Ξεκαθαρίζει το τοπίο στη συζήτηση που έχει ανοίξει η κυβέρνηση γύρω από το ζήτημα της αστυνόμευσης και της «ασφάλειας» των πανεπιστημίων τον τελευταίο καιρό. Εν μέσω του όλου κλίματος απαγορεύσεων, καταστολής και γύψου στα δημοκρατικά δικαιώματα, η Κεραμέως ανακοινώνει δώρο 30εκ. ευρώ για τη «φύλαξη των ΑΕΙ» στην άτυπη συνάντηση που είχε με το προεδρείο των Πρυτάνεων και με τον Χρυσοχοΐδη την Τρίτη 8/12. Αυτό το ποσό θα διατεθεί συγκεκριμένα για υποδομές όπως ελεγχόμενες είσοδοι/ακαδημαϊκές ταυτότητες, τεχνητά μέσα ελέγχου των πανεπιστημίων (κάμερες κλπ), έργα περίφραξης και άλλα. Και όλα αυτά υπό τη «σταθερά» της ίδρυσης αστυνομικού σώματος πανεπιστημίων, για το οποίο μάλιστα θα γίνουν 1.000 προσλήψεις και το οποίο θα υπάγεται απευθείας στην ΕΛΑΣ. Το αποτέλεσμα της συζήτησης φαίνεται να έρχεται με συνοπτικές διαδικασίες, όπως συνηθίζεται πλέον, στη Βουλή για ψήφιση υπό τη μορφή νόμου.
Ας παρακάμψουμε την πολιτική επιλογή να δοθούν 30εκ. ευρώ και να γίνουν προσλήψεις σε νέο αστυνομικό σώμα, τη στιγμή που τα νοσοκομεία και το σύστημα υγείας γκρεμίζεται και φωνάζει για προσλήψεις και ενίσχυση. Φαίνεται ξεκάθαρα η ευκαιρία που η κυβέρνηση εκτιμάει ότι έχει, για να προχωρήσει τον δρόμο της καταστολής και της φασιστικοποίησης που έχει χαράξει. Πρόκειται για συνέχιση της περσινής κίνησης με τον νόμο «κατάργησης του ασύλου» και βαθέματος αυτής της κατεύθυνσης σε πιο αντιδραστικά μονοπάτια.
Το λαϊκό άσυλο δέχεται ένα ακόμα βαρύ πλήγμα, μαζί με τον φοιτητικό συνδικαλισμό. Σημεία αιχμής καθαρά αποτελούν η ίδρυση του πανεπιστημιακού αστυνομικού σώματος και ο έλεγχος εισόδου με κάρτες αυστηρά για ακαδημαϊκούς και φοιτητές. Από τη μια, ο έλεγχος αυτομάτως περιορίζει την είσοδο αποκλειστικά σε αυτούς που το σύστημα θέλει μέσα στις σχολές. Απαγορεύοντας την είσοδο σε σωματεία, λαϊκές-εργατικές οργανώσεις και συλλόγους, καταργείται στην πραγματικότητα το δικαίωμα να οργανώνονται και να παλεύουν τις απόψεις τους στους χώρους του πανεπιστημίου, δηλαδή καταργείται η ίδια η ουσία της κατάκτησης του λαϊκού ασύλου. Από την άλλη, ερωτηματικό παραμένει και το πόσο δικαίωμα εισόδου θα έχουν στις σχολές ακόμα και οι ίδιοι οι φοιτητές, σε μια περίοδο που το σύστημα και οι ταξικοί φραγμοί του περιορίζουν ασφυκτικά, ειδικά για τα παιδιά λαϊκών-εργατικών στρωμάτων, τα σπουδαστικά δικαιώματα, άρα και το ποιος θα θεωρείται «ενεργός φοιτητής» από εδώ και στο εξής.
Η ίδρυση της πανεπιστημιακής αστυνομίας, θυμίζοντας πολύ σκοτεινές εποχές, έρχεται να βάλει οριστικό φρένο στην ανάπτυξη οποιουδήποτε αγώνα και να λειτουργήσει κατασταλτικά και τρομοκρατικά, καθ’ όλη τη διάρκεια της κοινωνικής ζωής του νέου μέσα στο πανεπιστήμιο. Με πρόσχημα την πάταξη «έκνομων πράξεων και φαινομένων» όπως αυτού με τον πρύτανη της ΑΣΟΕΕ, συνοδευόμενο από μπόλικη αντιαριστερή παραφιλολογία και κορώνες στοχοποίησης του φοιτητικού συνδικαλισμού, το σώμα αυτό ουσιαστικά θα είναι αρμόδιο για την καταστολή των φοιτητικών αγώνων και των εστιών αντίστασης που θα ξεσπούν μέσα στο πανεπιστήμιο. Οι «αυξημένες δικαιοδοσίες» του θα το καθιστούν ικανό να φορτώνει ποινικές κατηγορίες σε οποιαδήποτε «διατάραξη της εύρυθμης εκπαιδευτικής λειτουργίας», αλλά και ποινές όπως πειθαρχικά μέχρι και διαγραφές(!) φοιτητών από τα ιδρύματά τους. Το πρόσχημα πάλι είναι η καταπολέμηση πράξεων όπως η αντιγραφή και άλλα τέτοια φαιδρά, ειδικά με τα δίκτυα αντιγραφών και πελατειακών σχέσεων που μας έχουν συνηθίσει οι κυβερνητικές παρατάξεις. Είναι φανερό, ωστόσο, ότι πρόκειται για διάταξη που στοχοποιεί την πολιτική και συνδικαλιστική δράση μέσα στις σχολές, θέλοντας να φιμώσει, υπό την απειλή έως και διαγραφών, νέους και νέες που θα οργανώνονται, θα συνδικαλίζονται και θα παλεύουν μέσα στους χώρους σπουδών τους.
Ούτε η περίοδος που περνάνε όλα τα παραπάνω μέτρα είναι τυχαία, ούτε οι λογαριασμοί που κάνει το σύστημα. Καταρχάς έχει φανεί πόσο εύφορο πεδίο αποτελεί για το σύστημα η πανδημία, σαν περίοδος που δυσκολεύει τις μαζικές λαϊκές αντιστάσεις υπό τον φόβο για την υγεία τους. Αλλά περισσότερο ο ταξικός συσχετισμός -που γέρνει υπέρ της επίθεσης του συστήματος- είναι αυτός που δίνει «αέρα» στην κυβέρνηση να περνάει αντιλαϊκά και αντεργατικά μέτρα με το σωρό. Βέβαια, όλη αυτή η ορμή χτίστηκε πάνω στο προηγούμενο της πανδημίας διάστημα, που συνοδεύτηκε από αρκετές τροχιοδεικτικές βολές για το πού θέλει να πάει την επίθεση το σύστημα, σφυγμομετρώντας και τις λαϊκές αντιδράσεις από την άλλη.
Φαίνεται να κρίνει το σύστημα ότι η παρούσα φάση ευνοεί το ξεδίπλωμα σωρείας επιθετικών πρωτοβουλιών, μέσα σε αυτές και η επίθεση που σχεδιάζει για τα δημοκρατικά δικαιώματα. Ωστόσο, στην περίπτωση των παραπάνω μέτρων, μιλάμε για ένα στοίχημα που αν κερδηθεί από το σύστημα, θα ανοίξει μια ολόκληρη νέα φάση αντιμετώπισης των φοιτητικών αγώνων, των συλλογικών τους οργάνων και των διεκδικήσεών τους. Αν προσθέσουμε και το ιδεολογικό τοπίο που έχουν διαμορφώσει προσπάθειες όπως οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, τα απανωτά χτυπήματα του ασύλου, η συστηματική δυσφήμηση του συνδικαλισμού και η αποξένωση της τηλεκπαίδευσης, καταλαβαίνουμε γιατί η κυβέρνηση αντιμετωπίζει σαν χρυσή ευκαιρία τη σημερινή κατάσταση.
Για την πλατιά πλειοψηφία της σπουδάζουσας νεολαίας, οι εξελίξεις που έρχονται με το εν λόγω νομοσχέδιο έρχονται να θέσουν καινούριο όριο νομιμότητας και αντιμετώπισης των φοιτητών από το σύστημα. Πέρα από την φασιστικοποίηση της πολιτικής ζωής, φανερά εκφράζουν όμως, και τους «κινδύνους» που βλέπει μπροστά το σύστημα. Οργή στη νεολαία, πέταγμα έξω από την εκπαίδευση από νωρίς και ανεργία, είναι εύφλεκτα υλικά, που μπορεί να την κάνουν να εκραγεί ανά πάσα στιγμή. Και το σύστημα παίρνει τα μέτρα του. Το στοίχημα για τις αριστερές αγωνιστικές δυνάμεις είναι να συμβάλουν ώστε οι φόβοι του να βγουν αληθινοί και να γκρεμίσουν όλο το αντιδραστικό οικοδόμημα που στήνεται για να εγκλωβίσει τα όνειρα των νέων ανθρώπων.
Μέσα στην πανδημία ετοιμάζουν τη νέα εποχή δυστυχίας του λαού!
Να αγωνιστούμε για να ζήσουμεκαι να αναμετρηθούμε
με το σύστημα της βαρβαρότητας
