Η νέα κατάσταση που έχουν διαμορφώσει από τη μία η εξάπλωση της πανδημίας του κορωνοϊού και από την άλλη τα μέτρα της κυβέρνησης, έχει δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στους εργαζόμενους σε καλλιτεχνικά επαγγέλματα και στον χώρο του ακροάματος-θεάματος.
Απέναντι σε αυτή την κατάσταση, εργαζόμενοι που απασχολούνται στον χώρο της μουσικής πήραν την πολιτική πρωτοβουλία να εκθέσουν αυτά τα προβλήματα σε ένα πολιτικό κείμενο, το οποίο καταλήγει και σε ένα διεκδικητικό πλαίσιο και να ζητήσουν την στήριξη/συνυπογραφή του και από άλλους συναδέλφους καλλιτέχνες.
Η κίνηση αυτή θέλει να έχει πλατιά και μαζικά χαρακτηριστικά και να δώσει βήμα και έκφραση σε όλους τους εργαζόμενους που πλήττονται από αυτή την κατάσταση. Ταυτόχρονα, θέλει να προωθήσει την κατεύθυνση του αγώνα, της αντίστασης και της διεκδίκησης απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης και της εργοδοσίας. Θέλει να συσπειρώσει γύρω της ένα δυναμικό και να το δεσμεύσει σε μια κοινή προσπάθεια οργάνωσης και συλλογικής πάλης των εργαζόμενων στον κλάδο.
Τα προβλήματα στον κλάδο, όπως αναφέρονται στο κείμενο, έχουν ως εξής:
“... τα μέτρα που πάρθηκαν από την κυβέρνηση έχουν διαμορφώσει νέους όρους και δεδομένα και έχουν πλήξει πολύ έντονα τους εργαζόμενους στον καλλιτεχνικό κλάδο, με μαγαζιά να κλείνουν και εργαζόμενους να μένουν στον αέρα, δουλειές να ακυρώνονται, συμβάσεις να αναστέλλονται κ.λπ.
Φυσικά, δεν είναι μόνο η τωρινή κρίση που οδήγησε τον κλάδο σε αυτή την κατάσταση. Υπήρχε ήδη μια διαμορφωμένη πραγματικότητα, όπου τα ανασφάλιστα live σε κέντρα διασκέδασης ήταν κανόνας, η συλλογική σύμβαση ήταν σαν να μην υπήρχε, η διαπραγμάτευση για την πληρωμή και τα ένσημα ήταν ατομική, τα ωράρια εντελώς ελαστικά και ευέλικτα, πολλοί συνάδελφοι αναγκάζονταν να παίζουν στον δρόμο κ.λπ.
Όσοι από εμάς δουλεύουμε σε ωδεία αντιμετωπίζουμε επίσης μια τραγική κατάσταση. Είτε σε δημόσια, είτε σε ιδιωτικά, τα ωρομίσθια είναι ψίχουλα σε σχέση με τον όγκο της δουλειάς και τις ανάγκες μας. Συνεπώς, οι περισσότεροι από εμάς εξαναγκαζόμαστε σε δύο ή τρεις δουλειές, σχετικές ή και άσχετες με το αντικείμενό μας, για να επιβιώσουμε.
Επόμενο αυτής της κατάστασης και ειδικά της ανασφάλιστης εργασίας, της μακροχρόνιας ανεργίας, της μουσικής του δρόμου, του εργόσημου για όσους κάνουν ιδιαίτερα, είναι ότι πολλοί καλλιτέχνες δεν δικαιούνται ούτε καν την ανεπαρκέστατη αποζημίωση των 800 ευρώ. Η πραγματικότητα αυτή φέρνει πολλούς εργαζόμενους μουσικούς, οι οποίοι έχουν αποστερηθεί κάθε εισόδημα, μπροστά σε προβλήματα επιβίωσης.”
Η μέχρι τώρα ανταπόκριση και αποδοχή αυτής της πρωτοβουλίας είναι πολύ ενθαρρυντική. Έχει αρχίσει να συσπειρώνει γύρω της ένα δυναμικό, γεγονός που μας δίνει κουράγιο και ελπίδα. Αποδεικνύει ότι κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, ο λαός και οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να αγωνίζονται για τα δικαιώματά τους!
