Στη Θεσσαλονίκη, οι δυνάμεις καταστολής φέρθηκαν σαν στρατός κατοχής, καταλαμβάνοντας το πανεπιστήμιο και κάθε πλατεία του κέντρου, κόβοντας πρόστιμα μέχρι και για την κατάθεση λουλουδιών. Σκοπός τους, να εκφοβίσουν, προκειμένου να απαγορέψουν την επέτειο.
Παρόλα αυτά, στις 3.30, στη γωνία Τσιμισκή και Αγίας Σοφίας πάνω από 300 διαδηλωτές, με πανό αριστερών και αναρχικών συλλογικοτήτων, αιφνιδίασαν την αστυνομία και έσπασαν την απαγόρευση, μια ανάσα πριν το αμερικανικό προξενείο. Ανάλογη κινητοποίηση (μικρότερης μαζικότητας) είχε κάνει πιο πριν και το ΠΑΜΕ.
Η στάση της αστυνομίας ήταν εκδικητική. Πραγματοποίησαν 6 συλλήψεις και κόψανε 94 πρόστιμα. Όμως το αποτέλεσμα ήταν ένα: η απαγόρευση έσπασε, η τρομοκρατία δεν πέρασε. Να σημειωθεί επίσης ότι συγκεντρώσεις για το Πολυτεχνείο πραγματοποιήθηκαν και σε άλλες πόλεις της Μακεδονίας, όπως οι Σέρρες, τα Γρεβενά, η Ορμύλια Χαλκιδικής και αλλού, κινήσεις που αθροίστηκαν στο συνολικό κλίμα και άσκησαν πίεση στην κυβέρνηση.
Η κινητοποίηση αυτή δεν έπεσε από τον ουρανό. Ήταν αποτέλεσμα διαρκούς οικοδόμησης δεσμών με τον κόσμο, παρέμβασης στους δρόμους της πόλης, προσαρμογής των αγωνιστών σε συνθήκες όξυνσης της φασιστικοποίησης. Ο διαρκής συντονισμός των αριστερών οργανώσεων και η δημιουργία του κοινού πανό «Οργανώσεις-Συλλογικότητες-Σωματεία», που ηγήθηκε της πορείας, ήταν αποτύπωση των ζυμώσεων. Η οργάνωση του ΚΚΕ(μ-λ) έπαιξε σημαντικό ρόλο σε αυτή την κατεύθυνση, τόσο με την παρέμβαση στο λαό της πόλης όσο και με την οικοδόμηση κοινής δράσης με άλλες δυνάμεις.
Το φετινό Πολυτεχνείο ήταν ένα μάθημα αγώνα, ειδικά για τους νέους αγωνιστές. Όλοι οι διαδηλωτές έδειξαν από την προετοιμασία της πορείας μέχρι και την αντιπαράθεση με τις δυνάμεις καταστολής αξίες που πρέπει να έχει ένας λαϊκός αγωνιστής: πειθαρχία, υπομονή, συλλογική αντίληψη, θάρρος, μαχητικότητα. Το φετινό Πολυτεχνείο απέδειξε ότι παρά την πρωτοφανή αναβάθμιση της καταστολής η κυβέρνηση δεν είναι ούτε παντοδύναμη ούτε ανίκητη. Αλλά και ότι η επέτειος του Πολυτεχνείου παραμένει ακόμα «καρφί στο μάτι» του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης.
Η «Π.Σ.» ζήτησε από τους αγωνιστές που συμμετείχαν να περιγράψουν την εμπειρία τους.
Νικόλας Μ., φοιτητής:
Αυτό που συναντήσαμε τη 17η Νοέμβρη ήταν πρωτοφανέρωτο. Τουλάχιστον για τη Θεσσαλονίκη. Από το βράδυ της προηγούμενης μέρας όλο το κέντρο ήταν γεμάτο αστυνομία. Ξημερώνοντας Τρίτη, διαπιστώνουμε πως ήταν αδύνατο να προσεγγίσει κανείς το Πολυτεχνείο. ΜΑΤ και ΔΙΑΣ παντού. Αστυνομοκρατούμενη πόλη με όλη τη σημασία της λέξης. Αλλάζει το σημείο συγκέντρωσης και κατευθυνόμαστε σε δυάδες γωνία Τσιμισκή και Αγ. Σοφίας.
Αιφνιδιαστικά, 3:30, κόβουμε την κυκλοφορία και συγκροτούμε διαδήλωση. Ο κόσμος ερχόταν από παντού. Από πιλοτές, από τα γύρω στενάκια, από τον πεζόδρομο της Αγ. Σοφίας. Υπήρχε η θέληση, η αποφασιστικότητα να σπάσει η απαγόρευση. Μαζεύτηκαν τρεις-τέσσερις εκατοντάδες φορώντας μάσκες και τηρώντας αποστάσεις.
Επιχειρούμε να πάμε προς το αμερικάνικο προξενείο και σε λίγα μέτρα μάς σταματά η αστυνομία. Αμέσως μας κλείνουν διμοιρίες και κλούβες των ΜΑΤ, από πίσω και από τα πλάγια. Για περίπου μισή ώρα συνέχισε να συγκεντρώνεται κόσμος (καθώς περνούσε διακριτικά ανάμεσα στις διμοιρίες) και να φωνάζει αντιιμπεριαλιστικά συνθήματα για το Πολυτεχνείο και ενάντια στην καταστολή και την τρομοκρατία.
Ταυτόχρονα, πύκνωναν και οι δυνάμεις καταστολής. Κι άλλες κλούβες, ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΟΠΚΕ. Περισσότεροι των διαδηλωτών. Ξαφνικά, τα ΜΑΤ στην κεφαλή αρχίζουν να τραβούν και να αρπάζουν τον κόσμο, ο οποίος οπισθοχωρεί, και συγχρόνως προχωρούν και από τη δική μας πλευρά στην ουρά της πορείας. Ομάδα 20-30 ασφαλιτών βγαίνει μέσα από τις διμοιρίες και αρχίζουν να αρπάζουν διαδηλωτές, να χειρονομούν και να χτυπούν.
Προσπαθώντας να προφυλαχτεί ο κόσμος έκανε αλυσίδες και οπισθοχωρούσε. Όποιος ήταν στην άκρη τον «τσίμπαγαν». Ο κλοιός στένευε τόσο ασφυκτικά που, στην κυριολεξία, πιεζόταν ο ένας πάνω στον άλλον. Σου κοβόταν η ανάσα. Ένα ανάμεικτο συναίσθημα ανημπόριας, φόβου και οργής.
Μπροστά στα μάτια μας αφτιασίδωτη και ωμή η κρατική καταστολή. Δύναμη και κουράγιο παίρνεις από το σύντροφο και συναγωνιστή που σε πιάνει αλυσίδα. Είστε μαζί. Απαιτούσαμε να κάνουν πίσω τα ΜΑΤ για να πάρουμε αποστάσεις. Καμία απόκριση. Εμφανέστατα η κυβέρνηση νοιάζεται και μεριμνά για την υγεία μας! Δεύτερο σήμα για επίθεση. Αρχίζουν ξανά να μας στριμώχνουν, πάλι μας σαρδελοποιούν. Μια κοπέλα λιποθυμά, πιάνουν μερικούς.
Έπειτα τρίτη φορά. Κάπου εκεί αρπάζουν κι εμένα. Αρχίζουν να με τραβολογούν, μου σκίζουν τη μάσκα και με οδηγούν στη ΓΑΔΘ.
Χρήστος Χ., εργαζόμενος:
Η φετινή πορεία του Πολυτεχνείου ήταν διαφορετική από άλλες χρονιές. Η κυβέρνηση, επικαλούμενη την πανδημία του κορονοϊού, απαγόρευσε τις δημόσιες συναθροίσεις για τέσσερις μέρες πέριξ της επετείου. Η απόφαση αυτή έφερε έντονα μνήμες από τη χούντα κι απέδειξε ότι είναι συνειδητή η προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί η υγειονομική κρίση για να ενταθεί η κρατική καταστολή. Παρά την απαγόρευση, η συγκέντρωση πραγματοποιήθηκε στη Θεσσαλονίκη στο κέντρο της πόλης με τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου να φοράει μάσκα και να κρατάει αποστάσεις. Στο μέτρο του δυνατού φυσικά γιατί η αστυνομία είχε επιλέξει εξαρχής να δημιουργήσει έναν κλοιό γύρω μας.
Η πλήρης αδιαφορία της κυβέρνησης για την υγείας μας φάνηκε στη συνέχεια όταν η αστυνομία επέλεξε να σφίγγει και να ξεσφίγγει διαδοχικά τον κλοιό της γύρω από τη διαδήλωση, ενώ ενδιάμεσα έκανε προσαγωγές στο σωρό. Το ιδιότυπο αυτό καψόνι ήταν διπλά εγκληματικό. Όχι μόνο έμμεσα, αφού πλέον ήταν αδύνατο να κρατηθούν αποστάσεις, άρα αυξανόταν η πιθανότητα διασποράς του ιού. Αλλά και άμεσα, αφού δημιουργούσε τον κίνδυνο είτε να λιποθυμήσει κάποιος λόγω της ασφυκτικής κατάστασης είτε να προκληθεί πανικός και να ποδοπατηθούμε, με επικίνδυνα αποτελέσματα. Ο κόσμος αντέδρασε σε αυτή την πρωτοφανή “αιχμαλωσία” από τις δυνάμεις καταστολής, κάνοντας αλυσίδες και φωνάζοντας συνθήματα έως ότου να μας αφήσουν να αποχωρήσουμε. Κόπηκαν δεκάδες πρόστιμα (μεταξύ των οποίων κι ένα των 3.000 ευρώ για “διοργάνωση της κινητοποίησης”), ενώ έξι από τις προσαγωγές μετατράπηκαν σε συλλήψεις με ανυπόστατες κατηγορίες, εντείνοντας το κλίμα τρομοκρατίας.
Η πρακτική αυτή της αστυνομίας απέδειξε περίτρανα ότι ο σκοπός της απαγόρευσης συναθροίσεων ήταν καθαρά κατασταλτικός και δεν είχε κανένα υγειονομικό υπόβαθρο. Η απαγόρευση έσπασε στο δρόμο, ενώ η απόπειρα να δημιουργηθεί κλίμα φόβου και κινηματικής νηνεμίας δεν πέτυχε τον σκοπό της. Δυστυχώς δεν έχουμε τη δυνατότητα απλά να κάτσουμε σπίτι μας και να περιμένουμε να περάσει η πανδημία. Γιατί είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση δεν θα κάνει το ίδιο...
Δέσποινα Μ., οικότροφος Γ΄ Εστιών ΑΠΘ:
Από τις 27/10 ο Σύλλογος Οικοτρόφων Εστιών Θεσσαλονίκης (ΣΟΦΕΘ) βρίσκεται σε κινητοποιήσεις διεκδικώντας «δωρεάν τεστ, δωρεάν μέσα προστασίας, απολυμάνσεις στους χώρους, επισκευή των βλαβών στα κτίρια». Οι κινητοποιήσεις ξεκίνησαν όταν βγήκαν στη δημοσιότητα 2 επιβεβαιωμένα κρούσματα εστιακών, που κρύβονταν εσκεμμένα από τη διεύθυνση και την πρυτανεία του ΑΠΘ. Μπήκαμε στον αγώνα γιατί φοβόμασταν να μην αρρωστήσουμε, να μη μας διώξουν από τα σπίτια μας, όπως συνέβη το εαρινό εξάμηνο.
Μας έδιναν υποσχέσεις ότι θα γίνουν τεστ, τα οποία δεν γινόντουσαν, εξαναγκάζοντας πολλούς εστιακούς υπό το φόβο του covid να εγκαταλείψουν το σπίτι τους. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, και ενώ η πλειοψηφία των συλλόγων πανελλαδικά βρισκόταν σε αδράνεια, καλέσαμε συνέλευση ενόψει του Πολυτεχνείου, στις 12/11. Στις 11/11 ανακοινώθηκε ημερομηνία που θα μας έκαναν τεστ με σκοπό να μας καθησυχάσουν και να σταματήσουμε τον αγώνα. Εν τέλει, τα τεστ που έγιναν ήταν δειγματοληπτικά. Λίγο πριν την ολοκλήρωση της Γενικής Συνέλευσης (12/11), ενώ τηρούσαμε όλα τα μέσα προστασίας (αποστάσεις, μάσκες) και βρισκόμασταν στο προαύλιο των εστιών, εμφανίστηκαν 2 διμοιρίες ΜΑΤ και 10 μηχανές ΔΙΑΣ με σκοπό να διαλυθεί η διαδικασία. Με τα συνθήματα και την αποφασιστικότητά μας τους διώξαμε, η συνέλευση συνεχίστηκε και πάρθηκε απόφαση για συμμετοχή στην πορεία του Πολυτεχνείου. Η καταστολή δεν πέρασε.
Ανήμερα 17/11 η τρομοκρατία συνεχίστηκε. Από νωρίς το πρωί οι δυνάμεις καταστολής είχαν περικυκλώσει τα κτίρια των εστιών επιδιώκοντας να μας αποτρέψουν να συμμετάσχουμε στην πορεία. Την ώρα της προγραμματισμένης συγκέντρωσης του ΣΟΦΕΘ έξω από το χώρο των εστιών η αστυνομία βρισκόταν μία ανάσα από την πόρτα του σπιτιού μας. Γινόντουσαν έλεγχοι σε εστιακούς που απλά πήγαιναν να φάνε στη λέσχη, ταυτοποίηση, σωματικός έλεγχος, άνοιγαν τσάντες, έριχναν πρόστιμα. Το κλίμα τρομοκρατίας συνεχίζεται μέχρι και σήμερα, χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα εστιακών που πήγαν για άθληση στο προαύλιο γηπεδάκι και εμφανίστηκαν μηχανές της αστυνομίας για να τους διώξουν. Φοβούνται τη συλλογική πάλη και τι μπορεί να καταφέρει, γι’ αυτό μας τρομοκρατούν.
Ολόκληρη η πορεία όπως την κατέγραψε ο φακός του “thestival” εδώ
