Έτσι, λοιπόν, θα θέλανε να πάνε προς τις εκλογές με ψεύτικα χαμογέλα και κούφιες υποσχέσεις. Ήρθε, όμως, η «αναποδιά», κατά τον πρωθυπουργό, της πλημμύρας στη Θεσσαλία και τους χάλασε τα σχέδια. Μια καταστροφή που αποκάλυψε με τραγικό τρόπο τη γύμνια του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Την αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή. Την ανικανότητα του μηχανισμού τους να προστατέψει τον λαό και την περιουσία του. Μηχανισμός που λειτουργεί άψογα όταν έχει απέναντι του διαδηλωτές και τον λαό που διεκδικεί. Για την επικοινωνιακή διαχείριση της καταστροφής και την πολιτική σωτηρία των τοπικών «αρχόντων» επιστράτευσε τα μέσα μαζικής εξαπάτησης, με πρωταγωνιστή τον Δήμαρχο Βόλου, ο οποίος, με την αισχρή και τραμπούκικη συμπεριφορά του απέναντι στους πλημμυροπαθείς, τους εξέθεσε ακόμα περισσότερο. Αναγκάζοντας την ΝΔ και τον Μητσοτάκη να περάσει από τις αγκαλιές και τα χαμογέλα μαζί του, στην αποκήρυξή του.
Όσον αφορά τα πολιτικές επιδιώξεις των αστικών σχηματισμών από τα αποτελέσματα των Δημοτικών και Περιφερειακών Εκλογών, ένα είναι δεδομένο: ότι δεν αμφισβητείται από το όποιο αποτέλεσμα η αστική κυριαρχία πάνω στον λαό. Έχει, όμως, ιδιαίτερη σημασία, για διαφορετικούς λόγους για κάθε πολιτική δύναμη. Για τη ΝΔ, που θέλει να επιβεβαιώσει την πολιτική της κυριαρχία, είναι σημαντικό να κερδίσει και τις 13 Περιφέρειες της χώρας, ακόμα και την κατεστραμμένη Θεσσαλία, μια και από τις Περιφέρειες θα περάσει η διαχείριση των κονδυλίων των ΕΣΠΑ. Ενώ θεωρεί δεδομένη την επικράτηση του Μπακογιάννη στην Αθήνα (έστω και με απώλειες προς την ακροδεξιά). Ο Μπακογιάννης που ενστερνίζεται και υπηρετεί το κυρίαρχο αφήγημα του συστήματος για την ανάπτυξη της «βαριάς βιομηχανίας» του τουρισμού. Άλλωστε, το διακηρύττει σε όλους τους τόνους ότι θέλει να μετατρέψει την Αθήνα, και ειδικά το κέντρο της, σε τουριστική ζώνη, στην οποία οι κάτοικοι θα είναι ξένοι στον τόπο τους.
Για το ΠΑΣΟΚ είναι σημαντικό να διασώσει όσα ερείσματα του έχουν απομείνει στην τοπική αυτοδιοίκηση, ως όπλα στον διαγκωνισμό του με τον ΣΥΡΙΖΑ για το ποια πολιτική δύναμη θα αποτελέσει τον δεύτερο πυλώνα του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης.
Ο ΣΥΡΙΖΑ επιδιώκει να σώσει ό,τι μπορεί από τα λίγα ερείσματα που έχει σε μικρότερους Δήμους της Αττικής, έτσι ώστε να αποδείξει ότι μπορεί να αποτελέσει δυνητικά μια κυβερνητική λύση. Καθώς και να δείξει ότι ο δρόμος της πλήρους ενσωμάτωσης στο αστικό σύστημα, που σφραγίστηκε με την εκλογή του νέου αρχηγού, έχει και λαϊκή απήχηση.
Το ΚΚΕ, πιστό στην εκλογικίστικη και δεξιά πολιτική του, ελπίζει να μπορέσει να δείξει την εκλογική του άνοδο και να συντηρήσει τις αυταπάτες για την άλλη διαχείριση του καπιταλισμού (βλέπε Πάτρα), καλώντας τον λαό να ψηφίσει τα γαρύφαλλα των αγώνων και της ελπίδας. Για να πανηγυρίζει τη Δευτέρα μετά τις εκλογές και να σαλπίσει την έναρξη για την επόμενη μεγάλη μάχη των ευρωεκλογών. Όπως έκανε ο Κουτσούμπας αμέσως μετά τις εκλογές του Ιούνη, που σάλπισε την έναρξη για τη μάχη των Δημοτικών Εκλογών. Βέβαια, αν ό λαός δεν ψηφίσει τα σχήματα του ΚΚΕ αλίμονό του…
Για την παρέμβαση της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς στις Δημοτικές και Περιφερειακές Εκλογές, ο δρόμος των εκλογικών αυταπατών και του οπορτουνισμού δεν έχει τέλος. Ειδικά στον Δήμο της Αθήνας, που το μόνο που τους ενώνει υποτίθεται είναι να μην μπει στο Δημοτικό Συμβούλιο ο Κασιδιάρης. Εδώ να επαναλάβουμε ότι οι φασίστες δεν παρεμβαίνουν μόνο αυτόνομα, αλλά «πρώην» Χρυσαυγίτες «στολίζουν» πολλά ψηφοδέλτια της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ σε Δήμους και Περιφέρειες. Άλλωστε, η πολιτική της φασιστικοποίησης που εφαρμόζει το σύστημα είναι που τρέφει τον φασισμό.
Τη στιγμή που κανένας από τους διεκδικητές δεν θέτει ούτε καν προς συζήτηση τα λαϊκά προβλήματα της φτώχειας, της ανεργίας, των πλειστηριασμών, του πολέμου, είναι δεδομένο ότι ο λαός δεν μπορεί να ελπίζει σε ένα θετικό αποτέλεσμα και από τις εκλογές στην τοπική αυτοδιοίκηση. Ο λαός είναι αναγκασμένος αργά ή γρήγορα να βαδίσει στον δύσκολο δρόμο της αντίστασης και της διεκδίκησης.
ΝΖ
