Η κυβέρνηση επεξεργάζεται τη σταδιακή χαλάρωση της καραντίνας και, εκτός απροόπτου, φαίνεται πως πολύ σύντομα θα αρχίσει η λεγόμενη επιστροφή στην κανονικότητα.
Για ποια κανονικότητα πρόκειται, όμως; Θα επιστρέψουμε στην προτεραία κατάσταση, κλείνοντας μια …παρένθεση δυο μηνών; Όχι βέβαια! Η καραντίνα συνοδεύτηκε από ορυμαγδό αντιλαϊκών μέτρων, στα εργασιακά, στην εκπαίδευση, στα δημοκρατικά δικαιώματα, τα οποία επιβλήθηκαν ως επείγοντα και αναγκαία για την αντιμετώπιση της πανδημίας, όμως δεν πρόκειται να ανασταλούν.
Πέρα από αυτό, όμως, η κρίση που έχει δημιουργηθεί και διογκωθεί λόγω της πανδημίας αφήνει ήδη τα σημάδια της. Δίπλα σε κλάδους της οικονομίας στους οποίους το μεγάλο φαγοπότι έχει ήδη στηθεί (π.χ. φάρμακα, υγειονομικά υλικά), υπάρχουν και αυτοί που από χρυσωρυχεία έγιναν …καταβόθρες που εξανεμίζουν τα κέρδη (π.χ. ο τουρισμός). Όλα αυτά θα τα πληρώσουν οι λαοί και οι εργαζόμενοι παντού στον κόσμο, και στη χώρα μας, όχι μόνο με τα φουσκωμένα νούμερα της ανεργίας, τις πιο ελαστικές εργασιακές σχέσεις που έχουμε γνωρίσει, αλλά και με την άμεση μεταφορά της κρίσης στις πλάτες τους, για δεύτερη φορά μέσα σε δέκα χρόνια.
Η καραντίνα είναι πρωτοφανής σε έκταση (πάνω από το μισό πληθυσμό της γης και σχεδόν το σύνολο του Δυτικού κόσμου) και έχει φρενάρει την καπιταλιστική παραγωγή σε βαθμό που κανείς δεν ανέμενε. Κι επειδή μαζί της έχει φρενάρει και την καπιταλιστική κερδοφορία, σε όλο τον κόσμο τα μέτρα της καραντίνας αρχίζουν ήδη να χαλαρώνουν. Η χαλάρωση δε γίνεται επειδή …το κακό πέρασε, αλλά επειδή τα κέρδη μειώθηκαν, σε έναν κόσμο που ήδη βίωνε εδώ και χρόνια την κρίση.
Γιατί ποιος είναι αυτός που μπορεί να ισχυριστεί στα σοβαρά πως το κακό πέρασε; Ή έστω πως πλέον, ως ανθρωπότητα, μάθαμε πώς να το αντιμετωπίζουμε, οπότε δεν κινδυνεύουμε πια; Με ποιο τρόπο ενισχύθηκαν τα συστήματα υγείας, ακόμα και στις μητροπόλεις του ιμπεριαλισμού, πολύ περισσότερο στην Ελλάδα; Πόσοι γιατροί και νοσηλευτές προσλήφθηκαν; Πόσες νοσοκομειακές κλίνες και κλίνες ΜΕΘ δημιουργήθηκαν; Πώς ενισχύθηκε η σχετική έρευνα, αλλά και η παραγωγή του απαραίτητου υλικού προστασίας, από μάσκες και γάντια μέχρι αναπνευστήρες; Ποια μέτρα πήραν οι κυβερνήσεις για να προστατέψουν τη δημόσια υγεία;
Μόνο ένα: την καραντίνα! Κι έχουν το θράσος να κορδώνονται ο Μητσοτάκης και ο Χαρδαλιάς ότι πήραν τα μέτρα έγκαιρα, αλλά και να μας …συγχαίρουν που πειθαρχήσαμε τις μέρες του Πάσχα! Και τώρα, αυτοί οι ίδιοι θα γυρίσουν να μας πουν ότι τα νούμερα, πια, αποδεικνύουν πως τα μέτρα απέδωσαν και άρα η οικονομία μπορεί να ξαναπάρει μπροστά.
Και για ποια νούμερα μιλάμε; Το μόνο που ίσως θα μπορούσαμε να αξιολογήσουμε είναι το μακάβριο των θυμάτων του κορονοϊού. Γιατί το άλλο, του αριθμού των κρουσμάτων, είναι εντελώς αναξιόπιστο, για τον απλούστατο λόγο ότι ο αριθμός των τεστ που έχουν γίνει για τον ιό είναι ελάχιστος! Όταν χρειάστηκε να γίνουν τεστ στο σύνολο των ανθρώπων μιας κλειστής κοινότητας, όπως στο Κρανίδι, ο αριθμός των κρουσμάτων εκτινάχθηκε! Πράγμα που μας κάνει εύλογα να αναρωτιόμαστε αν υπάρχουν κι άλλοι θάνατοι που οφείλονται σε κορονοϊό που δε διαγνώστηκε ποτέ…
Το κωμικοτραγικό είναι ότι σήμερα αναφέρεται ότι η χαλάρωση της καραντίνας, εκτός των άλλων, θα εξαρτηθεί και από τη διαθεσιμότητα μεγάλου αριθμού τεστ και τη συνακόλουθη αναθεώρηση των κριτηρίων για τη διενέργειά τους. Από εκεί που τα τεστ δεν ήταν απαραίτητα μέχρι πριν λίγες βδομάδες, τώρα αποτελούν κριτήριο για την επιστροφή στην κανονικότητα!
Παρόλα αυτά, δεν έπαιξε ρόλο η καραντίνα στον περιορισμό της εξάπλωσης του ιού; Προφανώς. Ήταν, όμως, ένα ακραίο μέτρο, που ήταν το μόνο που μπορούσε να πάρει ένα σύστημα που δεν ήταν έτοιμο να αντιμετωπίσει μια πανδημία, γιατί ποτέ δεν ήταν στη φύση και τους στόχους του να προστατεύει την υγεία του λαού. Ο οποίος λαός πράγματι κλείστηκε μέσα, όχι επειδή είχε εμπιστοσύνη στην κυβέρνηση, αλλά επειδή δεν είχε καμιά εμπιστοσύνη στην περίθαλψη που θα είχε αν αρρώσταινε.
Υπάρχουν αρκετές φωνές στον ιατρικό και επιστημονικό κόσμο που αμφισβητούν την καραντίνα ως μέτρο αντιμετώπισης της πανδημίας. Με κύριο το επιχείρημα ότι επιδημίες και πανδημίες υπήρξαν κι άλλες στο παρελθόν και θα υπάρξουν κι άλλες στο μέλλον. Ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν αρρώστιες και λοιμώξεις πολύ πιο επικίνδυνες και θανατηφόρες από τον Covid-19 που δεν αντιμετωπίζονται με καθολικό εγκλεισμό. Ότι ο εγκλεισμός δεν μπορεί να αποτελεί στο διηνεκές την απάντηση στις πανδημίες. Ότι οι κοινωνικές και οικονομικές συνέπειές του είναι ανυπολόγιστες.
Δεν έχουμε, φυσικά, τα δεδομένα για να εκτιμήσουμε το πραγματικό μέγεθος της απειλής του κορονοϊού για τη δημόσια υγεία. Βλέποντας, όμως, το σύστημα να αιφνιδιάζεται και να επιβάλει καραντίνα σε τόσο μεγάλη κλίμακα, σχεδόν ταυτόχρονα σε όλον τον κόσμο, με κόστος και για το ίδιο, συμπεραίνουμε ότι πρώτον οι θεωρίες συνομωσίας δεν ευσταθούν και δεύτερον ότι το σύστημα κάτι παραπάνω ήξερε και κάτι είχε να φοβάται. Αν μη τι άλλο, το πολιτικό κόστος από τους θανάτους από μια αρρώστια, την οποία δεν είχε τον τρόπο να αντιμετωπίσει. Για να μην αναφέρουμε τις όποιες -ίσως άγνωστες ακόμα- συνέπειες στις σχέσεις και αντιθέσεις ανάμεσα στους ιμπεριαλιστές.
Το μόνο βέβαιο είναι ότι το καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα είναι ένοχο για κάθε θύμα του κορονοϊού. Και δε μπορούμε να έχουμε καμιά εμπιστοσύνη στους εκπροσώπους του όταν θα μας πουν ότι δεν διατρέχουμε κίνδυνο. Γιατί πάντα διατρέχουμε ένα σωρό κινδύνους από την ίδια του την κυριαρχία, στην υγεία μας, στη δουλειά μας, στα δικαιώματά μας, στο μέλλον μας.
Και η μόνη μας εξασφάλιση απέναντι σε αυτούς τους κινδύνους είναι η μαζική μας πάλη ενάντια σε αυτούς που τους προκαλούν. Αν αυτοί θέλουν να μας επιστρέψουν στην κανονικότητα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, εμείς να παλέψουμε πιο μαχητικά, πιο μαζικά και πιο αποφασιστικά για μια νέα κανονικότητα των αγώνων!
