Παρά τις εναλλαγές και τις στροφές στον άδικο πόλεμο που διεξάγεται στην Ουκρανία, οι βασικοί πρωταγωνιστές τους, ΗΠΑ και Ρωσία, με δηλώσεις τους κάνουν διαρκώς σαφές πως καμιά τους δεν διανοείται να ηττηθεί σ’ αυτήν την ιμπεριαλιστική και με πλανητικά διακυβεύματα σύγκρουση.
Πιο εμφατικά οι ΗΠΑ, ενώ διαπιστώνουν καθημερινά τους τελευταίους μήνες πως η «ουκρανική αντεπίθεση» - που μετράει πάνω από 83 χιλιάδες νεκρούς - οδεύει στην ολοκληρωτική αποτυχία, είναι αποφασισμένες να θυσιάσουν έως και τον τελευταίο Ουκρανό και να μετατρέψουν την Ουκρανία σε μια χώρα – φάντασμα προκειμένου να μην αμφισβητηθεί η στρατηγική περικύκλωση της Ρωσίας αλλά και για να διαφυλαχθούν οι επιτυχίες όσον αφορά τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και ευρύτερα η εκ νέου «απόβασή» τους στην ευρωπαϊκή ήπειρο.
Αλλά και η Ρωσία δείχνει πιο πολύ αποφασισμένη από ποτέ να βάλει φραγμό στα σχέδια που θεωρεί – και σωστά - ότι απειλούν την υπόστασή της ως ιμπεριαλιστικής (και ως) χώρας, να υπογραμμίσουν ότι ο περίγυρός τους οφείλει να τελεί υπό την ηγεμονία της και ευρύτερα να κάνουν κι άλλα βήματα στην έμπρακτη αμφισβήτηση της δυτικής κυριαρχίας. Στοιχείο αυτής της αποφασιστικότητας αποτελεί η πρόσφατη αύξηση των αμυντικών δαπανών κατά 68%, πράγμα που σημαίνει πως οι αμυντικές δαπάνες αντιστοιχούν πια στο 30% των ομοσπονδιακών δαπανών και φτάνουν στο 6% του ΑΕΠ της Ρωσικής Ομοσπονδίας (όπως επίσημα ονομάζεται η Ρωσία).
Εικόνα κατάρρευσης του μετώπου
Από τα στοιχεία που μπορούμε να διασταυρώσουμε, οι ρωσικές στρατιωτικές δυνάμεις οδηγούν την «ουκρανική αντεπίθεση» σε πλήρη αποτυχία. Ο ρωσικός στρατός, μετά τις αποτυχίες του, δείχνει να συγκροτείται σε μια ολοένα και πιο αναβαθμισμένη βάση, ενώ έχει ανεβάσει και το επίπεδο των επιθέσεών του τόσο στην πρώτη γραμμή του μετώπου όσο και στα μετόπισθεν. Κύματα πυραυλικών επιθέσεων συνδυασμένων με ντρόουν και αεροπορία καταστρέφουν συστηματικά εργοστάσια παραγωγής ή και επισκευής οπλικών συστημάτων, μεγάλες αποθήκες πυρομαχικών και όπλων των ουκρανικών ταξιαρχιών, στρατιωτικά τρένα και αεροδρόμια, ενώ συνεχίζονται τα χτυπήματα σε όλα τα λιμάνια της Ουκρανίας, στη Μαύρη Θάλασσα και στον Δνείπερο.
Στην πρώτη γραμμή του μετώπου, η ρωσική αεροπορία έφτασε να χτυπά συγκεντρώσεις στρατιωτικού προσωπικού και στρατιωτικά επιτελεία με βόμβες 1,5 τόνων, ο ρωσικός στρατός ρίχνει στον πόλεμο ολοένα και πιο καταστρεπτικά όπλα. Στη φάση αυτή όλες οι ουκρανικές αντεπιθέσεις έχουν καταλήξει σε παγίδες θανάτου και έχουν οδηγήσει σε μεγάλες απώλειες. Στη δε κατεύθυνση του Κουπιάνσκ οι ρωσικές δυνάμεις οικοδομούν τους όρους για μια προσεγμένη αντεπίθεση.
Γενικότερα ωστόσο ο ρωσικός στρατός φαίνεται να επιλέγει την τακτική τής κλιμακούμενης φθοράς των ουκρανικών δυνάμεων παρά μιας γενικευμένης αντεπίθεσης, που έχει ως αποτέλεσμα να εμφανίζονται ολοένα και περισσότερα στοιχεία που δίνουν μια εικόνα κατάρρευσης του μετώπου από την πλευρά του Κιέβου στα κρίσιμα σημεία του.
Το μόνο που έχει να επιδείξει το Κίεβο είναι κάποιες πυραυλικές επιθέσεις του στην Κριμαία. Η τελευταία με τη διάλυση του κτηρίου του αρχηγείου τού στόλου της Μαύρης Θάλασσας στη Σεβαστούπολη έρχεται να προστεθεί στα σοβαρά χτυπήματα σε πολεμικά πλοία που είχε πραγματοποιήσει το προηγούμενο διάστημα. Με ολοφάνερη τη δυτική (αμερικανοβρετανική) καθοδήγηση των χτυπημάτων, όπως υπογράμμισε και ο Λαβρόφ, αυτά δεν μπορούν να ανατρέψουν την πορεία του πολέμου ούτε τη συντριπτική υπεροχή του ρωσικού ναυτικού στη Μαύρη Θάλασσα. Ενώ αδύναμα είναι τα σενάρια που θέλουν τις επιθέσεις για να υποβοηθηθεί η επαναλειτουργία του θαλάσσιου διαδρόμου των σιτηρών, αν και η Βρετανία φαίνεται να πιέζει την Τουρκία για να ανοίξει ξανά τα Στενά ώστε να μπορέσουν να εισέλθουν νατοϊκά πλοία.
Οι δυτικοί έμποροι του πολέμου σε παρόξυνση και σε αδιέξοδα
Νωπές είναι οι συμφωνίες των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Γερμανίας για κατασκευή εργοστασίων παρασκευής όπλων στο ουκρανικό έδαφος. Η συμπαραγωγή όπλων γίνεται έτσι ένα ακόμα σημαντικό στοιχείο εμπλοκής των δυτικών προστατών τού καθεστώτος τού Κιέβου, που προστίθεται με τον πακτωλό των δισεκατομμυρίων που συνεχίζουν να δίνουν οι ΗΠΑ και η Δύση συνολικά στην Ουκρανία. Επιπλέον η Βρετανία συνεχίζει τη δράση της ως εμπρηστής του πολέμου, με τον υπουργό Άμυνας να δηλώνει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι επίκειται αποστολή βρετανικών στρατευμάτων στην Ουκρανία, για να «αδειαστεί» αμέσως μετά από τον πρωθυπουργό Ρίσι Σούνακ.
Ωστόσο είναι παραπάνω από φανερό πως αυτή η πολεμική επιμονή πάει μαζί με την εκδήλωση μιας σειράς βραχυκυκλωμάτων, ενδεικτικών των αδιεξόδων που έχουν εμφανιστεί για τη Δύση. Στο νομοσχέδιο που ψηφίστηκε στις ΗΠΑ για την ομοσπονδιακή χρηματοδότηση λείπει το σκέλος της βοήθειας στην Ουκρανία, ενώ η εκ νέου συζήτησή της θα γίνει έπειτα από 45 μέρες. Μπορεί, όπως λέει ρώσος αξιωματούχος, οι ΗΠΑ να έχουν πολλούς τρόπους να συνεχίσουν τη «χορηγία» στο Κίεβο, αλλά πολιτικά αυτό το μπλοκάρισμα δείχνει πράγματα και σαφώς συνδέεται με τον συνεχιζόμενο και εντεινόμενο διχασμό στο εσωτερικό των ΗΠΑ.
Και φυσικά η εξέλιξη αυτή ανησύχησε σφόδρα την ΕΕ, με τον Μπορέλ να δηλώνει πως εμείς θα συνεχίσουμε να βοηθούμε την Ουκρανία γιατί ο πόλεμος συνιστά υπαρξιακή απειλή για την Ευρώπη και την ανεκδιήγητη γερμανή ΥΠΕΞ, φαιοπράσινη Μπέρμποκ να κάνει ψυχροπολεμικές δηλώσεις για την «ελεύθερη» Ευρώπη που «σε λίγο θα εκτείνεται από τη Λισαβόνα έως το Λουγκάνσκ»!
Φυσικά, κάθε άλλο παρά ασήμαντες είναι οι δηλώσεις Μπλίνκεν, που δίπλα στην απόφαση των ΗΠΑ να βοηθούν την Ουκρανία τοποθέτησε την αποφυγή τής άμεσης σύγκρουσης με τη Ρωσία. Την ίδια στιγμή που δυτικά (αμερικάνικα, βρετανικά, γερμανικά) ΜΜΕ, εκτιμώντας την κατάληξη της «ουκρανικής αντεπίθεσης», με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θέτουν υπό αμφισβήτηση τη συνολική τακτική που οδήγησε μέχρις εδώ και ανοίγουν ξανά και ξανά το ζήτημα μιας διευθέτησης, που όμως δεν έρχεται. Με τα λόγια του Πεσκόφ: οι ΗΠΑ και Ευρώπη θα κουραστούν από τον πόλεμο στην Ουκρανία, εντούτοις «θα συνεχίσουν να εμπλέκονται άμεσα και να στηρίζουν το Κίεβο».
Αυτή η αποστροφή των λόγων του Πεσκόφ που χρησιμοποιεί τη λέξη «άμεσα» εμφανίζεται ολοένα και πιο συχνά στις δηλώσεις ρώσων αξιωματούχων, που βλέπουν τις «κόκκινες γραμμές» τους να καταρρίπτονται η μία μετά την άλλη. Και αυτό αποτελεί ένα ανησυχητικό γεγονός. Έτσι, δεν είναι καθόλου τυχαίο πως την απόφαση των ΗΠΑ να διαθέσουν πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς ATACMs στο Κίεβο διαδέχθηκε το ηλεκτρονικό μπλοκάρισμα του ρουμάνικου στόλου από τη Ρωσία, που με τη σειρά της «παίζει με τη φωτιά» της ενεργοποίησης του άρθρου 5 του ΝΑΤΟ.
Τα αδιέξοδα που συναντά η δυτική πολιτική αντανακλώνται και στις εξελίξεις πέριξ της Ουκρανίας και μπορεί να διασταυρώνονται με τις φιλοδοξίες των ντόπιων αστικών τάξεων, όπως συμβαίνει με την περίπτωση της Βαρσοβίας. Έτσι, η διαμάχη της Πολωνίας με την Ουκρανία συνεχίζεται, ενώ αναλυτές δεν αποκλείουν κλιμάκωση μετά τις πολωνικές βουλευτικές εκλογές στις 15 Οκτώβρη. Η διαμάχη με αφορμή και αιτία τη διάθεση των ουκρανικών σιτηρών στην πολωνική αγορά και σε τιμές τέτοιες που οδηγούν στην απόγνωση τους πολωνούς αγρότες κρύβει επιμελώς βλέψεις της πολωνικής ηγεσίας ακόμα και για μια κατοχή εδαφών της δυτικής Ουκρανίας που «ιστορικά» ανήκαν στην Πολωνία και τις ανησυχίες του Κιέβου για αυτές τις βλέψεις.
Ακόμα πιο χαρακτηριστική των ανακατατάξεων που συμβαίνουν στην κεντρική Ευρώπη με βάση και τις εξελίξεις στο μέτωπο είναι η εκλογή του φιλορώσου Φίτσο στη Σλοβακία, που διατρανώνει πως η χώρα τους θα πάψει να είναι ένας από τους βασικούς προμηθευτές και διακομιστές στρατιωτικού υλικού στο Κίεβο, προκαλώντας ρίγη ανησυχίας στις δυτικές πρωτεύουσες που βλέπουν να διαμορφώνεται μια κατάσταση αντίστοιχη με αυτήν της Ουγγαρίας.
