Στην καθημερινότητα της ‘’θυσίας στον βωμό της τέχνης’’, που ισούται με απλήρωτες πρόβες, ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας, ανασφάλιστη εργασία, πληρωμή με ποσοστά ή καθόλου πληρωμή, ήρθε να προστεθεί η πραγματικότητα της πανδημίας που έφερε στο φως τις συνθήκες που ζουν και δουλεύουν χιλιάδες ηθοποιοί. Η αντιμετώπιση τους από τις κυβερνήσεις διαχρονικά, ως ‘’χομπίστες’’ και ‘’ελίτ αέργων’’ που απλώς διασκεδάζουν, επιβεβαιώνεται στην απόφαση της κυβέρνησης της ΝΔ να αποκλειστούν από το επίδομα των 800 ευρώ. Τι σημασία έχει αν είναι οι πρώτοι που έμειναν χωρίς δουλειά, χωρίς καμία διαβεβαίωση για το αν και πότε θα ξαναδουλέψουν;
Σε απάντηση στην τεράστια έκταση που πήρε το ζήτημα και τον σάλο που δημιουργήθηκε και μετά τις διαμαρτυρίες των ηθοποιών και του ΣΕΗ, η κυβέρνηση της ΝΔ ενέταξε τους καλλιτεχνικούς κλάδους στις επιδοτούμενες ΚΑΔ, θέτοντας τόσα κριτήρια, όσα χρειάζονται για να αποκλείεται το μεγαλύτερο κομμάτι του κλάδου. Με κριτήρια αντίστοιχα του εποχικού, αποκλείονται όσοι πήραν επίδομα ανεργίας ή δεν έχουν ένσημα από τις αρχές του χρόνου αλλά και όσοι έχουν ετεροαπασχοληθεί σε σχέση με τον κλάδο. Πόσο εφικτό, τη στιγμή που για να επιβιώσουν οι περισσότεροι αναγκάζονται να κάνουν δύο και τρεις δουλειές;
Οι καλλιτέχνες είναι εργαζόμενοι. Οι συνθήκες εργασίας ή ανεργίας των ηθοποιών δεν είναι σύμφυτες της τέχνης τους. Είναι αποτέλεσμα της διάλυσης της κλαδικής σύμβασης, της χειροτέρευσης των όρων των συλλογικών συμβάσεων, που ισχύουν μόνο σε Κρατικό, Εθνικό και ΔΗΠΕΘΕ -και σε κάθε υπογραφή καινούριας, νέα κομμάτια της επίθεσης στους εργαζόμενους προστίθενται-, καθώς της ατομικής διαπραγμάτευσης με παραγωγούς και θιασάρχες, στο ελεύθερο θέατρο. Η τρομοκρατία που ασκούν οι εργοδότες ότι ‘’αν μιλήσεις, δε θα ξαναβρείς δουλειά’’, φέρνουν τον φόβο, το ‘’πάγωμα’’ και τη σιωπή των ηθοποιών.
Όμως, ακόμα κι αν έμαθαν να δουλεύουν σκληρά και σε πολλές δουλειές ταυτόχρονα για να επιβιώνουν απλώς, αν έμαθαν, όσοι ελάχιστοι τα δικαιούνται, να κυνηγούν επιδόματα, αν συνήθισαν να μην ξέρουν τι τους ξημερώνει, οι καλλιτέχνες είναι εργαζόμενοι και έχουν δικαιώματα. Ήρθε η ώρα να σπάσουν τη σιωπή και την τρομοκρατία. Η υγεία, η ζωή, η επιβίωση, η δουλειά, οι ελευθερίες δεν παζαρεύονται! Να απαντήσουν στα καλέσματα της υποταγής συλλογικά! Το δικαίωμα στη ζωή και τη δουλειά, οι καλλιτέχνες μόνο με την πάλη τους μαζί με τον λαό μπορούν να το κερδίσουν. Να διεκδικήσουν το δικαίωμα στις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, στον μισθό, στην ασφάλιση, στην καθολική ένταξή τους στο έκτακτο επίδομα των 800 ευρώ, την ένταξή τους στο εποχικό επίδομα χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
