Ανεξέλεγκτη είναι η καθημερινότητα που έχει δημιουργηθεί από την έξαρση των κρουσμάτων του κορωνοϊού. Κάτω απ’ το βάρος των χιλιάδων εισαγωγών και διασωληνώσεων στα νοσοκομεία, το σύστημα υγείας πιέζεται φτάνοντας στα όριά του μέρα με τη μέρα (αν δεν τα έχει ξεπεράσει ήδη). Μπροστά σε μια πιθανή κατάρρευση, η κυβέρνηση αρνείται να λάβει ουσιαστικά μέτρα υγειονομικής προστασίας. Αντίθετα, πανηγυρίζει για τον μικρό(;) αριθμό νεκρών και επιλέγει τη συνέχιση της γνωστής πλέον τακτικής των προστίμων και της «ατομικής ευθύνης». Λαός και εργαζόμενοι ασφυκτιούν, καθώς είναι αυτοί που καλούνται να πληρώσουν τα σπασμένα και να σηκώσουν το βάρος της οικονομικής αλλά και της υγειονομικής κρίσης. Ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι στην περίθαλψη έχουν βρεθεί τους τελευταίους μήνες μπροστά στην πλήρη καταπάτηση των εργασιακών τους δικαιωμάτων αλλά και στην άμεση απειλή της προσβολής απ’ τον ιό.
Ραγδαία είναι η αύξηση των κρουσμάτων στους ίδιους τους υγειονομικούς, με την ΠΟΕΔΗΝ να κάνει λόγο για περισσότερα από 2.000 κρούσματα. Πάνω από 230 εργαζόμενοι στα νοσοκομεία της Αττικής έχουν βρεθεί θετικοί στον ιό, οι 100 από τους οποίους εργάζονται στο μεγαλύτερο νοσοκομείο της χώρας, τον Ευαγγελισμό. Στις περιοχές με το βαρύτερο επιδημιολογικό φορτίο, όπως η Κεντρική Μακεδονία, η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου με 500 κρούσματα, ενώ 250 είναι μέχρι τώρα οι νοσούντες στη Θεσσαλία. Δεκάδες είναι οι υγειονομικοί που έχουν διασωληνωθεί δίπλα σε ανθρώπους που πριν λίγες μέρες περιέθαλπαν, ενώ έχουν καταγραφεί και οι πρώτοι θάνατοι.
Μπορεί κάποιος να θεωρήσει αναμενόμενη τη μετάδοση του ιού σε γιατρούς και νοσηλευτές λόγω της φύσης του επαγγέλματος και της καθημερινής επαφής με ασθενείς. Στην πραγματικότητα, όμως, τα αίτια της υπερμετάδοσης στους υγειονομικούς βρίσκονται στην εγκληματική πολιτική της κυβέρνησης που αφήνει τους εργαζόμενους απροστάτευτους, πολλές φορές χωρίς να τηρούνται ούτε τα στοιχειώδη που προβλέπει το πρωτόκολλο. Είναι κοινό μυστικό πως σε κάθε εργαζόμενο αντιστοιχεί μία χειρουργική μάσκα για ολόκληρη μέρα, παράλληλα με τα ανύπαρκτα τεστ, τις εξοντωτικές συνεχόμενες εφημερίες και την προσπάθεια ν’ αποφεύγεται η καραντίνα καθώς το προσωπικό είναι έτσι κι αλλιώς λιγοστό σε σχέση με τις ανάγκες. Στην ίδια μοίρα βρίσκονται κι οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία μέσω εργολάβων σε καθαριότητα, φύλαξη, σίτιση, τεχνικές υπηρεσίες κτλ., οι οποίοι είναι κι αυτοί αφημένοι στην τύχη τους, συχνά με ακόμα λιγότερα μέσα προστασίας.
Γεγονός που συμβάλλει στην ενδονοσοκομειακή μετάδοση είναι κι η άρον άρον μετατροπή κλινικών ή και ολόκληρων νοσοκομείων σε κλινικές Covid. Η έλλειψη χώρων, νοσηλείας και βοηθητικών, η ανυπαρξία των υποδομών που απαιτούνται για τη διαχείριση μιας νόσου με τέτοια μεταδοτικότητα, χειροτερεύουν την κατάσταση. Η δε μεταφορά προσωπικού ακόμα και διαφορετικών ειδικοτήτων στις κλινικές Covid χωρίς προετοιμασία και κατάλληλα μέσα απειλεί και τους ίδιους και τους ασθενείς και το σύνολο του κάθε νοσοκομείου.
Αξιοσημείωτη είναι η μετατροπή του Αμ. Φλέμιγκ σε νοσοκομείο αποκλειστικά για Covid. Ένα νοσοκομείο του οποίου οι υποδομές κι ο εξοπλισμός αφέθηκαν να καταρρέουν, με ευθύνη όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων στην προσπάθειά τους να το οδηγήσουν σε λουκέτο.
Οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία δεν ξεγελιούνται με τα υποκριτικά χειροκροτήματα του συστήματος, τις υποσχέσεις της κυβέρνησης για μονιμοποίηση των γιατρών στις ΜΕΘ (αν και όποτε) και τη μικρή ενίσχυση με το δώρο Χριστουγέννων (που η κυβέρνηση δεν προτίθεται να δώσει ούτε καν στο σύνολο των εργαζόμενων στα νοσοκομεία). Γνωρίζουν ότι στην πραγματικότητα θέλουν να τους χρυσώσουν το χάπι, να φορέσουν το φιλολαϊκό μανδύα για να μην φανεί το πραγματικό εγκληματικό πρόσωπό τους. Που τους θεωρεί αναλώσιμους και δεν έχει σκοπό να πάρει κανένα ουσιαστικό υγειονομικό μέτρο, ούτε και να προχωρήσει σε μόνιμες προσλήψεις. Αυτά μπορούν να τα κατακτήσουν οι εργαζόμενοι μόνο μέσα από τον συλλογικό και οργανωμένο αγώνα τους.
