Το τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση έχει επιδοθεί σε έναν αγώνα δρόμου, ώστε να μας πείσει πως όλα κυλούν ομαλά και θετικά, στο πεδίο της πανδημίας και όχι μόνο. Υπουργοί και υφυπουργοί, Τσιόδρας και ΜΜΕ δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους προσπαθώντας να ρίξουν στάχτη στα μάτια του λαού και να βγάλουν αλώβητο το σύστημα και τα στελέχη του. Σύμφωνα μ’ αυτούς, έγινε ό,τι καλύτερο μπορούσε να γίνει, η κυβέρνηση έδρασε έγκαιρα με τα περιοριστικά μέτρα και, παρά τις όποιες παραφωνίες, ο λαός υπάκουσε και είναι κοντά στη σωτηρία του. Υποστηρίζουν πως το σύστημα υγείας άντεξε και θα συνεχίσει να αντέχει, πως οι ήρωες με τις άσπρες ποδιές τα έβγαλαν πέρα και είναι πάντα έτοιμοι να θυσιαστούν για το κοινό καλό. Συχνά, επικαλούνται και τους διθυράμβους ξένων ΜΜΕ και στελεχών από ιμπεριαλιστικές μητροπόλεις για την ετοιμότητα της ελληνικής κυβέρνησης.
Η πραγματικότητα, όπως βιώνεται από τους εργαζόμενους στα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας, είναι διαφορετική. Η πανδημία έγινε ευκαιρία για καταστρατήγηση εργασιακών δικαιωμάτων και βάθεμα της επίθεσης και στους χώρους αυτούς. Οι άδειες απαγορεύτηκαν διά ροπάλου, ακόμα και οι ειδικού σκοπού, αφήνοντας πολλούς εργαζόμενους με υποκείμενα νοσήματα ή με ανήλικα παιδιά εκτεθειμένους. Τα ωράρια, πλέον, δεν υφίστανται, ειδικά στα νοσοκομεία αναφοράς. Κι αυτό προβάλλεται από τα ΜΜΕ με περηφάνια, αντί να αποτελεί πεδίο κατακραυγής.
Οι εργαζόμενοι έχουν γίνει λάστιχο, τρέχοντας από πόστο σε πόστο για να καλύψουν τα τεράστια κενά. Οι μετακινήσεις από τμήμα σε τμήμα κι από νοσοκομείο σε νοσοκομείο είναι καθημερινό φαινόμενο, καθώς οι πολυδιαφημισμένες προσλήψεις συμβασιούχων δεν έχουν γίνει ακόμα και σε καμία περίπτωση δεν αρκούν για τις πραγματικές ανάγκες. Καθημερινές είναι κι οι καταγγελίες για έγγραφα από τις διοικήσεις που καλούν όλο και περισσότερους εργαζόμενους, ασχέτως ειδικότητας, να εκπαιδευτούν ταχύρρυθμα και να αναλάβουν υπηρεσία στα τμήματα διάγνωσης και νοσηλείας ασθενών με κορονοϊό.
Δεν υπάρχει ούτε ένας εργαζόμενος στα νοσοκομεία που δεν παρακαλά, σχεδόν κάθε μέρα, για μια απλή χειρουργική μάσκα. Οι μάσκες και τα υλικά υψηλής προστασίας είναι δυσεύρετα και πολλές φορές ακατάλληλων προδιαγραφών, όπως προκύπτει από καταγγελίες εργαζομένων στα κέντρα αναφοράς.
Ακόμα κι η έκτακτη οικονομική ενίσχυση, το έκτακτο «δώρο Πάσχα», δε δόθηκε σε όλους. Οι εργαζόμενοι γιατροί, ψυχολόγοι και διοικητικό προσωπικό στα παραρτήματα του Ελληνικού Κέντρου Ψυχικής Υγιεινής και Ερευνών, δημόσια δομή με ιατρεία, οικοτροφεία και ξενώνες ψυχικά ασθενών σε πολλές πόλεις, που υπάγεται στο υπουργείο Υγείας, μάταια το περίμεναν. Η καταβολή σκόνταψε σε νομικά κωλύματα. Τουλάχιστον, η κυβέρνηση φρόντισε για την ψυχική υγεία των χιλιάδων απολυμένων, άνεργων και εξαθλιωμένων πολιτών στήνοντας τηλεφωνικές γραμμές ψυχολογικής υποστήριξης που στελεχώνονται από εθελοντές.
Οι νοσοκομειακοί εργαζόμενοι ανησυχούν και για τις παράπλευρες απώλειες αυτής της κατάστασης. Μεγάλα κομμάτια του πληθυσμού αποκλείονται από την περίθαλψη, χωρίς τακτικά ραντεβού και χειρουργεία. Ακόμα κι η πρόσβαση στα επείγοντα περνά, πλέον, από κόσκινο, με αποτέλεσμα να πληθαίνουν οι καταγγελίες για ασθενείς χωρίς κορονοϊό, που χάνουν τη ζωή τους γιατί δεν κατάφεραν να φτάσουν σε νοσοκομείο. Θάνατοι που, φυσικά, δεν προσμετρώνται στην πανηγυρική λίστα του υπουργείου.
Σ’ αυτήν την περίοδο, που οι κίνδυνοι για το λαό πληθαίνουν, τόσο για την υγεία του όσο και για το σύνολο των δικαιωμάτων του σε σπουδές, δουλειά κι ελευθερίες, απαιτείται οργάνωση κι αγώνας. Ο μόνος ικανός να σώσει το λαό είναι ο ίδιος ο λαός, γι' αυτό και η ανάγκη για κινητοποιήσεις τόσο μέσα στα νοσοκομεία όσο κι έξω από αυτά για μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού και ίση, πλήρη και δωρεάν περίθαλψη για όλους προβάλλει πιο αναγκαία από ποτέ και ως η μόνη ικανή να υπερασπιστεί τις ζωές μας.
