Πραγματοποιήθηκε στις 15/4, με τη μέθοδο της τηλεδιασκέψεως μέσω κρυπτογραφημένου συστήματος επικοινωνίας, η έκτακτη Σύνοδος των υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ, με βασικό θέμα την «αξιολόγηση των συνεπειών της πανδημίας στις δυνατότητες και στη συνοχή του ΝΑΤΟ, καθώς και τις πιθανές γεωστρατηγικές επιπτώσεις της». Στη σύνοδο συμμετείχε και ο ύπατος εκπρόσωπος της ΕΕ, αρμόδιος για θέματα Εξωτερικών και Ασφάλειας, Γ. Μπορέλ, σε μια προσπάθεια άμβλυνσης των εντάσεων μεταξύ αμερικάνων και ευρωπαίων ιμπεριαλιστών και όσο το δυνατόν μεγαλύτερης συνεννόησης και συντονισμού τους. Φυσικά, η όποια συζήτηση έγινε στη σύνοδο για την πανδημία δεν αφορούσε ούτε κατ’ ελάχιστο την προστασία των λαών από αυτήν.
Οι προτεραιότητες και οι κατευθύνσεις πάνω στις οποίες θα γινόταν η σύνοδος, φανερά με αμερικανική καθοδήγηση, είχαν προαναγγελθεί από τον γ.γ. του ΝΑΤΟ, Γ. Στόλτενμπεργκ, σε συνέντευξη Τύπου λίγες μέρες πριν τη Σύνοδο. Έτσι, ο Στόλτενμπεργκ προς τα μέλη του ΝΑΤΟ έθεσε ότι «πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον COVID-19, αλλά ταυτόχρονα πρέπει να διασφαλίσουμε ότι η υγειονομική κρίση δεν θα γίνει κρίση ασφάλειας», ενώ η πρόταση – κλειδί με την οποία έβαλε την αιχμή της συγκυρίας ήταν πως «η ανθεκτικότητα είναι βασικό καθήκον για το ΝΑΤΟ». Πιο συγκεκριμένα από τον Στόλτενμπεργκ τέθηκαν τα εξής:
Επίσης από τον Στόλτενμπεργκ προστέθηκαν και οι «πάγιοι» επιθετικοί σχεδιασμοί:
Η τελική ανακοίνωση όπως μεταφέρθηκε μετά το πέρας της Συνόδου, μέσω μιας νέας συνέντευξης Τύπου του Στόλτενμπεργκ, αρκετά λιτή και με άκρως διπλωματικό ύφος, αποτέλεσμα ίσως των αντιθέσεων και των ενστάσεων που υπήρξαν σε ορισμένες πλευρές των θεμάτων που τέθηκαν, επιβεβαίωσαν τις γενικές κατευθύνσεις που πριν παρουσιάστηκαν. Ενδεικτική πιθανά των ενστάσεων που προέκυψαν από πλευράς Ευρωπαίων ήταν η απουσία ονομαστικής αναφοράς στην Κίνα στην εν λόγω συνέντευξη. Στην ίδια συνέντευξη έκδηλη ήταν και η αμηχανία του Στόλτενμπεργκ σε ερώτηση για το πάγωμα της χρηματοδότησης του Π.Ο.Υ. από τον Τραμπ, που έχει δημιουργήσει έναν νέο κύκλο δυσαρέσκειας -και στην ΕΕ- έναντι των πολιτικών επιλογών των ΗΠΑ.
Χαρακτηριστικό της ανησυχίας των ΝΑΤΟϊκών ιθυνόντων για την ανθεκτικότητα του ΝΑΤΟ αποτέλεσε μάλλον και η ενημέρωση, στη διάρκεια της συνόδου, των υπουργών Άμυνας από τον ίδιο τον ανώτατο στρατιωτικό διοικητή των δυνάμεων του ΝΑΤΟ που εδρεύουν στην Ευρώπη, αμερικανό πτέραρχο Τ. Γουόλτερς, για ό,τι έχει κάνει ήδη το ΝΑΤΟ για να συνδράμει τα κράτη - μέλη (π.χ. αερομεταγωγές υγειονομικού υλικού) και ποια θα είναι τα επόμενα βήματα! Επιπλέον η συζήτηση για την ανθεκτικότητα του ΝΑΤΟ επεκτάθηκε σ’ όλα τα πεδία, όπως δείχνει και η καταληκτική διαπίστωση του Στόλτενμπεργκ πως «κάποιοι μπορεί να επιδιώξουν να χρησιμοποιήσουν την οικονομική ύφεση ως άνοιγμα για να επενδύσουν στις κρίσιμες βιομηχανίες και υποδομές μας».
Τέλος, εξίσου άκρως ανησυχητική για τους λαούς ήταν και η συμφωνία των υπουργών Άμυνας για την ενεργότερη εμπλοκή του ΝΑΤΟ σε ζητήματα εσωτερικής ασφάλειας των κρατών – μελών από την υγεία και τη «διαχείριση μαζικών απωλειών» έως τις τηλεπικοινωνίες και τη «διασφάλιση της συνέχειας στη διακυβέρνηση».
Όσο για τον έλληνα υπουργό Άμυνας, έβαλε ξανά τους ξεριζωμένους στη μέση του αντιδραστικού ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού, ενώ αποδέχτηκε όλους τους προτεινόμενους αντιδραστικούς και επιθετικούς σχεδιασμούς της συμμαχίας, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά ότι είναι ένας ακόμη θλιβερός υποστηρικτής των αμερικανοΝΑΤΟϊκών δολοφόνων.
Συμπερασματικά, θα λέγαμε πως οι ΗΠΑ, βλέποντας πως η συνέχιση της σχετικής τους αποδυνάμωσης αλλά και οι ρωγμές στη Δύση, στις οποίες και οι ίδιες έχουν συνεισφέρει τα μέγιστα, προσφέρουν έδαφος οικονομικής αλλά και γεωπολιτικής «εξάπλωσης» των «ιών» της Ανατολής, προσπαθούν να χαράξουν δρόμους στοιχειώδους συνεννόησης έναντι των κοινών εχθρών. Το αν αυτό θα στεφθεί με επιτυχία, όταν και αναμεταξύ τους έχουν μεγαλώσει οι αποκλίσεις και τα αντιτιθέμενα συμφέροντα, είναι ζητούμενο. Ωστόσο σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να προσπεραστεί το γεγονός πως, παρά τα προβλήματα που αντιμετωπίζει, το ΝΑΤΟ παραμένει η μόνη ενεργή και με μεγάλες δυνατότητες στρατηγική συμμαχία, που μάλιστα έχει επικεφαλής την πρώτη ιμπεριαλιστική δύναμη στον πλανήτη και η οποία θέλει με νύχια και με δόντια να υπερασπιστεί τη θέση της.
Όταν αυτή η συμμαχία οικοδομεί -κατά πως λέει- την ανθεκτικότητά της έναντι των παλιών και των νέων «προκλήσεων», η εργατική τάξη παγκόσμια και οι λαοί πρέπει να ανησυχούν για νέους κύκλους ακόμη οξύτερων ανταγωνισμών μεταξύ των ιμπεριαλιστών, για νέους κύκλους πολέμων, δυστυχίας και αίματος. Να ανησυχούν, αλλά προπαντός να προετοιμάζονται για να τους αντιμετωπίσουν.