Στις αρχές Δεκέμβρη δημοσιεύθηκε έκθεση του ΟΟΣΑ σχετικά με την πορεία της ελληνικής οικονομίας. Στις εκτιμήσεις του ο ΟΟΣΑ έχει ενσωματώσει και τις επιπτώσεις από το δεύτερο κύμα της πανδημίας και το lockdown.
Τις ίδιες μέρες, η κυβέρνηση έδωσε στη δημοσιότητα και τον προϋπολογισμό του 2021, που όμως από ό,τι φαίνεται δεν «συναντιέται» με τις προβλέψεις του ΟΟΣΑ και μάλιστα έχουν και μεγάλες αποκλίσεις σε κρίσιμα μεγέθη. Ενώ η κυβέρνηση προβλέπει για το 2020 ύφεση 10,5% και ανάπτυξη το 2021 4,8%, ο ΟΟΣΑ δίνει αντίστοιχα ύφεση 10,1% για το 2020 και μόνο 0,9% για το 2021. Για την ανεργία οι προβλέψεις του ΟΟΣΑ δίνουν 16,9% για το 2020 και 17,81% το 2021, για να υποχωρήσει (;!) το 2022 στο 17,2%, για το οποίο οι προβλέψεις του δίνουν ανάπτυξη της τάξης του 6,6%.
Στην έκθεση οι μεγαλύτερες αδυναμίες εντοπίζονται στην τουριστική δραστηριότητα, στη «βουτιά» των πωλήσεων σε βιομηχανία, λιανεμπόριο και χονδρεμπόριο αλλά και στη μείωση των εξαγωγών. Στην έκθεσή του ο ΟΟΣΑ για την αντιμετώπιση των δυσκολιών που προβλέπονται, συνιστά στήριξη στα νοικοκυριά, καθώς και επέκταση της ρευστότητας στις βιώσιμες επιχειρήσεις.
Η πρόταση αυτή ενός ιμπεριαλιστικού οργανισμού όπως του ΟΟΣΑ με τα «φιλολαϊκά» χαρακτηριστικά δεν αποτελεί μία «παρέκκλιση», αλλά ακολουθεί τις οδηγίες του ΔΝΤ, που ήδη από τον περασμένο Οκτώβρη έχει συστήσει προς τις κυβερνήσεις την αύξηση της φορολογίας του μεγάλου πλούτου με στόχο τον περιορισμό των ανισοτήτων και ταυτόχρονα την αντιμετώπιση του δυσθεώρητου χρέους που έχει δημιουργηθεί για την στήριξη της καπιταλιστικής οικονομίας και ιδιαίτερα του μονοπωλιακού κεφαλαίου με έναν πακτωλό δις.
Το κατά πόσο θα επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις του ΟΟΣΑ είναι ένα ζήτημα που θα κριθεί, καθώς τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ αλλά και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ δίνουν διαφορετικές προβλέψεις για τη χώρα, με πιο «αισιόδοξα» μηνύματα για την ανάπτυξη το 2021. Είναι η χρονιά που αναμένονται οι εκταμιεύσεις από το λεγόμενο Ταμείο Ανάκαμψης, είτε με τη μορφή επιδοτήσεων είτε με τη μορφή δανεισμού, οι οποίες θεωρούνται από τη ντόπια αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό ως «μάννα εξ ουρανού». Και όσο θα υπάρξουν καθυστερήσεις και «κουρέματα» στα αναμενόμενα δις του Ταμείου Ανάκαμψης, τόσο θα μεγαλώνουν τα αδιέξοδα για τη ντόπια κεφαλαιοκρατία και τόσο περισσότερο θα ρίχνει τα βάρη της κρίσης στις πλάτες του εργαζόμενου λαού.
Παρά τις διαφορετικές εκτιμήσεις προβλέψεων για το 2021 ανάμεσα σε κυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΔΝΤ και ΟΟΣΑ, εκείνο που είναι σίγουρο και το βιώνει καθημερινά όλο και πιο οξυμένα ο εργαζόμενος λαός είναι η ύφεση στη ντόπια καπιταλιστική οικονομία το 2020, που υπολογίζεται από 9% έως 10,5%. Που μαζί της φέρνει φτώχεια και ανεργία για όλο και μεγαλύτερα τμήματα του λαού που είναι συνέχεια αντιμέτωπα με την καταβαράθρωση του επιπέδου της ζωής τους. Από τη φτωχοποίηση δεν μένουν έξω και τμήματα των μεσοστρωμάτων και ειδικότερα αυτά που συνδέονται με το εργατικό-λαϊκό εισόδημα και από εκεί αντλούν το δικό τους.
Από την κατάσταση αυτή είναι δύσκολο να ξεφύγει ο λαός περιμένοντας την περιβόητη ανάπτυξη που θα έρθει όπως «προβλέπει» η κυβέρνηση και οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί. Ακόμα και στην αισιόδοξη εκδοχή των προβλέψεων του ΟΟΣΑ για ανάπτυξη το… 2022 στο 6,6%, αυτό ελάχιστη σημασία θα έχει στη μείωση της ανεργίας όπως τα ίδια τα στοιχεία τους προβλέπουν, καθώς από το 17,8% θα πέσει στο 17,2%. Αυτά τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι η όποια ανάπτυξη έρθει δεν θα αφορά τη βελτίωση της θέσης των εργαζόμενων αλλά την αύξηση της κερδοφορίας του ξένου και ντόπιου κεφαλαίου, η οποία στηρίζεται ακριβώς πάνω στην ένταση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης των εργαζόμενων. Και καθώς τα στοιχεία και οι προβλέψεις δείχνουν ακόμα πιο μαύρο μέλλον για τον λαό, η κυβέρνηση της ΝΔ κλιμακώνει την αντεργατική της επίθεση τόσο στο θεσμικό πλαίσιο των σχέσεων εργασίας και τον συνδικαλισμό (νομοσχέδιο Βρούτση) όσο και στο επίπεδο της αστυνομοκρατίας και της καταστολής. Με την πολιτική αυτή από την μία πλευρά εξασφαλίζει για το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο ένα φτηνό εργατικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα και από την άλλη επιδιώκει να προλάβει ξεσπάσματα, αγώνες και διεκδικήσεις απέναντι στον εργασιακό μεσαίωνα.
Η πανδημία σαν καταλύτης επιτάχυνε την ήδη υπάρχουσα οικονομική κρίση (χρέος, αποεπένδυση-αποβιομηχάνιση, ευρωπαϊκή εποπτεία) στον εξαρτημένο ελληνικό καπιταλισμό και οι προβλέψεις του ΟΟΣΑ αποκαλύπτουν ότι αυτή η κρίση θα βαθύνει, καθώς έχει σαν βάση της τον εξαρτημένο και μεταπρατικό χαρακτήρα της. Ενδεικτικό το γεγονός της κατάρρευσης της τουριστικής «βιομηχανίας», η οποία συμπαρασύρει και πολλούς άλλους κλάδους και τομείς της οικονομίας από την αγροτική παραγωγή μέχρι την βιομηχανία.
Από την μεριά της κυβέρνησης της ΝΔ, γίνεται μία επίμονη προσπάθεια και με την συμπαράσταση των αστικών και καλοταϊσμένων ΜΜΕ να δημιουργηθεί μία κατάσταση στον λαό αναμονής και υποταγής στην… ανάπτυξη που θα εκτιναχθεί το 2021. Εκμεταλλεύεται την έξαρση της πανδημίας, τα κρούσματα και τους θανάτους για να ενισχύσει αυτό το κλίμα της αναμονής και της μοιρολατρίας απέναντι στο «κακό που μας βρήκε».
Για τους εργαζόμενους δεν μπορεί και δεν πρέπει να υπάρξει καμία αναμονή στις διεκδικήσεις τους απέναντι σε κυβέρνηση και κεφάλαιο καθώς η βελτίωση ή όχι του επιπέδου της ζωής του θα εξαρτηθεί άμεσα από τους δικούς τους αγώνες και όχι από την μεγαλοθυμία των δυνάμεων της εκμετάλλευσης.
Μέσα στην πανδημία ετοιμάζουν τη νέα εποχή δυστυχίας του λαού!
Να αγωνιστούμε για να ζήσουμεκαι να αναμετρηθούμε
με το σύστημα της βαρβαρότητας
