Άσυλο και πανεπιστημιακή αστυνομία

Με αφορμή την επίθεση στον πρύτανη του ΟΠΑ πριν περίπου ένα μήνα, η κυβέρνηση, αφού εκμεταλλεύτηκε το γεγονός για να ενισχύσει το αφήγημα της βίας και ανομίας στα Πανεπιστήμια, προχωράει στην εξειδίκευση των μέτρων που προετοίμαζε, με το νομοσχέδιο για την ασφάλεια των ΑΕΙ. Σε συνέχεια της νομικής κατάργησης του ασύλου, αλλά και ως συμπλήρωμα των βαθιά ταξικών μέτρων που συζητιόνται για την εκπαίδευση, τα μέτρα αυτά έχουν ήδη προσδιοριστεί σε τρεις άξονες: σύσταση ομάδας προστασίας πανεπιστημιακών ιδρυμάτων (ΟΠΠΙ), κάρτες εισόδου και ενίσχυση του πειθαρχικού δικαίου και ποινών. Παρά τις εκκρεμότητες που έχουν παραμείνει στη συζήτηση της υπουργού Παιδείας, του υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ. και των πρυτάνεων σχετικά με το πού θα ανήκει το νέο σώμα ασφάλειας και πόσο συνδεδεμένο θα είναι με την ΕΛΑΣ, το σύστημα θα επιδιώξει να απλώσει τη φασιστικοποίηση σε κάθε σπιθαμή της δημόσιας και πολιτικής ζωής. Με αυτή την έννοια, αφού κλείσει η συζήτηση με τους πρυτάνεις και οι τελευταίοι συστρατευτούν πλήρως, πατώντας στο κλίμα τρομοκρατίας των τελευταίων ημερών και εκμεταλλευόμενο για άλλη μια φορά την πανδημία, το σύστημα θα προωθήσει ενιαίο πακέτο επίθεσης και καταστολής στα πανεπιστήμια. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι η νεολαία, όπως και ο λαός, στενάζει, γεμίζει με οργή, γι' αυτό και σπεύδουν να δημιουργήσουν από τώρα ένα ασφυκτικό περιβάλλον υποδοχής κατά την επιστροφή στα πανεπιστήμια. Από την άλλη, τρέμουν τον ρόλο πυροδότη που μπορεί να πάρει η νέα γενιά, στο άνοιγμα των λαϊκών αντιστάσεων και διεκδικήσεων. Μπροστά λοιπόν στο μαύρο μέλλον που ετοιμάζουν, είναι προτεραιότητα μεγάλης σημασίας να μην αφήσουν σπιθαμή χώρου οργάνωσης της νεολαίας.

Επιχειρηματολογούν για την αναγκαιότητα του νομοσχεδίου, επικαλούμενοι την εγκληματικότητα, αξιοποιώντας τους ακτιβισμούς ομάδων και αυτόκλητων φωστήρων, ενώ με προβοκατόρικο τρόπο προσπαθούν να συκοφαντήσουν το οργανωμένο φοιτητικό κίνημα. Προσπαθούν να εμπεδώσουν στη νεολαία ότι καμία σχέση δεν πρέπει να έχει με τις πολιτικές-συνδικαλιστικές συλλογικότητες, τις οργανώσεις της Αριστεράς, αφού η τελευταία, αν δεν είναι υποκείμενο περιστατικών βίας, μέσω των απόψεών της είναι υπεύθυνη για τα δεινά των φοιτητών, για την παρακώλυση των μαθημάτων κ.λπ. Με τη θεωρία των δύο άκρων, μιλάνε για κόκκινους φασίστες και τσουβαλιάζουν την οργανωμένη πάλη, τις συλλογικές διαδικασίες και δράσεις με ενέργειες και πρακτικές με τις οποίες καμία σχέση δεν έχουν. Αιτιολογούν με αυτό τον τρόπο το σύνθημα έξω τα κόμματα, οι παρατάξεις κ.λπ. Στην πραγματικότητα θέλουν να φράξουν την επαφή της νεολαίας με την πολιτικοποίηση, την οργάνωση, τους συλλόγους, τη σύνδεση με το λαϊκό και εργατικό κίνημα.

Με δεδομένο από τις συστημικές δυνάμεις ότι η νομική κατάργηση του ασύλου είναι μισή δουλειά, επιδιώκουν να ολοκληρώσουν την διαδικασία αυτή. Οι κάρτες εισόδου σε συνδυασμό με την πανεπιστημιακή αστυνομία ενισχύουν τον κρατικό έλεγχο, στο ποιος μπαίνει στα πανεπιστήμια, τι κάνει εκεί και ποιες ενέργειες θεωρούνται επιτρεπτές. Κατακτούν έτσι έδαφος έναντι της οργάνωσης των φοιτητών, αφού επιδιώκουν να τσακίσουν πριν καν συγκροτηθεί, οποιαδήποτε φωνή αντίστασης και διεκδίκησης. Ιδιαίτερα εδώ μπορούμε να πούμε ότι οι απαντήσεις που δίνει ο καθένας στο ερώτημα ποιος είναι ο χαρακτήρας του ασύλου, πως αυτό περιφρουρείται και κατοχυρώνεται, παίζουν καθοριστικό ρόλο στο αν επί της ουσίας πάει κόντρα στην επιβολή σιγής νεκροταφείου στα πανεπιστήμια και αν υπερασπίζεται αυτό που ο λαός κατόρθωσε με την πάλη του.

Το άσυλο από την μία κατοχυρώνει το δικαίωμα λαού και νεολαίας στον αγώνα, ενώ από την άλλη κατοχυρώνεται μέσα από αυτόν. Για αυτό και είναι λαϊκό άσυλο αγώνων. Είναι το αποτύπωμα αυτό στη λαϊκή συνείδηση που χρόνια τώρα, το σύστημα προσπαθεί να διαστρεβλώσει, παρουσιάζοντας το άσυλο ως ακαδημαϊκό. Απέναντι της ΝΔ, από τη μία ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΜΕΡΑ25 αναπαράγουν τα ίδια αφηγήματα περί ακαδημαϊκότητας του ασύλου έως και περί της ανομίας στα πανεπιστήμια, αφού αναγνωρίζουν την αναγκαιότητα φύλαξης από ένα σώμα με παρόμοιες αρμοδιότητες, αλλά στην ευθύνη των πανεπιστημίων. Από την άλλη, το ΚΚΕ συναινεί στην επιχειρούμενη διαστρέβλωση με το λαϊκά κατοχυρωμένο... ακαδημαϊκό άσυλο, ενώ καταλήγει στο αίτημα της επαρκούς φύλαξης. Φαίνεται πως οι ρεφορμιστικές αυταπάτες περί δημοκρατικού πανεπιστημίου, προσανατολισμένου στις λαϊκές ανάγκες στο έδαφος του καπιταλισμού, είναι λογικό να συνοδεύονται με τις αυταπάτες περί φύλαξης για τα συμφέροντα των φοιτητών και όχι των επιχειρήσεων.

Ταυτόχρονα, με γοργούς ρυθμούς προχωράει η προσπάθεια αντιστοίχισης της εκπαίδευσης του διεκδικητικού συνδικαλισμού και η ύπαρξη και λειτουργία των συλλόγων εντός της, με τον συσχετισμό που επικρατεί στο εργασιακό περιβάλλον. Να μπει σε καθεστώς παρανομίας οποιαδήποτε έκφραση του φοιτητικού κινήματος και να έρχεται αντιμέτωπη με ένα σώμα ασφαλείας που θα ελέγχει, θα συλλαμβάνει και αν χρειάζεται θα δέρνει. Με έναν πειθαρχικό κώδικα που θα στοχοποιεί τους αγωνιζόμενους φοιτητές, με ποινές από αποκλεισμούς σε εξεταστικές έως διαγραφές.

Όσο και να προσπαθούν να πείσουν ότι νοιάζονται για την ασφάλεια των φοιτητών, αποδεικνύουν καθημερινά ποιες είναι οι προθέσεις τους απέναντι στη νεολαία. Την βαφτίζουν καθημερινά ανεύθυνη, την καταστέλλουν όποτε τολμά να σηκώσει αγωνιστικό ανάστημα, την αφήνουν εκτεθειμένη στην πανδημία. Έχουν το θράσος την ίδια ώρα που μετράμε εκατοντάδες νεκρούς και η πανδημία είναι ανεξέλεγκτη, την ίδια ώρα που υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις στο προσωπικό των νοσοκομείων, να δρομολογούν προσλήψεις 500-1.000 αστυνομικών της ΟΠΠΙ. Είναι επιτακτική ανάγκη να μπει φρένο στις αντιδραστικές επιδιώξεις της κυβέρνησης. Τα συλλογικά όργανα και το άσυλο ανήκουν στον λαό και τη νεολαία. Είναι οι μόνοι που μπορούν να τα περιφρουρήσουν με την πάλη τους, ενώ δεν υπάρχει περιθώριο αυταπατών και εναπόθεσης ελπίδων σε μερίδα των μεγαλοκαθηγητών ή σε εναλλακτικούς διαχειριστές του συστήματος. Ενάντια στην ποινικοποίηση των αγώνων, πρέπει να ανασυγκροτηθούν οι διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος σε ρήξη με τις πολιτικές που τσακίζουν δικαιώματα. 

ΔΙΕΘΝΗ 
Εμβόλιο Covid-19
Πριν ετοιμαστούν οι σύριγγες… βγήκαν τα μαχαίρια!
Ανταγωνισμοί ιμπεριαλιστών, βιασύνες και εμπόριο ελπίδας από φαρμακευτικούς κολοσσούς και κυβερνήσεις
Διεθνής αλληλεγγύη για την Banu Büyükavcı
Η πρωτοβουλία «Αλληλεγγύη στη Banu» διοργανώνει εκδηλώσεις διαμαρτυρίας στις 10 Δεκέμβρη