Η αναβάθμιση της καταστολής και η συγκεντροποίηση του κρατικού αυταρχισμού με τη νομοθετική και αστυνομική κατάργηση των διαδηλώσεων, την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και την πληθώρα καθημερινών περιστατικών επαύξησης της αστυνομικής επέμβασης (μπαρ, κινηματογράφοι, ταράτσες, πανεπιστήμια, ξεγυμνώματα, εισβολές σε σπίτια, ξύλο on camera, προσαγωγές, συλλήψεις και πρόστιμα) δείχνει ότι πρόκειται για μία στρατηγική επιλογή μακροπρόθεσμης στόχευσης. Η κυβέρνηση δημιουργεί αυταρχικό κράτος, καταργεί το καθεστώς δικαιωμάτων και ελευθεριών της μεταπολίτευσης και επιχειρεί τη διεύρυνση του πεδίου ισχύος των δυνάμεων καταστολής σε κάθε σφαίρα της δημόσιας ζωής.
Αισθάνεται νικήτρια απέναντι σε έναν ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο εκλογικά ηττημένο, αλλά και πολιτικά εξευτελισμένο και νιώθει ότι μπορεί χωρίς αντιπολίτευση να θέσει εκτός νόμιμης ανοχής, να απαγορεύσει, να εκδικηθεί και να τιμωρήσει αναδρομικά κάθε κινηματική αντίσταση. Αισθάνεται ότι έχει απέναντί της έναν λαό χωρίς προοπτική διεξόδου, χωρίς πολιτικό όραμα, χωρίς πεποίθηση νίκης, έτοιμο να σκύψει το κεφάλι άλλη μια φορά. Και προσπαθεί να αξιοποιήσει την καταδίκη της Χ.Α. (της οποίας ο υπαρχηγός εξακολουθεί να διαφεύγει με ευθύνη της), αφού προσπάθησε να την οικειοποιηθεί και να ενταχθεί στις δυνάμεις του «τείχους της δημοκρατίας» χωρίς να πείσει φυσικά κανέναν, για άλλοθι στη σκληρή αστυνομοκρατία και τον αυταρχισμό. Έτσι, δεν διστάζει να απαξιώνει και να λοιδορεί ακόμα και το Πολυτεχνείο, την επέτειο δολοφονίας του Γρηγορόπουλου και κάθε άλλο σύμβολο της αριστεράς και της αντίστασης. Και αν πολιτικά η εξωκοινοβουλευτική αριστερά είναι πάντα ο πρώτος της στόχος λόγω της κινηματικής της συνέπειας, οι φιλοδοξίες της αυτή τη φορά δεν σταματούν σε αυτήν.
Ακόμα, η επιχειρούμενη σύνδεση από την πλευρά του υπουργού «των χιλίων κακομαθημένων», που κατά τα λεγόμενα του καίνε τις πόλεις, με όσους εκπροσωπούν, πάλι κατά την άποψή του, μία ευυπόληπτη στο παρελθόν υπερευαισθησία δικαιωμάτων, είναι προβοκατόρικη και προσπαθεί να συνδέσει διαφορετικές και συχνά αντίπαλες μεταξύ τους πολιτικές και κοινωνικές πρακτικές, αποδίδοντας στη μία το περιεχόμενο της άλλης. Ενώ η από 5/12/2020 απόφαση του αρχηγού της Ελληνικής Αστυνομίας, που απαγόρευε τις συναθροίσεις, δεν συνοδεύτηκε από δημοσιοποίηση της από 2/12/2020 εισήγησης της «Επιτροπής προστασίας για τη δημόσια υγεία», την οποία επικαλείται, επιβεβαιώνοντας για μία ακόμη φορά ότι το περιεχόμενό της είναι παντελώς άσχετο προς εκείνα τα οποία προφασίζεται ο αρχηγός της Αστυνομίας, υποκαθιστώντας και τους γιατρούς.
Ελάχιστοι πια αμφιβάλλουν ότι γίνεται καταχρηστική και προσχηματική επίκληση της πανδημίας προκειμένου να επιχειρηθεί η νομιμοποίηση προειλημμένων πολιτικών αποφάσεων που ως μόνο σκοπό έχουν την καταστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών, γιατί δεν θέλουν κόσμο να διαδηλώνει, να εξεγείρεται, να αντιστέκεται, να διεκδικεί και ιδίως να πετυχαίνει. Το δοκίμασαν στο Πολυτεχνείο, το δοκίμασαν στην επέτειο του Γρηγορόπουλου, το δοκίμασαν και στην πανεργατική στις 26/11/2020, θα το δοκιμάσουν και στην επόμενη 15/12/2020. Μόνο το ότι ο προϋπολογισμός του επόμενου έτους περικόπτει 572 εκατομμύρια ευρώ σε σχέση με του τρέχοντος από τις δαπάνες για τη δημόσια υγεία είναι αρκετό για να καταδείξει το προσχηματικό του ενδιαφέροντος της κυβέρνησης για την πανδημία.
Πριν η κατάσταση που ζούμε παγιωθεί ως μία πανδημία κυριολεκτικά για τα δικαιώματα και τις ελευθερίες, οφείλουμε να τα υπερασπίσουμε και θα το πετύχουμε.
Κώστας Παπαδάκης
Μέσα στην πανδημία ετοιμάζουν τη νέα εποχή δυστυχίας του λαού!
Να αγωνιστούμε για να ζήσουμεκαι να αναμετρηθούμε
με το σύστημα της βαρβαρότητας
