Η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι ασφυκτική. Χιλιάδες ασθενείς με κορωνοϊό νοσηλεύονται σε απλούς θαλάμους κι εκατοντάδες σε κρίσιμη κατάσταση στις ΜΕΘ. Κλινικές και νοσοκομεία ολόκληρα μετατρέπονται όπως όπως σε κλινικές και νοσοκομεία Covid. Με το ήδη υπάρχον και λιγοστό προσωπικό. Το οποίο στην πλειοψηφία του δεν έχει εκπαιδευτεί ώστε να μπορεί να προσφέρει κατάλληλη περίθαλψη σε ασθενείς με κορωνοϊό, καθώς εργαζόταν σε άλλους τομείς. Χειρουργικές αίθουσες και απλοί θάλαμοι μετατρέπονται με προχειρότητα σε ΜΕΘ και γιατροί καλούνται να αποφασίσουν ποιος θα διασωληνωθεί και θα ζήσει και ποιος όχι. Αξίζουν ο 80χρονος, ο 70χρονος, ο 60χρονος να ζουν; Είναι ακόμα χρήσιμοι για το σύστημα της εκμετάλλευσης και της εξαθλίωσης;
Η λύση που προκρίνει η κυβέρνηση σε αυτήν την κόλαση που βιώνει ο λαός είναι οι περιορισμοί, η περιστολή δημοκρατικών ελευθεριών, η απαγόρευση συγκεντρώσεων και διαδηλώσεων, η διαρκής αστυνομική παρουσία σε κάθε μας βήμα. Για το σύστημα οι μαζικές προσλήψεις προσωπικού στα νοσοκομεία και το άνοιγμα νέων δομών περίθαλψης, καθώς οι ήδη υπάρχουσες δεν επαρκούσαν ούτε πριν την πανδημία, είναι πράξεις κοστοβόρες και άχρηστες σε περίοδο πανδημίας. Και δεν ντρέπονται να μας το πλασάρουν σαν λογικοφανές κι επιστημονικά ορθό. Η μόνη διαθέσιμη εναλλακτική, σαν έσχατη λύση, είναι η «επίταξη» ιδιωτικών δομών υγείας, έναντι υπέρογκων αποζημιώσεων, που θα δώσει την ψευδαίσθηση ότι κάτι πάει να γίνει και θα τροφοδοτήσει το ιδιωτικό κεφάλαιο, δραστηριότητα επιθυμητή για το καπιταλιστικό σύστημα.
Δεν λείπουν και οι πανηγυρικές δηλώσεις από πλευράς υπουργών και πρωθυπουργού για τις χιλιάδες προσλήψεις στα νοσοκομεία από την έναρξη της πανδημίας. Αρχικά ήταν 3.000, μετά 5.000 και τελευταία ακούμε για 10.000 νέες προσλήψεις. Οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, βέβαια, όταν κοιταζόμαστε δεν βλέπουμε κανένα νέο πρόσωπο. Κι αυτό γιατί οι καινούριοι εργαζόμενοι που προστέθηκαν στο δυναμικό των νοσοκομείων είναι ένα πολύ μικρό ποσοστό από αυτούς τους αριθμούς. Στη συντριπτική τους πλειοψηφία οι προσλήψεις είναι απολύσεις κι επαναπροσλήψεις των ήδη υπάρχοντων συμβασιούχων-ομήρων στα νοσοκομεία. Με λίγα λόγια, τα νοσοκομεία έχουν αφεθεί να λειτουργούν με το ίδιο λιγοστό προσωπικό, στα όρια των αντοχών και των δυνατοτήτων του.
Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει με τους πολυδιαφημισμένους 300 νεοπροσληφθέντες γιατρούς στις ΜΕΘ. Οι περισσότεροι από αυτούς, ίσως και όλοι, εργάζονταν ήδη ως συμβασιούχοι στα νοσοκομεία. Συμπεριλαμβάνονταν όλο το προηγούμενο διάστημα στο προσωπικό των ΜΕΘ που στέναζε και δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει στις αυξημένες ανάγκες του λαού. Και είναι οι ίδιοι που θα συνεχίσουν να εργάζονται σε εξοντωτικούς ρυθμούς και θα κληθούν να αποφασίσουν ποιος θα διασωληνωθεί. Ο λαός δεν θα συναντήσει περισσότερους γιατρούς, δεν θα εξυπηρετηθεί γρηγορότερα, δεν θα αυξήσει τις ελπίδες του να ζήσει, γιατί οι προσλήψεις είναι κατ’ επίφαση προσλήψεις. Με μόνη διαφορά ότι, κάτω από την πίεση και τις κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στα νοσοκομεία για τις απαράδεκτες συνθήκες εργασίας, οι γιατροί αυτοί θα γίνουν, πλέον, μόνιμοι. Τουλάχιστον οι 200 από αυτούς, καθώς, όπως καταγγέλλει η ΟΕΝΓΕ, οι υπόλοιποι 100 θα προσληφθούν αρχικά με τρίμηνες συμβάσεις, έως ότου ολοκληρωθούν οι κρίσεις για το διορισμό τους. Γιατί το σύστημα χωρίς «αξιοκρατία» και τριπλοτσεκάρισμα των προσόντων των εργαζόμενων δεν μπορεί να υπάρξει. Κι ας πεθαίνουν άνθρωποι χωρίς να προλάβει να τους δει ένας γιατρός.
Μοναδική προοπτική για τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία και το λαό είναι η οικοδόμηση μαζικού κινήματος που θα διεκδικεί μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων. Πρέπει να απαιτήσουμε τη δημιουργία νέων δομών περίθαλψης. Πρέπει να παλέψουμε για πλήρη και δωρεάν περίθαλψη για όλους.
