Την πλήρη εξαθλίωση του κλάδου βιώνουν οι εργαζόμενοι στον επισιτισμό-τουρισμό από την αρχή της πανδημίας μέχρι και σήμερα. Απ’ το κλείσιμο των μαγαζιών στην πρώτη καραντίνα, που δεν άνοιξαν ποτέ ξανά, τον περιορισμό των πελατών στους καθήμενους μόνο, το υποχρεωτικό κλείσιμο τα μεσάνυχτα, μέχρι τώρα τον δεύτερο γύρο καραντίνας, οι εργαζόμενοι στον κλάδο είναι αυτοί που πληρώνουν τις επιλογές της κυβέρνησης σχετικά με τη διαχείριση της υγειονομικής κατάστασης και τη στήριξη των επιχειρήσεων. Η στήριξη της κυβέρνησης της ΝΔ ήταν γι’ άλλη μια φορά η ένταση της επίθεσης στα ήδη διαλυμένα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων του κλάδου, καθώς και η πλήρης ελευθερία στους εργοδότες να ασυδοτούν, να τρομοκρατούν, να εκμεταλλεύονται με όρους μεσαίωνα τους εργαζόμενούς τους.
Οι εργαζόμενοι απ’ το πρώτο κύμα πανδημίας ήρθαν αντιμέτωποι με χιλιάδες απολύσεις, ενώ οι μειωμένες προσλήψεις κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής σεζόν έστειλαν στην ανεργία ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του κλάδου. Η μαύρη εργασία απέκλεισε χιλιάδες εργαζόμενους τόσο απ’ το εποχικό όσο και απ’ τα ψίχουλα του επιδόματος των 534 ευρώ. Η πραγματικότητα από τον Αύγουστο και μετά αφήνει την επιβίωση των εργαζομένων ν’ αποτελεί «ατομική ευθύνη» τους, μιας και ή μειώθηκαν οι ώρες και μέρες εργασίας τους στο ελάχιστο, με βάση την εκ περιτροπής εργασία, ή εξαναγκάστηκαν σε εξαντλητικά ωράρια και εντατικοποιημένους ρυθμούς δουλειάς λόγω των απολύσεων. Όλα αυτά φυσικά με απλήρωτες υπερωρίες, χωρίς κανένα μέτρο προστασίας και με επιμελή απόκρυψη κρουσμάτων από τους εργοδότες.
Η κυβέρνηση έρχεται ξανά και επίσημα να λύσει τα χέρια των εργοδοτών. Μετά την πληθώρα αντεργατικών ΠΝΠ, που διαδέχονται η μια την άλλη και διαλύουν επί της ουσίας το δικαίωμα στη δουλειά, τώρα με το νέο αντεργατικό τερατούργημα καταργεί την αποζημίωση της υπερωρίας και θεσμοθετεί το 10ωρο σαν ωράριο εργασίας. Βάζει τη βούλα στην ισοπέδωση κάθε ίχνους δικαιώματος των εργαζομένων στον κλάδο. Ο άγραφος νόμος της σκλαβιάς και της υποταγής γίνεται νόμος του κράτους.
Κι επειδή η επίθεση που διεξάγουν δεν αναστέλλεται, αντίθετα οξύνεται και βαθαίνει, οι αντιστάσεις και οι διεκδικήσεις του κλάδου δεν μπαίνουν σε αναστολή. Ενώ χρειάζεται η άμεση, μαζική και ανυποχώρητη απάντηση των εργαζομένων, αυτήν τη φορά, την ευθύνη να μην εκφραστούν απεργιακά, συλλογικά, συγκροτημένα τα αιτήματα των εργαζομένων ανέλαβε το Συνδικάτο Επισιτισμού Τουρισμού αναστέλλοντας την αποφασισμένη από την ΠΟΕΕΤ απεργία στις 10/11 και μετατρέποντάς την σε ημέρα δράσης για την προετοιμασία της απεργίας στις 26/11, με δια αντιπροσώπων συγκέντρωση στο υπουργείο Υγείας. Η λογική των συμβολικών κινητοποιήσεων κέρδισε γι’ άλλη μια φορά. Οι συλλογικές διεργασίες και ζυμώσεις στους χώρους δουλειάς κρίθηκε αναγκαίο ν’ ανασταλούν και να παγώσουν μέχρι την απεργία στις 26 του μήνα.
Οι «ημέρες δράσης» και η «προετοιμασία της απεργίας» που ακολούθησαν δεν κατέληξαν καν σε κάλεσμα στην απεργία από την ΠΟΕΕΤ αλλά ούτε σε ανοιχτή απεργιακή συγκέντρωση από το Συνδικάτο Επισιτισμού-Τουρισμού για τις 26/11. Μπροστά στην επιλογή της ωμής βίας, τρομοκρατίας και καταστολής στις συγκεντρώσεις του Πολυτεχνείου, στην αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να γκρεμίσει κάθε ίχνος δικαιώματος, στις δολοφονικές πολιτικές της κυβέρνησης στο ζήτημα της πανδημίας, τα συνδικαλιστικά όργανα του κλάδου τηρούν τα πρωτόκολλα της υποταγής. Προτάσσουν έναν συμβολικό και «πολύμορφο» τρόπο κινητοποιήσεων που στην πραγματικότητα υποτάσσεται στην αστική νομιμότητα και αφήνει τους εργαζόμενους στο έλεος της επίθεσης.
Ο σεβασμός των υγειονομικών δεδομένων δεν κερδίζεται με την καταστολή των αγωνιστικών διαθέσεων, γίνεται με πάλη και διεκδίκηση μέτρων προστασίας στους χώρους δουλειάς. Η οργή και η αγανάκτηση των εργαζομένων χρειάζεται να οδηγήσουν σε οργάνωση, συγκρότηση, επιμονή στο δίκιο τους και όχι να εκτονωθούν σε μια συμβολική απεργία. Το μέλλον των εργαζομένων δεν είναι ο ρεαλισμός της υποταγής. Τη δουλειά, την υγεία, τη ζωή τους θα τις κερδίσουν στο δρόμο του αγώνα.
