Η πραγματικότητα «βγάζει μάτι». Όταν προσάγεσαι, επειδή ήθελες να αφήσεις ένα λουλούδι στο Πολυτεχνείο ή στο σημείο όπου δολοφονήθηκε ένα 15χρονο παιδί από τους μηχανισμούς του κράτους. Όταν συλλαμβάνεσαι, γιατί ήθελες να εκφράσεις την οργή σου για την κυβερνητική διαχείριση της πανδημίας των 3.000 και βάλε νεκρών και την «ευκαιρία» που παρουσιάστηκε για να διαλύσουν τη ζωή σου. Όταν ελέγχεσαι, ταπεινώνεσαι, ξυλοκοπιέσαι, επειδή «στράβωσε» το… στραβωμένο όργανο της τάξης. Τότε η αστυνομοκρατία και ο φασισμός βαφτίζονται «κανονικότητα, δημοκρατία και νομιμότητα» από την «καλή κοινωνία» των αφεντικών ενάντια στην υπόλοιπη κοινωνία, δηλαδή, ενάντια σε αυτό που ονομάζουν «περιθώριο»!
Όλα όσα έχουμε υποστεί και θα υποστούμε με πρόσχημα την πανδημία αποτελούν μια «φυσιολογική» εξέλιξη. Αποτελούν εκφράσεις ενός συστήματος που δεν χάνει καμία ευκαιρία προκειμένου να επικρατήσει απέναντι στον «εχθρό» λαό. Μας θέλουν, επομένως, νομοταγείς και υποταγείς πολίτες, χωρίς δικαιώματα και ελευθερίες και με τη «συνείδηση του υποζυγίου», έτοιμους προς σφαγή και εκμετάλλευση στον βωμό των ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και της εγχώριας καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
Είναι φανερό ότι η εμφάνιση της πανδημίας δεν θα μπορούσε να επιφέρει κάποια βελτίωση ή να ανακόψει σημαντικά τη διάλυση του υγειονομικού συστήματος, χωρίς την ισχυρή παρουσία του λαϊκού παράγοντα. Οι πολιτικές διάλυσης και ιδιωτικοποίησης των νοσοκομείων, οι ελλείψεις σε προσωπικό και εξοπλισμό που κρατάνε δεκαετίες θα συνεχιστούν, με ή χωρίς κορωνοϊό. Η στοιχειώδης προστασία στους χώρους δουλειάς από τον κορωνοϊό δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί, παρά μόνο με τη δυναμική εμφάνιση του εργατικού κινήματος. Συνεχίζουμε, επομένως, να εργαζόμαστε σε χώρους «κινδύνου και θανάτου» για τους εργαζόμενους, που… δεν προσέχουν και προκαλούν «ατυχήματα». Για τους ίδιους λόγους, δεν μπορούσαμε να έχουμε οχήματα και προσλήψεις προσωπικού στα ΜΜΜ, λιγότερους μαθητές ανά τάξη, περισσότερα σχολεία και εκπαιδευτικούς στον χώρο της παιδείας. Χωρίς αντίσταση, διεκδίκηση, ρήξη και ανατροπή, μία είναι η «κανονικότητα». Αυτή που βιώναμε και θα βιώσουμε πιο έντονα στο μέλλον, με ή χωρίς κορωνοϊό. Χρειάζονται, επομένως, την καταστολή «εν τη γενέσει» για να διατηρηθεί αυτή η «κανονικότητα».
Συνεπώς, ακριβώς επειδή έλλειπαν και λείπουν όλα αυτά τα κινηματικά, η κυβέρνηση δεν χρειάστηκε να προετοιμαστεί, όπως λέγεται, για το 2ο κύμα της πανδημίας. Όπως δεν θα χρειαστεί να προετοιμαστεί για το 3ο και τα υπόλοιπα κύματα της πανδημίας, εάν και όποτε υπάρξουν. Δεν προετοιμάζεται, άλλωστε, για καμία καταστροφή που χτυπά πρώτα και κύρια τον λαό.
«Φυσιολογικότατα», λοιπόν, η πανδημία έφερε καραντίνες και lockdown, τις «λίστες Πέτσα» για την ενίσχυση των μέσων εξαπάτησης, το αλόγιστο άνοιγμα του τουρισμού, της αγοράς και των σχολείων. Προέχει το «όλα λειτουργούν κανονικά» στην οικονομία του κέρδους και της εκμετάλλευσης, στην κοινωνία των «αρίστων». Κι αφού όλα λειτουργούν «κανονικά» και καπιταλιστικά, δεν είναι… αφύσικη η επί πτωμάτων (χωρίς εισαγωγικά εδώ) εκμετάλλευση των ευκαιριών που παρουσιάζονται (τι διάολο σύστημα των «απεριόριστων ευκαιριών» θα ήταν διαφορετικά ο καπιταλισμός;). Και δώστου θριαμβολογίες για νόμους που… προάγουν παραπέρα μια ταξική παιδεία για λίγους και εκλεκτούς, για νόμους που αφανίζουν απεργίες και απεργούς, διαδηλώσεις και διαδηλωτές. Και δώστου πανηγύρια πολυτελείας για την κατάργηση του 8ωρου-5νθήμερου, υπέρ τις απλήρωτής εργασίας και υπερωρίας, για τους εργαζόμενους των 200-400 ευρώ και την, επί της ουσίας, κατάργηση της έννοιας του εργαζόμενου (τώρα θα έχουμε δουλοπάροικους), του ανέργου και του συνδικαλισμού. Όσα, δηλαδή, απαιτούσαν για χρόνια οι βιομήχανοι και το ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο.
Σκαρφίστηκαν, όμως, και νόμους πτωχευτικούς και αντιπεριβαλλοντικούς. Υπέρ τραπεζών, εργολάβων και τοκογλύφων, πάντα. Μοίρασαν σε κεφαλαιοκράτες, κλινικάρχες, καναλάρχες και εργολάβους δημόσιο χρήμα, δάνεια και «ενισχύσεις» που προορίζονται τάχα για την πανδημία. Μοίρασαν μάσκες-σεντόνια και παγούρια-σφηνάκι στους μαθητές. Στοχοποίησαν απροκάλυπτα τη νεολαία, χτυπήσαν και κυνήγησαν μαθητές στο υπουργείο και 15χρονα στις πλατείες, έβγαλαν παράνομο όποιον έχει διαφορετική γνώμη. Έριξαν χημικά παντού, στο Εφετείο, στις καφετέριες, στα σπίτια και στις πλατείες.
Ανέδειξαν «επιστήμονες»-φερέφωνα, δημοσιογράφους-παπαγαλάκια και υπουργούς «Στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας», έτοιμους από καιρό. Ο Πρετεντέρης «δυσκολεύεται να καταλάβει πως μπορείς να κάνεις αντιπολίτευση μέσα στην πανδημία… αντιπολιτευόμενος την πανδημία». Δίκιο έχει! Η κυβέρνηση είναι η πανδημία που πρέπει να αντιμετωπιστεί. Και ο πάντα «χρήσιμος ηλίθιος», που με τη σιγουριά του εξωκοινοβουλευτικού υπουργού καριέρας (χρήσιμος, δηλαδή, σε όλες τις αμερικανόδουλες και αντιλαϊκές κυβερνήσεις), ανακάλυψε τη λύση για όλα τα προβλήματα της ανθρωπότητας στην… αστυνομία. Και «είναι μεγάλη ντροπή, το Πολυτεχνείο είτε η 6η Δεκεμβρίου», επέτειοι δηλαδή δολοφονιών από αστυνομικούς και από το χουντικό πολιτικό καθεστώς «να έχουν εξελιχθεί εθιμικά σε γιορτές μίσους κατά της Αστυνομίας και του πολιτικού συστήματος»!
Είναι, όμως, πολύ ικανός υπουργός! Για δεύτερη χρονιά, επί θητείας του, η Αθήνα δεν κάηκε, οπότε δεν χρειάστηκε να ξαναχτιστεί από την αρχή, όπως συνέβαινε όλα τα προηγούμενα χρόνια. Επίσης, επί θητείας του, ζούμε στην ομορφότερη, πιο ήρεμη και δημοκρατική χώρα του κόσμου. Ούτε ξύλο, ούτε βία (ένας μονάχα στους 5.000 δέρνει… με λουλούδια), αφού «η τεράστια πλειοψηφία των συμπολιτών μας δεν ασχολείται». Τα δρακόντεια απαγορευτικά μέτρα, η τρομοκρατία και η βία, το καθεστώς κατοχής που επιβλήθηκε στο κέντρο, αν και στη φαντασία μας μόνο, αφορούν 500-1.000 κακομαθημένους και κάποιους φωνακλάδες επώνυμους. Με άλλους 500, δηλαδή, θα κινδύνευε το πολίτευμα!
Έπρεπε, λοιπόν, να γίνουν μαζικές συλλήψεις και προσαγωγές ατόμων, που αφού βρέθηκαν σε συνθήκες αυξημένου συγχρωτισμού, έπρεπε να δεχτούν τα τεστ που τους προτάθηκαν από αυτούς που τους συγχρώτισαν. Για να βρεθεί τι ακριβώς; Βλέπετε, δεν είναι 16 ώρες κράτησης (και χωρίς τεστ) αρκετές για να αποδειχθεί το μέγεθος της κοροϊδίας.
Δεν γίνεται αλλιώς. Το «επιχείρημα» της καταστολής θέλει περισσότερη καταστολή, περισσότερα ψέματα, περισσότερες ανόητες δικαιολογίες. Πρόκειται, όμως, για μια «συνταγή» που δεν αντέχει στον χρόνο.
Μέσα στην πανδημία ετοιμάζουν τη νέα εποχή δυστυχίας του λαού!
Να αγωνιστούμε για να ζήσουμεκαι να αναμετρηθούμε
με το σύστημα της βαρβαρότητας
