Προβλήματα και καθυστερήσεις στην αποπληρωμή των δεδουλευμένων εφημεριών, αλλά σε μερικές περιπτώσεις ακόμα και των τακτικών αποδοχών, αντιμετωπίζουν πολλοί επικουρικοί γιατροί από αυτούς που προσλήφθηκαν «λόγω επιδημίας». Ο λόγος ήταν ότι οι συμβάσεις τους εντάχθηκαν σε πρόγραμμα ΕΣΠΑ αντί να ενταχθούν στην κανονική μισθοδοσία των νοσοκομείων. Το ζήτημα είχε προκύψει ήδη από τις πρώτες προσλήψεις του Μαρτίου, όταν ακόμη η κυβέρνηση Μητσοτάκη χειροκροτούσε τους «ήρωες» γιατρούς απ’ τα μπαλκόνια.
Τις τελευταίες μέρες, ενώσεις νοσοκομειακών γιατρών και η ΟΕΝΓΕ καταγγέλλουν ότι σε πολλά νοσοκομεία (νοσοκομείο Ρίου, νοσοκομείο Πάτρας «Άγιος Ανδρέας», νοσοκομείο Παίδων Αθήνας «Αγία Σοφία» κ.ά.) οι διοικήσεις τροποποιούν μονομερώς τις συμβάσεις και των υπόλοιπων επικουρικών γιατρών και νοσηλευτών σε συμβάσεις προγραμμάτων ΕΣΠΑ και τους απεντάσσουν από τη μισθοδοσία των νοσοκομείων. Η εξέλιξη αυτή βρίσκεται σε ευθεία γραμμή με την τακτική που ακολουθεί η κυβέρνηση για όλες τις «προσλήψεις» όλο το προηγούμενο διάστημα απ’ την αρχή της πανδημίας. Κάθε νέα σύμβαση, είτε πρόκειται για ανανέωση είτε για πρόσληψη, ανεξαρτήτως ειδικότητας και αντικειμένου, «βαφτίζεται» COVID και τις περισσότερες φορές το πολύ με ετήσιο ορίζοντα. Εξυπηρετώντας τις επικοινωνιακές ανάγκες της κυβέρνησης να παρουσιάζει προσλήψεις, ένα ολόκληρο δυναμικό χαρακτηρίζεται ως «εκτάκτων αναγκών», με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον αυτών των συμβάσεων. Εντάσσοντας τις συμβάσεις σε προγράμματα ΕΣΠΑ, αυτομάτως ορίζει και τον –μέγιστο– ορίζοντά τους στο πλαίσιο του προγράμματος. Μάλιστα εντάσσονται σ’ αυτά και επικουρικοί γιατροί οι οποίοι έχουν συμβάσεις περισσότερων χρόνων, δημιουργώντας έτσι πρόβλημα στις μελλοντικές καταβολές των αποδοχών τους. Υπάρχει βέβαια κι η διάσταση της ίδιας της διανομής αυτών των ποσών, που φτάνουν ν’ αποτελούν ακόμη και μηχανισμό δημοσιονομικού ελέγχου από τους ευρωπαίους ιμπεριαλιστές και αντικείμενο πολιτικών εκβιασμών. Αποτέλεσμα: οι καθυστερήσεις εφημεριών, ακόμη και μισθών, για μήνες.
Πέραν όμως αυτών των βασικών και σημαντικών ζητημάτων για τους εργαζόμενους, η κατεύθυνση αυτή αποδεικνύει και σ’ αυτό το πεδίο ότι η κυβέρνηση δεν έκανε, δεν κάνει και ούτε πρόκειται να κάνει τίποτα για την υγειονομική αντιμετώπιση της πανδημίας. Ότι δηλαδή η ενίσχυση του ΕΣΥ, που τόσο προπαγανδίστηκε την άνοιξη κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας, ήταν απλά ψέμα. Η «ρύθμιση» αυτή προοικονομεί την απόλυση των επικουρικών γιατρών με τη λήξη των «έκτακτων αναγκών» και των αντίστοιχων προγραμμάτων και όχι την μονιμοποίηση που εξήγγειλε και προπαγανδίζει ο Μητσοτάκης γκεμπελίζοντας στις πλάτες των υγειονομικών.
Άλλωστε ο ίδιος ο πρωθυπουργός ήταν που δήλωσε προς τα ντόπια και ξένα αφεντικά του πως η πανδημία δεν πρόκειται να φρενάρει τις «μεταρρυθμίσεις» της κυβέρνησης. Δηλαδή την πολιτική της επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα, του τσακίσματος του δικαιώματος του λαού στην περίθαλψη, της έντασης της φασιστικοποίησης. Έτσι και στην υγεία, οι «επιτάξεις» - ενοικιάσεις ιδιωτικών κλινικών, οι αλλαγές των συμβάσεων των επικουρικών γιατρών, οι συμφωνίες και οι ασυλίες σε ιδιωτικά κέντρα για το τεστ, οι μεταφορές μη COVID κλινικών μαζί με το προσωπικό σε ιδιωτικά κέντρα, πέραν της εξυπηρέτησης των επικοινωνιακών αναγκών της κυβέρνησης υπηρετούν τη διαμόρφωση του νέου πλαισίου που διαμορφώνουν για τα δημόσια νοσοκομεία και τους εργαζόμενους. Ήταν λίγες μέρες πριν τα πρώτα μέτρα καραντίνας τον περασμένο Φλεβάρη που ο υπουργός Υγείας Κικίλιας, δηλώνοντας ότι «το 2020 θα είναι η χρονιά των νοσοκομείων» (sic!), προετοίμαζε νέο νομοσχέδιο για την υγεία προωθώντας τις ΣΔΙΤ, την μετατροπή των ιδρυμάτων σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου και το νέο εργασιακό πλαίσιο για τους υγειονομικούς εργαζόμενους. Η πανδημία βέβαια τροποποίησε την τακτική τους. Ωστόσο είναι ξεκάθαρο ότι, ενώ ο λαός μας θρηνεί καθημερινά 100 νεκρούς, η κυβέρνηση προωθεί την πολιτική της ενάντια σε δικαιώματα και κατακτήσεις.
Ενώ λοιπόν οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία βρίσκονται πέραν των ορίων τους, δουλεύουν σε συνθήκες που ρισκάρουν τη ζωή τους και θρηνούνε νεκρούς, η κυβέρνηση τούς αφήνει απλήρωτους και ετοιμάζει τις απολύσεις τους. Αυτή είναι η φύση του συστήματος της εξάρτησης και της εκμετάλλευσης. Η ταξική πάλη είναι αυτή που καθορίζει τι υπερασπίζεται και τι κατακτά κάθε φορά το εργατικό και λαϊκό κίνημα. Οι υγειονομικοί εργαζόμενοι πρέπει να οργανώσουν την πάλη τους και τις αντιστάσεις τους. Να διεκδικήσουν μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού, αυξήσεις στους μισθούς, χαρακτηρισμό του χώρου ως ανθυγιεινού με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Μαζί με το λαό να παλέψουν για άνοιγμα νέων δομών περίθαλψης, νέων κλινών ΜΕΘ με εξοπλισμό και στελέχωση και πλήρη και δωρεάν περίθαλψη για όλους.
Μέσα στην πανδημία ετοιμάζουν τη νέα εποχή δυστυχίας του λαού!
Να αγωνιστούμε για να ζήσουμεκαι να αναμετρηθούμε
με το σύστημα της βαρβαρότητας
